Το πορτρετο

Ενα σκυθρωπο προσωπο, με σκληρα χαρακτηριστικα. Με μαλλια μαυρα και αγριεμενα, σαν να νιωθουν απειλη.

Εντονα, μαυρα, ρυτιδιασμενα ματια. Ματια, που λενε περισσοτερα απο τα χειλη. Ματια, που φοβασαι μην σε τραβηξουν μεσα τους. Απιστευτη η αγριοτητα που μπορει να εχει ενα βλεμμα. Ενα βλεμμα, που εχει μαθει να κρυβεται σε σκοτεινα, απομερα μερη, που κανεις δεν παταει. Που εχει χρονια να πατησει. Βγαζουν μεγαλη επιθετικοτητα. Οταν αντικριζουν καποιον, φορανε την ατσαλινη και αδιαπεραστη πανοπλια τους, αυτη που απωθει, που τρομαζει.

Αποστεωμενα, σκαμμενα ζυγωματικα, που μπλεκονται αναμεσα στα πυκνα γενια, σαν να ζητουν προστασια απο αυτα. Ζυγωματικα γεματα ενταση, που αγριευουν ακομα περισσοτερο το βλεμμα.

Μυτη λεπτη, αλλα εντονη. Δειχνει μια επιβλητικη προσωπικοτητα. Εναν χαρακτηρα σκληρο και αποφασιστικο. Εναν ανθρωπο αποφασιστικο, που παταει γερα στα ποδια του, αδιστακτο, αλλα και δικαιο. Τοσες πολλες αντιθεσεις, που δημιουργουν ενα επιβλητικο πορτρετο.

Τα χειλη ειναι τοσο σωστα εναρμονισμενα με το υπολοιπο προσωπο. Σφιγμενα, που αφηνουν ενα ανοιγμα, ισα ισα για ζωη. Λες και ειναι σφραγισμενα τοσα πολλα χρονια. Δεν αφηνουν τιποτα να βγει, που θα δωσει ελπιδα και παραπανισια ζωη στο σωμα.

Καθεσαι και κοιτας αυτο το προσωπο ωρες. Σου προκαλει αναμεικτα συναισθηματα. Ο φοβος που νιωθεις, σε τραβαει ακομα περισσοτερο. Ταξιδευεις με τις αναμνησεις, που ειναι χαραγμενες πανω του. Δεν σου δινει στοιχεια με λεξεις. Ειναι ομως τοσα πολλα αποτυπωμενα πανω σ αυτο. Μια ολοκληρη ζωη. Μετα απο ωρες, ολα τα χαρακτηριστικα εχουν αρχισει να μαλακωνουν. Αυτο το σφιξιμο χαλαρωνει. Τα χειλη αφηνουν περισσοτερο οξυγονο να μπαινει. Τα ζυγωματικα ξεπροβαλλουν απο τα πυκνα γενια. Τα ματια παιρνουν αλλη οψη. Ανοιγουν και καθρεφτιζουν τον πονο και τις δυσκολιες που εχουν περασει. Βγαζουν μια γλυκια θλιψη. Μια προσιτη εικονα. Σε παιρνουν μαζι τους στο ταξιδι, που τα οδηγησε στο τωρα. Νιωθεις απεραντη θαλπωρη και ζεστασια.

Χωρις καμια λεξη, αυτο το πορτρετο σε εχει ταξιδεψει, σε εχει κανει να δεις εικονες, να μυρισεις αρωματα, να νιωσεις τοσα πολλα συναισθηματα. Οι λεξεις θα χαλουσαν ολη αυτη την ατμοσφαιρα, που σε εβαλε ενα και μονο βλεμμα. Αυτο το πορτρετο, που σε εμπιστευτηκε και μοιραστηκε μαζι σου μια ολοκληρη ζωη.