Ειναι στιγμες. Μας το πε και ο Ρεμος, μας το πε και το σιριαλ στον Αντ1. Τωρα θα σου το πω κι εγω, που σε καμια υπολειψη δεν εχω (τον/το/)τα προαναφερθεντα. Ειναι καποιες στιγμες στην καθημερινοτητα σου, που σου υπενθυμιζουν το μεγαλειο της υπαρξης σου. Στιγμες μικρες, που σου αλλαζουν μονομιας την εικονα σου για τα παντα γυρω σου. Στιγμες που ζεις, πεθαινεις και ξαναγεννιεσαι μεσα απο αυτες, γι αυτες. Στιγμες που θα μπορουσες να ειχες αφησει να χαθουν, ομως κατι μεσα σου σε εσπρωξε να πεσεις πανω τους. Που θα εδινες τα παντα για να ξαναρθουν, ομως χαθηκαν. Ερχονται για να επιβεβαιωσουν την ρευστοτητα του χρονου, που ρουφαει τα παντα γυρω του, ομως αφηνει ανεπαφα τα συναισθηματα. Που σου επιβεβαιωνουν οτι τον χρονο τον οριζεις εσυ και οχι οι ωρες και οι μερες. Σου δινουν δυναμη, σου δινουν τον ελεγχο που παντα αναζητουσες στα αδιαφορα, στα ανουσια. Σου δινουν τον ελεγχο να κρατας μεσα σου, οσο καιρο θες, χωρις να μπορει κανεις να στο παρει, αυτο που σε κραταει ζωντανο. Αποκτας αμυνες και δυναμεις που κρυβονται στην σκια της επιβλητικης και βουλιμικης καθημερινοτητας. Ειναι στιγμες μικρες στην διαρκεια, αλλα πολυ μεγαλες στην αξια. Μην τις αφηνεις να χανονται. Ρισκαρε τα παντα γι αυτες, πιασε τους το χερι και αφησου να σε οδηγησουν σε πανεμορφα μονοπατια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου