Life is a mysterious train. Hop on

Πολλα γεγονοτα στη ζωη αυτη συμβαινουν και δεν καταλαβαινουμε το γιατι. Πολλα που μας βγαζουν απο την πορεια που ειχαμε αποφασισει να διαγραψουμε. Πολλα ευχαριστα, που τα αποκαλουμε απλως τυχη, και πολλα οχι τοσο ευχαριστα, που λεμε "τωρα ποιος με μουτζωσε?".

Το κακο ειναι οτι δεν στεκομαστε στα ευχαριστα, τα θεωρουμε δεδομενα. Μας αξιζει ο,τιδηποτε καλο, αλλα οχι το αντιθετο. Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο, ειμαστε απο φυση αισιοδοξοι, διαφορετικα θα ειχαμε φουνταρει απο καιρο, απο οταν πρωτο-συνδεθηκαμε με αυτο που λενε συνειδηση και λογικη. Τα καλα τα προσπερναμε λοιπον. Μας ανοιγουν την ορεξη και περιμενουμε το επομενο καλο, χανοντας αυτο που μολις μας χτυπησε την πορτα. Δεν απολαμβανουμε, δεν αξιολογουμε, δεν εκτιμαμε. Βιαζομαστε και ειμαστε ανυπομονα πλασματα. Γι αυτο και οι μικρες χαρες της ζωης, οπως πολλοι τις αποκαλουν, ειναι τοσο μικρες. Μια ζωη ολο ευχαριστα, θα ηταν μονοτονη και πληκτικη. Κατα βαθος δεν θελουμε να ειναι ολα τοσο καλα τακτοποιημενα και γκρινιαζουμε ακομα και τοτε. Ισως περισσοτερο. Σαν να μην μπορουμε να αντεξουμε τοση ευκολια και ταξη.

Και ξαφνικα, κατι συμβαινει, που σε βγαζει απο τη νιρβανα αυτη. Κατι ταραζει λιγο τα νερα σου. Κατι, που σε κανει εκ των υστερων να απολαυσεις την προηγουμενη φαση της ευμαρειας και γαληνης σου. Που σε κανει να την εκτιμησεις αφου τη χασεις. Αν αυτο δεν ειναι ανωμαλια, τοτε τι ειναι? Ο ανθρωπος ειναι περιεργο φρουτο. Οσες φορες και να ακουσει την κλισεδουρα "τιποτα δεν ειναι δεδομενο", δεν μπορει να το βαλει στο ξερο του το κεφαλι. Αυτο μας μιζεριαζει, αυτο μας παει πισω, αυτο μας αρρωσταινει καθημερινα.

Παρ΄ολα αυτα, ακομα και τα ασχημα, μπορει να μην ειναι τοσο ασχημα οσο φαινονται τη δεδομενη στιγμη που σου 'ρχονται στο κεφαλι. Αν ανατρεξουμε στο παρελθον, θα δουμε πολυ καθαρα το "ολα γινονται για καποιον λογο". Την στιγμη που σιχτιριζεις τη ζωη σου, τη ζωη των αλλων, το Θεο αν εισαι θρησκος και το συμπαν αν εισαι πιο ανοιχτος σε αλλες ιδεες, αυτη η φραση σε τρελαινει, οπως ο διαολος με το λιβανι. Ομως το κακο του χθες, ισως ειναι το καλο του αυριο. Σε βαζει σε μια αλλη ραγα απ αυτη που ειχες τραβηξει και πηγαινες σχεδον μηχανικα τοσο καιρο. Σου μαθαινει καινουργια πραγματα, σου ανοιγει νεους οριζοντες, σου γνωριζει νεα δεδομενα που ουτε κατα διανοια υποπτευοσουν. Αυτο ειναι το υπεροχο. Το "καταστρεπτικο", που σε καποιο διαστημα "ανθιζει".

Πρεπει να ζουμε αυτο που μας δινεται και να μην τρεμουμε τις εκαστοτε αναποδιες. Ειναι ωραιο, που περα απο τις δικες μας αποφασεις, η ζωη παιρνει και τις δικες της, χωρις να θελω να ενστερνιστω απαραιτητα εναν μοιρολατρικο τροπο αντιμετωπισης των πραγματων. Ολοι, ειδικα αυτο το διαστημα, αντιμετωπιζουμε σοβαρες δυσκολιες, ομως με μια διαφορετικη αντιμετωπιση και διαθεση ισως μπορεσουμε να μην χασουμε και προσπερασουμε τα ουσιαστικα ωραια.