Στα ορι-α- στα αγρια βουνα

Ο καθε ανθρωπος εχει τα ορια του. Μπορει του ενος να ειναι αρκετα ελαστικα, ενος αλλου αρκετα σφιχτα. Ορια ομως παντα υπαρχουν. Ειναι μια καλη εισαγωγη νομιζω, για να μπεις στο νοημα.

Αφου μαθαμε για τα ορια λοιπον, παμε και στο θεμα μας. Ειναι πολυ βασικο να σεβεσαι αυτον που εχεις απεναντι σου, διπλα σου, οπως θες πες το. Και με σεβασμο δεν εννοω τις τυπικες σαβουραριες, ουτε το σεις και το σας. Ξερεις παντα με ποιον εχεις να κανεις, αρα ξερεις και τι θελει, τι ζηταει, τι επιθυμει, τι θεωρει αυτονοητο κλπ κλπ.

Οταν οι επιθυμιες του αλλου περιλαμβανουν κι εσενα, μην καβαλας το καλαμι και τρεχεις, εκτος κι αν δεν σε παιζει ποτε κανεις κι εχεις τοσο σοβαρα θεματα να λυσεις -μονος σου. Μην κανεις μαλακιες επισης. Τι θελω να πω. Αμα κλωτσας σαν το παλιαλογο σε καθε προταση, σε καθε επιθυμια του αλλου -για να, ειλικρινα δεν ξερω καν γιατι- με μαθηματικη ακριβεια σε ενα Χ διαστημα θα χεις μεινει μονος σου, να κλωτσας τα μπουτια σου.

Μαθε να μυριζεσαι τα ορια του αλλου. Να ξερεις ποσα βηματα εχεις ακομα μεχρι να χτυπησει ο συναγερμος του και σε μπαγλαρωσουν. Απαξ και τα διασχισεις, δεν υπαρχει γυρισμος.

Μην κλεινεις τα αυτια σου στα προειδοποιητικα καμπανακια του. Πχ για να στο κανω λιγο εικονα. Περπατας ανεμελος στα λιβαδια του αλλου, που τα λουζει ο ηλιος και ξαφνικα πατας σε μια λακουβα με λασπες και σκατα. Και σου χτυπαει ο αλλος την πρωτη καμπανα, τυπου σκουπισε λιγο τα ποδια σου μη μου τα κανεις ολα συσκατα. Και εσυ συνεχιζεις και περπατας θρασυτατα στα γρασιδια του, αφηνοντας λασποσκατοπατηματα. Εκτος του οτι εισαι καφρος, μαθε οτι εισαι στα λιβαδια ΤΟΥ και μπορει οποτε γουσταρει να σε πεταξει εξω αν δεν παιζεις με τους κανονες του.

Δεν εχει κανενας αναγκη απο εναν ατιθασο παρτακια μουλο να βολοδερνει στα χωραφια του και να του τα λερωνει. Δεν εχει κανενας αναγκη εναν ψυχοβγαλτη που μουλαρωνει μπροστα σε καθε βοτσαλο. Δεν εχει κανενας αναγκη εναν που το ταλεντο του ειναι να φτιαχνει κουρελουδες απο νευρα και ορια.

Μαθετε εσεις εκει εξω να διαβαζετε καλυτερα τον κοσμο και φροντιστε να προσεχετε για να εχετε.

Το ταβλι της κολασης

Το ταβλι ειναι πολυ ωραια ενασχοληση γενικα. Εμενα μου αρεσει δηλαδη. Ομως ΔΕΝ ειναι για ζευγαρια. Οχι, αν ειστε ζευγαρι, μην αφησετε αυτον τον δαιμονα να εισβαλει στην σχεση, στην αρμονια και την αγαπη που υπαρχει.

Να γιατι...

Στο ταβλι, καλως η κακως, βγαινουν βρωμικες κουβεντες απ το στομα, οπως λογου χαρη "Με γαμησε αυτη η ζαρια", "Πωωω ρε πουστη", "Γαμω την κωλοφαρδια σου βρωμοκωλοφαρδε", "ξεκωλιαστηκες τι να λεμε" και πολλες αλλες που δεν θα πω εδω. "Θα σε κερδισω σου λεει", "Θα παρεις τα τετοια μου του λες" Ποια τετοια σου?? Αυτα που εχουν φυτρωσει στον καβαλο σου καλη μου. Με τον Μπαμπη τον θεριακλη αν επαιζε, πιο γλυκα θα του μιλουσε. Σταματα το οσο ειναι νωρις λοιπον, πριν βγαλεις μουστακα και παθεις προστατη.

Οταν χανεις, εκνευριζεσαι. Ναι, μη μου το παιζεις υπερανω, τσαντιζεσαι. Και δεν τσαντιζεσαι φυσικα με τον εαυτο σου, αλλα με την κωλοφαρδια του αλλου καθως και με την υπαρξη του. Τον κοιτας με τοσα νευρα, που τα ματια του ερμου του τυχερου θα ξεκολλησουν και θα κυλησουν στις "πορτες" του. Τρελαινεσαι, αναβεις τσιγαρα και οσο περναει η ωρα τον μισεις και σε μισει -αυτα πανε αλυσιδωτα- ολο και περισσοτερο. Στοπ ιτ λοιπον, πριν βγαλετε με τα πούλια ο ενας τα ματια του αλλου.

Αυτο ακριβως. Παιζετε παρτιδες και παρτιδες και παρτιδες, ιδρωνετε στο ταμπλο και ξεχνατε οτι ειστε ζευγαρι. Ειστε δυο σιχαμενοι παλιοφιλοι απ' το στρατο, που βρεθηκαν και ξεπουλιαστηκαν στο ταβλι διχως αυριο. Ρομαντικες βραδιες, ταινιες, σειρες και δειπνα εχουν δωσει τη θεση τους στο τουρνουα της κολασης, που ληγει στα 100.

Στην παραλια κονταροχτυπιεστε με τους ρακεταδες. "Τακ - τουκ" αυτοι, "χραχραρχραχρα  γκνταπατις γκντουπατις" εσεις. Καιγεστε ατσαλα, ο ενας στερνο, ο αλλος πλατη και τα γλαροπουλια εχουν παθει δυσκοιλιοτητα απ την ενταση και τις βρισιες σας.

Γι αυτο λοιπον, αφηστε το σπορ για τα παππουδια, που παιζουν, τσακωνονται, ξεχνουν, κοιμουνται.

Ειναι φορες

Ειναι και αυτες οι φορες που νιωθεις τον εγκεφαλο σου να χορευει κλακετες και να βαραει μαρακες παραλληλα. Γενικα εχει πολυ φασαρια εκει μεσα και θες να ανοιξεις την πορτα και να φωναξεις "σκασε πια".

Θες να τον βαλεις για υπνο. Να σταματησει να σκεφτεται και να προβληματιζεται και να βασανιζεται και να αναλυει και να σκαει και να ξεσκαει.

Ειναι φορες που θες να κατεβασεις τα στορια σου και να κατσεις ησυχα στη γωνια σου, στη σκια σου και να κανεις τον απολογισμο σου. Να σε βρισεις, να σε μαλωσεις, να σε συνεφερεις, να σε παρηγορησεις, να σε κανεις χαρουμενο. Να εισαι διπλα σου.

Οταν εισαι διπλα σου, ολα μπαινουν σε μια σειρα. Πρεπει, αυτο που σκορπαει μεσα σου μερα με τη μερα, να το μαζευεις πισω και να το ενωνεις. Τα σκορπια κομματια χανονται κι αυτο το βρισκεις μπροστα σου.

Με το ματι

Εισαι ατυχος τυχερος και εχεις βρεθει μονος σου, καπου στα ξενα, αντιμετωπος με την πεινα. Εισαι οριακα στο να βγαλεις ουρά και φτερα απο τα πολλα τζανκ που εχεις καταναλωσει, οποτε και αποφασιζεις να αρχισεις επιτελους να μαγειρευεις.

Μπαινεις με το μαλακο στο σπορ, ξεκινωντας απο βραστα αυγα, τηγανητα αυγα, ομελετες με πατατες, ομελετες με τυρια και πατατες. Εκτος απ την ουρα και τα φτερα, εχει αρχισει να αχνοφαινεται και μια χοληστερινικη καμπουρα κι εκει ειναι που χτυπαει το καμπανακι της μανας μεσα σου. "Να προσεχεις. Να τρως υγιεινα και οχι τιποτα βλακειες. Να τρως φρουτακια και λαχανικα. Να μαγειρευεις οπως η μανουλα ωραια πραγματα."

Ετσι λοιπον, επιστρεφεις στις "ριζες" της "πατριδογευσιας" σου, αφου χορευουν ηδη μεσα σου 70 μικρα αμερικανακια, 100 κιλα εκαστο. Τραβας ενα αδειο μπλοκ απ' το ντουλαπι σου, δαγκωνεις στιλο και καλεις 0030 και τη μανα σου. Μετα απο κανα τεταρτο εξακριβωσης οτι η υγεια σου ειναι καλα, η ψυχολογια σου επισης, οτι οντως η υγεια σου ειναι καλα και δεν πας να της κρυφτεις, μπαινετε στο θεμα. "Μανα, θελω να μου δωσεις καμποσες συνταγες σου". Χαρα η μανα που το καμαρι της επιτελους πηρε αποφαση να τραφει σωστα, αρχιζει να κατεβαζει τσελεμεντεδες. Κι εσυ αρχιζεις να σημειωνεις. Και εκει αρχιζει η τρελα.

-Μια οκα αλευρι.
-Μια τι?
-Οκα. Ειναι συνταγη της γιαγιας.
-Ομορφα. Και ποσο ειναι η οκα με το λοιπον?
-Ε τωρα εγω το χω, εσυ γκουκλαρισε το.
(Δεν γκουκλαριστηκε ποτε. Δεν ξερω τι ειναι οκα. Δεν με νοιαζει τι ειναι οκα. Τωρα εχουμε ευρω.)

-Και λιγο λαδακι με το ματι.
-Δηλαδη.
-Ε με το ματι ρε παιδι μου, θα το καταλαβεις.
-Απο τι?
-Απο το ποσο παιρνει. Μην το μπουμπουνισεις, αλλα ουτε να το ραντισεις, γιατι θα σου στεγνωσει.
(Τη μετρηση με το ματι δεν την εχω. Με κουπες ναι. Με κουταλια ναι. Με κουταλακια παλι ναι. Με το ματι, εχω μαθει σε κατι πατατες φουρνου κολυμπι χωρις μπρατσακια και βουτιες με ανοιχτη μυτη.)

-Και αλευρακι.
-Ποσο αλευρακι μανα?
-Οσο παιρνει.
-Ποσο παιρνει?
-Ε θα το δεις.
(Ποτε δεν ειδα. Παντα ξεκινουσα με ζυμαρι για 2 ατομα και με το παιρνει αλευρι, παιρνει νερο, παιρνει κι αλλο αλευρι, παιρνει κι αλλο νερο, εφτανα με ζυμαρι για να ταισω τις 30 απ τις 50 πολιτειες της Αμερικης.)

-Ε στους 180 περιπου. Θα το δεις.
-Δηλαδη?
-Ε αμα ροδισει, το χαμηλωνεις.
-Τι χρωμα ειναι το "ροδισει"? Να ροδισει πολυ η λιγο?
-Ε λιγο, οταν παρει παιδι μου.
(Εχω ροδισει κοτοπουλα στο φουρνο τυπου 47 λεπτα σολαριουμ, εχω ροδισει και κοτοπουλα με λιγο αιμα αναμεσα στο μπουτι και το παραμπουτο. Ορεξη να ροδιζεις να χεις.)

-Και το γυρνας στο τηγανακι σου να το θωρακισεις.
-Απο τι?
-Να το θωρακισεις για να κρατησει τη γευση του.
-Α.
(Εχω θωρακισει κρεατα και κρεατα. Γενικα αυτο το χω. Τα θωρακιζω τοσο καλα, που δεν μπαινει ουτε κυνοδοντας. Μιλαμε για τοσο καλο θωρακισμα, που πετας ψαρονεφρι στη θαλασσα και κανει τετραπλα ψαρακια.)

-Θα το δεις οταν ειναι ετοιμο.
-Ναι, μετα απο ποση ωρα περιπου?
-Ε θα το δεις, παιζει ρολο και ο φουρνος σου.
-Ε ναι περιπου ποσο ομως?
-Δεν ξερω ρε παιδι μου, δες το.
(Το ειδα. Το ξαναειδα. Μεχρι που το μυρισα. Και ηταν αργα.)

Αυτο που χαρακτηριζει τις συνταγες της μανας, της γιαγιας και της θειας γενικα, ειναι η ακριβεια. Και τα "μια ιδεα", "ισα που", "ενα τσακ" ειναι τα οπλα σου για την επιτυχια.

...και απο πεσιμο και απο χεσιμο!

Για να το ξεκαθαρισω, αγαπω παρα πολυ τους μεγαλους ανθρωπους. Εχω μια τεραστια αδυναμια στις μεγαλες γλυκιες κυριες. Η γιαγια μου, ηταν ο τεραστιος ερωτας της ζωης μου. Ηταν ο ανθρωπος που θα μπορουσα να εχω αγκαλια και να φιλαω 24 ωρες το 24ωρο, μεχρι να μου πει "με κατσιασες, με σαλιωσες, ασε με". Η μεγαλυτερη αγαπη της ζωης μου. Δεν μπορω να το περιγραψω αλλιως.

Υπαρχουν ομως και αυτες οι παλιογριες και οι παλιογεροι. Και δεν θεωρω παλιογρια την εκαστοτε αθυροστομη κυρια. Μιλαω για αυτους τους σκατοψυχους, που θεωρουν οτι επειδη γερασαν, εχουν το δικαιωμα να μιλανε σε ολους οπως τους γουσταρει και με οποιον τροπο ορισουν οι ερμαφροδιτες πλεον ορμονες τους.

Οταν εχεις φτασει στο σημειο να φλερταρεις με τον αψηλο με τα μαυρα και το δρεπανι, θα πρεπε να βρισκεσαι σε μια διαδικασια καθαρισμου του καρμα σου και πλυσιματος των "αμαρτιων" σου και οχι να προσθετεις απο πανω τους αλλο ενα κιλο σκατα.

Πολλοι λενε οτι οταν το ενα ανατομικο παπουτσι πιασει ταφο, τσαντιζεσαι, οποτε με το αλλο  κλωτσας σαν το παλιαλογο οποιον περναει απο μπροστα σου. Λαθος. Γιατι ετσι, δεν απολαμβανεις αυτο που σου μεινε και δινεις ενα γερο πατημα στους αλλους που θα μεινουν πισω να πουνε "επιτελους τα τιναξε το σκυλι το μαυρο". Δεν το θες κατι τετοιο, το θες?

Κατι ακομα, για ολους τους "αριστοκρατες" και τα "τζακια". Οταν φερεσαι στους αλλους σαν κατι χοντρα, αντιπαθητικα μουλοπαιδα που πατανε τα σκουληκια και ρευονται απο ικανοποιηση, οχι αγαπη μου, δεν εισαι τζακι. Τα "τζακια" εχουν τροπους. Δεν εχουν απωθημενα. Εχουν πισω τους μια γεματη ζωη, χωρις στερησεις και κομπλεξ που εχεις εσυ. Δεν εισαι ουτε κυριος, ουτε κυρια οταν προσβαλλεις τον αλλον. Εισαι μια "μυγα που κανε κωλο κι εχεσε τον κοσμο ολο".

Γενικα, η ελλειψη τροπων, η αδιακρισια και η ανευ λογου και αιτιας υπεροψια, ειναι μολυσματικα στοιχεια για εναν χαρακτηρα. Ποσο μαλλον οταν τα στοιχεια αυτα ειναι χαραγμενα βαθια και ριζωμενα σε καθε ρυτιδα και εκφραση ενος συνοφρυωμενου προσωπου.

Τα ματια σου με καινε γιατι 'σαι μανεκε #νοτ

Αντρες, σταματηστε να παιδευεστε. Ανοιξτε τα γκαβαδια σας και δειτε περα απο αυτο που νομιζετε οτι οι γυναικες βλεπουν σε σας. Οπως λεει και η Λαιδη, "εξαιρουνται τα μεγαλα σου ματια, τα πυκνα σου μαλλια, τα παραξενα χειλη που την καιν σαν φωτια". ΔΕΝ μας νοιαζουν αυτα πουλι μου.

Δε πα να κανεις μασκες, να ξετριχιαζεσαι, να χτενιζεις τουφες δεξια κι αριστερα, να σφιγγεσαι, να τσιτωνεσαι, να να να... Αν η εξυπναδα σου δεν συμβαδιζει με τη δικη της, αν το χιουμορ σου δεν την κανει να κατουραει τα βρακια της, αν δεν της δημιουργησεις ενα μυστηριο, αν δεν της ξυσεις λιγο το μυαλο, δεν πας που-θε-να.

Οι γυναικες δεν ειμαστε ολες νυχι-γκρινια-μαλλι-καφες. Και να ειμαστε, δεν ειμαστε μονο αυτο. Οι γυναικες δεν εχουμε το αντρικο ξελιγουριασμα επισης -αν περασει δηλαδη ο αλλος με το μινι μεχρι τα αυτια(!) δεν μας καιγεται καρφι. Ενας "μπαρμπος", ενας σενιος "μπι-μπι-μπος" δεν πιανει ουτε ποντο μεχρι να μιλησει και να δουμε τι κατεβαζει η κλαβα του. Εχουμε απορριψει καν και καν "Κεν-ηδες" επειδη κοιτουσαν βοϊδισια και επειδη για να σταυρωσουν μια προταση σφιγγοντουσαν 50 αφρικανακια.

Η γυναικα ειναι λιγοτερο συνθετη απ΄οτι νομιζεις γιαβριμ. Αν της δωσεις κουτουλια στον εγκεφαλο, την εχεις. Αν μπορεσεις αβιαστα να της ανοιξεις αυτη την πορτα, τοτε την εχεις κερδισει ηδη στο 70%. Στο υπολοιπο 30% ειναι το "ντιβόσον" που λενε οι αμερικανοι -γιατι που πα ρε χωρις ντιβόσιο- και το αλατοπιπερο που πρεπει να υπαρχει σε ολες τις σχεσεις (23% φπα ινκλουντιντ).

Αφηστε λοιπον τα πολλα μπλιμπλικια που ασχολειστε και βρειτε μια που να εκπεμπετε στο ιδιο μηκος κυματος και καλα να περασετε.

Γαμω τα αστ*ρακια μου μ*σα

Δεν καταλαβα ποτε τη "μοδα" με τα αστερακια ή τα πασης φυσεως αυτοκολλητα που πανε και κολλανε στα βυζα τους οι χαζοαμερικανες. Αφου εισαι ξετσιπωτη και ψαχνεις ευκαιρια να τα πεταξεις, απλα πετα τα. Τι μας κοροιδευεις με τα στικερζ? Δεν σε κανουν πιο σεμνη, πιο αναποφασιστη μπορει. Αυτα τα μεσοβεζικα ειναι μπουρδες. Αλλα εχω πεσει κι εγω σε τετοια σφαλματα, οποτε ας κοιταξω την καμπουρα μου.

Και οχι κυριες και κυριοι. Δεν εννοω τα αστερακια-στικερακια. Εγω ειμαι παραδοσιακια στα μαγιω. Το θελω ολοκληρο. Κιουρία.

Μιλαω για τα αστερακια στις λεξεις. Το κανω ενιοτε και ειναι πολυ εκνευριστικο, το δεχομαι. Βαζω αστερακια στο "μαλακας"(βλ μ*λακας)-και οχι μονο- και αυτοματως γινεται "μλακας". Και δεν ξερω γιατι το κανω, αφου ειναι πασιφανες για ποια λεξη μιλαω. Δεν θα μπορουσε να ειναι μελακας πχ, ουτε μολακας. Αλλα ουτε και μουλακας ή μιλακας. Και με αυτο τον τροπο δεν ειναι οτι θα πεταξεις απο πανω μου τον λιμενεργατη και θα με ντυσεις μπαλαρινα με γαλλικα και πιανο. Εβρισα και το καταλαβαν ολοι. Γιατι το κανω λοιπον?

Θα σκεφτηκες με το αθωο σου μυαλο, ισως "απο σεβασμο προς τους γονεις σου που σε διαβαζουν". Αλλα θα σε απογοητευσω, γιατι οπως ηδη ισως εχεις ψιλιαστει, αυτη η μεγαλη γκαμα βρισιων και αναθεματισμων, δεν ειναι ποτε τυχαια. Ριζωνει στα βαθη των χρονων, αιωνων και προγονων. Εχω κατι θειες και γιαγιαδες, που σε στολιζουν πιο αρτια και απο επιταφιο στη Μητροπολη. Με ενα πλουσιο λεξιλογιο, που απο μικρη σημειωνα στο καρνε του μυαλου μου και περιμενα ποτε θα μεγαλωσω κι εγω, να μπορω να στολισω συγκορμους ολους τους δικους μου "αγαπημενους".

Και μιλαω για θειαδες, που οχι μονο δεν τους το χες οτι θα τη ριξουν τη χριστοπαναγια, αλλα αν τις εβλεπες νομιζες οτι απ' τα πολλα σουαρε με τέια σε πορσελανες, θα κατουρανε κινεζικα ιδεογραμματα.

Πρεπει λοιπον καπου εδω, να σταματησω να κρυβομαι πισω απ το δαχτυλο μου και να αγκαλιασω την κληρονομια "καντηλιων" του σογιου μου. Το κερατο μου.

Χρονια πολλα σε ολους τους Μπαμπαδες!

Ας πούμε ένα μεγάλο Χρόνια Πολλά σε όλους τους μπαμπάδες, όπως δεν το έχουμε πει ποτέ σε τόσες γιορτές του πατέρα που έχουν περάσει και άλλες τόσες που έχουμε ξεχάσει. Γιατί και οι μπαμπάδες θέλουν να τους γιορτάσουμε όπως κάνουμε και στις μαμάδες. Και γιατί έχουμε ένα σωρό λόγους να το κάνουμε…

“Χρόνια Πολλά μπαμπά, σ’αγαπώ πολύ!”

Γιατί η χαρά σου όταν έμαθες για τον ερχομό μου ήταν η μεγαλύτερη της ζωής σου.

Γιατί ανησυχούσες κάθε στιγμή αν όλα πήγαιναν καλά, χωρίς να το ξέρεις όπως η μαμά που ήμουν μέσα της και με ένιωθε.

Γιατί όταν ήρθε η ώρα να γεννηθώ, σου κόπηκαν τα πόδια απ’ τον ενθουσιασμό και την αγωνία και παρόλα αυτά, έπρεπε να δείξεις ψυχραιμία για τη μαμά.

Γιατί ήσουν ο πρώτος που με αντίκρισε και ο πρώτος που σκέφτηκε ότι είμαι το πιο όμορφο πλάσμα στον κόσμο.

Γιατί ακόμα και στην πιο χαζή ίωση αγχωνόσουν και δεν το ΄δειχνες γιατί έπρεπε να μείνει κάποιος «δυνατός».

Γιατί πάντα είχες απάντηση στο δικό μου “γιατί”.

Γιατί έμαθες να με χτενίζεις και να μου φτιάχνεις τα μαλλιά όπως ακριβώς η μαμά.

Γιατί με πήγαινες στο νηπιαγωγείο και δεν έφευγες αν δεν έμπαινα μέσα χαρούμενη.

Γιατί με πήγαινες βόλτες και μου μάθαινες για τη φύση και τα ζώα και περνούσαμε πάντα τέλεια.

Γιατί στο σχολείο ήσουν ο πιο περήφανος μπαμπάς και τελείωνες 3 φιλμ ανά γιορτή.

Γιατί για σένα κανένας δεν είχε το δικαίωμα να με στεναχωρεί.

Γιατί αισθανόσουν συγκίνηση που μεγάλωνα και το ‘κρυβες “άγαρμπα”.

Γιατί ποτέ δεν θα μεγαλώσω για σένα.

Γιατί για σένα είμαι πάντα η καλύτερη. Η εξυπνότερη. Η ομορφότερη.

Γιατί είσαι πάντα η φωνή της λογικής.

Γιατί είσαι πάντα δίπλα μου.

Γιατί είσαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου.

Ps: Ευχαριστω πολυ ολους αυτους που αγαπησαν τοσο πολυ αυτο το κειμενο μου, που το εκλεψαν και αντεγραψαν, αναπαρηγαγαν και εθαψαν. Αλλα γι αυτο υπαρχει το ΕΓΩ θα σου τα πω που ειναι δικο μου παιδι και κανει οτι του λεω εγω και μονο ΕΓΩ.

Οδηγιες για παρμενους

Το βλεπεις να σου ρχεται. Ετσι ειναι οι φρίκες σου. Πριν σου σκασουν το χαστουκι και σε σενα και στους γυρω σου, σου δινουν μια περιοδο προετοιμασιας ή χαριτος πριν κατεβουν οι διαολοι και οι τριβολοι. Μια μικρη περιοδο που μπορεις να εκμεταλλευτεις με δυο τροπους.

Ο πρωτος ειναι -αυτος που θα σε καψει- να κορυφωσεις και να χτισεις τη φρικη σου μεχρι να γινει το μεγαλο μπαμ.

Ο αλλος ειναι να ξεκινησεις με μια βαθεια εισπνοη και μετα να σκεφτεις και να συνειδητοποιησεις οτι δεν εισαι σκουληκι, αλλα ανθρωπος με λογικη και ελεγχο των σκεψεων και συμπεριφορων σου.

Με την πρωτη επιλογη δεν θα ασχοληθω καν, ειναι καταστροφικη η εκβαση της -και δεν ειμαι καθολου υπερβολικη. Θα ασχοληθω με τη δευτερη, που ειναι κι αυτη που προσπαθω να εφαρμοζω.

Σου σκαει στα μουτρα λοιπον η αυρα της επερχομενης καταστροφης. Παντα ξεκιναει με μια μαλακια που θα πεταξει καποιος ή απλα θα ανακαλεσεις μια μαλακια που πεταξε καποιος, καποτε. Ετσι απλα, επειδη πρεπει να υπαρξει ενας λογος να φουντωσεις. Απλα εχει ερθει η ωρα να φουντωσεις και πρεπει να χεις εναν λογο. Δεν εισαι δα και τρελος. Αφου γινει λοιπον αυτο, πεφτει ενα μειδίαμα και ενα ειρωνικο γελακι, τυπου "κοιτα τωρα τον αδαη που παιζει με τη φωτια και δεν το ξερει". Οσο για την παρελθοντικη μαλακια "κοιτα τον αδαη που το ρισκαρε να παιξει με τη φωτια και την εβγαλε και λαδι".

Μετα αποχωρεις απο το μερος που βρισκεται ο εν λογω αδαης-μ*λακας, γιατι θες να το επεξεργαστεις. Εδω ειναι το κομβικο σημειο. Εδω. Τι κανεις οταν εχει αρχισει να βραζει ο εγκεφαλος σου? Απ το να πας παλι πισω στον αδαη - μ*λακα και να του σπασεις τα μουτρα που τολμησε να σε εξαγριωσει, μετρα μεχρι το 10 και παρε μια βαθεια ανασα. Περιμενε μεχρι να σταματησει το μυρμηγκιασμα στο κεφαλι σου και να φυγει το γελιο της απειλης απο το στομα σου. Σκεψου ποσο γαματος εισαι. Οχι δεν ειναι ακυρο, ουτε εσυ μαλακας που το σκεφτεσαι. Αλλα ποιος ειναι ο αλλος που θα σε κανει να χασεις τον ελεγχο του εαυτου σου? Ποιος ειναι ο αλλος που καταφερε ή θα καταφερει να σε συγχυσει τοσο? Αμεσως εχεις χαλαρωσει αρκετα. Ο εγκεφαλος σου ομως αργει να εγκλιματιστει στα νεα δεδομενα και εξακολουθει να παιρνει στροφες και να δινει εντολες "ΚΙΛ.ΚΙΛ.ΚΙΛ". ΟΧΙ.

Αποσπασε τον ωραιο σου εγκεφαλο. Βαλτου μουσικη. Μια μουσικη που του αρεσει να ακουει. Ετσι τον ξεγελας τον εγκεφαλο, ακουσε με, ξερω. Του βαζεις μουσικη και αποβλακωνεται οπως τα μικρα -ή και τα σκυλια- μπροστα στην τηλεοραση. Δεν ξερω περισσοτερα να σου πω, αλλα χεσε μας, δεν ειμαι το ντισκαβερι τσανελ. Κανε αυτο που σου λεω και θα πειστεις.

Αν θες να ακολουθησεις και τη συμβουλη της μαμας μου -που καπου την ακουσε- λεγε ριτζεκτ,ριτζεκτ, ριτζεκτ(?!?). Δεν ξερω γιατι, αλλα πιανει. Μαλλον αποσυντονιζεται ο εγκεφαλος σου, τυπου "τι λεει ρε τωρα αυτος" και αλλαζει θεμα. Μετα, εχεις ηδη αρχισει να ηρεμεις και ασθανεσαι πολυ καλα που μπορεσες να ελεγξεις κατι, που αλλες φορες σε βουταει απ' τα μαλλια, σου ριχνει μια χαστουκα και μετα πας και κουτουλας τους αλλους και τους τοιχους.

Ζεν.

Τς και ναουμέτεν

Ή αλλιως, μαγκια, κλανια και εξατμιση. Είσαι ο τερμα γελοιος. Ο καταπιεσμενος απο μανα, αδερφη, γυναικα, μηχανη και πας και το παιζεις ο πολλα βαρυς και δεν συμμαζευεται να ουμ, στο υπολοιπο κοινωνικο σου περιβαλλον.

Θελω να ξερεις ομως αδερφε, οτι ο τροπος που φερεσαι, φωναζει το "κλαπ-παφ" της παντοφλας που τρως.

Τα αντριλίκια και τα ΧΑ ΧΟΥ ΤΖΕΚΙΝΣ ΧΑΝ, δεν πιάνουν σε μας ευνουχε. Σταματα επιτελους να το παιζεις Χαλκ Χογκαν και τραβα βαλε την ποδια σου, γιατι το γιουβετσι σου χει αρπαξει και θα τις φας.

Βρε κατακάη, με το να πρηζεις τα ουμπαλα του κοσμου, δεν μεγαλωνουν τα δικα σου.

Μας έχεις επηδηξει με το να μας επιδεικνυεις τον ακρατητο ανδρισμο και την τεστοστερόνη που τρεχει με μανια και τσιτώνει τις φλεβες στα μηλιγγια σου και την βαρια φωνή σου Λουλα. Ε Λουλα. Χάι, και μαστα τ' απαυτα σου που σερνονται, μην στα πατησουμε και περδικλωθουμε.

Ο σαπιοχερης

Μα την Παναγια, δεν εχω χειροτερο απ αυτο. Μη μου δινεις για χειραψια αυτο το σαπιο ψαρι. Χιλιες φορες καλυτερα να μου σφιξεις το χερι μεχρι να σταματησει η κυκλοφορια του αιματος, να σπασουν οι τενοντες και να βγουν γαγγλια, παρα αυτο -καλα, λεμε τωρα, γιατι και συ μέγγενη αγορι μου, τρομπας εισαι.

Εισαι νιανιάς και σιχαμενος. Ηδη με τη χλαπατσα που μου δινεις και χανεται στην παλαμη μου, καταλαβα τα παντα για το χαμενο κορμι σου. Οποτε, ασε τις χειραψιες καλυτερα και πεσε ανασκελα να σου χαιδεψουμε την κοιλια και μετα πηγαινε να ξεθαψεις κανα κοκκαλο.

Το να μου δινεις αυτο το κουλαδι και να μου λες "Χαρηκα", δεν στεκει. Τι χαρηκες ρε? Ετσι χαιρεται ο κοσμος, σαν πατημενη γατα? Δηλαδη οταν δεν χαιρεσαι τι κανεις, μας κουτσουλας?

Μαθετε επιτελους να κανετε σωστες χειραψιες, γιατι δεν σας αντεχω αλλο. Χάιτε!

Δε παουερ οφ Τζιζας κομπελς γιου

Ναι ναι, χειροκροτειστε τον μικρο διαολο πανηλιθιοι. Ετσι, χοροπηδηστε μαζι του στο ονομα του Θεου. Ετσι, ρυθμικα κι ωραια "Τζιιιζας, Τζιιιιζας". Ρε πατε καλα? Δεν το βλεπετε οτι ειναι ο βελζεβουλης? Μονο κερατα και οπλες δεν εχει. Εμενα τσιτσιρωσαν μεχρι και τα ματοτσινορα μου με το τραγοπαιδι.

Χαρειτε οσο ζειτε βλαχοαμερικανοι, γιατι οταν μεγαλωσει κι αλλο αυτος ο τριβολος και θα εχει ρουφηξει ολη τη δυναμη και ενεργεια απ τα παλαμακια που βαρατε, θα δαγκωσει το στάχυ του, θα βαλει το καπελο του, θα παρει τον σταυρο του και την καραμπινα του και θα σας γαζωσει ολους στο Μισσισσιπι.

Κλεινοντας, ενα τεραστιο μπραβο στη μαμα και στον μπαμπα του μουλου, που εφτιαξαν αυτο το αρτιο κατασκευασμα Θεου, Σατανα και Τσάκι.

Κονγκρατσουλέισονς!

Γουατ δε φακ Νο5

Θα θελα πραγματικα, να ερθει εδω αυτος που επινοησε το The Thing απ τους Φαντάστικ Φορ. -Α, thing το λετε εσεις εκει... Γιατι εμεις εδω, το λεμε σκατο ή "το νουμερο 2..." ή "το χοντρο...".- Δηλαδη ειλικρινα, θελω να ρθει και να μου πει ντομπρα και στα ισια, τι ακριβως σκεφτοτανε, οπως και το ποσες μερες ειχε να ενεργηθει. Θελω να μαθω, για ποιο λογο εκανε σουπερ ηρωα, αυτη την ξεραμενη κουραδα.

Οτι τι? Εξαντλησε ολη του την εμπνευση στους υπολοιπους Φανταστικ Θρι και του μεινε κενο το καρε. Σκεφτηκε, σκεφτηκε και ειπε "ε χεστηκα, θα βαλω ο,τι μου ρθει". Και ετσι του ρθε ο Ξεροκουραδας. Και ποια υπερδυναμη εχει? Αυτη του υπερδυσκοιλιου?

Ευγε!
Κλαπ. κλαπ. κλαπ.

Γουατ δε φακ Νο4

Γουατ δε φακ, θα λεει και η μικρη κατσαρομαλλα-ταπεινη-γκετομαρια-κορη της απαστραπτουσας και γκλαμουροφιλουσας Μπιγιονσε, οταν μεγαλωσει. Και ειναι να μην το πει?

Θα βλεπει τη θεα μανα να κουναει τα στρογγυλα της καπουλια, ενω τιναζει την ξανθια μαλλουρα και τυφλωνει τους παντες με το φως που αντανακλα πανω στο σοκολατομπρουτζινόχρυσό της δερμα και οταν θα κοιταζεται στον καθρεφτη θα βλεπει τον Τζέι Ζι με μαλλι και τα αγαρμπα γονιδια του, να της πιανουν το χερι. Γιατι ετσι ειναι τα γονιδια, εκδικητικα. Σου λεει καναμε τοσο κοπο να φτασουμε να σε κανουμε κοτζαμαν Μπιγιονσε και συ πας και βρισκεις τον Τουρμπιγιονσε. Ε οχι κουκλιτσα μου. Απεργουμε και παραιτουμαστε.

Γι αυτο και βαφτιστηκε η δουλη του Θεου Μπλου Άιβυ, μπας και σκουντηξει λιγο παραπερα τον Τζει. Ψαρωτικο ονομα, δεν μπορεις να πεις, ομως ουτε αυτο επιασε.

Ps: Ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω.

Γουατ δε φακ Νο3

Μετα την αναγεννηση, που οσο πιο μπαμπατσικη ησανε τοσο το καλυτερο -γιατι ετσι ηταν τα μοντελα της εποχης σου λεει, με πολλα πιασιματα και καπουλια και καπουλετα-, το γυρισανε στο στεγνο.

Οσο πιο χτικιαρα, τοσο το καλυτερο. Μεχρι που τους πεφτανε κατω σαν τα κοτοπουλα απ την αδυναμια.

Τοτε ηρθε η Λοπεζ και εφερε μαζι και το πισθοβαρο φορτιο της. Η χαρα της κωλαρους και της αχλαδως ξαναχτυπα. Απο κει που το εκρυβε με ριχτα σαν τον Ντεμη Ρουσσο, τα πεταει εξω και τα μοστραρει με περισσεια αυτοπεποιθηση. "Αφου τα πεταξε η Τζενουλα, σιγα μην τα κρυβω εγω!" ειπε η Μαρια της γειτονιας. Μεχρι εδω, ολα καλα. Ολα κατανοητα.

Πώς ομως απο εναν μεγαλο, αλλα φυσιολογικα μεγαλο κωλο, φτασαμε στην κωλαθρα της Κιμ, δεν θα το καταλαβω ποτε.

Να με συμπαθας Κιμ, αλλα αυτο το εκτρωμα, ειναι πολυ εκτρωμα. Ειναι ενας κωλος με μια Κιμ πανω. Ενας κωλος με δικη του προσωπικοτητα, υπαρξη και εκλογικο δικαιωμα. Ακου εδω Κιμ κουκλιτσα μου, δεν θα μας κοροιδευεις εσυ οτι αυτο το πτυσσομενο σαμπρέλι που κουβαλας ειναι δικο σου. Ή μαλλον, δικο σου ειναι, δεν αμφιβαλλει κανεις, λιπος σου ειναι δεν το αμφισβητω, αλλα πριν δεν ηταν εκει. Ηταν εκει και παραδιπλα και παρακατω και παραπλαι και απλως πηγες και το μαζεψες σε μια μερια. Και τζαμπα τοση μετακομιση και φασαρια, αν με ρωτας.

Το αστειο ομως εδω, ειναι αλλου. Οτι αυτον τον κωλο-φαρσα τον ζηλεψαν πολλες και πηγαν και τον αντεγραψαν. Κυριελεησον.

# Ααααι λαικ μπικ μπατς εντ αι κενατ λααααι, γιου αδερ μπραδερζ κεντ ντινααααι, δατ γουεν ε γκερλ γουοξ ιν γουιθ εν ιτι μπιτι γουειστ εντ ε ραουντ θινγκ ιν γιορ φεις!#

Γουατ δε φακ Νο2

Γελας κουκλι ζωγραφιστο? Κακως.

Ξερω, οτι καποτε το φρυδι ηταν της μοδος τσουρομαδημενο, μια τοση δα κλωστουλα. Μεγαλη αποτυχια θα συμφωνησω.

Ελα ομως που δεν αποφασιζεις εσυ για τα φρυδια σου, αλλα ολοι αυτοι οι μισογυνηδες, που καθονται σε μια τεραστια αιθουσα και μερα-νυχτα σχεδιαζουν την καταστροφη μας. Περιμεναν λοιπον μεχρι να μαδησει και η τελευταια και εκαναν ενα γερο ντου: "ΝΕΑ ΜΟΔΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ, ΤΟ ΦΡΥΔΙ ΦΟΡΙΕΤΑΙ ΧΟΝΤΡΟ". Κοιταζομασταν αλληθωρισμενες και μαδημενες και αναφωνουσαμε με τρομο "Χοντρο? ΧΟΝΤΡΟ?... Χοντρο?". Ενας απ αυτους της αιθουσας τοτε, μας περασε κατω απ την πορτα ενα μαυρο μολυβι φρυδιων.

Και ηρθαν οι αφρυδες ολες και μανιασαν με τα μολυβια στο χερι. Και αρχισαν να φτιαχνουν τα φρυδια του Φρανκενσταιν. Μαυρα με γωνιες, μαυρα τοξωτα, μαυρα, πυκνα και αραχνα. Ηρθαν και αναστεναξαν οι αδειοι θυλακες. Και ετσι καπως δημιουργηθηκαν τα φρυδια τερατα που ολοι θαυμαζουμε και χαιρομαστε γυρω μας. Αυτα τα υβριδια φρυδιου και μουστακιου. Τα φρυδομουστακα.

Γουατ δε φακ Νο1

Το λιγουρευεσαι??? Κακως. 

Ειναι ο πλακουντας καποιας κανιβαλισμενης -απο τις πολλες- που ακολουθει την "placenta smoothie" τρελα. Αχ δεν καταλαβαινεις... Ρε παιδι μου, γεννας. Σου παιρνουν τον πλακουντα -ναι ναι αυτο το σακουλακι απο κυτταρα, αιματα και πολυ "μυξα"- και στον βαρανε στο μπλεντερ με μπέριζζζ -ε ναι, τι εισαι, ζωο να τον φας σκετο? Αφου σου ετοιμασουν αυτο το υπεροχο ροφημα, στο σερβιρουν να το ευχαριστηθεις -με τον αντρα σου, αν ειναι ΠΟΛΥ αρρωστος κι αυτος- και να παρεις ολες τις βιταμινουλες και τα θρεπτικα συστατικουλια, του σακου.

ΡΕ πατε καλα? Δηλαδη η μανα μου, η γιαγια μου και η προγιαγια μου που δεν φαγανε τα σωθικα τους, δεν εστρωσαν μετα την εγκυμοσυνη? Σας ειπε ενας ζαβος να φατε ζωντανα σπληναντερα και σεις βουρ στον πατσα, σαν τα ζωα. Αλλα τι ασχολουμαι με τις τρελες. Φατε και τον ομφαλιο λωρο και το χερι του γιατρου αμα σας γουσταρει.

Τσιαρζ.

Γουφ

Το βαλιτσακι της κολασεως

Αν εχεις σχεση -μα τι σεμνη που ειμαι και τι σεμνα που τα λεω- και δεν μενετε μαζι, τοτε σιγουρα θα καταλαβεις για τι πραγμα μιλαω. Ναι, φυσικα και μιλαω για αυτο το πουστικο βαλιτσακι/ τσαντακι/ νεσεσερ-γιγας/σακιδιο που σερνεις σαν την αδικη καταρα απ το σπιτι σου στο σπιτι του και τουμπαλιν.

Ενα καθ ολα οργανωμενο τσαντακι, που δεν του λειπει τιποτα. Το καβουκι σου, το τροχοσπιτο σου, το σπιτι σου, ΤΟ ΤΣΑΝΤΑΚΙ σου. Ειστε ενα, οπως το Αγιου Βερναρδου με το κονιακ του, ο παπάς με το ρασο του, ο τετζερης με το καπακι του. Δηλαδη ΕΛΕΟΣ. Σαν τις ξειγκλωτες πηγαινοερχομαστε με αυτη την καταρα στην πλατη μας και δεν μας λυπαστε καθολου! Καθεστε εσεις αραχτοι με ολα σας τα πραγματα τακτοποιημενα στα ντουλαπια και στα συρταρια σας και μεις βαζουμε-βγαζουμε, σαν τους προσφυγες. Στο Μοναστηρακι οι μικροπωλητες, λιγοτερες φορες απο μας πακεταρουν και ξεπακεταρουν. Αν μας χρονομετρησεις εχουμε μαθει και τα μαζευουμε πιο γρηγορα απ τους πακιστανους οταν σκανε οι μπατσοι.

Τα ρουχα βγαινουν απο κει μεσα σαν να τα τραβηξες μολις απ τον κωλο της κατσικας! Και βγαζετε εσεις τα φρεσκοσιδερωμενα απ τις μυρωδατες ντουλαπες και γυαλιζει το ματι μας απ την ζηλεια. Θες να κανεις ενα μπανιο και βγαζεις εκατο συμπραγκαλα απο κει μεσα. Και μετα αντε να τα ξαναβαλεις και να χωρεσουν οπως πριν τα ξεβολεψεις.

Ενα βαλιτσακι σε ετοιμοτητα στη γωνια του δωματιου σου. Ενα σιχαμα του ελεους που θες να το χτισεις στον τοιχο και να μην ξανακουνηθει ποτε -οταν ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ πιασεις "λιμανι".

Το: Ντιαρ Γκοντ

Ας μου επιτραπει να τα πω και λιγο στο Δημιουργο μας. Θεωρω οτι σε καααποια πραγματακια, σχετικα με μας τις γυναικες, το χασε λιγο. Ας θεωρηθει ενα μικρο ριπορτ, μπας και μπορεσουν να διορθωθουν στην πορεια.

Αρχικα- φορ δε λοβ οβ γκουντ λορντ- προς τι τοση τριχα? Εσυ, που με τοση σοφια τα παντα εποιησες, αυτο πως σου ξεφυγε? Δηλαδη κανεις μια γυναικα, που θες να την πλησιαζει ο Αδαμ και για αλλους λογους -αλλιως θα εφτιαχνες τον Αδαμ και τον Βαγγελη- και την τυλιγεις σε μαλλι. Θα σε συγχωρουσα, μονο αν αυτο ηταν βαλε βγαλε. Οταν ομως πρεπει να πληρωνουμε τοσα λεφτα σε λειζερ και σε αποτριχωσεις και να γινομαστε κορδελες με τα ξυραφακια για να γινουμε γυαλι, σημαινει ή οτι μας εκδικεισαι ή οτι τα παιρνεις απο τα μπιουτι σεντερς. Επισης στα φρυδια θα μπορουσες να δινεις μια δευτερη ευκαιρια, για να τα διορθωνουμε. Οχι με το που το βγαλεις να μην ξαναβγαινει ποτε. Στα ΠΟΔΙΑ. Στα ΠΟΔΙΑ το θελαμε αυτο. Χερια, μπουτια, κοιλιες, μουστακια και "ορμονικα" μουσια -!- θα τα αφησω ασχολιαστα, γιατι θα ειναι μομφη για μεγαλο λαθος απο μεριας Σου. Και να το καταλαβω αν μας προοριζες για ΠΟΛΥ κρυο, αλλα τις εσκιμωες που τρεμει το φυλλοκαρδι τους πηγες και τις εκανες σπανομαριες. Ποιο ειναι το βρωμικο παιχνιδι Σου? Ποιο? Μεχρι και το φιδι ατριχο το κανες! Τοσο μαλλιαρο ηταν το πλευρο του Αδαμ επιτελους?

Απο τις τριχες θα περασω στα πελματα. Αυτα τα μαααυρα πελματα που παιρνουν φωτια μεσα στα δεκαεξαποντα. Αφου το ηξερες οτι θα μας αναγκασει καποιος μισογυνης να περπαταμε πανω σε αυτους τους στυλους της κολασεως, γιατι δεν μας εκανες τα ποδια σαν της Μπαρμπι να μπαινουν ευκολα τουλαχιστον και τα κανες φλατ με μεγαλα δαχτυλα, φαρδια κουντεπιε και αλλα, ακομα χειροτερα, με πλατυποδια? Γιατι?

Μεταβολισμος. Μεγαλο θεμα. Μας τιμησες με μητροτητα. Τα κανες ολα τοσο τελεια. Υπολογισες μερες, ωορυξιες, καταφερες το αμιμητο, να φτιαχνουμε μονες μας νεους ανθρωπους για να εχεις Εσυ τον χρονο να ασχολεισαι και με αλλα, με τα δικα Σου. Ε δεν μπορουσαμε να εχουμε κατι καλυτερο σε μεταβολισμο? Ανοιγει η ορεξη και γινομαστε φοραδες. Και μετα μενουμε φοραδες, γιατι το συστημα χωλαινει να καψει τον αμπακο που εχουν κατεβασει αμασητο οι ορμονες μας.

Παμε λιγο στις ορμονες. Ολα καλα με τα οιστρογονα. Ας εμενες εκει ομως. Γιατι καποιες τις "προικισες" και με τεστοστερονη. Και ειναι οσο να πεις λιγο ακομψο αυτο το σερνικοθηλυκο με αραιωση -εως και φαλακρα- και μουσι. Μετα ο Αδαμ διπλα στον "Ευάν τον τρομερο" δειχνει Λουλα.

Δεν μου ρχεται κατι αλλο στο μυαλο για την ωρα. Θεωρω οτι αν τακτοποιηθουν αυτα σε πρωτη φαση, ειμαστε καλα.

Ευχαριστω για τον πολυτιμο χρονο Σου.

ΜπαΜπάι.

Ου γλειφεις τον πλησιον σου

Σκουληκια. Καλα τα λεγε ο Θεοχαρης. Αυτο ειστε ρε, σκουληκια που σερνεστε, για να κανετε καποιους αλλους να φαινονται ψηλοτεροι. Ειναι τραγικο και το βλεπω να "φοριεται" πολυ τελευταια. Καθεται ο κοσμακης και γινεται αλοιφη και αφυδατωνεται απ το γλειψιμο που κανει σε καποιους, για να ειναι αρεστος. Ρε δεν πατε καλα. Σιχαματα. Και δεν καταλαβα, γιατι να γλειφω εγω καποιον και να με μη με γλειφει αυτος? Ασε βεβαια που δεν γουστάρω μια τα σαλια του καθε μπιχλουλα να μου λερωνουν την χρυση, πολυτιμη αυρα μου.

Ρε, ξυπνηστε ρε! Ακομα και τα ζωα εχουν αξιοπρεπεια. Σε παρακαλανε για φαι -λογω ενστικτου καθαρα- κι αν δεν τους δωσεις σου γυρνανε την πλατη. Και καθεσαι εσυ και αραδιαζεις ενα σωρο μαλακιες σε ανθρωπους που ουτε να φτυσεις δεν θες κατα βαθος, μονο και μονο για να σε υπολογιζουν και για αισθανεσαι μελος μιας αγελης.

Και ολα αυτα, γιατι  για καποιο λογο εκφυλιστηκε το είδος μας και θεωρείται ότι όλοι είμαστε  για ολα και ολοι πρεπει να μαστε ιδιοι και ολοι πρεπει να αρεσουμε σε ολους και να μας αρεσουν ολοι. Ακομα και οι κάμπιες που προχωράνε μυρίζοντας η πισω τον κ*λο της μπροστα, μεγαλυτερη αξιοπρεπεια εχουν απο σας.

Δεν εγλειψα, ουτε προκειται να γλειψω ποτε κανεναν. Ουτε κατουρημενες ποδιες φιλαω για να παω μπροστα, γιατι με αυτον τον τροπο παω πολυ πισω τον υπερπολυτιμο εαυτο μου. Καντε μια προσπαθεια λοιπον και ολοι εσεις οι γλειφτηδες και δωστε λιγη αξια παραπανω στον εαυτο σας και αυτό το παλιοειδος μας, μπορει και να παει λιγο καλυτερα.

Επιτελους θα λαμψω την αληθεια

Στις δυσκολες αυτες μερες που διανυουμε, επικρατει μεγαλη συγχυση. Ακομα πιο δυσκολη κανετε την κατασταση εσεις οι απιστοι Θωμαδες, οι δυσπιστοι που με τοσο σθενος υποστηριζετε οτι η προηγουμενη κυβερνηση δεν διαπραγματευτηκε τιποτα, λες και ησασταν εκει και ξερετε τι εκαναν.

Ερχομαι λοιπον εγω να σας πω, οτι διαπραγματευτηκε και παραδιαπραγματευτηκε. Παρα παρα πολυ εγκυρες πηγες που βρισκοντουσαν στο τοτε Γιουρογκρουπ, αναφερουν οτι εγιναν πολυ σκληρες διαπραγματευσεις απο τη μερια της Ελλαδας. Το μοτο τους ηταν το "Με σαλιο και υπομονη ο κ... γινεται μ..." (το ξερεις ολοκληρο ας μη γινω χυδαια). Οι ανθρωποι ειχαν θεσεις, ειχαν γνωσεις. Ειχαν τα κακαλα να μας υπερασπιστουν. Το ειχαν μελετησει το θεμα. Οταν αιμορραγεις, ψαχνεις τις καλυτερες εναλλακτικες. Ε, αν δεν ειναι ο κωλος η καλυτερη, τοτε ποια ειναι ε?? Οι Ευρωπαιοι συμφωνησαν με τη λαμπρη αυτη ιδεα των αρχηγοπουλων μας. Απλως, λογω της βιαιης, βαρβαρης φυσης τους και παρελθοντος τους, ειχαν σοβαρη ενσταση στο "με σαλιο". Νάιν σαλιο. Τους αρεσει το ωμο, το ζωωδες. Πετανε λοιπον στο τραπεζι το "ασαλιωτα". Ετσι δεχομαστε την προταση σας. Σουσουρο και αναστατωση ξεσπασε στο ελληνικο μετωπο. Ασαλιωτα? Κι αν ποναει? Κι αν δεν μπορουμε ουτε να κατσουμε? Μηπως με λιγο σαλιο? Δικο μας, οχι δικο σας, δεν θελουμε να στεγνωσετε εσεις για να μην πονεσουμε εμεις, προς Θεου. Ειμαστε Ελληνες εμεις, ειμαστε δικαιοι, εχουμε αξιοπρεπεια.

48 ολοκληρες ωρες χωρις υπνο, φαι και τουαλετα, τα παιδια εχυναν αιμα, δακρυα κι ιδρωτα, για να πεισουν τους εταιρους. Ερεψαν για το καλο της Ελλαδας. Και στο τελος, τα καταφεραν. Βεβαιως και τα καταφεραν! Και τη στιγμη που οι εταιροι μας πηγαν να υπογραψουν τη δικη μας προταση -με σαλιο-, μπαινει μεσα στην αιθουσα ενα γιγαντιαιο περιστερι -ισα με δυο μετρα-, που αρχιζει να φτερουγιζει μανιασμενα. Τα χαρτια πεταχτηκαν στον αερα, αναστατωση και πανικος στην αιθουσα. Το περιστερι ειναι εκτος ελεγχου. Παει και καθεται πανω στον τοτε ελληνα υπουργο και του κοβει την δεξια ρογα. Χαμος παντου. Οι δικοι μας εχουν πεσει στα τεσερα και ψαχνουν τα χαρτια. Ο ηρωας με τη μια ρογα καταφερνει και αψηφωντας τον πονο βαζει πανω στο τραπεζι τη συμβαση προς υπογραφη. Ε και εβαλε τη λαθος. Ομως απο λαθος. Πονουσε ο ανθρωπος, ηθελες και να κατσει να διαβασει αν επιασε το σωστο χαρτι? Δεν λες παλι καλα που βρηκε κατι να δωσει. Ετσι εγιναν λοιπον. Απλως ποτε δεν μαθευτηκε, γιατι κανεις δεν θα πιστευε την ιστορια με το περιστερι τερας. Και προς τιμην τους δεχθηκαν να κουβαλησουν το βαρος μιας επερχομενης αποτυχιας εκ προθεσεως.

ΥΓ. Οσοι ερθετε να διαφωνησετε ή να αντιδρασετε ή δεν ξερω κι εγω τι αλλο, θα διαγραφειτε δημοκρατικα και θα σας γραψω ακομα πιο δημοκρατικα εκει που μελανι δεν πιανει, γιατι ετσι με μαθανε καποιοι να κανω. Και στο κατω κατω "οταν -τον- τρωμε δεν μιλαμε".