Για ποια αληθεια?

Μου ζητας την αληθεια. Η αληθεια δεν ειναι αντικειμενικη. Η αληθεια κρυβει μεσα της πολλες πτυχες. Διαλεγεις ποια αληθεια θα πεις. Αραγε η αληθεια που εχει ο καθενας μεσα του συμβαδιζει με τη λογικη των υπολοιπων? Η αληθεια η δικη μου μπορει να σε πληγωσει η μπορει να μην γινει καν κατανοητη απο εσενα. Να μην θες να γινει κατανοητη. Παντα εχουμε ενα δικο μας πεδιο αληθειας μεσα στο οποιο κινουμαστε. Δεν δεχομαστε τιποτε περισσοτερο και τιποτε λιγοτερο απο αυτο που το πεδιο μας μπορει να χωρεσει. Εχουμε καποιες νορμες, καποιες σταθερες που οι αλλοι δεν μπορουν να μας γκρεμισουν. Δεν μας αγγιζει ο,τιδηποτε αντιθετο απο τη δικη μας αληθεια. Ζουμε απλως παραβλεποντας αυτα που θελουμε να παραβλεψουμε. Για ποια αληθεια μου μιλας? Αν η αληθεια μας γινοταν τοσο ευκολα κατανοητη θα ημασταν μονοι μας. Η αληθεια ποναει. Ειναι σκληρη. Ειναι ωμα συναισθηματα, ωμες σκεψεις. Η αληθεια ειναι μοναξια. Και μεις οι ιδιοι δεν την θελουμε. Παντα την στολιζουμε με ενα "αλλα"... και την τοποθετουμε στον τοιχο των αξιων μας. Και πιστευουμε οτι προχωρησαμε ενα βημα μπροστα. Την αληθεια μας ολοκληρωνει, πλαθει, το ψεμα. Δυο ακρως αντιθετες εννοιες που οταν συναντιουνται πλεκουν μια ομορφη ισορροπια. Μια τοσο παραξενα αρμονικη συνυπαρξη.
Για ποια αληθεια μου μιλας?
Σ'αγαπω...