Δυο πουλακια καθονταν και στην κορφη κανελα.

Εσυ κι αυτος. Κανενα κοινο στον τροπο σκεψης. Κανενα όμως. Μην σε παραξενευει. Δεν υπαρχει συννενοηση βρε παιδακι μου, μην προσπαθεις. Ωρες ωρες νιωθεις ότι αν ειχες τον ΕΤ μπροστα σου, περισσοτερα θα καταλαβαινε, καπου θα καταληγατε εστω, ακομα κι αν κουνουσατε μονο δαχτυλακια.

Αυτό ακριβως. Το εχω βιωσει πολλες φορες και φανταζομαι δεν ειμαι η μονη. Μιλας σε έναν Αριανο, σε έναν που ακομα κι αν δεν είναι απ τον Αρη, τον Πλουτωνα η καπου απ το διαστημα, σιγουρα δεν ειστε συγχωριανοι –ουτε καν κοντοχωριανοι. Εκτος κι αν εχεις περισσιες αντρικες ορμονες και τους πιανεις. Και παλι, με επιφυλαξη, δεν εχω γνωμη πανω σε αυτό –το διαπιστωνω κάθε μηνα που οι κατινες οι ορμονες μου δινουν ρεσιταλ.

Δεν σκεφτομαστε λοιπον με τον ιδιο τροπο, δεν συμφωνουμε με τον ιδιο τροπο, δεν αντιδρουμε με τον ιδιο τροπο, δεν χαιρομαστε με τον ιδιο τροπο γενικοτερα, το «με τον ιδιο τροπο» το συναντας εσυ με τις φιλες σου κι αυτος με τους δικους του.

Εδώ ερχομαι να σου πω το εξης. Μην στηνεις ένα «καλημερα ζωη» σε καθημερινη βαση μπας και τον ξυπνησεις. Μην κανεις σεναρια για το τι θα πεις, τι θα κανεις, πως θα το κανεις, μην στηνεις διαλογους. Αντε γαμησου και συ κι ο γρυλος σου. Με καταλαβαινεις? Ό,τι και να κανεις είναι ηλιθιο. Πρωτον, γιατι οι τροποι που σκεφτηκες να τον πικαρεις είναι λογοι για να πικαριστεις εσυ η ιδια, κι αυτόν δεν τον συγκινουν. Δεν ιδρωνει καν. Και δευτερον, αν τυχει και τον χτυπησεις σε κατι που τον ποναει, δεν προκειται να στο δειξει, εσυ θα φορτωσεις περισσοτερο γιατι λες του πουστη, δεν τον πιανω πουθενα και τα κανεις πιο συσκατα τα πραγματα.

Τωρα θα μου πεις και συ, και τι να κανω ρε μεγαλη? Πώς θα κυλησει η σχεση, αφου σου λεω, δεν καταλαβαινομαστε. Του λες στεναχωριεμαι γι αυτό εκεινο και το παραλλο,προβληματιζομαι και σου λεει εισαι κουρασμενη, αν κοιμηθεις θα το ξεχασεις. Εσυ μπορει να χεις πλανταξει στο κλαμα απ τα νευρα σου και μονο, κι αυτος σου δινει το μαξιλαρι. Ουτε καν χαρτομαντηλο. Δεν το χει ρε παιδι μου, πώς να το κανουμε. Σπανια θα βρεις καποιον που εκπεμπετε στο ιδιο μηκος κυματος και παιζει να ναι γκει. Να ναι καλα τα παιδια, αυτοι ξερουν τι κανουν. (Εκανα μεγαλη παρενθεση θα επανελθω.)

Κοιτα, αρχικα δες ότι δεν είναι απαραιτητο να ταιριαζετε ως ανθρωποι και χαρακτηρες. Δεν σημαινει ότι με ό,τιδηποτε δεν φοραει σουτιεν και καλσον ταιριαζεις. Οποτε αν δεν ταιριαζεις και μπορεις, τον χαιρετας, γιατι καποια άλλη που θα ταιριαζουν εχει ηδη βγει γυμνη στους δρομους και τον ψαχνει.

Επειτα, δες ότι ο κανακαρης που τοση ωρα παραλληλιζεις στο μυαλο σου, ηταν ανεκαθεν ετσι, απλως στην αρχη ο ερωτας σού καρφωσε τα βελη στους βολβους και σε γκαβωσε για τα καλα και τωρα βρηκες το φως σου και τον βλεπεις τουλαχιστον κρετινο. Τοτε δεν ανελυες το παραμικρο και δεν σε ενοιαζε να το κανεις. Οποτε τωρα, μην προσπαθεις να τον αλλαξεις, αν δεν μπορεις να την παλεψεις, καντην με ελαφρια και πλαγια.

Αν τωρα ταιριαζετε και εχετε τις γνωστες τριβες -που αν το παρατραβηξετε βεβαια, οι σπιθες σας γινονται φωτια που καιει ολοκληρο το Φοινικοδασος- παρτο κι εσυ λιγο αλλιως. Λεω παρτο εσυ, γιατι σε σενα μιλαω, όχι σ αυτόν. Δωσε ένα χαστουκι στα γεματα νευρα και παραπονο μουτρα σου και επικεντρωσου λιγο στον εαυτο σου. Ο στοχος σου στη γη, δεν είναι ουτε να νικησεις το κακο, ουτε να μαθεις να σκεφτεσαι όπως ο καλος σου, ουτε να τον μαθεις να σκεφτεται όπως εσυ. Και δεν θα σου πω ότι αυτή η διαφορετικοτητα, αυτή η σχιζοφρενεια είναι μαγικη ή το αλατοπιπερο της ζωης, γιατι θα με χτυπησεις και θα χεις και δικιο. Όμως στιγμες που δεν τον καταλαβαινεις, στιγμες που εχεις μπολικο πραγμα μεσα σου να πεις, αστον στην ακρη. Αν δεις ότι μιλας και απ την άλλη εχεις το καθρεφτακι κατω απ τα ρουθουνια του να δεις αν αναπνεει, μην κανεις τον κοπο. Η δεν σε ακουει, η δεν καταλαβαινει προς τι ολη αυτή η αναλυση. Πες τα στη μαμα σου, πες τα σε κανα φιλο μονο για να ξεδωσεις και από κει και περα, μην σκαρωνεις ενεδρες και τακτικες. Αφησου και γινε ο εαυτος σου. Στην τελικη, ασε αυτόν να αποκωδικοποιησει εσενα. Κι αν βγαλει και κεινος ακρη, σφυρα μου και εληξα.