Εισαι ο κλασσικος κομπλας που λεμε. Κομπλαρεις ακομα κι οταν γυρισει να σε δει η σκια σου αιφνιδιαστικα. Οταν τραβας την κομπλα σου, θολωνεις και τα κανεις υπερ-συσκατα. Δες λοιπον, μερικες "αδιαχειριστες" καταστασεις που καλεισαι να διαχειριστεις και ποτε δεν το κανεις.
Εισαι στο κομμωτηριο και φτιαχνεις μαλλι. Σε πιανει στα χερια της η λουστρα. Σε ρωταει "ενταξει το νερο?" εσυ φυσικα ειτε σε ψηνει ειτε σε παγωνει μεχρι τον νωτιαιο μυελο λες "ναι ναι, μια χαρα". Αρχιζει και σου τριβει λοιπον την καουκα με μανια και μισος λες και νερο δεν ξερεις τι θα πει, σου βρεχει τα αυτια, τα ματια, το βρακι, σου πιεζει τον αυχενα στο λουτηρα σε σημειο που σταματας να σκεφτεσαι κι εσυ αντι να μιλησεις, βγαζεις τον πονο σε χαμογελο και προσευχεσαι στον Θεο να βγεις αλωβητος απο αυτη τη δοκιμασια.
Εισαι ακομα στο κομμωτηριο και σε αναλαμβανει μετα την λουστρα η ισιωστρα. Πιανει το πιστολακι, πιανει και τη βουρτσα και σου αλλαζει τα πετρελαια. Σου καιει οχι το κρανιο, αλλα την ιδια την ψυχη. Νομιζεις οτι το σαλιο σου εχει γινει ατμος απ τους 500 βαθμους που εχει φτασει το κεφαλι σου και το νιωθεις να πυρωνει. Σου δακρυζουν τα ματια, σου ξεριζωνεται η καρδια και παλι εσυ πασχιζεις να το παιξεις κουλ και χαλαρος να ουμε, κρατωντας αντισταση απ την βουρτσα που σε τραβαει σαν τον διαολο απο πισω. Φευγεις με εγκαυματα 3ου βαθμου και χαρτζηλικωνεις και την κομμωτρια που παλευατε αλα Ροκι Μπαλμποα.
Εισαι στα μαγαζια. Εχεις μπει να χαζεψεις, δεν ειναι καιροι για ψωνια. Σου ρχεται η πωλητρια.
- Να σας βοηθησω?
- Α οχι, ευχαριστω, απλως κοιταω.
Εμ αφου το λες, γιατι δεν το κανεις καμαρι μου? Ερχεται αυτη και καθεται σαν τον βρυκολακα στον σβερκο σου και σου πασαρει ρουχα που "σου πανε ΜΟΥΡΛΙΑ". Κι εσυ αντι να πεις "αϊ παενε απο δω μανδαμ, δεν αγοραζω λεμε", καθεσαι και την κοιτας σαν τον χανο, και ψελιζεις "εεε...να ξερετε...εεε" και στο τελος τα αγοραζεις. (σσ. Αποφυγε τους μεσιτες).
Εισαι οπουδηποτε και καθεσαι. Ερχεται ενας ψαρωματίας και σου λεει "σηκω να κατσω ειναι η θεση μου". Και συ σηκωνεσαι πριν τελειωσει την προταση. Λες και συγγνωμη που του την ζεστανες. Καλα βρε γελοιε! Τι σηκωνεσαι? Ελεγε πουθενα το ονομα του και δεν το πηρα πρεφα? Αν σου λεγε να του κανεις και λαπ ντανς μετα, θα το κανες?!
Εισαι οπουδηποτε και γνωριζεις καινουργια ατομα. Μιλαμε το χειροτερο σου. Ιδρωνεις του θανατα. Το και καλα σουπερ ευγενικο χαμογελο σου, σου δημιουργει κραμπα στα μαγουλα. Κομπλαρεις τοσο πολυ, που λες την μια μαλακια μετα την αλλη. Κανεις σαρδαμ, κεκεδιζεις, με το ζορι καταλαβαινεις εσυ ο ιδιος τι σκατα λες. Οι αλλοι σε κοιτανε περιεργα -δεν τους ειχε πει κανεις οτι εισαι ατομο με ειδικες αναγκες και τους ξαφνιασες- και συ καταρρακωνεσαι ακομα περισσοτερο. Σε πιανουν τικ, σε πιανουν τακ, και προσπαθεις να ενεργοποιησεις κατι παραπανω απο το 10% του εγκεφαλου σου και να καταφερεις να εξαϋλωθεις.
Εισαι στη δουλεια σου. Εχεις κανονισει την αδεια σου ωραιοτατα για την επομενη εβδομαδα. Ερχεται λοιπον το αφεντικο και σου λεει μα και μου και οτι σε χρειαζεται στην αδεια σου. Εσυ φυσικα, κολλας. Τι κανουνε τωρα? Λες παλι το δικο σου "εεε...να...εεε". Και κοιτας το αφεντικο σαν μαστουρωμενος που τον εχει πιασει κοψιμο. Καταφερνεις με τα πολλα, να του πεις οτι ο θειος σου ο εξωγηινος βαζει μπαλονακι και γι αυτο πρεπει να λειψεις και να σαι κοντα του να του συμπαρασταθεις. Οκ σου λεει το αφεντικο μαγκωμενο και εμφανως παρμενο. Εσυ ομως οντας ανακουφισμενος, την πετας την κομπλα σου. "Μπορω να ρθω μετα ομως, αν τελειωσω νωρις". Μπραβο μαλακα.
Εισαι στον δρομο. Περπατας στυλατα και ανεμελα. Βλεπεις την κυρια που σε λιγα δευτερολεπτα θα διασταυρωθειτε να "σου" γελαει και να "σε" χαιρεταει. Μεσα σ αυτα τα βρωμικα νανοσεκοντς συνειδητοποιεις οτι δεν την ξερεις, αλλα η κομπλα σου παλι παιρνει φορα και της γελαει εγκαρδια. Φυσικα δεν απευθυνοταν σε σενα αλλα στον απο πισω. Οποτε για να το μπαλωσεις, βηχεις, και συνεχιζεις να γελας και καλα ετσι, απο μονος σου. Ευτυχως και το καλυψες ετσι ωραια θεατρινε.
Βλεπεις λοιπον, με τα λιγα που σου ανεφερα -γιατι εχεις τη δυναμη να κανεις πολλα παραπανω- , οτι η κομπλα σου σε οδηγει σε βρωμικα μονοπατια. Κοιτα λοιπον να την πεταξεις απο πανω σου και να μην χρειαστει να σου τα ξαναπω. Κρυψου τωρα.
Καλά βρε παιδί μου , μια με την ησυχία σου που χαλάει , την άλλη με τις κόμπλες σου , τι κακό είναι αυτό ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ανησυχείς όμως , ο θείος golden είναι εδώ και θα σε ξελασπώσει πάλι με ακόμα μια λύση , Tο ΠΑΤΟΦΤΥΑΡΟ και μην ακούσω έχουμε κρίση κι άλλα τέτοια , αυτό θα το αγοράσεις και είναι αθάνατο .
Μια ψιλή στα μούτρα όσων σε κομπλάρουν από δω και πέρα και ηρέμησες .
Cheers !!
Φιλε Golden, ως ανθρωπος κι εγω, τραβαω και τις κομπλες μου, με πιανουν και τα νευρα μου και πολλα αλλα "καλα". Ευτυχως, τα κραταω ολα σε μια ισορροπια και κυκλοφορω εξω ελευθερη ακομα. Παρολα αυτα το πατοφτυαρο ειναι μια καλη λυση για πολλους και σε ευχαριστω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερες!!
ααααχαχαχαχα για ακομα μια φορα επεσα κατω απο τα γελια.
ΑπάντησηΔιαγραφήχμ τι ειναι το Πατατοφτυαρο??? κατι σαν αυτο που φουρνιζουν σε φουρνο με ξυλα , αλλα πατατες??