Ενα υπουλο ζουζουνι υπαρχει μες στο σπιτι. Ενα αορατο μαλλον. Δεν μπορω να καταλαβω. Με πιανει και με τσιμπαει και ενω ακαριαια σαν αστραπη εκεινη τη στιγμη γυρναω να το δω, δεν το βλεπω. Εχω που εχω μια υπερτατη αντιπαθεια σε ολα τα ζουζουνια, αυτο ομως με εχει φερει στα ορια μου. Ειναι ο αορατος εχθρος. Το κακο χωρις προσωπο. Ο τιμωρος χωρις ταυτοτητα.
Εχω καταλαβει οτι τη βρισκει να με τσιμπαει οταν βλεπω τηλεοραση. Εκει μου ορμαει καθε φορα. Λες να μενει στον καναπε? Λες να το ενοχλω που καθομαι εκει? Ή μηπως τσιμπαει για να αλλαξω καναλι? Τι διαολο θελει αυτο περιεργο, αφαντο πλασμα?
Σε πρωτη φαση, για να τα βρουμε, πρεπει να φανερωθει. Ετσι στα τυφλα, εγω φιλη δεν γινομαι. Να ερθει να με κοιταξει στα ματια και εντιμα να μου πει μανδαμ, το τουδε και το δεινα. Θελω αυτο. Δεν θελω να με πατας, δεν θελω να δω αλλο TLC. Μια που αραζουμε μαζι, πιασε μου και καμια μπυρα. Ετσι κανουν οι ανθωποι.
Τωρα βεβαια αυτα, αν οντως υπαρχει. Γιατι μπορει και να ειναι το φαντασμα καποιου -ζουζουνιου- που ζουσε καποτε σε αυτο το σπιτι και το βρηκε βιαιος θανατος. Οποτε μπορει και να θελει απλα να μου μεταφερει καποιο μηνυμα για να αναπαυθει η ψυχη του. Ή να μην εχει καταλαβει οτι πεθανε και να με τσιμπαει για να τραφει. Και εκει δεν ξερω τι να κανω. Να παω να του αναψω κερι? Το καντηλι? Να κανω τραπεζακι για να μου πει τι θελει? Τι πια? Τι?!
Ριβιλ γιορσελφ γιου ναστι μπαγκ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου