Ο αλχημιστης

Ουδεμια ταυτιση με αυτον του Κοελο. Ο δικος μου αλχημιστης ανηκει στην οικογενεια μου. Δεν ξερω αν και οι υπολοιπες οικογενειες εχουν τον δικο τους, ή ειναι απολυτως νορμαλ. Εγω παντως, ζω καθημερινα αυτην την ακαταπαυστη και αγρυπνη ΔΕΙΨΑ του να δημιουργει, να ανακατευει και να ανακαλυπτει. Θα δωσω ξεδιαντροπα αυτο το μελος της οικογενειας σε τουτη την αναρτηση.

Ολα ξεκινησαν απο ενα χάζι στο ιντερνετ. (Το "κακο" με τη φαμιλια μου, ειναι οτι ολοι ειναι απολυτα εκπαιδευμενοι στο θεμα του ηλεκτρονικου υπολογιστη, σε σημειο που μπορουν, αμα θελουν, να χακαρουν και τραπεζα). Ετσι λοιπον, μεταξυ τετρις και γιου τιουμπ, επεσε σε μια σελιδα με ολα τα ΥΓΙΕΙΝΑ και κατα συνεπεια με ολα τα ΜΗ ΥΓΙΕΙΝΑ, ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ και ΧΕΣΕ ΜΕΣΑ ΠΟΛΥΧΡΌΝΗ! Παιρνει λοιπον τα τεφτερια, βαζει γυαλια και αρχιζει και σημειωνει σε λιστες τι κανει και τι δεν κανει καλο. Παραλληλα, ο αλχημιστης μονολογει "ΩΩΩ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ με τι λουζομαστε τοσο καιρο!" ξεροκαταπινει και συνεχιζει να γραφει, να σβηνει και να φτιαχνει χαρτες με προϊοντα και ματζουνια.

Περνανε ωρες και ωρες και ωρες και αυτο το μελος της οικογενειας ειναι καθηλωμενο μπροστα στο πισι και δεν ακουγεται καθολου -πραγμα σπανιο γι αυτο. Σου κινει την περιεργεια αυτη η βουβαμαρα και πας να δεις τι γινεται. Μπαινεις στο γραφειο και με το που σε δει, σου λεει ξαναμμενα ο αλχημιστης "Ελα να δεις! Να δεις με τι κακα πασαλειβομαστε τοσα χρονια!". Προφανως και ειχαν προηγηθει κι αλλες τετοιες "ερευνες" στο παρελθον και ως παιδακι δεν ετρωγες τα παγωτα και τα σκατολοϊδια με τα ταδε Εψιλον. Για να μην ξεχνιομαστε, ειχαμε και μια λιστα με τα απαγορευμενα καρφιτσωμενη στο ψυγειο. Τωρα ομως, απο τα τροφιμα και τα βιολογικα πορτοκαλια και λεμονια, προχωρησαμε στις κρεμες, τα σαμπουαν και τα αφρολουτρα. Καταργιεσαι την μαυρη ωρα που σε εσπρωξε να δεις τι κανει εκει, τοσες ωρες, αφου τωρα προσπαθει να σου πει εν ταχει, οσα εμαθε το 8ωρο που εχει κλεισει μπροστα στις αποκαλυψεις το κωσταλεξι σου. Και τα λεει εν ταχει, γιατι ξερει οτι θα την κανεις με ελαφρα, πολυ συντομα.

Φευγεις κουδουνιασμενος απο τα παραμπεν και τα πολιμεθανιζολ και δεν ξερω κι εγω τι αλλο και πας να αδειασεις τον εγκεφαλο σου απο τα χημικα, αλλα σε ακολουθει με τα τεφτερια και σου ψελνει με τρομο ολα αυτα, που απο σημερα θα παψουν να απορροφωνται απο τα ταλαιπωρημενα κορμια μας. Εχει σημανει συναγερμος στην οικογενεια! Σκετη απελπισια. Κοιταζομαστε μεταξυ μας και με τον σκυλο μας και ξερουμε οτι ενα νεο κεφαλαιο ανοιξε απο αυτη τη στιγμη.

Την επομενη μολις μερα, εχει ξεχυθει ο αλχημιστης να βρει τα υγιεινα, που περιεγραφαν αλλοι μυγιαγγιχτοι και μουρλαμενοι στα φορουμς. Τυχαινει να ειμαι εγω αυτη που θα τον συνοδεψει στα βιολογικα καλλυντικο-μαγαζα. Παντα ο μαλακας ο νεος την πληρωνει, αφου ο παλιος ξερει και εχει γινει Λουης. Μπαινουμε μεσα στο μαγαζακι και συνανταμε μια ΑΤΥΧΗ μικροσωμη αλλοδαπη, που η καημενη, μεχρι σημερα, εβγαζε ησυχα το ψωμακι της. Ο δικος μου ο σιφουνας ξεχυνεται και αρχιζει να κατεβαζει σαπουνια, κρεμες και καθαριστικα. Διαβαζει ετικετες, μονολογει, άλλα τα αφηνει, άλλα τα βαζει στο καλαθι. Η ερημη Ρωσιδα τα χει χαμενα. Τα χει απλως χαμενα, μεχρι να αρχισει η ανακριση. "Αυτο ειναι καλο? Ποιο ειναι καλυτερο? Εδω το παραμπεν γιατι το χει σβησμενο? Εχει ή δεν εχει ΜΙΤ μεσα?". Η δολια η πωλητρια θα προτιμουσε να κανει camping με μαγιω στις παγωμενες στεπες της Ρωσιας, με τη Ρωσικη μαφια να την κυνηγαει, παρα αυτο το υπερ μαρτυριο. "Ντεν γκζερω" λεει με υφος απολυτης μεταμελειας, η ερμη! Αυτα τα ελληνικα, τοσο καιρο που ειναι εδω, γιατι δεν τα ξερει? Που να ξερε... Σκουνταω τον μανιασμενο αλχημιστη και ψελιζω "Φτανει". BUT THIS WOMAN IS ON FIRE! The brain of the little unfortunate girl is also on fire,the roof, the roof, the roof is on fire. Αφου εχουν καει ολων τα εγκεφαλικα κυτταρα, μαζευω οπως οπως τον αλχημιστη και την κανουμε με μια σακουλα σαπουνια σε στερεη και υγρη μορφη και παμε ταχυτατα προς το σπιτι.

Η επομενη ωρα. Μιλαω για την ωρα, που ολα τα σκατολοϊδια που μαζεψαμε πρεπει να παρουν τη μορφη προς καταναλωση. Εγω κινω προς το ησυχαστηριο μου, κανοντας κακες σκεψεις για το μελλον της καημενης της Ρωσιδας και ο αλχημιστης βαζει γαντια και αρχιζει να αναμειγνυει τα συστατικα. Εχει αφησει τα σαπουνια να λιωσουν μεσα σε νερο -και δεν ξερω κι εγω τι αλλα σκατα εχει μεσα αυτο το ζουμι-, μεχρι να δεσει και να μπει σε μποτιλιες. Μια μυρωδια κέικ με σερνει απ το δωματιο μου στην κουζινα και ψαχνω να βρω το γλυκο. Χα! Δεν ειναι γλυκο σου λεει. Αλλα τι ειναι? Ειναι βανιλιες και χιλια δυο μυρωδικα που μπηκαν μεσα στα σαπουνια, για να μυριζουν ωραια. (Γιατι πριν ηταν απλως μια αοσμη μυξενια μαζα). "Εγω αυτο το πραμα, αυτη τη βλεννα, δεν τη βαζω ουτε στο κεφαλι μου, ουτε στα χερια μου!". "Ξεχασε το σου λεει! Πανε τα αλλα, τωρα θα πλενομαστε με τα καλα!". Ποια καλα? Αυτα, που οταν πλενεις τα χερια σου καλυπτουν με μια γλιτσα τον νιπτηρα που τον κανει αδιαβροχο? Φτυνεις την οδοντοπαστα και τρεχει με τη μια στο σιφονι πριν καλα καλα τη δεις! Αυτο θα βαλω στα μαλλια μου? Δεν θα ναι καλα!

Ο παλιος, ο εμπειρος, παραδομενος πλεον, αρχιζει και λουζεται και πλενεται και τρωει τα καινουργια αποσταγματα του αλχημιστη. Εγω, απλως στεκομαι και τους παρατηρω, πώς θα εξελιχθει αυτη η υγιεινη μαζα πανω στα σωματα τους, πλενομαι ακομα με τα ανθυγιεινα και στο μελλον θα αποφασισω. Μεχρι ο αλχημιστης βεβαια, να βρει κατι πιο καινουργιο και πιο υγιεινο να μας πασαρει. Ριζες δεντρων? Φυλλα δεντρων? Αλλα προϊοντα της μανας γης? Ιδωμεν...