Οι απειροι μαλακες δυστυχως. Απαιδευτοι, αχρηστοι, αστοιχειωτοι, ανεγκεφαλοι, κομπλεξικοι. Ολοι αυτοι που δεν ξερω πως μεγαλωσαν και δεν εχουν ιδεα τι παει να πει ανθρωπια, αγαπη και ζωο. Ανθρωποι που δεν θα πρεπε να λεγονται ανθρωποι γιατι εμένα με προσβαλει το να ανηκω στην ιδια φαρα με αυτους. Με αυτους που δεν θα τους πω ζωα γιατι τα ζωα εχουν ψυχη και δεν φταινε σε τιποτα να παραλληλιζονται με αυτα τα αδεια κουφαρια που τους κανουν κακο.
Παντα ειχα αυτη την απορια. Πως ειναι δυνατον να βλαψεις ή να παρατησεις ή να μη φερεσαι με καθε σεβασμο σε ενα ζωο το οποιο σε κοιταει στα ματια, οπως δεν σε εχει κοιταξει κανεις. Πως είναι δυνατον να προδωσεις την εμπιστοσυνη, την αγαπη και την αφοσιωση που σου δειχνει ενα πλασμα και το μονο που θελει ειναι να το αγαπας και να το φροντιζεις. Πως ειναι δυνατον γελοιοδεστατοι να φερεστε στα ζωα με πιο σαπιο τροπο κι απο την σαπια σας ψυχη. Ηθελα να ξερα τι γονεις μεγαλωνουν αυτα τα τερατα. Αυτους που δεν πονανε ουτε τον ιδιο τους τον εαυτο. Τι μισος μπορει να εχεις μεσα σου για να τα βαζεις με καποιον τοσο ανυπερασπιστο. Πως μπορει να νιωθεις οταν κανεις ενα πλασμα να υποφερει εξαιτιας σου? Και εδω θα προλαβω μερικους που θα αρχισουν να σκεφτονται τα παιδακια που πεινανε, τα παιδακια που σκοτωνονται κλπ κλπ. Αυτη η αναρτηση ειναι για τα ζωα ομως, στο μπλογκ μου, γιατι ετσι αποφασισα εγω, που ειναι δικο μου. Σιγουρα η αδικια εχει πολλα ποδαρια που χτυπαει πολλους αλλα τωρα μιλαμε για τα ζωα και πιο συγκεκριμενα για τους σκυλους.
Οταν παιρνετε ενα ζωο και το παιρνετε κουταβι, θα πρεπε να ξερετε οτι αυτο το κουταβι, σε πρωτη φαση θα μεγαλωσει οπως μεγαλωσατε κι εσεις -δυστυχως- και οτι αυτο το κουταβι ειχε, εχει και θα εχει αναγκες. ΑΝΑΓΚΕΣ. Θελει να τρωει, να πινει νερο, να περπαταει, να τρεχει, να παιζει και να αγαπιεται. Απλο ε? Κι ομως υπαρχουν πολλοι ηλιθιοι σαν ολους εσας που τα παρατατε που δεν κανουν αυτα τα 5 απλα πραγματακια. Γιατι προφανως ειστε ανικανοι να την παλεψετε ακομα και με τον ιδιο σας τον εαυτο. Και πιο πολυ ακομα λυπαμαι τα παιδια σας.
Οι φιλοζωοι, οι πραγματικα φιλοζωοι κι οχι οι ημιτρελοι που το μονο που κανουν ειναι να κουνανε το δαχτυλο επικριτικα στον καθενα επειδη δεν ειναι διατεθειμενος να μαζεψει στο σπιτι του απο 5-6 σκυλια -γιατι ο καθενας εχει τους δικους του ρυθμους, χρονο, χωρο κλπ και θα κανει ο,τι θελει με αυτα στο φιναλε φιναλε- μονο αυτοι λοιπον γνωριζουν τα ΟΦΕΛΗ της συντροφιας ενος σκυλου. Γιατι τα οφελη ειναι ατελειωτα διπλα σε εναν σκυλο. Η αγαπη που παιρνεις απο αυτα τα πλασματα, η χαρα που σου δινουν, αυτα που σου μαθαινουν κι ο τροπος που σου αφαιρουν ολα τα βαρη και τις στεναχωριες με ενα μονο βλεμμα τους, ειναι κατι που ποτε δεν θα καταλαβεις χωρις αυτον τον πολυτιμο φιλο.
Λυπαμαι για αυτους που δεν εχουν την εμπειρια αυτης της πραγματικης, ανιδιοτελους αγαπης και λυπαμαι ακομα περισσοτερο για αυτους που την ειχαν και την πεταξαν με τον χειροτερο τροπο.
Παντα ειχα αυτη την απορια. Πως ειναι δυνατον να βλαψεις ή να παρατησεις ή να μη φερεσαι με καθε σεβασμο σε ενα ζωο το οποιο σε κοιταει στα ματια, οπως δεν σε εχει κοιταξει κανεις. Πως είναι δυνατον να προδωσεις την εμπιστοσυνη, την αγαπη και την αφοσιωση που σου δειχνει ενα πλασμα και το μονο που θελει ειναι να το αγαπας και να το φροντιζεις. Πως ειναι δυνατον γελοιοδεστατοι να φερεστε στα ζωα με πιο σαπιο τροπο κι απο την σαπια σας ψυχη. Ηθελα να ξερα τι γονεις μεγαλωνουν αυτα τα τερατα. Αυτους που δεν πονανε ουτε τον ιδιο τους τον εαυτο. Τι μισος μπορει να εχεις μεσα σου για να τα βαζεις με καποιον τοσο ανυπερασπιστο. Πως μπορει να νιωθεις οταν κανεις ενα πλασμα να υποφερει εξαιτιας σου? Και εδω θα προλαβω μερικους που θα αρχισουν να σκεφτονται τα παιδακια που πεινανε, τα παιδακια που σκοτωνονται κλπ κλπ. Αυτη η αναρτηση ειναι για τα ζωα ομως, στο μπλογκ μου, γιατι ετσι αποφασισα εγω, που ειναι δικο μου. Σιγουρα η αδικια εχει πολλα ποδαρια που χτυπαει πολλους αλλα τωρα μιλαμε για τα ζωα και πιο συγκεκριμενα για τους σκυλους.
Οταν παιρνετε ενα ζωο και το παιρνετε κουταβι, θα πρεπε να ξερετε οτι αυτο το κουταβι, σε πρωτη φαση θα μεγαλωσει οπως μεγαλωσατε κι εσεις -δυστυχως- και οτι αυτο το κουταβι ειχε, εχει και θα εχει αναγκες. ΑΝΑΓΚΕΣ. Θελει να τρωει, να πινει νερο, να περπαταει, να τρεχει, να παιζει και να αγαπιεται. Απλο ε? Κι ομως υπαρχουν πολλοι ηλιθιοι σαν ολους εσας που τα παρατατε που δεν κανουν αυτα τα 5 απλα πραγματακια. Γιατι προφανως ειστε ανικανοι να την παλεψετε ακομα και με τον ιδιο σας τον εαυτο. Και πιο πολυ ακομα λυπαμαι τα παιδια σας.
Οι φιλοζωοι, οι πραγματικα φιλοζωοι κι οχι οι ημιτρελοι που το μονο που κανουν ειναι να κουνανε το δαχτυλο επικριτικα στον καθενα επειδη δεν ειναι διατεθειμενος να μαζεψει στο σπιτι του απο 5-6 σκυλια -γιατι ο καθενας εχει τους δικους του ρυθμους, χρονο, χωρο κλπ και θα κανει ο,τι θελει με αυτα στο φιναλε φιναλε- μονο αυτοι λοιπον γνωριζουν τα ΟΦΕΛΗ της συντροφιας ενος σκυλου. Γιατι τα οφελη ειναι ατελειωτα διπλα σε εναν σκυλο. Η αγαπη που παιρνεις απο αυτα τα πλασματα, η χαρα που σου δινουν, αυτα που σου μαθαινουν κι ο τροπος που σου αφαιρουν ολα τα βαρη και τις στεναχωριες με ενα μονο βλεμμα τους, ειναι κατι που ποτε δεν θα καταλαβεις χωρις αυτον τον πολυτιμο φιλο.
Λυπαμαι για αυτους που δεν εχουν την εμπειρια αυτης της πραγματικης, ανιδιοτελους αγαπης και λυπαμαι ακομα περισσοτερο για αυτους που την ειχαν και την πεταξαν με τον χειροτερο τροπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου