Ηταν δυο φιλοι, ο πρηξας και ο μουγκας

Ειναι δυο οι κατηγοριες, οι εσωστρεφεις και οι εξωστρεφεις. Οι πρωτοι ειναι γνωστοι και ως μουγκοθοδωροι και καταληγουν στο νοσοκομειο με εγκεφαλικα και οι δευτεροι ειναι γνωστοι και ως πρήξηδες και μπορουν κι αυτοι να καταληξουν στο νοσοκομειο, απ το ξυλο. Εγω ανηκω στους δευτερους. Δεν πα να εισαι πτωμα, δε πα να μη μου δινεις σημασια, εγω αυτο που θελω θα στο πω. Ο,τι σκεφτομαι και με απασχολει, θα το μοιραστω. Που να σκασεις. Γιατι σιγα μη σκασω εγω.

Το προβλημα ειναι οταν οι πρηξηδες δεν καταλαβαινουνε με τιποτα τους μουγκοθοδωρους και πανε με το στανιο να τους κανουν να τα ξερασουν ολα. Αλλα δεν γινεται. Αν θες να το κανεις εικονα, οι πρηξηδες ειναι το μεγαλο ενοχλητικο δαχτυλο και οι μουγκοθοδωροι ειναι το σαλιγκαρι. Οσο το θρασυτατο δαχτυλο σκουνταει το σαλιγκαρι, τοσο πιο πολυ το ζωντανο ζουρπωνει και καταπινει τα απαυτα του, προκειμενου να κρυφτει πιο βαθια. Και ο πρηξας τοσο πιο πολυ τσαντιζεται, που δεν ειναι κι ο αλλος πρηξας.

Ετσι καπως, αυτοι οι τυποι μπορουν να γινουν μαλλια κουβαρια. "Πες" ο ενας, "δεν λεω" ο αλλος. Ο πρηξας το παιρνει προσωπικα οτι μονο σ' αυτον δεν λεει τα προβληματα του ο μουγκας, ο μουγκας τσαντιζεται που ο πρηξας τού εχει βγαλει την Παναγια να μιλησει ενω δεν θελει, ο πρηξας εχει αρχισει και μαζευει πραγμα να βγαλει προς τα εξω, ο μουγκας εχει κι αυτος μαζεψει πραγμα να βαλει προς τα μεσα -μαζι με τα υπολοιπα-, μαζευει, μαζευει ο μουγκας, κανει μπαμ, σπαει το παραθυρο και πηδαει κατω και τοτε το βουλωνει ο πρηξας. Δι εντ.

Η γλυκια σου η κοπελα

Πολλα λεγονται για μας τις κοπελες. Οτι εχουμε πολλα νευρα, οτι δεν ξερουμε τι θελουμε και διαφορες τετοιες βλακειες, που σιγουρα καποιος μισογυνης εχει διαδωσει. Ντροπη σε ολους αυτους που μιλανε με τετοιους αισχρους χαρακτηρισμους γι αυτα τα αθωα πλασματα που γινονται μανουλες και ειναι γεννημενα για να ομορφαινουν τον κοσμο. Ε αυτες οι ορμονες που σε κανουν μανουλα, καμια φορα φευγουν λιγο εκτος ελεγχου, αυτο ειναι ολο. Δεν ξερεις πώς να φερθεις λοιπον? Παμε να δουμε μαζι μια τετοια ατυχη στιγμουλα νευρων, για να καταλαβεις.

Οταν εχει νευρα και τη ρωτησεις τι εχει, θα σου πει "Τιποτα.". Μην την πιστεψεις ομως, εχει πολλα. Εκει την ξαναρωτας με μεγαλο ενδιαφερον. Αυτη μπορει να σε διαολοστειλει και να σου πει "Τιποτα σου ειπα, κουφος εισαι?". Εκει κανονικα γλυκουλι, θα την πιστευες και θα απομακρυνοσουν.

Οχι. Οχι. Οχι. Γιατι θα γινει μετα καπως ετσι. Αυτη θα φορτωσει που δεν ασχολεισαι μαζι της. Εσυ βεβαια ρωτησες και ασχοληθηκες. Οχι. Δεν φτανει. Επρεπε κι αλλο. Επρεπε να εισαι εκει και να σε μαστιγωνει, λεγοντας σου ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΩ, ΤΙΠΟΤΑ. Αλλα σιγα που ποναει. Αντρας εισαι, πονανε οι αντρες? Μετα Θα τα μπηξει απ τα νευρα της που δεν ασχολεισαι. Θα τρομαξεις και θα πας να δεις γιατι κλαιει. Οταν της δωσεις σημασια, αυτη θα παρει τα πανω της και θα σε ξαναβρισει. Μπορει και να σε χτυπησει. Ακομα δεν θα στροβιλισει το κεφαλι της 360 μοιρες, ουτε θα περπατησει στο ταβανι, ηρεμησε.

Μετα, αφου της δωσεις σημασια, δεν μπορεσετε να τα βρειτε σε τιποτα και τα κανεις τρισκατα, θα απομακρυνθεις παλι, μπας και ηρεμησει. Στο κατω κατω δεν σε θελει και διπλα της. Οχι. Σε θελει. Βουβο. Οχι και τελειως βουβο. Αλλα να της μιλας λιγο, γλυκα και να της πεις να βγαλει τα σωψυχα της να ηρεμησει. Οχι. Σιγα μην κατσει να ανοιξει την ψυχη της σε σενα, που εισαι ενα γαϊδουρι. Πως τολμησες κι ολας να σκεφτεις κατι τετοιο.

Εσυ εχεις απομακρυνθει λοιπον, πιστευοντας οτι ετσι ολα θα ερθουν στον ισιο δρομο, αλλα μεσα η κοπελα σου εχει ηδη αρχισει να φιλοξενει τριβολους. Ο σατανας,ο βελιαλ, ο βελφεγκορ και ολοι οι μεχρι στιγμης "αστεγοι" δαιμονες, εχουν πλεον βρει ενα φιλοξενο σπιτικο μεσα στην καλη σου. Μια κραυγη και κατι σπαστα αραμαϊκα, σε οδηγουν παλι πισω στο δωματιο.

Τωρα. Ναι, τωρα λεω, θα ξερασει τον πρασινο εμετο και θα βλασφημαει, ενω προσπαθεις να της καρφωσεις τον σταυρο στο μετωπο. Τωρα οπως τα κανες, βγαλτα περα μονος σου. Παλιανθρωπε. Κοιτα σε τι σημειο την εφερες την κοπελα. Φευγω. Οχι? Και τι να κανω? Σταματα να της πετας αγιασμο, της βρεχεις το i pad ηλιθιε. Δεν μπορεις να κανεις τιποτα αλλωστε. Τι βοηθεια να σου δωσω? Πισω σου ειναι, πισω σου, κρεμεται απ την ντουλαπα. Δεν ξερω,το ιδανικο εδω που φτασατε, θα ταν ισως να της προκαλεσεις τεχνητη περιοδο και ολα θα περνουσαν, αλλα δεν εχει φτασει μεχρι εκει η επιστημη. Ειναι θεμα ορμονων βλεπεις αυτες οι μικρες εκρηξουλες. Το θεμα ειναι να μην φτανατε ως εδω. Θελει απλα λεπτους χειρισμους. Αλλα πού να ξερεις εσυ απο τετοια, παχυδερμο. Σε λαθος σελιδα εισαι, αυτο το διαβαζουν στους γαμους. Πιο κατω ειναι για τους εξορκισμους. Αν αγαπας την κοπελα σου και υπαρχει συνεννοηση και αλληλοσεβασμος δεν φτανετε στα ακρα. Ειναι ενα πλασμα που θελει μονο αγαπη. Τιποτα αλλο. Μονο αγαπη. Αχρηστε! Δεστη στην καρεκλα και πιαστης το κεφαλι, θα σου φυγει. Που λες, πρεπει να το πιασεις απ την αρχη βρε αδερφε. Οταν τη δεις συννεφιασμενη, να την πιασεις με το καλο, να την ηρεμησεις. Να πατε μια ωραια βολτα, να πατε να φατε κατι εξω, ανθρωπος ειναι η καημενη, με τοσες εγνοιες. Καντε κατι μαζι, ετσι, να ξεχαστει λιγακι. Ευκολα πελαγωνεις παντως και δεν καταλαβαινω γιατι τοση συγχυση στο κεφ... Τρεχα! Τρεχα! Ωχ.

ΓΚΝΤΟΥΠ.

.-

Θα μεγαλωσω ρε και θα δειτε!

Εισαι μικρη και λυσσάς να μεγαλωσεις για να μπορεις να κανεις αυτα που τωρα τα θες σα μουρλο, αλλα δεν μπορεις να τα κανεις. Και μεγαλωνεις. Και καμια σχεση.

Εισαι μικρη και εχεις ψωνισει ο,τι μακρυ νυχι υπαρχει και το κολλας στα νυχια σου με σελοτειπ και μπλου ταγκ και ΣΚΑΣ που δεν μπορεις να χεις τοσο ωραια μακρια, φουξια (!) νυχια απο μονη σου και παλευεις με αυτες τις πλαστικες βλακειες, που οταν τα ακουμπησεις λιγο στο τραπεζι βγαινουν. Και μεγαλωνεις. Και τα χεις κομμενα σιριζα.

Εισαι μικρη και εχεις τσαλαπατησει τα τακουνια της μαμας και της γιαγιας. Εχεις σκαψει παρκε και εχεις σπασει τα νευρα των δικων σου και των γειτονων απ το τακα-τουκα. Και σκας που τα δικα σου ειναι φλατ με μπαρετες! Και μεγαλωνεις. Και δεν βγαζεις τις αγκ απ τα βαριεστημενα ποδια σου.

Εισαι μικρη και παιζεις κυρια με σατεν νυχτικα(!?!?!). Φορας κατι παλια σατεν νυχτικα της θειας σου και της γιαγιας σου -θα μπορουσαν να ειναι και της Ζωζως Σαμπουτζακη- και βολοδερνεις μεσα στο σπιτι. Και σκας που δεν εισαι μεγαλη να τα φορας στ' αληθεια. Και μεγαλωνεις. Και οι pjms σου ειναι βαμβακερες, τεραστιες και τις βαζεις και μεσα στις καλτσες.

Εισαι μικρη και εχεις μια τσαντα με ψηφοδελτια (!) μεσα, που ειναι οι "δουλειες" σου. Και παιζεις οτι πας τα χαρτια σου στην εφορια και στις τραπεζες και σε οποια αλλη δουλεια εχεις ακουσει τη μαμα σου να λεει οτι παει. Και χαιρεσαι με το παιχνιδι σου. Και σκας που δεν εισαι ακομα τοσο μεγαλη να πηγαινεις οντως εκει μονη σου και να τους χτυπας τα μακρια σου νυχια στο γκισε. Και μεγαλωνεις. Και στελνεις παλι τη μαμα σου στις δουλειες.

Εισαι μικρη και ακους τους μεγαλους να συζητανε πολυ σοβαρα θεματα. Και σκας που δεν εχεις ιδεα για τι μιλανε. Και θες να μεγαλωσεις, να ξερεις κι εσυ να λες τετοια σοβαρα με τους δικους σου φιλους. Και μεγαλωνεις. Και λες χειροτερες μαλακιες με τους φιλους σου απ οταν ησουν μικρη.

Εισαι μικρη και βαφεσαι. Αλλα βαφεσαι μονο μεσα στο σπιτι, γιατι ολοι σου λενε οτι δεν εισαι καραγκιοζης για να βγεις ετσι εξω. Και σκας, γιατι θες να βαφεσαι και να βαζεις γκλιτερ και δεν μπορεις, μεχρι να μεγαλωσεις. Και μεγαλωνεις. Και σκυλοβαριεσαι να βαφτεις. Και γκλιτερ δεν εβαλες ποτε. Μονο στις αποκριες.

Εισαι μικρη και παιζεις νυφη (!). Και θες τοσο πολυ να γινεις μια νυφη με ενα τεραστιο φουσκωτο τουρτενιο νυφικο. Και σκας που αυτο αργει ποοολυ ακομα. Και μεγαλωνεις. Και τα φουσκωτα τουρτενια νυφικα, μονο που τα βλεπεις, σου ανεβαζουν το ζαχαρο και την πιεση.

Εισαι μικρη και αποφευγεις το μπανιο οπως ο διαολος το λιβανι. Και σκας που εχεις τη μαμα σου απο πισω να σε μυριζει και να σε βουταει με το ζορι να ξεβρωμισεις και κανεις σαν γατι που το βαφτιζουν. Και σκας που δεν εισαι μεγαλη να αποφευγεις το μπανιο και να μην σου το επιβαλει κανεις. Και μεγαλωνεις. Και κανεις μπανιο καθε μερα και δυο φορες τη μερα. Και η μαμα σου σου λεει "φτανει, το σκουπισα 3 φορες σημερα, φτανει!".

Εισαι μικρη και πας βολτα τον ψευτικο σκυλο σου στο χαλι του σαλονιου να κατουρησει. Και σκας που δεν εχεις αληθινο σκυλο για να τον πας αληθινη βολτα. Και μεγαλωνεις. Και εχεις αληθινο σκυλο -τον καλυτερο!! Και δεν τον εχεις παει ποτε αληθινη βολτα. Συνεχιζεις αυτη μεχρι το χαλι του σαλονιου. Οπως τοτε.

Εισαι μικρη και παιζεις δουλειες σπιτιου. Και εχεις την ψευτικη ηλεκτρικη με τα μπιρμπιλονια απο φελιζολ, που τα σκορπας και μετα τα ρουφας με τη σκουπα σου παλι πισω. Και μετα παλι, ξανα-μανά. Και σκας που δεν μπορεις να σκουπισεις στα αληθεια με την μεγαλη, κανονικη ηλεκτρικη σκουπα. Και μεγαλωνεις. Και αν εισαι εγω, χαιρεσαι ακομα πιο πολυ με τις δουλειες του σπιτιου.

Αλλα λεει η θειά μου, αλλα ακουν τα αυτια μου

Εχω την ταση οπως και αλλοι φανταζομαι(?), να παρακουω και να παραποιω καποια πραγματακια. Θα σου παραθεσω καποια παραδειγματα. Για να μη με περασεις για εντελως ζαβη, τα περισσοτερα, αν οχι ολα, ειναι απ τα παιδικα μου χρονια.

Σε λενε το κοριτσι του Μαικ. Ε ναι, εγω φταιω? Τι ναρκωτικα επαιρνε αυτος που εγραψε του Μαη? Τα ιδια που παιρνουν κι αυτοι που πανε και παντρευονται τον πυργο του Αιφελ.

Κανω ομελετα κι ερχεται. Τοταλι μέιξ σενς και ευφανταστο. Καλομελετα κι ερχεται? Μπουλσιτς.

Αυτο το "τι μελλει γενεσθαι", για μενα ηταν παντα, μελι θυμαρισιο.

Ο Αγιος Σουλάς στη Ροδο, παντα ηταν, ειναι και θα ειναι Αγιος Σουβλάς για μενα. Μεγαλη η χαρη του. Παιδικο αστειο -ναι, παρα πολυ αστειο(!), παιδικη βλακεια? Δεν θυμαμαι. Εμενα ετσι εχει χαραχτει στη μνημη μου.

Δεν εχεις δυο λουμπεσα -κι οταν θα μπουμε μεσα, μπλα μπλα μπλα. Εχεις ενα λουμπεσο, τρια ή παραπανω. Δυο ομως, δεν εχεις. Και οι δικοι μας, δυο ηθελαν απ τον Μουσολινι.

-Ο Ρωμαιος και η Ουλιετα. -Ποια καρδουλα μου? (Ειπε η μανα) -Η Ουλιετα. (Μα τι με ξαναρωταει, κουφη ειναι?)

Στα συγκοινωνουντα δοχεια (?! Αι νοου!) του Σχοινα (!) εγινε μεγαλο μακελειο. Τρεμοκρυωνεις (Τρεμω Αν κρυωνεις) μπλα μπλα μπλα σπασαραγισω (Σπας Αν Ραγισω). Γενικα δεν εβγαζα ποτε νοημα. Ουτε τωρα που εμαθα τα σωστα βεβαια, αλλα κομματια να γινει. Φταιει η αρθρωση του Σχοινα, φταινε οι ηλιθιοι στιχοι, φταινε τα λογια του παπα?

Πα ρα δω σου λοιπον, παρε φορα μωρο μουυυ! Γιατι ετσι γινεται, οταν παραδινεσαι παιρνεις φορα (?). Τι ανευ ορων και βλακειες ελεγε ο Πασχαλης, δεν ξερω. Τετοια τραγουδουσε και του ρθε το ξωγαμο ανευ ορων. Γι αυτο σου λεω, παρε φορα καλυτερα.

Λαραραραλα λαλαι. "VIPS Χωρις ΕσεναΝΕ". 1)Μια κουκιδα στον χαρτη γραμμενη (λεπτομερεια, χαμενη το σωστο). 2)...Ορκιζοσουν ψευ τικα, στης αγα πης το νομά. Καποιος νομας, αγαπησε μια ψευτρα. Δεν φταιω εγω, ο ασθματικος φταιει που τον βαλανε να τραγουδησει την ελληνικη λαμπαντα.

Λαμπαντα. (Δηλαδη Lambanda και οκι λαμπαντα γκια το Πασκα). Θα μου πεις εχεις θρασος. Εδω δεν επιανες τα απλα ελληνικα και θα καταλαβαινες τα βραζιλιανικα? Ομως καθε πιτσιρικι που σεβοταν τον εαυτο του και την λαμπαντα φουστα του (και τα αγορακια, γιατι οχι), ειχε τους δικους τους στιχους. Οι δικοι μου πηγαιναν ως εξης: "Σοροντισταρα αλεμπραρεμορ κιουμπριρα νακοντισταρααα αιαιαιαιιι δοσαντα λαμπαντα" ! Ρρρρραιαιαιαιιι

Κλεινοντας, εκτος απ το γλυκο τράιφλ, υπαρχει και το οπλο τράιφλ. Ράιφλ? Α κριμα. Πριν μ΄αρεσε περισσοτερο. Ηταν πιο γλυκος ο πολεμος.

Αν θυμηθω κι αλλα, γιατι ειμαι περηφανη στα αυτια και σιγουρα εχω κι αλλα, θα σε ενημερωσω. Μεχρι τοτε,

Μπιζου.