Ναι ναι, χειροκροτειστε τον μικρο διαολο πανηλιθιοι. Ετσι, χοροπηδηστε μαζι του στο ονομα του Θεου. Ετσι, ρυθμικα κι ωραια "Τζιιιζας, Τζιιιιζας". Ρε πατε καλα? Δεν το βλεπετε οτι ειναι ο βελζεβουλης? Μονο κερατα και οπλες δεν εχει. Εμενα τσιτσιρωσαν μεχρι και τα ματοτσινορα μου με το τραγοπαιδι.
Χαρειτε οσο ζειτε βλαχοαμερικανοι, γιατι οταν μεγαλωσει κι αλλο αυτος ο τριβολος και θα εχει ρουφηξει ολη τη δυναμη και ενεργεια απ τα παλαμακια που βαρατε, θα δαγκωσει το στάχυ του, θα βαλει το καπελο του, θα παρει τον σταυρο του και την καραμπινα του και θα σας γαζωσει ολους στο Μισσισσιπι.
Κλεινοντας, ενα τεραστιο μπραβο στη μαμα και στον μπαμπα του μουλου, που εφτιαξαν αυτο το αρτιο κατασκευασμα Θεου, Σατανα και Τσάκι.
Θα θελα πραγματικα, να ερθει εδω αυτος που επινοησε το The Thing απ τους Φαντάστικ Φορ. -Α, thing το λετε εσεις εκει... Γιατι εμεις εδω, το λεμε σκατο ή "το νουμερο 2..." ή "το χοντρο...".- Δηλαδη ειλικρινα, θελω να ρθει και να μου πει ντομπρα και στα ισια, τι ακριβως σκεφτοτανε, οπως και το ποσες μερες ειχε να ενεργηθει. Θελω να μαθω, για ποιο λογο εκανε σουπερ ηρωα, αυτη την ξεραμενη κουραδα.
Οτι τι? Εξαντλησε ολη του την εμπνευση στους υπολοιπους Φανταστικ Θρι και του μεινε κενο το καρε. Σκεφτηκε, σκεφτηκε και ειπε "ε χεστηκα, θα βαλω ο,τι μου ρθει". Και ετσι του ρθε ο Ξεροκουραδας. Και ποια υπερδυναμη εχει? Αυτη του υπερδυσκοιλιου?
Γουατ δε φακ, θα λεει και η μικρη κατσαρομαλλα-ταπεινη-γκετομαρια-κορη της απαστραπτουσας και γκλαμουροφιλουσας Μπιγιονσε, οταν μεγαλωσει. Και ειναι να μην το πει?
Θα βλεπει τη θεα μανα να κουναει τα στρογγυλα της καπουλια, ενω τιναζει την ξανθια μαλλουρα και τυφλωνει τους παντες με το φως που αντανακλα πανω στο σοκολατομπρουτζινόχρυσό της δερμα και οταν θα κοιταζεται στον καθρεφτη θα βλεπει τον Τζέι Ζι με μαλλι και τα αγαρμπα γονιδια του, να της πιανουν το χερι. Γιατι ετσι ειναι τα γονιδια, εκδικητικα. Σου λεει καναμε τοσο κοπο να φτασουμε να σε κανουμε κοτζαμαν Μπιγιονσε και συ πας και βρισκεις τον Τουρμπιγιονσε. Ε οχι κουκλιτσα μου. Απεργουμε και παραιτουμαστε.
Γι αυτο και βαφτιστηκε η δουλη του Θεου Μπλου Άιβυ, μπας και σκουντηξει λιγο παραπερα τον Τζει. Ψαρωτικο ονομα, δεν μπορεις να πεις, ομως ουτε αυτο επιασε.
Μετα την αναγεννηση, που οσο πιο μπαμπατσικη ησανε τοσο το καλυτερο -γιατι ετσι ηταν τα μοντελα της εποχης σου λεει, με πολλα πιασιματα και καπουλια και καπουλετα-, το γυρισανε στο στεγνο.
Οσο πιο χτικιαρα, τοσο το καλυτερο. Μεχρι που τους πεφτανε κατω σαν τα κοτοπουλα απ την αδυναμια.
Τοτε ηρθε η Λοπεζ και εφερε μαζι και το πισθοβαρο φορτιο της. Η χαρα της κωλαρους και της αχλαδως ξαναχτυπα. Απο κει που το εκρυβε με ριχτα σαν τον Ντεμη Ρουσσο, τα πεταει εξω και τα μοστραρει με περισσεια αυτοπεποιθηση. "Αφου τα πεταξε η Τζενουλα, σιγα μην τα κρυβω εγω!" ειπε η Μαρια της γειτονιας. Μεχρι εδω, ολα καλα. Ολα κατανοητα.
Πώς ομως απο εναν μεγαλο, αλλα φυσιολογικα μεγαλο κωλο, φτασαμε στην κωλαθρα της Κιμ, δεν θα το καταλαβω ποτε.
Να με συμπαθας Κιμ, αλλα αυτο το εκτρωμα, ειναι πολυ εκτρωμα. Ειναι ενας κωλος με μια Κιμ πανω. Ενας κωλος με δικη του προσωπικοτητα, υπαρξη και εκλογικο δικαιωμα. Ακου εδω Κιμ κουκλιτσα μου, δεν θα μας κοροιδευεις εσυ οτι αυτο το πτυσσομενο σαμπρέλι που κουβαλας ειναι δικο σου. Ή μαλλον, δικο σου ειναι, δεν αμφιβαλλει κανεις, λιπος σου ειναι δεν το αμφισβητω, αλλα πριν δεν ηταν εκει. Ηταν εκει και παραδιπλα και παρακατω και παραπλαι και απλως πηγες και το μαζεψες σε μια μερια. Και τζαμπα τοση μετακομιση και φασαρια, αν με ρωτας.
Το αστειο ομως εδω, ειναι αλλου. Οτι αυτον τον κωλο-φαρσα τον ζηλεψαν πολλες και πηγαν και τον αντεγραψαν. Κυριελεησον.
