EXIT

Ειναι απο αυτες τις μερες λοιπον. Αυτες τις δυσκολες μερες για τους γυρω μου. Γιατι μου βγαινει ακριβως το αντιθετο απο αυτο που δειχνω οτι ειμαι, ειμαι, νομιζουν οτι ειμαι (? δεν εχω ιδεα ουτε εγω τι ισχυει). Παρε λοιπον εναν οδηγο επιβιωσης να χεις. Οι εξοδοι κινδυνου ειναι μπροστα, στη μεση και στο τελος. Μασκες οξυγονου δεν πεφτουν, απλα ακολουθησε τα βελακια προς το εγκζιτ.

Μη ρωτας χαζα. Δεν θα παρεις απαντηση, ουτε χαζη απαντηση για να σε "παιξω", ουτε γελακι συγκαταβασης της μπουρδας που μου πες.

Και οι πετρες το ξερουν οτι μισω τη χαζομαρα. Αν τυχει λοιπον και μιλησουμε και δεν ειμαι κρυμμενη σε καποια μαυρη κρυπτη αυτη τη μαυρη ωρα, μη μου το παιζεις χαζος σε ολα αυτα που προσπαθω να γινω κατανοητη. Η υπομονη μου σταζει απ τα ματια μου αργα και σταθερα και εσυ ερχεσαι και της τραβας το καζανακι.

Μη μου λες τι θα κανω. Ανεκαθεν μου την εσπαγε να μου δινουν οδηγιες χρησης σε κατι που δεν πρεπει να συναρμολογησω ή να τηλεκατευθυνω στο διαστημα με μεγαλη προσοχη, γιατι μια μαϊμου θα πεθανει αν δεν το κανω. Οποτε σε παρακαλω, ασε με να το κανω μάι γουει, οπως ομορφα τραγουδησε και ο αγαπημενος μου Φρανκ Σινατρα.

Ξερουμε και οι δυο οτι αν κατι ξεκινησει απ το σημειο Α θα φτασει στο σημειο Β. Ο,τι και να γινει θα φτασει. Οσα μπιχλιμπιδια, μπλιμπλιμπλονια και τουρλουμπουκια κι αν του πεταξεις στο μεσοδιαστημα. Πες λοιπον το ρημαδι που θες να μου πεις και με μιση ανασα ακομα, αν σου ειναι ευκολο. Μη μου το πας περιφερειακα, γιατι δεν ειμαι ουτε 5 χρονων, ουτε εγκεφαλικα νεκρη, εχω ηδη φτασει στο σημειο Β και σε περιμενω να συρεις το βαρετο σου κορμι προς τα δω.

Αν εισαι καποιος ασχετος, που εχω την ατυχια να μοιραστουμε καποιο δημοσιο χωρο -ή ακομα χειροτερα υπηρεσια- σταματα να με τσεκαρεις απ την κορφη ως τα νυχια. Δεν θα με αγορασεις, ουτε εχω δηλωσει για πετιγκρι της ρατσας μου, για να ανεχομαι να με ξεψειριζεις. Τακτ! ΤΑΚΤ!

Μη μου πεις οτι εχεις να θαψεις τον σκιουρο του γειτονα που πνιγηκε τρωγοντας στραγαλια ενω εβλεπε σκουος. Πες μου απλα "βαριεμαι να βγω". Μωρε. Ανοητε. Ο σκιουρος ζει και βασιλευει και ειναι τωρα εδω μαζι μου και βλεπουμε game of thrones. Και δεν του αρεσουν και τα στραγαλια.

Μη μου μιλας οταν τραγουδαω στο αμαξι ΜΟΥ. Σκασε κι ακου.

Τι τελοσπαντων? Ποιος το λεει? Εσυ? Γιατι? Για να ξεπεταξεις τη γνωμη μου? Σημερα? Οχι αδερφε. Μια λεξη που απεχθανομαι. Η λεξη της ξεπετας και της απαξιωσης ή απλα της επικοινωνιακης αναπηριας και της δειλιας της αποψης σου. Οχι, σιγουρα οχι. (Ακομα χειροτερα τα πραγματα με το ΤΕΣΠΑ, εισαι καθυστερημενος, το παιζεις και μαγκας, να ουμ).

Τελικα, η σιωπη μου ειναι χρυσος. Και η δικη σου επισης. Ας παιξουμε αυτο το παιχνιδι.

EXIT