Αλλα λεει η θειά μου, αλλα ακουν τα αυτια μου

Εχω την ταση οπως και αλλοι φανταζομαι(?), να παρακουω και να παραποιω καποια πραγματακια. Θα σου παραθεσω καποια παραδειγματα. Για να μη με περασεις για εντελως ζαβη, τα περισσοτερα, αν οχι ολα, ειναι απ τα παιδικα μου χρονια.

Σε λενε το κοριτσι του Μαικ. Ε ναι, εγω φταιω? Τι ναρκωτικα επαιρνε αυτος που εγραψε του Μαη? Τα ιδια που παιρνουν κι αυτοι που πανε και παντρευονται τον πυργο του Αιφελ.

Κανω ομελετα κι ερχεται. Τοταλι μέιξ σενς και ευφανταστο. Καλομελετα κι ερχεται? Μπουλσιτς.

Αυτο το "τι μελλει γενεσθαι", για μενα ηταν παντα, μελι θυμαρισιο.

Ο Αγιος Σουλάς στη Ροδο, παντα ηταν, ειναι και θα ειναι Αγιος Σουβλάς για μενα. Μεγαλη η χαρη του. Παιδικο αστειο -ναι, παρα πολυ αστειο(!), παιδικη βλακεια? Δεν θυμαμαι. Εμενα ετσι εχει χαραχτει στη μνημη μου.

Δεν εχεις δυο λουμπεσα -κι οταν θα μπουμε μεσα, μπλα μπλα μπλα. Εχεις ενα λουμπεσο, τρια ή παραπανω. Δυο ομως, δεν εχεις. Και οι δικοι μας, δυο ηθελαν απ τον Μουσολινι.

-Ο Ρωμαιος και η Ουλιετα. -Ποια καρδουλα μου? (Ειπε η μανα) -Η Ουλιετα. (Μα τι με ξαναρωταει, κουφη ειναι?)

Στα συγκοινωνουντα δοχεια (?! Αι νοου!) του Σχοινα (!) εγινε μεγαλο μακελειο. Τρεμοκρυωνεις (Τρεμω Αν κρυωνεις) μπλα μπλα μπλα σπασαραγισω (Σπας Αν Ραγισω). Γενικα δεν εβγαζα ποτε νοημα. Ουτε τωρα που εμαθα τα σωστα βεβαια, αλλα κομματια να γινει. Φταιει η αρθρωση του Σχοινα, φταινε οι ηλιθιοι στιχοι, φταινε τα λογια του παπα?

Πα ρα δω σου λοιπον, παρε φορα μωρο μουυυ! Γιατι ετσι γινεται, οταν παραδινεσαι παιρνεις φορα (?). Τι ανευ ορων και βλακειες ελεγε ο Πασχαλης, δεν ξερω. Τετοια τραγουδουσε και του ρθε το ξωγαμο ανευ ορων. Γι αυτο σου λεω, παρε φορα καλυτερα.

Λαραραραλα λαλαι. "VIPS Χωρις ΕσεναΝΕ". 1)Μια κουκιδα στον χαρτη γραμμενη (λεπτομερεια, χαμενη το σωστο). 2)...Ορκιζοσουν ψευ τικα, στης αγα πης το νομά. Καποιος νομας, αγαπησε μια ψευτρα. Δεν φταιω εγω, ο ασθματικος φταιει που τον βαλανε να τραγουδησει την ελληνικη λαμπαντα.

Λαμπαντα. (Δηλαδη Lambanda και οκι λαμπαντα γκια το Πασκα). Θα μου πεις εχεις θρασος. Εδω δεν επιανες τα απλα ελληνικα και θα καταλαβαινες τα βραζιλιανικα? Ομως καθε πιτσιρικι που σεβοταν τον εαυτο του και την λαμπαντα φουστα του (και τα αγορακια, γιατι οχι), ειχε τους δικους τους στιχους. Οι δικοι μου πηγαιναν ως εξης: "Σοροντισταρα αλεμπραρεμορ κιουμπριρα νακοντισταρααα αιαιαιαιιι δοσαντα λαμπαντα" ! Ρρρρραιαιαιαιιι

Κλεινοντας, εκτος απ το γλυκο τράιφλ, υπαρχει και το οπλο τράιφλ. Ράιφλ? Α κριμα. Πριν μ΄αρεσε περισσοτερο. Ηταν πιο γλυκος ο πολεμος.

Αν θυμηθω κι αλλα, γιατι ειμαι περηφανη στα αυτια και σιγουρα εχω κι αλλα, θα σε ενημερωσω. Μεχρι τοτε,

Μπιζου.