Τα πιο ωραια ΚΑΛΟκαιρια!

Η χαρα μου ως παιδι ηταν φυσικα τα καλοκαιρια! Το υπεροχο καλοκαιρι μου, ξεκινουσε για μενα με το πρωτο μου παγωτο. Με το πρωτο μπανιο δεν το συζητω, βρισκομουν ηδη στην καρδια του. Τωρα το καλοκαιρι ξεκιναει με την πρωτη αδεια και τελειωνει στο τελος αυτης. Μιζερια. Παμε πισω στα παλια λοιπον.

Μου μυριζουν ακομα εντονα τα παιδικα μου καλοκαιρια. Πως μυριζουν? Αντιηλιακο, γεμιστα και στο κλεισιμο της ημερας, φιδακι για τα κουνουπια. Υπεροχες μυρωδιες! Σαν τοποθεσια εχω στο μυαλο μου η το εξοχικο στην Κινετα, η στο Αντιρριο η σε καποιο νησι με τους γονεις.

Καθε καλοκαιρι εβαζα στοιχημα με τον εαυτο μου οτι θα σπασω τα ρεκορ των προηγουμενων καλοκαιριων. Φετος θα φαω περισσοτερα παγωτα και θα κανω περισσοτερα μπανια. Ειχα υπολογισμενα κατα μεσο ορο ενα παγωτο και ενα μπανιο τη μερα. Και οταν ετρωγα κα δευτερο παγωτο και μου εδινε η μαμα το ΟΚ μεγαλες χαρες! Σπανια βεβαια.

Τα πρωινα, ξυπνουσα πρωι - πρωι και επαιρνα αμπαριζα ολα τα παιδικα που ξεκινουσαν στις 7.00. Κατα τις 11 πηγαιναμε στη θαλασσα -οταν ημουν με τη γιαγια η τη θεια μου, γιατι για τη μαμα μου, απο τις 11 και μετα εμπαινες στην απαγορευμενη ζωνη. Πιο ευκολα θα με αφηνε να κολυμπησω με καρχαριες παρα να εκτεθω στον ηλιο. Πηγαιναμε στη θαλασσα λοιπον, και εμενα μεσα στο νερο μεχρι να μελανιασω. Καταλαβαινα οτι ηρθε η ωρα να βγω, οταν τα δαχτυλα μου παπαριαζαν σε βαθμο, που θα μου ξετυλιγονταν οι πετσες μονες τους σαν κρομμυδια.

Οταν γυρνουσαμε στο σπτι, μας περιμενε ζεστο φαγητο. Για παραδειγμα γεμιστα. Ναι μου εχουν κατσει. Μετα τη θαλασσα, που εχεις παιξει και εχεις χτυπηθει και απ την πεινα μπορεις να φας και το ποδι σου, τρως γεμιστα! Συνηθως μετα, στα καπακια, το προγραμμα ειχε φρουτο. Καρπουζι η συκα. Μπορει να χα σκασει, αλλα παντα υπηρχε χωρος και γι αυτα. Οταν μαζευοταν το τραπεζι, ενας ενας αρχιζε να παιρνει τη θεση του στο κρεβατι η στον καναπε για υπνο.

Αυτο το υποχρεωτικο και πιεστικο του μεσημεριανου υπνου, ποτε δεν το καταλαβαινα και δεν το γουσταρα. Ευτυχως κανεις δικος μου, ουτε γονιος ουτε συγγενης δεν με εδενε χειροποδαρα στο κρεβατι να κοιμηθω. Μονο καμια φορα που πηγαιναμε διακοπες με φιλικα ζευγαρια που ηταν αυτης της νοοτροπιας και εβαζαν τα παιδια τους για υπνο, μου ελεγαν κι εμενα δεν κλεινεις λιγο τα ματακια να εισαι φρεσκια? Ενα συνοφρυωμα μου ηταν αρκετο ως απαντηση. Ηταν μια νεκρη ωρα η μεσημεριανη, αλλα με τρελαινε. Θετικα εννοω. Η ησυχια, με τη μυρωδια της καλοκαιρινης ζεστης και ο ηχος του ανεμιστηρα ηταν απολαυση. Καθομουν και επαιζα στο πατωμα η ξαπλωνα στο κρεβατι μου και σκεφτομουν. Σε λιγο ξυπνανε και οι αλλοι.

Η επομενη ζωνη της ημερας, -γιατι σε ζωνες τη χωριζα- ξεκινουσε απο τον πρωτο που σηκωνοταν και εφτιαχνε καφε. Πηγαινα μαζι του και κουβεντιαζα η εβλεπα τηλεοραση. Ενταξει μου αρεσε η νεκρα του μεσημεριου, αλλα παιδι ημουν ηθελα να ξεδωσω. Μετα οταν ολοι ημασταν στο ποδι, ντυνομασταν και πηγαιναμε για παγωτο και βολτα. Καμια φορα και για μπανιο.

Οταν επεφτε το βραδυ, πηγαιναμε εξω για φαγητο. Ολοι μες στην ενεργητικοτητα και την πολυλογια. Εμενα ομως, ο οργανισμος μου αρχιζε να σβηνει απο νωρις. Εκει μαλλον εδενε ο μεσημεριανος υπνος. Ενιωθα μια κουραση περιεργη, εκαιγα απ τον πρωινο ηλιο. Τοτε μου εβγαινε δεν ξερω γιατι. Αφου ετρωγα λοιπον, μεριαζα τα πιατα και κοιμομουν πανω στα χερια μου. Οταν ειχα παρεα αλλα παιδια βεβαια, αλωνιζα!

Στο κλεισιμο της μερας, γυρνουσαμε πισω και καθομασταν στη βεραντα, αναβαμε φιδακι και οι μεγαλοι κουβεντιαζαν. Οι κουβεντες, τα τζιτζικια, ενα ανεπαισθητο αερακι και ο ηχος της θαλασσας, ηταν ο,τι πρεπει για να γλαρωσω. Δεν πηγαινα μεσα επ ουδενι! Καθομουν εκει στο πλαι σε εναν καναπε και σκεφτομουν την επομενη φανταστικη μου μερα, μεχρι που ψιχαλιζαν τα ματια μου και με επαιρνε ο υπνος.

Αναπολω με μεγαλη γλυκα τα παιδικα μου καλοκαιρια. Ανεμελα και ξεκουραστα. Και παντα κατεληγα πιο μαυρη κι απο το απολυτο μαυρο, χωρις να καθομαι να λιωνω επι τουτου στο κακαηλι και να υποφερω για να αποκτησω ενα τροπικο μαυρισμα.

Καλο καλοκαιρι!