Επιμενεις ακομα οτι δεν εισαι εμμονικος?

Ακου το τι ωραιο που ακουγεται αγγλιστι.. Ομπσεσιβ- κομπαλσιβ ντιζορντερ (Obsessive–compulsive disorder). Σαρεσε ε? Ε, το χεις. Αλλα μην το παρεις και πανω σου, ντιζορντερ ειπαμε οχι ορντερ. Πραγματικα, πρεπει να βασανιζεσαι με δαυτο το εμμονικο που σε εχει καταλαβει. Νταξ, δεν θα φανω κακια -για πρωτη ισως φορα- και θα σου πω οτι δεν με ενοχλεις. Καμια φορα ισως λιγο, οταν για καποια νανοσεκοντς, σκεφτομαι να σου κοψω το δαχτυλο που ακουμπαει το πομολο του ασανσερ 10 συνεχομενες φορες, ετσι γιατι σε χει πιασει. Ας μην προτρεχω ομως και προδιδω τα συστατικα, που δενουν το γλυκο των "γλυκων" εμμονων σου.

Σε ειπαμε εμμονικο λοιπον. Και για να σε ειπαμε, εισαι. Καλε μου φιλε λοιπον, οταν σου κολλησει κατι στο μυαλουδακι σου, ο κοσμος να χαλασει, τα πανω κατω να ερθουν, θα το κανεις. Υπαρχουν ομως διαφορες μορφες που διοχετευεται αυτη η εμμονη που βραζει μεσα σου. Θα αναφερθω, εντελως ερασιτεχνικα, σε καποιες που εχω βιωσει απο σας γυρω μου. Νοου οφενς χα? Στο ψητο τωρα.

Ο bacteria-buster. Εισαι ο τυπος που θα μου αρεσε να μου μαγειρευεις και να τα τρωω ακομα κι απ το πατωμα σου. Κι αυτο γιατι το παρκε σου εχει λιγοτερα μικροβια κι απο χειρουργικο κρεβατι της εντατικης. Εσενα εκει στην εχει βαρεσει. Να εξοντωνεις μικροβια. Εισαι εξοπλισμενος με ολα τα συνεργα του εμποριου που σκοτωνουν το 99% των μικροβιων. Εκτιμας την ειλικρινεια των κατασκευαστων, αλλα αυτο το 1% που συνεχιζει να διασκεδαζει και να κανει σπα στο ντετολ σου, σε προβληματιζει και σου την σπαει απειρως. Γι αυτο λοιπον και αποφασιζεις να ανοιγεις πορτες, συρταρια, ψυγεια, τα ματια σου, με χαρτομαντηλα η με πλαστικα γαντια -με τα μανικια τα ανοιγουν οι αρχαριοι, εδω μιλαμε για προ. (Τα χερια σου σημειωτεον, κομματια απο το ταλκ των γαντιωνε)

Ο "ειμαι η Μαιρη Παναγιωταρα". Ξερεις με ακριβεια χιλιοστου που βρισκεται τι στο σπιτι σου, στο αμαξι σου, στην τσαντα σου, ακομα και στην τσαντα μου και θες να βρισκονται για παντα ετσι, γιατι αλλιως θολωνει το ματι σου. Αντε και κατι σκουντιεται παραδιπλα. Και? Τι εγινε? Για σενα, μεγαλο πατιρντι! Γουρλωνεις τα ματια, ιδρωνεις και τρεχεις να το τακτοποιησεις! Ταξη. Ταξη παντου. Τα ρουχα σου στη ντουλαπα, ειναι στοιβαγμενα ανα ειδος, εποχη, χρωμα, μηκος και υφασμα. Μπαινω σπιτι σου και θελω να συρρικνωθω σε μια γωνια μη και κουνησω τιποτα και σε φερω σε υστερια. Με λιγα λογια δεν ερχομαι σπιτι σου. Σταματα να με κυνηγας σκυμμενος και να μαζευεις τις τριχες και τα νεκρα κυτταρα που αφηνω πισω μου. Μαζευτα αφου ξεκουμπιστω.

Ο αλτσχαϊμερ. Ποτε δεν θυμασαι αν κλειδωσες, αν εκλεισες τα παραθυρα, το ματι της κουζινας, το φως του μπανιου. Αφου απομακρυνθεις, αρχιζεις να ρωτας τους γυρω σου, ηταν δεν ηταν παροντες. "Κλειδωσα την πορτα? Να δεις δεν την κλειδωσα. Παω να δω". Γυρνας. "Οκ την κλειδωσα. Το ματι το κλεισα ομως η δεν το κλεισα? Θα παρουμε και φωτια, οχι τιποτα αλλο. Παω να δω". Ξαναρχεσαι. Και φυσικα τα χες κλεισει ολα, μεχρι και τα κεντρικα της πολυκατοικιας. Θα σου ξεφευγε εσενα τιποτα? Νοου φακιν γουει! Weirdo!

Ο "αγγιζω και την βρισκω". Εισαι ικανος να πιασεις και σκατα αν σου καρφωθει, διχως φοβο, με παθος. Ειναι μη σου μπει στο μυαλο να αγγιξεις κατι. Περνας απ την πορτα, αγγιζεις το πομολο. Σε εχω παρατηρησει, δεν το πιανεις μονο, το χτυπας και 3 φορες. Θα μαγειρευω και θα κοιτας? Θα σου κεντρισει την προσοχη το ματι της κουζινας. Θα το αγγιξεις κι αυτο αλλες 3 φορες. Με τις 2 δεν περνας στον επομενο γυρο, γουατ δε φακ? Αλλη φορα σου μιλαω, απλωνεις το χερι και μου τραβας μια τουφα 2 φορες -ειδες, οταν φοβασαι την σφαλιαρα μειωνεις το προσδοκιμο. Γενικα απλωνεις πολυ χερι αδερφε μου. Μεγιστος ψυχακιας. Αν μου ξανακουμπησεις τον αστραγαλο θα την φας.

Ψυχωτικοι, εμμονικοι, ψυχαναγκαστικοι ολου του κοσμου ενωθειτε να τους τρελανετε ολους! Σας αγαπω. ω. ω. ω. (..γιατι το χω και γω το βλαψιμο μου)

Δεν... Πεφτ΄τ΄αστερι!

Ναι, μπορει να σας φανει ακαιρο, μπορει να μην θυμαστε καν πριν ποσο καιρο ειχε (?) πεφταστερια, ομως επειδη εμενα τωρα μου τη βαρεσε να γραψω για την ΜΑΓΕΥΤΙΚΗ εμπειρια μου, θα κανετε ενα ωραιοτατο φλας μπακ μαζι μου...

Ακους στις ειδησεις, διαβαζεις στο ιντερνετ οτι σημερα εχει πεφταστερια απο ταδε μεχρι ταδε ωρα. Καθεσαι λοιπον κι εσυ, ετοιμαζεις βεραντα, στηνεις καρεκλες, τραβας τραπεζακια, νερωνεις τασακια -μην γινεις κι απ την σταχτη τζαμαϊκανος- παιρνεις τον καλο σου και στρωνεστε να απολαυσετε τη βροχη αστεριων.

Στο πρωτο δεκαλεπτο, δεν λετε κουβεντα, παρα γυριζετε στερεοσκοπικα τα κεφαλια σας για να δειτε το ρημαδι το πεφταστερι! Βολευεσαι λιγο καλυτερα στην καρεκλα, τυπου "αχ τι ωραια που περναμε", ενω εχεις αρχισει ηδη να βγαζεις κηλες στους σπονδυλους του αυχενα. Περιμενετε... Βαριανασαινεις. "Δεν πεφτει καρφιτσα" σου λεει. Δεν χανεις ευκαιρια "Ναι ρε γαμωτο, ισως πεσουν ολα μαζι αργοτερα!".

Εκει που λες να αναψεις κανα τσιγαρο και αληθωριζεις κοιτωντας την καφτρα, ΝΑΤΟ! "Το ειδες, το ειδες?? Επεσε!" Επεσε και το χασες θεργιακλη! Τσαντιζεσαι, αλλα θα πεσει κι αλλο σκεφτεσαι. Περιμενετε, περιμενετε, τιποτα! "Μωρε και δεν ξαπλωνουμε χαμε?" Ο σβερκος θελει ναρθηκα για να ερθει στα συγκαλα του. Τραβας πετσετες και ξαπλαρετε. "Α μαλιστα, τωρα καλυτερα! Τωρα θα δουμε τη βροχη!"

Αφου εχεις μετρησει καμια δεκαρια αεροπλανα προς εντος και εκτος σεγκεν χωρες, αρχιζουν τα ματια σου και βλεπουν στα κουτουρου αστερια να πεφτουν! Οχι. Δεν πεφτουν. Το οπτικο σου νευρο σου παιζει παιχνιδια μπας και μπειτε μεσα, γιατι τοση ωρα κοντευει να βγαλει γλαυκωμα!

Το παιρνετε κι εσεις αποφαση και μπαινετε μεσα λοιπον, με μια ντουζινα τσιμπηματα και οι δυο για να θυμαστε την υπεροχη, ρομαντικη βραδια...

7 + 1 Θανασιμοι Τυποι.

Δεν ξερω αν μεγαλωνοντας μειωνονται οι ανοχες μου προς τους αλλους, ωριμαζω, η γινομαι γεροπαραξενη,αλλα εχω στην μπουκα πολυ ασχημα τους παρακατω αναγουλιαρηδες τυπους.

Ο Κομπλεξικουρας. Εισαι εμετικος. Εισαι τοσο κομπλεξικος με τα παντα πανω σου, με το ολο σου το ειναι. Δεν ξερεις κι εσυ ο ιδιος τι σου φταιει και ξεσπας στους αλλους. Κανεις επιθεσεις χωρις λογο κι οποιον παρει ο χαρος. Δεν εχεις καν επιχειρηματα στις επιθεσεις που επιχειρεις κι αυτο ειναι που σε κανει απαλευτο. Συμπλεγματικε χλιμιτζουρα, παιξε πιο κατω, εδω απαγορευεται η εισοδος για σε.

Ο Κακος. Μιλαμε για το απολυτο κακο. Pure evil (πιουρ ιβολ). Εισαι ο κακος. Αυτος που λεει μονο κακιες και κανει κακιες. Δεν χρωστας καλο σε κανεναν. Εισαι ο κακος των παραμυθιων, ο κακος των ταινιων, ο κακος χαμος. Ο κακος ρε παιδι μου. Κακος ανθρωπος που λενε. Δεν ξερω πως αλλιως να σε περιγραψω. Με τρομαζεις. Δεν ξερω απο που πηγαζει ολο αυτο. Η εισαι κι εσυ κομπλεξικος και σου βγαινει ετσι, η εισαι ο σατανας επι της γης. (Σκορδα και παλουκια, σκορδα και παλουκια, σκορδα και παλουκια)

Ο Καχυποπτος. Αλλος μαπας κι εσυ. Μιλαμε οτι εχεις μεγαλο προβλημα. Ολοι γυρω σου ειναι υποπτοι. Ολοι γυρω σου θελουν το κακο σου. Ολοι γυρω σου οργανωνουν ενα υπουλο σχεδιο για την καταστροφη σου. Η γελοιοτητα σου εχει φτασει σε τετοιο επιπεδο που σε λιγο θα περπατησει και θα πει τις πρωτες της λεξεις. Ξεκολλα λιγο απ την παραφροσυνη που σε δερνει πρωι, μεσημερι, βραδυ και δες καναν ψυχιατρο γιατι παιζει να εισαι και σχιζοφρενης.

Ο Ξερολας. Εισαι μεγαλο σιχαμα. Το παιζεις οτι ξερεις τα παντα, εχεις αποψη για τα παντα και σε ακουμε τοσες ωρες να λες μαλακιες. Μιλας συνεχεια. Συνεχεια ομως. Χωνεσαι παντου, απο θεματα μαγειρικης, ξεσκονισματος, μεχρι αστροφυσικης. Μιλαμε για αρρωστια. Κανεις τα παντα για να βαλουν τη μοσχαροκεφαλη σου σε dart wall και να σου πετανε βελακια στη γλωσσα.

Ο Γλυφτης. Σε περιβαλλει ενα παχυ στρωμα γλιτσας. Εισαι ο αβουλος σιχαμενος παρατρεχαμενος των "ισχυρων". Πας οπου παει το ρευμα και θελω να φυσηξει τοσο δυνατα να σε κολλησει στον τοιχο με τους αποτυχημενους. Νομιζεις οτι κερδιζεις την ευνοια των αλλων με τα σιχαμερα λογια αγαπης και θαυμασμου που κολλανε στο σαγονι σου οπως τα βγαζεις. Αν η γλιτσα σου απαισιε ειναι ευφλεκτη, φωναξε με να σου βαλω φωτια.

Ο Κακομοιρογλου. Οσο καλα κι αν τα πας, οσο κι αν ολα σου πανε κατ ευχην, ακομα κι ολα τα καλα του κοσμου να σου στειλει ο καλος Θεουλης, εσυ ΠΑΝΤΑ θα γκρινιαζεις και θα το παιζεις το κλωτσοσκουφι. Η αξιοπρεπεια σου κυμαινεται σε βαθμους Σιβηριας. Νομιζεις οτι με το να γκρινιαζεις και να μεμψιμοιρεις επι μονιμου βασεως, θα σε λυπουνται και θα ασχολουνται ολοι μαζι σου. Δεν βλεπεις βρε εξαθλιωμα οτι δεν σε θελει ουτε κουνουπι διπλα του? Εκτος οτι μας τα πρηζεις χωρις λογο, με τετοια κατηφεια που σε χει φαει, εισαι το γκαντεμοσκυλο της γειτονιας. Φτου σκορδα.

Ο Αρχιψευταρος. Απο βρεφος ακομα, σου εχουν συμβει ολα τα αλλοκοτα. Σε κυνηγουσαν μαγισσες, σε γυροφερναν δηλητηριωδη ανακοντα, που στο τελος σκοτωσες, δρακοι περνουσαν εξω απ το παραθυρο σου και πολλα αλλα κουλα. Καθεσαι και μας λες, μας λες ιστοριες και μεις σε κοιταμε και κοιταζομαστε. Εσυ φυσικα νομιζεις οτι μας εχουν συνεπαρει οι παπαντζες που μας ξερνας. Καταλαβες? Υποτιμας και την νοημοσυνη μας. Σε λυπαμαι ομως. Ποιος ξερει τι τραυματα εχεις κι εσυ. Ελπιζω η νεραιδα που εχεις παντα μαζι σου να σε χει παντα καλα.

Ο Ηλιθιος. Εισαι ο πιο απαλευτος απ ολους. Ολοι οι παραπανω ωχριουν μπροστα σου. Τους βαζεις κατω και τους χτυπας σαν χταποδια. Αγνη, παρθενα ηλιθιοτητα. Δεν σε χτυπαει τιποτα και κανεις. Εισαι σαν το καλο παλιο κρασι. Οσο περναει ο καιρος και ωριμαζει η μαζα βλακειας μεσα σου, τοσο πιο ακατανικητος και ακαταμαχητος γινεσαι. Αποκτας δυναμεις υπερηρωα και δεν σου κουνιεται κανενας. Δεν μπορει κανεις να σε κανει καλα. Αυτο ηταν. Δεν περιγραφω αλλο.......