Ωραία -αλλά- κοιμωμένη.

Παραμυθια. Ολοι τα λατρεψαμε. Πολλοι, -οι πιο ρομαντικοι- τα αγαπουν ακομα. Βασιλισσες, πριγκιπες, δρακοι, ξωτικα. Εξαπτουν την φαντασια καθε παιδιου, δημιουργουν εικονες, χρωματα και εκρηξεις δημιουργικοτητας. Αφορμη για παιχνιδι και διασκεδαση. Εκφραζεσαι και το ζεις λεγοντας το χαρακτηριστικο "και λεει θα καναμε" αυτο η "και λεει τωρα θα πηγαιναμε" εκει. Και οταν μεγαλωσεις, μετα απο τοσα ονειρα και χρωματα κι αρωματα τι "λεει"? Περιμενεις τον πριγκιπα? Το βασιλοπουλο πανω στο ασπρο ατι που θα περασει δια πυρος και σιδηρου για να σε σωσει απο μαγισσες, δρακους και κακους? ΞΥΠΝΑ. Γι αυτο τα λενε παραμυθια, μην παραμυθιαζεσαι. Καταλαβαινω οτι απο μικρη στα εχουν παρουσιασει ολα πολυ ιδανικα πλασμενα, σχεδον κομμενα και ραμμενα στα μετρα σου. Αλλα εισαι μικρη, δεν μπορουν να στα παρουσιασουν αλλιως, θα σου δημιουργησουν τραυματα. Οχι οτι δεν τα αποκτας στην συνεχεια οταν θα προσγειωθεις αποτομα στην πραγματικοτητα. Υπαρχει βεβαια μια μικρη δοση αληθειας στα παραμυθια, μονο που μετατοπιζεται στο φυλο. Εσυ δεν εισαι η πριγκιπισσα αλλα ο πριγκιπας. Εσυ πριν καν το καταλαβεις καταληγεις να τρεχεις για τα παντα. Δουλευεις, κρατας το σπιτι, μεγαλωνεις παιδια, σκυλια, γατια τρεχεις και δεν φτανεις με λιγα λογια. Και οντας ετσι φρικαρισμενη πας να φιλησεις τον βατραχο σου μπας και γινει -και αυτος- πριγκιπας. Και τι κανει? Γυρναει πλευρο και ροχαλιζει. Θυμωνεις πολυ και αναρωτιεσαι γιατι στο δικο σου παραμυθι πανε ολα τοσο λαθος. Γιατι πατας αγκαθια και ο καλος σου δεν φροντισε να στρωσει παντου ροδοπεταλα. Γιατι εκεινου δεν του ελεγαν τετοια παραμυθια. Αντε να του ειχαν πει τα 3 γουρουνακια. Που ποιο ειναι το ηθικο διδαγμα? Να ακους παντα τη μαμα σου γιατι εχει δικιο και παντα θελει το καλο σου. Και δεν ξερω αν το καταλαβες, αλλα στο συγκεκριμενο παραμυθι εχεις παρει παλι τον λαθος ρολο. Αυτον του λυκου που θελει να φαει τα θρεφταρια της μαμα-γουρουνας. Οποτε ασκοπα πασχιζεις. Και η ειρωνεια? Μπορεις να εχεις πρωταγωνιστικο ρολο στο δικο σου παραμυθι αλλα δεν ξερω κατα ποσο σου αρεσει. Τι θα λεγες για τη "Χιονατη και τους εφτα νανους"? Ειναι εφτα αλλα ειναι νανοι. Και για την Χιονατη ενταξει, απλα δεν μπορουσε να φορεσει τακουνια. Οι δικοι σου νανοι ομως υστερουν απο ολα αυτα που εσυ ζητας. Παλι καταληγουμε λοιπον στο οτι πλανασαι πλανην οικτρα. Μπορει να ξερουμε οτι τιποτα απο αυτα που μας ελεγαν τοτε δεν ισχυε ποτε αλλα καπου βαθια μεσα μας υπαρχει ενα σημειο αναφορας σε αυτα τα παραμυθια. Οποτε μπορεις, αν σε βολευει, να παραμεινεις μια "Ωραια κοιμωμενη" οχι ομως και βαθια νυχτωμενη...
Και εζησαν αυτοι καλα κι εσυ καλυτερα...
Καληνυχτα..