Μην ψαρωνεις!

Κυριακη πρωι. Πολυ πρωι. Ακομα δεν εχει ξημερωσει, αλλα εσυ με τον κολλητο εχετε ξυπνησει και μαζευετε τα μπογαλακια σας να πατε για ψαρεμα στο ποταμι. Ποιο ποταμι? Ε μη με ρωτας, ρωτα τα παιδια. Μαζευετε καλαμια λοιπον, δολωματα, κουβαδες, μπετονιες και ολα τα απαραιτητα. Τα φορτωνετε στο αμαξι, ανοιγετε ραδιοφωνο και φευγετε ολο χαρα. Ο δρομος αδειος. Δεν κυκλοφορει ψυχη. Γιατι τι περιμενες 6 το πρωι, να βρεθεις σε μποτιλιαρισμα? Το φως του ηλιου εχει αρχισει να βγαινει και ειναι αυτο το φως, που δημιουργει μια καποια θαλπωρη μεσα σου. Που σε κανει να θες να τεντωθεις, να χαμογελασεις και να μυρισεις το πρωινο. Ναι, μυριζει αλλιως το πρωινο στην εξοχη. Πολυ ομορφα... Εντυπωση σου κανει?! Ανοιγεις το παραθυρο για να μυρισεις καλυτερα. Βγαζεις και λιγο το κεφαλι εξω να σε φυσήξει ο αερας και να το απολαυσεις περισσοτερο -κατι ξερουν τα σκυλια. Οδηγατε, οδηγατε και φτασατε.
Ξεφορτωνετε τα συμπράγκαλα και πιανετε θεση στο χορταρι. Αραδιαζονται τα δολωματα και παιρνουν φορα τα καλαμια να βουτηξουν στο νερο. Μετα το "κλουπ" καααθεστε. Συζητατε και απολαμβανετε τη φυση. Ζηλευτη αυτη η ηρεμια. Δεν σκεφτεσαι τιποτα. Αδειαζεις το μυαλο και γεμιζεις "μπαταριες".
Μετα απο λιγη ωρα, το καλαμι του κολλητου κουνιεται. Ταραζεται και αρχιζει να τυλιγει. Ταραζεσαι κι εσυ που αυτος τυλιγει και συ απλα με το αγκιστρι σου χαιδευεις τα φυκια και γαργαλας τις πετρες. Ανασηκωνεσαι να δεις ΤΙ θα βγαλει. Εκεινος εκστασιασμενος, με γουρλωμενα τα ματια και τα χειλια σφιγμενα τα χει δωσει ολα στο μαζεμα. Μα τι επιασε, ανακοντα? Και επιτελους το ψαρι σας πλησιαζει. Τι ειναι αυτο? Γι αυτο τοση χαρα και σύγχυση? Σιγα. Εσυ μπορεις καλυτερα! Ο κολλητος εχει παρει το ψαρι αγκαλια και χορευει. Τον κοιτας και αναρωτιεσαι. Μα γι αυτο το ψαρακι κανει ετσι? Μην εισαι βλακας. Εχει καταλαβει οτι τον κοιτας με μισο ματι και θελει να σε σκασει. Παιξτο κουλ. Ψελιζεις ενα "μπραβο, ωραιο το ψαρι που επιασες". Πειστικοτατος ησουν, ευγε θεατρινε! Και κεινος εξακολουθει να του χαιδευει τα λεπια και να το κοιταει στα ματια πριν προλαβουν να θολωσουν. Εχεις σκασει. Θες κι εσυ ψαρι. Ανανεωνεις δολωματα γιατι αυτα που ειχες τοση ωρα αποσυντεθηκαν και πετας με μανια παλι το καλαμι σου μεσα. Ο κολλητος σου μιλαει, εσυ τιποτα. Σου τραγουδαει, παλι τιποτα. Στριμμένο αντερο εισαι αδερφακι μου! Ενα ψαρι επιασε, πως κανεις ετσι? Καλα, καλα. Μην τα βαλεις μαζι μου τωρα, σκαω. Σιωπη παντου. Μας εχεις ψαρωσει ολους και δεν βγαζουμε αχνα, αλλα εσυ απο ψαρακι δεν πας και πολυ καλα ε? Απλα τα ταιζεις καθως φαινεται. Καλα κανεις. Μαζι σου. Η ωρα περναει και τα νευρα σου παιζουν γιουκαλιλι.
Οπα! Να, το πιασες! Η γκρινια σε εφαγε. Και τραβας, τυλιγεις, ξανατραβας και ΤΙ θεριό ειναι αυτο? Μπραβο θηριο. Το δικο σου ειναι μεγαλυτερο. Τα λεπια του λαμπουν στο φως του ηλιου. Χτυπιεται και και σε πιτσιλαει ολοκληρο! Εχετε μεινει με τον κολλητο και το κοιτατε με δεος! Τρωνε 15 νοματαιοι με δαυτο. Και ετσι οπως το φωτογραφιζετε και χαιρεστε, το βλεμμα σου ξεγλυστραει στο ψωραλεο, δολιο πτωμα, του φιλου σου. Ε εισαι αρρωστος. Καλε, κοιτα το δικο σου το θρεφταρι, τι πιανει μπροστα στο μυγοχεσμα του κολλητου? Οχι. Ματαια. Εσυ θες αυτο! Αυτη τη ντροπη του βυθου, απλα επειδη το επιασε ο αλλος και πριν απο σενα. Ε λοιπον εισαι πολυ τιποτενιος και σε λυπαμαι.
Θα παρω εγω την ψαρουκλα που πιασατε μια που δεν τη θες, να παω να ταισω το συγγενολοι και μεινε εσυ με αυτη τη μυξα να κοιταζεστε και να χτενιζεις τις τριχες των ποδιων σου με τα ψαροκοκκαλα του σε λιγες μερες. Και φευγοντας θα παρω και τον κολλητο σου μαζι μου και να μεινεις μονος σου, ετσι γιατι μου την εσπασες.