Οπα, πιατα και χορος των ελληνων ο καημος

Τωρα, που βρεθηκα πιο κοντα σε ξενους, καταλαβα οτι εχουν μια "ελαφρως" διαστρεβλωμενη εικονα για μας τους ελληνες. Με την αποψη που εχουν βασικα, πιστευω οτι μας κανουν παρεα γιατι πονταρουν στο οτι καποια στιγμη θα μας βγει το "ελληνικο", θα πεταξουμε τα ρουχα μας, θα βαλουμε τις χλαμιδες και θα αρχισουμε να χορευουμε συρτακι. Και πολυ θα τους διασκεδασουμε.

Θελω να τονισω οτι οι ηλικιες ξενων που συναναστρεφομαι ειναι απο 20-30 οποτε ή αυτη η δεκαετια εχει παθει λαλάκα και μας εχει μπερδεψει με καποιους αλλους, ή και οι γονεις τους τα ιδια πιστευουν και περναει απο γενια σε γενια η εικονα αυτου του υπερ γραφικου "ελληνα"(?).

Ολα ξεκινησαν σε αυτα τα "του νοου ας μπετα" που κλασικη ερωτηση ειναι το "απο που 'σαι συ?". Φρομ Γκρις λοιπον απαντουσα και φωτιζαν προσωπα γυρω μου. Α λεω κοιτα, πολυ τους αρεσει η Ελλαδα, μπραβο. Αρχη και κεντρο του πολιτισμου οπως λεμε και οπως ειναι φυσικα. Σωκρατης, Πλατωνας, δημοκρατια, γκρικ μουζακα, γκρικ φετα. Γουατ? Ξερουν ολο το ελληνικο μενου μιας κλασικης παραθαλασσιας τουριστικης ταβερνας στη Λουτσα. Και νομιζουν οτι μ αυτα τρεφομαστε πρωι-μεσημερι-βραδυ. Πινουμε φραπε με "μια χωριατικη στο 5" για πρωινο, περναμε σε ουζο με -τι αλλο- μουσακα για μεσημερι και κλεινουμε με μπακλαβα(!) και γιαουρτι το βραδακι για να κοιμηθουμε ελαφρια. Αφου μου ρθαν καμποσα εγκεφαλικα για την ακρως συνδεδεμενη με το φαι ελληνικη μου ταυτοτητα, ειπα νταξ μωρε, πειναλεοι ευρωπαιοι, τους εκανε εντυπωση που εχουμε τοσα <φαγια> που τους τρελαινουν, γι αυτο.

"Αμ γκρικ". "Οου γιες λετς γκοου του ε γκρικ ρεστοραντ τουγκεδερ του μπρεικ σαμ ντισις!". Γουατ? Δεν σπαμε πιατα σαν τους παρανοϊκους αδερφια μου στην Ελλαδα. Το πολυ πολυ να μας γλυστρισει κανενα οπως τα πλενουμε και παλι θα ραγισει δεν θα κανουμε την κουζινα Βαγδατη. Αυτοι ρε νομιζουν οτι με το που θα φαμε τον μουσακα, θα γλειψουμε το πιατο, θα βαλουμε τερμα να παιζει ο Ζορμπας και θα σπαμε σερβιτσια. Οπα παιδια, τρωμε, ξεπλενουμε πιατο, βαζουμε πλυντηριο πιατο και ξαναχρησιμοποιουμε πιατο. Πολλες φορες. "Γιες Οπα-Οπα".

"Οπα". Ποιος διαολος το πηρε με τοση αγαπη αυτο το οπα και τωρα τους ρωτας τι ξερεις να πεις στα ελληνικα και σου λενε "Οπα". Οπα ιζ νοθινκγ τους λες τσαντισμενος και σε κοιτανε σαν να τους ειπες οτι η Μπριτνει Σπιαρζ δεν ηταν παρθενα μεχρι τα 23. Και επι τη ευκαιρια, ουτε οπα-οπα ειναι προταση, ουτε χορευουμε συρτακι αντι να περπαταμε. Λαθος. Ολα λαθος.

Ενας, δεν ξερω αν πρεπει να τον πω πιο ρομαντικο ή πιο ηλιθιο, καπως το χει στο μυαλο(!) του, οτι οι ελληνες περιφερομαστε με χιτωνες και μπεκροπινουμε κρασι -μπα? πώς και δεν πινουμε νεκταρ και αμβροσια?- και συζηταμε φιλοσοφιες ενω πιστευουμε και στους 12 Θεους του Ολυμπου -ε ναι αναμενομενο. Πιστευω οτι αν ειχαμε παραπανω οικειοτητα, θα μου συνεχιζε οτι αφου πιουμε το κρασι και συζητησουμε φιλοσοφιες, κανουμε και κανα οργιο, τζέρτζελο να γινεται. Αλλα αντ' αυτου, απλα με κοιταξε με νοημα, τυπου "αχ εσεις οι ελληνες, αχ".

Οποτε για να ανακεφαλαιωσω, ειμαστε γαμω τα ατομα. Ολη μερα Οπα και χορος, ντερλικωνουμε τον αγλεορα, σπαμε πιατο, φοραμε χλαμιδα, πινουμε ουζα και κρασια, καβαλιομαστε αφου εχουμε πλεον γινει κουρουμπελα, τρωμε ενα γιαουρτακι και αυριο, εχουν οι 12 Θεοι.

O Ιαπωνας

Ειναι ο τσαλαφός Ιαπωνας συμφοιτητης. Το "περιεργο φρουτο αυτος" ειναι λιγο για τον Φουτζιγιαμα.  Ειναι κατι πολυ παραπανω και απο φρουτο και απο περιεργος.  Ως κοινωνικη ανθρωπολογος, θα επρεπε να το αποδωσω στη διαφορετικη κουλτουρα που εχει ο "τσολιας" απ τον σχιστοματη αλλα οχι, ειναι περιεργος, τι να λεμε.

Δεν ξερω αν ειναι ολοι οι Ιαπωνες το ιδιο περιεργοι ή αν αυτος ειναι συλλεκτικο κομματι. Ο Θεος τους να με συγχωρεσει, αλλα ειναι πολυ αψυχολογητος και με τρομαζει.  Καθεται υπερβολικα ησυχος στη θεση του, με σχεδον στοιχισμενα τα χερια παραλληλα με το τετραδιο του και κοιταει το κενο. 'Η ειναι μονιμως παρα πολυ κουρασμενος και ερχεται στο μαθημα για να ξεφορτωσει  ή τον εχουμε προβληματισει  πολυ και εχει γνωρισει την απελπισια.

Και εκει που τον κοιτας και λες εσβησε, κατι ακυρο για τους υπολοιπους θα ειπωθει και ο Χιροσιμας ξεκαρδιζεται στα γελια. Γουατ?  Σιριουσλι ντουντ, γκετ γιορσελφ τουγκεδερ. Αφου γελαει κι εμεις κοιτιομαστε, γελαει και μεις κοιτιομαστε, γελαει και κοιτιομαστε, ΑΠ το παιρνει αλλιως, παθαινει βορεια Κορεα και παγωνει. Παγωνει μαζι και το αιμα μας με τον τρελο που τρεφουμε στον κορφο μας. 

Επισης, απ την πρωτη μερα, η ατακα  κοινωνικοποιησης του με τους υπολοιπους, ειναι το "δε γουεδερ ιζ μάιλντ. Γουιαρντ φορ λοντον χα?". Γιες. Γουιρντ ιν ντισεμπερ, τωρα ομως, #Κοιτα εξω εχει πιασει καλοκαιρι και την πορτα εχω ανοιξει της καρδιας# που λεει και η Πεγκυ Ζηνα.

Ζω μια πολυ σουρεαλ κατασταση με τον Τογιοτα αναμεσα μας. Νομιζω οτι χανω κι εγω σιγα σιγα τα λογικα μου. Δεν μπορω να ξεχωρισω το νόρμαλ απ το παρανόρμαλ. Ειναι σαν παραλληλα με το μαθημα να γινεται κι ενα πειραμα. Δεν μπορω να πιστεψω οτι αυτος ειναι αληθινος και παρακολουθει στ αληθεια μαζι μας.

Να δεις που αυτο ειναι.  Ειμαι σιγουρη οτι καποια εκπληξη μάς κρυβει για το τελος γιατι ειναι τοσο "καλος" για να ναι αληθινος.  18 Ιουνιου ο Χοντα θα ανατιναχτει και θα πεταγονται απο μεσα του φορτσον κουκιζ που θα λενε "busted" ή απ΄το κρανιο του θα ξεχυθουν πολλοι μικροι εξωγιηνοι που θα μας καταστρεψουν. -

Για σενα θα φαω τα σαντουιτς ολου του κοσμου

...Ή αλλιως, "περιμενω περιοδο". Αυτη η καταραμενη περιοδος της αναμονης της περιοδου, που ταλανιζει ολες τις γυναικες. Αυτη η σιχαμενη φαση, που η φυση σε εκδικειται που δεν επιασες ΠΑΛΙ παιδι και αφησες το ωαριο σου ετσι ευκολα να παει στραφι. Η περιοδος της ασχημιας, των νευρων και της ακαταπαυστης ορεξης. Ειναι η υπερτατη εκδικηση για τη γυναικα και το πιστευω. Σου λεει δεν θα κανεις μωρο μωρη? Τωρα θα δεις, που θα γινεις τοσο αντιπαθητικια και ολοι οι γνωστοι που εχεις, θα σε παρατησουν για να μαθεις. Θα μεινεις ολομοναχη εσυ και η περιοδος σου.

Οποτε εκτος απ το πρηξιμο, τα σπιθουρια και τη γενικοτερη ασχημια που σε δερνει (γιατι βεεεβαια, τωρα γιατι να εισαι ομορφη? αφου πλεον εισαι αχρηστη) πεινας τοσο, που τρως και τα ποδια σου αμα λαχει. Και δεν ειναι οτι νταξ, πεινας μωρε, θα φας τα ποδια σου. Τα τρως και αλλοκοτα. Τα μισα με μαρμελαδα, τα μισα με μαγιονεζα και μετα παλι μαρμελαδα. Ο,τι πιο σιχαμενο, τοτε το τρως. Ειναι σαν να θελει να σε τρελανει αυτο το ωαριο που χαθηκε, για να μην το ξαναχασεις ποτε. Για να κανεις παιδι καθε χρονο, μεχρι να παψεις να βγαζεις καινουργια ωαρια. Δις ιζ μαντνες!

Οση σοκολατα και να φας, ποτε δεν ειναι αρκετη. Παντα υπαρχει χωρος και για την επομενη. Οση σοκολατα τρως, τοσο οι φλουμπες σου ερχονται και θεριευουν. Οσο θεριευουν, τοσο φορτωνεις που εχεις τα χαλια σου τα μαυρα. Και κυλανε οι μερες σου καπως ετσι. Σπυρι, φαί, νευρα. Σπυρι, φαί, νευρα. Και ο διπλανος σου σε βλεπει που βουτας σα λιμασμενη τα πατατακια στη μερεντα και βγαζει τα εντερα του. Αλλα χωρις να δειξει τιποτα, γιατι εχει μαθει πλεον. Αν εισαι τυχερη δε και συγχρονιστεις με την καλη σου φιλη την πανσεληνο? Εκει γινεται το μεγαλο παρτυ. Εκει ειναι το "ολα τα χε η Μαργιορη, ο φερετζες της ελειπε". Τοτε ουτε ο σατανας δεν σε θελει για παρεα. Δεν θελει αλλα λογια, νομιζω το χεις. Κι αν εισαι αντρας, ειμαι σιγουρη, παλι το χεις.

Αυτη ειναι λοιπον η γλυκια (με λιγο αλατι, και κανελα, πιασε κι εναν παστουρμα) ιστορια μας, που επαναλαμβανεται καθε 28 μερες.