Πισω απ το λεωφορειο

Ειναι μια βροχερη μερα, απ αυτες που ξεκινανε υπουλα, με εναν καθαρο, αλλα συννεφιασμενο ουρανο και λες οτι δεν θα το παει για βροχη ομως. Αυτες τις μερες, δεν νιωθεις το βαρος που φερνει μια μουντη, αχαρη μερα, αλλα σου φερνει συναισθηματα καπως νεκρα. Δεν νιωθεις στεναχωρια, ουτε χαρα, σχεδον δεν νιωθεις τιποτα. Σε κλιμακα απο το 1 εως το 10 εισαι στο 5. Το 5 ειναι σαν να μηδενιζεις. Και αυτο ειναι καλο. Ειναι σαν καθαρση απο τα σκαμπανεβασματα της κλιμακας των συναισθηματων σου των προηγουμενων ημερων. Μια τετοια μερα, θες να παρεις το αμαξι και να πας μια βολτα, που θα σε χαλαρωσει ακομα περισσοτερο. Βολτα με το αμαξι, που ακομα και η βενζινη στο 1.75 δεν αποτελει εμποδιο -το ριχνεις εξω(!).

Ξεκινας λοιπον, αναβεις τους υαλοκαθαριστηρες, ζεσταινεις τα καθισματα, βαζεις μουσικη και πας. Πιανεις την δεξια λωριδα, που συνηθως την αποφευγεις οπως ο διαολος το λιβανι. Πας αργα, οπως ολοι αυτοι που συνηθως βριζεις και μουτζωνεις και δεν σε νοιαζει. Μπροστα σου πετυχαινεις λεωφορειο. Ομορφα. Υπο αλλες συνθηκες θα καταριοσουν τον ΟΑΣΑ και την τυχη σου την καταραμενη, αλλα τωρα βολευεσαι καλυτερα στο καθισμα σου και σταματας καθε 10 μετρα, να ανεβουν και να κατεβουν επιβατες στις στασεις. Νιωθεις τοσο ωραια, ποτε μια βολτα πισω απ το λεωφορειο δεν θα μπορουσε να ειναι τοσο απολαυστικη. Ειναι σαν να σου δινει την ευκαιρια να χαλαρωσεις, να σταματησεις να βιαζεσαι, ειναι σαν αντικραδασμικο για τα νευρα σου, που συνηθως χορευουν σαϊκεντελικ. Ακουγεται γελοιο, αλλα απολαμβανεις το καθε λεπτο, χαζευεις γυρω σου, παρατηρεις αυτα που ποτε δεν τους δινεις σημασια, χουχουλιαζεις στη ζεστη του αμαξιου σου, πισω απ το λεωφορειο, κατω απ τη βροχη.

Το λεωφορειο βγαζει φλας αριστερα, ενω εσυ θες να πας δεξια. Το αφηνεις και συνεχιζεις χωρις αυτο. Δεν σε νοιαζει, γιατι εισαι ηδη ζεν. Ανεβαινεις μια βολτα στο βουνο, στην πραγματικη ηρεμια. Κολλας γαντι με την ατμοσφαιρα, ανοιγεις και λιγο το παραθυρο να μυριζεις τη βροχη. Σταματας στο πιο ψηλο σημειο που φτανει ο δρομος, σβηνεις τη μηχανη και καθεσαι να σκεφτεις ή να μην σκεφτεις τιποτα. Αυτες οι στιγμες, ειναι αυτες που θεωρεις τοσο πολυτιμες. Ειναι οι στιγμες που μπορεις να ξεκολλησεις απο τον εαυτο σου και απο ολα αυτα που συνεχεια στροβιλιζουν μεσα σου και μπορεις να τους δωσεις μια και να φυγουν μακρια. Ευχαριστεις το λεωφορειο που σε πηγε εκει και ανυπομονεις για την επομενη συναντηση σας.