Ειναι ενα ωραιο συννεφιασμενο απογευμα, που εισαι ελαφρως συναχωμενος και αποφασιζεις να ηρεμησεις και να χουχουλιασεις σπιτι σου. Πας με τη ρομπα και τις χνουδωτες σου παντοφλες -σερνοντας τες- να φτιαξεις το χαλαρωτικο σου -νοου στρες- τσαι και να το απολαυσεις διπλα στο τζακι, παρεα με το βιβλιο σου. Ο ηχος του νερου που βραζει και το τσακ τσακ του ξυλου που σιγοκαιει στο τζακι σε χαλαρωνουν περισσοτερο. Βαζεις το τσαι στην αγαπημενη σου κουπα, βουτας μια μεγαλη μαξιλαρα και στρογγυλοκαθεσαι μπροστα στη φωτια. Η ζεν ατμοσφαιρα που τοσο ωραια εφτιαξες με μερακι ομως, δεν κραταει για πολυ.
Πρωτος σκαει ο σκυλος σου. Ξυπνησε απο τα κλαπατσιμπαλα στην κουζινα και την εχει καταβρει για παιχνιδι. Σου ερχεται λοιπον τρεχοντας με το αγαπημενο του παιχνιδι στο στομα -αυτο που κανει το εκνευριστικο ζικι-ζικι- και το φτυνει μπροστα σου για φετς. Οχι τωρα, του λες σοβαρος. Το ξαναπιανει στο στομα του και το πιεζει μπας και καταλαβεις. Οχι λεμε, μετα. Του ξαναλες. Αρχιζει και γαυγιζει επιμονα. Το πετας το ρημαδοπαιχνιδο μεχρι το τελος του δωματιου, λες και θα κανει καμια ωρα να γυρισει πισω, αλλα παλι τα ιδια.
Με το γαυγισμα, ξυπναει κι αλλο μελος της φαμιλιας. Ορεξατη απ τον υπνο η μητερα, εχει ορεξη για κουβεντα. Φτιαχνω καφε κι ερχομαι να κατσουμε μαζι, σου λεει. Μπα μωρε, προτιμω να μεινω εδω στη μουγκα, λες. Παρε και τον σκυλο, σημειωνεις. Λαμβανει το μηνυμα και συνεχιζεις το βιβλιο σου.
Χτυπαει το τηλεφωνο σου. Μαλακια. Δεν σκεφτηκες να το κλεισεις. Το σηκωνεις βιαστικα, ανακοινωνεις τη διαθεση σου και το κλεινεις.
Χτυπαει του σπιτιου. Μεγαλυτερη μαλακια. Το σηκωνει παντα καποιος αλλος και πιανει την παρλα. Εχεις ηδη αρχισει να παθαινεις την φρικαρα σου.
Ξυπναει κι ο τριτος της οικογενειας. Σε ρωταει τι κανεις. Απαντας. Η μαμα ακομα στο τηλεφωνο. Ο σκυλος ξαναχαιρεται που ειναι κι αλλος στο ποδι, λες και τον βλεπει για πρωτη φορα κι αρχιζει τα κολπα ξανα-μανά.
Το κλουβι με τις τρελες, μπροστα στην αναμπουμπουλα που ζεις, ειναι το κλουβι με τις μουγκες περδικες.
Ανοιγουν τηλεορασεις, ραδιοφωνα, ιντερνετικα ραδιοφωνα που παιζουν τον ιδιο σταθμο με το αλλο, αλλα με διαφορα φασης. Ακους τον Παριο απ΄τον ριαλ εφεμ στερεοφωνικα. (Δεν μπορω να ακουσω αλλο Παριο, αν με ακουτε απ΄ τον σταθμο, ΒΓΑΛΤΕ τον επιτελους!) Τρελα. Ολοι μιλανε και γαυγιζουν. Θες να βαλεις το κεφαλι μες στο τζακι να γινει θρακα. Το τσαι σου εχει παγωσει και η πιεση σου εχει παρει φωτια.
Οι οικογενειακοι θορυβοι που συνηθως απολαμβανεις και σε διασκεδαζουν, αυτη τη στιγμη εχουν βαλει το κεφαλι σου στην μεγγενη και στο συνθλιβουν σαν καρυδοτσουφλο. Το νοου στρες τσαι σου εχει αποκτησει κι αυτο στρες και σου ζηταει βαλεριανα.
Για να μην παρεις λοιπον τα βουνα, παιρνεις μια βαθια ανασα, παιρνεις και τα συνεργα της πρωην ηρεμης παρεας σου και το παιρνεις αποφαση οτι το χαλαρωτικο σου απογευμα αναβαλλεται λογω εκτακτης "οικογενειακης θαλπωρης".
Καλο σου βραδυ αγαπουλα.
ΣΣ. Αφιερωμενο εξαιρετικα στους δικους μου "αθορυβους".
Τετάρτη 9 Νοεμβρίου 2011
Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011
H for Horror!
Αγαπω τις ταινιες. Αγαπω τα θριλερ. Οσο τα τρεμω, αλλο τοσο τα αγαπω. Ειναι λιγο μαζοχιστικη η σχεση που εχω μαζι τους. Υποφερω οταν τα βλεπω, αλλα τα βλεπω. Δεν ξερω, καποια ανωμαλια θα ναι κι αυτη, αλλα δεν θα ασχοληθω με την παθολογια τους. Θα ασχοληθω με τις κλισεδουρες, που ειναι κοπι πειστ σε ολα, αλλα παντα σε ξαφνιαζουν και σου κοβουν τα ηπατα.
Οι κακοι περπατουν αργα. Παντα ομως. Δεν βιαζονται να τους σκοτωσουν. Τρεχουν ολοι σαν τους μουρλους, φωναζουν, αλαλαζουν και ο δολοφονος, αργα και σταθερα, σχεδον συγκαμενα. Και παρολο που τον βλεπεις ετσι χελωνατο, η καρδια σου παει ντουμπου ντουμπου αν θα προλαβουν να σωθουν. Τελικα, ισως σου βγαζει τη σιγουρια του επαγγελματια οπως παει. Χου νοουζ.
Τα θυματα πασχουν απο μερικη παραλυση. Ολοι σε σκοτεινα δωματια, αποθηκες, ακομα και στο δασος, εκει που περπατανε στις πουεντ να μην ακουστουν, κατι θα τους πεσει χαμε. Μα ο φακος, μα το μαχαιρι, μα το ιδιο τους το χερι, παντα κατι ριχνουν εκει που δεν πρεπει. Μπρε μαλακες, εγω αν ηταν να σωσω το τομαρι μου σαν το φιδι θα πηγαινα, δεν προσεχετε αμπαληδες, γι αυτο καλα κανουν και σας μετρανε τις συκωταριες σας.
Οι ασχημες πεθαινουν πρωτες. Παλια ισχυε αυτο για τους μαυρους, αλλα κατι αλλαξε στην πορεια, ισως καποια φυλετικο-ρατσιστικη επανασταση θα ξεσπασε και σταματησε αυτο το "μαυρο" χαλι. Την θεση τους λοιπον εχουν παρει οι ασχημες. Ειναι εντελως αναλωσιμες. Σου λεει ο κιλερ, ασε να την κρατησω την γκομενα λιγο ακομα, ποιος ξερει, μπορει να με συμπαθησει και να κανουμε οικογενεια. Ελεος.
Τα θυματα κρυβονται απο κατω. Καπου, που βλεπεις κι εσυ, κι αυτα, τα ποδια του κακου. Κατω απο κρεβατια, κατω απο αμαξια, κατω απο το πατωμα. Κατω γενικα. Και παντα σε πρωτη φαση ο ντολοφονος κοντοστεκεται και λες τωρα τους εφαγε. Αλλα φευγει. Και ξαναρχεται. Και τους πιανει. Ε και ξερεις, μετα τους σκοτωνει μωρε.
Μια μαχαιρια, μια σφαιρα ειναι αρκετη. ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ ομως, οταν καποιος καταφερει να στριμωξει τον κακο, του βαραει μια και φευγει. Και χτυπιεμαι και φωναζω εγω απο τον καναπε μου "κι αλλη, δωστου κι αλλη βρε μαλακα, θα σηκωθει!" αλλα ποτε δεν με ακουνε. Και μετα οντως σηκωνεται και την πατανε. Εμ, καλα να παθουν, εγω τους το πα.
Κοιτανε πισω. Τρεχουν, τρεχουν να γλιτωσουν και κοιτανε και πισω τους να δουν, ετρεξαν πολυ? Και εκει πεφτουν. Αλλοι κατω, αλλοι σε τρυπες, αλλοι σε λασπες, αλλοι σε σκατα. Πεφτουν παντως και εκει τους πιανει παλι το κακο.
Παθιασμενα φιλια με φοντο τον δολοφονο. Στα θριλερ, φιλοι γινονται ζευγαρια, εχθροι συμφιλιωνονται, ολοι αγαπιουνται καποια στιγμη και μαλιστα στο πιο κρισιμο σημειο που πρεπει να σωσουν το τομαρι τους. Σταματουν, κοιτιουνται και αρχιζουν και ριχνουν γλωσσοφιλα και ανταλλαζουν ορκους αιωνιας αγαπης. Παλι εγω φωναζω απο τον καναπε "αφηστε τα μελια τωρα και θα σας φαει λαχανο". Δεν με ακουν και παλι, αλλα εδω σωζονται. Γιατι η αγαπη ειναι πιο δυνατη απο το κακο. ΜΠΛΙΑΧ.
Ποσες σφαιρες μπορεις να φας? Παντα ολοι εχουν τραβηξει τα πανδεινα. Τους πυροβολανε, τους μαχαιρωνουν στην καρδια, στα πλευρα, στο κεφαλι και παντα σηκωνονται. Εγω πειπερκατ (κοψιμο με χαρτι) κανω και γλυφω το χερι μου κανα 10λεπτο να μου περασει ο πονος. Κι αυτοι με τετοιες αιμορραγιες πανε να σωσουν τους φιλους τους. Μωρε μπραβο! Σκυλια!
Αλτρουισμος. Καταφερνει και σωζεται ο ενας. Λες ουφ. Ας μην χυθει αλλο αιμα Παναγια μου. Πανω που βγαινει στο υπαιθρο και παει να ξεφυγει, θυμαται τον φιλο/φιλη που ειναι ακομα παγιδευμενος/η μεσα και ξαναμπαινει στο στομα του λυκου. Δεν φτανει δε που παει να βοηθησει, ο αλλος μεσα ειναι σχεδον σε αποσυνθεση! Πού το σερνεις να το πας το πτωμα πουλακι μου? Ραν φορ γιορ γκοντ νταμντ λαιφ. (Οι φιλοι μου που το διαβαζουν, ας με συγχωρησουν).
Ελεος πια! Ας βγει ενα θριλερ που τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει, να με ξαφνιασει "ευχαριστα" κι ας τελειωσει στο δεκαλεπτο. Λιγη πρωτοτυπια μπρε!
Οι κακοι περπατουν αργα. Παντα ομως. Δεν βιαζονται να τους σκοτωσουν. Τρεχουν ολοι σαν τους μουρλους, φωναζουν, αλαλαζουν και ο δολοφονος, αργα και σταθερα, σχεδον συγκαμενα. Και παρολο που τον βλεπεις ετσι χελωνατο, η καρδια σου παει ντουμπου ντουμπου αν θα προλαβουν να σωθουν. Τελικα, ισως σου βγαζει τη σιγουρια του επαγγελματια οπως παει. Χου νοουζ.
Τα θυματα πασχουν απο μερικη παραλυση. Ολοι σε σκοτεινα δωματια, αποθηκες, ακομα και στο δασος, εκει που περπατανε στις πουεντ να μην ακουστουν, κατι θα τους πεσει χαμε. Μα ο φακος, μα το μαχαιρι, μα το ιδιο τους το χερι, παντα κατι ριχνουν εκει που δεν πρεπει. Μπρε μαλακες, εγω αν ηταν να σωσω το τομαρι μου σαν το φιδι θα πηγαινα, δεν προσεχετε αμπαληδες, γι αυτο καλα κανουν και σας μετρανε τις συκωταριες σας.
Οι ασχημες πεθαινουν πρωτες. Παλια ισχυε αυτο για τους μαυρους, αλλα κατι αλλαξε στην πορεια, ισως καποια φυλετικο-ρατσιστικη επανασταση θα ξεσπασε και σταματησε αυτο το "μαυρο" χαλι. Την θεση τους λοιπον εχουν παρει οι ασχημες. Ειναι εντελως αναλωσιμες. Σου λεει ο κιλερ, ασε να την κρατησω την γκομενα λιγο ακομα, ποιος ξερει, μπορει να με συμπαθησει και να κανουμε οικογενεια. Ελεος.
Τα θυματα κρυβονται απο κατω. Καπου, που βλεπεις κι εσυ, κι αυτα, τα ποδια του κακου. Κατω απο κρεβατια, κατω απο αμαξια, κατω απο το πατωμα. Κατω γενικα. Και παντα σε πρωτη φαση ο ντολοφονος κοντοστεκεται και λες τωρα τους εφαγε. Αλλα φευγει. Και ξαναρχεται. Και τους πιανει. Ε και ξερεις, μετα τους σκοτωνει μωρε.
Μια μαχαιρια, μια σφαιρα ειναι αρκετη. ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ ομως, οταν καποιος καταφερει να στριμωξει τον κακο, του βαραει μια και φευγει. Και χτυπιεμαι και φωναζω εγω απο τον καναπε μου "κι αλλη, δωστου κι αλλη βρε μαλακα, θα σηκωθει!" αλλα ποτε δεν με ακουνε. Και μετα οντως σηκωνεται και την πατανε. Εμ, καλα να παθουν, εγω τους το πα.
Κοιτανε πισω. Τρεχουν, τρεχουν να γλιτωσουν και κοιτανε και πισω τους να δουν, ετρεξαν πολυ? Και εκει πεφτουν. Αλλοι κατω, αλλοι σε τρυπες, αλλοι σε λασπες, αλλοι σε σκατα. Πεφτουν παντως και εκει τους πιανει παλι το κακο.
Παθιασμενα φιλια με φοντο τον δολοφονο. Στα θριλερ, φιλοι γινονται ζευγαρια, εχθροι συμφιλιωνονται, ολοι αγαπιουνται καποια στιγμη και μαλιστα στο πιο κρισιμο σημειο που πρεπει να σωσουν το τομαρι τους. Σταματουν, κοιτιουνται και αρχιζουν και ριχνουν γλωσσοφιλα και ανταλλαζουν ορκους αιωνιας αγαπης. Παλι εγω φωναζω απο τον καναπε "αφηστε τα μελια τωρα και θα σας φαει λαχανο". Δεν με ακουν και παλι, αλλα εδω σωζονται. Γιατι η αγαπη ειναι πιο δυνατη απο το κακο. ΜΠΛΙΑΧ.
Ποσες σφαιρες μπορεις να φας? Παντα ολοι εχουν τραβηξει τα πανδεινα. Τους πυροβολανε, τους μαχαιρωνουν στην καρδια, στα πλευρα, στο κεφαλι και παντα σηκωνονται. Εγω πειπερκατ (κοψιμο με χαρτι) κανω και γλυφω το χερι μου κανα 10λεπτο να μου περασει ο πονος. Κι αυτοι με τετοιες αιμορραγιες πανε να σωσουν τους φιλους τους. Μωρε μπραβο! Σκυλια!
Αλτρουισμος. Καταφερνει και σωζεται ο ενας. Λες ουφ. Ας μην χυθει αλλο αιμα Παναγια μου. Πανω που βγαινει στο υπαιθρο και παει να ξεφυγει, θυμαται τον φιλο/φιλη που ειναι ακομα παγιδευμενος/η μεσα και ξαναμπαινει στο στομα του λυκου. Δεν φτανει δε που παει να βοηθησει, ο αλλος μεσα ειναι σχεδον σε αποσυνθεση! Πού το σερνεις να το πας το πτωμα πουλακι μου? Ραν φορ γιορ γκοντ νταμντ λαιφ. (Οι φιλοι μου που το διαβαζουν, ας με συγχωρησουν).
Ελεος πια! Ας βγει ενα θριλερ που τιποτα απο αυτα δεν θα συμβει, να με ξαφνιασει "ευχαριστα" κι ας τελειωσει στο δεκαλεπτο. Λιγη πρωτοτυπια μπρε!
Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011
Ξε - καθαρισματα
Τωρα θα σε παρω απ τα μουτρα, γιατι δεν καταλαβαινεις αλλιως. Λοιπον, ακου με προσοχη. Ειναι νομος. Τη σαβουρα την πετας. Αλλιως, δεν θα την ελεγαν σαβουρα, αλλα κατι αλλο. Ετσι απλα, συνδεσε τη σαβουρα στο μυαλο σου με ενα τεραστιο βελος, που σου δειχνει τα σκουπιδια.
Μαθε να καθαριζεις τη ζωη σου, οπως καθαριζεις το συρταρι σου. Και μη μου πεις οτι δεν το καθαριζεις, τοσα χρονια φωναζει η δολια μανα για τα συρταρια σου, κατι θα κρατησες! Κατα καιρους, βαζεις στο συρταρι σου διαφορες βλακειες. Οχι επειδη τις θες, αλλα επειδη βαριεσαι να τις πεταξεις ή θες να σκεφτεις αργοτερα τι θα κανεις με αυτες. Μετα απο λιγο καιρο ομως, εχεις φτασει στο σημειο να μην μπορεις καν να το ανοιξεις ή κι αν το ανοιξεις, να μην μπορεις με τιποτα να το κλεισεις. Εκει καπου, ειναι που παιρνεις την αποφαση να κανεις το ξεκαθαρισμα σου στο ρημαδοσυρταρο σου. Βγαζεις εξω και την Σαρα και τη Μαρα και γινεται το κακο συναπαντημα. Μελετας προσεκτικα το σκουπιδαριο σου αν σου κανει, και ή το φουνταρεις ή το φυλας. Το ξερω οτι σε εκπλησσει το τι μπορει να χεις καταχωνιασει εκει μεσα.
Ε, το ιδιο πρεπει να γινει και στη ζωη σου. Κι αυτο στο ελεγε η μαμα σου, ισως οχι με παραλληλισμο συρταριου, γιατι δεν ηθελε να φτασεις στο σημειο να μαζεψεις για να ξεφορτωθεις, οι μανες ειναι υπερ της προληψης βλεπεις. "Μη μαζευεις σαβουρες αγαπη μου, μονο ο,τι αξιζει να κρατας διπλα σου" και εννοουσε τους παντες, μην παει παλι το μυαλο σου στα γκομενικα, δεν κρατιεσαι με τιποτα ερωτυλε. Ανα τακτα χρονικα διαστηματα λοιπον, κανε τους απολογισμους σου. Μην φτασεις στο σημειο που δεν μπορεις να κλεισεις το συρταρι σου, καπου εκει ειναι που εχεις φτασει στο αμην. Και δεν ειναι κακο να φτανεις στο αμην, ισα - ισα καμια φορα σε σκουνταει για να παρεις με φορα την ανηφορα, απλως στην προκειμενη, μπορει απ τις φουργιες σου να ξεφορτωθεις, να στειλεις για ανταλλακτικα, κατι που αξιζει να το φυλαξεις παλι στο συρταρι σου. Μην μεταφερεις τη σαβουρα σε αλλο συρταρι απλως και μονο για να κρατησεις αυτο που βλεπω σενιο, σε βλεπω τι πας να κανεις. Πετα τα λεμε!
Μιλαω εγω, ο φρικουλας της καθαριοτητας και θελω να με ακουσεις. Οταν ολα γυρω σου και μεσα σου ειναι τακτοποιημενα και ηρεμα, ευχαριστιεσαι ζωη ρε παιδι μου, πως αλλιως να στο πω? Στην αρχη, ισως σε τσουξει που ξεσκαρταρεις, μονο και μονο γιατι θυμηθηκες το χ, ψ σκουπιδι σου, ομως στην πορεια θα καταλαβεις οτι δεν θα σου λειψει ποτε, γιατι ποτε δεν υπηρχε ουσιαστικα. Καλο ξεσκαρταρισμα λοιπον, κι αν θες βοηθεια φωναξε με να ερθω με τα καθαριστικα μου!
Αφου κανεις τον απολογισμο σου, παρε ενα καθαρο πανι, σκουπισε καλα το συρταρι σου, βαλε προσεκτικα μεσα ο,τι αξιζει να βρισκεται εκει. Δεν θελει πολυ βαρος, γιατι θα του χαλασουν οι μεντεσεδες και θα πιτσικαρει. Αυτα που πρεπει πραγματικα να ειναι εκει, δεν ειναι πολλα. Ειναι λιγα και καλα!
(Ευχαριστω -κυριολεκτικα- τον χαμο που γινεται στα συρταρια μου, που μου εδωσαν την αφορμη για να σου τα πω)
Μαθε να καθαριζεις τη ζωη σου, οπως καθαριζεις το συρταρι σου. Και μη μου πεις οτι δεν το καθαριζεις, τοσα χρονια φωναζει η δολια μανα για τα συρταρια σου, κατι θα κρατησες! Κατα καιρους, βαζεις στο συρταρι σου διαφορες βλακειες. Οχι επειδη τις θες, αλλα επειδη βαριεσαι να τις πεταξεις ή θες να σκεφτεις αργοτερα τι θα κανεις με αυτες. Μετα απο λιγο καιρο ομως, εχεις φτασει στο σημειο να μην μπορεις καν να το ανοιξεις ή κι αν το ανοιξεις, να μην μπορεις με τιποτα να το κλεισεις. Εκει καπου, ειναι που παιρνεις την αποφαση να κανεις το ξεκαθαρισμα σου στο ρημαδοσυρταρο σου. Βγαζεις εξω και την Σαρα και τη Μαρα και γινεται το κακο συναπαντημα. Μελετας προσεκτικα το σκουπιδαριο σου αν σου κανει, και ή το φουνταρεις ή το φυλας. Το ξερω οτι σε εκπλησσει το τι μπορει να χεις καταχωνιασει εκει μεσα.
Ε, το ιδιο πρεπει να γινει και στη ζωη σου. Κι αυτο στο ελεγε η μαμα σου, ισως οχι με παραλληλισμο συρταριου, γιατι δεν ηθελε να φτασεις στο σημειο να μαζεψεις για να ξεφορτωθεις, οι μανες ειναι υπερ της προληψης βλεπεις. "Μη μαζευεις σαβουρες αγαπη μου, μονο ο,τι αξιζει να κρατας διπλα σου" και εννοουσε τους παντες, μην παει παλι το μυαλο σου στα γκομενικα, δεν κρατιεσαι με τιποτα ερωτυλε. Ανα τακτα χρονικα διαστηματα λοιπον, κανε τους απολογισμους σου. Μην φτασεις στο σημειο που δεν μπορεις να κλεισεις το συρταρι σου, καπου εκει ειναι που εχεις φτασει στο αμην. Και δεν ειναι κακο να φτανεις στο αμην, ισα - ισα καμια φορα σε σκουνταει για να παρεις με φορα την ανηφορα, απλως στην προκειμενη, μπορει απ τις φουργιες σου να ξεφορτωθεις, να στειλεις για ανταλλακτικα, κατι που αξιζει να το φυλαξεις παλι στο συρταρι σου. Μην μεταφερεις τη σαβουρα σε αλλο συρταρι απλως και μονο για να κρατησεις αυτο που βλεπω σενιο, σε βλεπω τι πας να κανεις. Πετα τα λεμε!
Μιλαω εγω, ο φρικουλας της καθαριοτητας και θελω να με ακουσεις. Οταν ολα γυρω σου και μεσα σου ειναι τακτοποιημενα και ηρεμα, ευχαριστιεσαι ζωη ρε παιδι μου, πως αλλιως να στο πω? Στην αρχη, ισως σε τσουξει που ξεσκαρταρεις, μονο και μονο γιατι θυμηθηκες το χ, ψ σκουπιδι σου, ομως στην πορεια θα καταλαβεις οτι δεν θα σου λειψει ποτε, γιατι ποτε δεν υπηρχε ουσιαστικα. Καλο ξεσκαρταρισμα λοιπον, κι αν θες βοηθεια φωναξε με να ερθω με τα καθαριστικα μου!
Αφου κανεις τον απολογισμο σου, παρε ενα καθαρο πανι, σκουπισε καλα το συρταρι σου, βαλε προσεκτικα μεσα ο,τι αξιζει να βρισκεται εκει. Δεν θελει πολυ βαρος, γιατι θα του χαλασουν οι μεντεσεδες και θα πιτσικαρει. Αυτα που πρεπει πραγματικα να ειναι εκει, δεν ειναι πολλα. Ειναι λιγα και καλα!
(Ευχαριστω -κυριολεκτικα- τον χαμο που γινεται στα συρταρια μου, που μου εδωσαν την αφορμη για να σου τα πω)
Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011
Shoot the flying creature that shoots you
Απασχολει πολλους το θεματακι αυτο του και καλα "φτερωτου Θεου". Ερχεται οποτε γουσταρει, στη βαραει κατα κεφαλα και σε αφηνει ξερο. Οπως ερχεται ξαφνικα ομως, φευγει κι ολας? Σου γυρναει το τσουπωτο κωλαρακι του, παιρνει το βελος που σου ειχε τοτε καρφωσει και την κανει με ελαφρα? Κι αν φυγει, σου αφηνει τιποτα εκτος απο την τρυπα που σου εκανε το βελος? Θα σου πω εγω τι πιστευω περι τουτου...
Το οτι ερχεται αυτος ο "διαολος" με τα φτερα οποτε γουσταρει, ακομα κι οταν εσυ δεν εχεις καμια ορεξη για επισκεψεις, νομιζω ειναι αδιαμφισβητητο. Μπαμ, στην ριχνει χωρις να σε ρωτησει. Αν ενστερνιστουμε την αποψη για το βελος του, τοτε μαλλον κατι βαζει μεσα σ΄αυτο. Κατι που εχει ημερομηνια ληξης. Οποτε γιατι τον λενε "Θεο", σε βασανιζει γκοντ νταμν ιτ! Και το θεμα ειναι, οτι τις περισσοτερες φορες, αφηνει τον εναν απ τους δυο και ο αλλος μενει ακομα ερωτευμενος, κοινως μαλακας.
Αλλες φορες, εκει που στην εχει χτυπησει στο δοξα πατρι, και ζεις εναν ερωτα ανευ προηγουμενου, ερχεται και στην ξαναριχνει. Τι σκατα? Εχει ξεκουτιανει εντελως? Γιατι απο ενα λαθος του στα κανει μανταρα? Και βρισκεσαι εσυ καρφωμενος εις διπλουν. Δεν το θελες, αυτος φταιει! Παλι ενας απο τους αλλους δυο κλαιει.
Αντε λοιπον και αποφασιζει με το ετσι θελω, να σου παρει πισω το βελος του, γιατι εχει μεινει αδεια η φαρετρα του. Το τι θα κανεις εσυ, πως θα το χειριστεις, ειναι καθαρα δικο σου θεμα. Δεν ευθυνεται. Αν εσυ γουσταρεις να εισαι μια ζωη ερωτευμενος, οκ. Δεσε με σπαγκο το ποδι του φτερωτου πλασματος, παρτο στο κατοπι, φορα και τον βελομαγνητη στο κεφαλι σου μεχρι να σε σουρωσει στις βελιες. Καποια στιγμη ομως, θαρρω πως θα κουραστεις. Εχεις στραγγιξει τον οργανισμο σου απο την ορμονη που σε κανει μαχιμο. Μπορεις απλως, να μετουσιωσεις τον ερωτα σε κατι αλλο. Κατι πιο μονιμο, που δεν μπορει κανεις να στο βγαλει σαν τσιρωτο.
Ο ερωτας τι ειναι? Ειναι ο ενθουσιασμος, το τρεμουλο οταν βλεπεις η σκεφτεσαι τον αλλο, η αποχη απο το φαι, η απωλεια μνημης και η αδυναμια συγκροτησης του μυαλου. Αν το καλοσκεφτεις, θα μπορουσες να περαστεις για τρελος η αλιεν. Λειτουργεις σε ταχυτητες κουλες, αλλα ποσο μπορει αυτο το ερημο σωμα να τα βγαλει περα σε τετοια κατασταση? Πρεπει καποτε να ρεγουλαρεις και να φας επιτελους, εχεις ρεψει.
Ετσι λοιπον, καποια στιγμη, ολες οι ορμονες που κοντευουν να καψουν φλατζα, ριχνουν τους παλμους. Ηρεμεις. Δεν ειναι κακο να ηρεμεις. Ετσι ησουν και πριν, ηρεμος. Γιατι σου ξυνιζει?
Δεν σημαινει οτι τωρα δεν θες τον αλλο. Τον αγαπας, τον νοιαζεσαι. Εισαι εκει γι αυτον και ειναι εκει για σενα. Αρκει μονο να συνειδητοποιησεις αυτο. Καμια φορα, η μεταβαση απο το ενα σταδιο στο αλλο, γινεται ή φαινεται αποτομη. Και μαζι της, πεφτεις σε καταθλιψη. Σου λειπουν ολα τα εντονα συναισθηματα που βιωνατε. Ομως αν κανεις υπομονη θα δεις οτι αυτα που ερχονται, ειναι πιο δυνατα απ τη μουρλα του ερωτα. Και αν δειχνεις καλη διαγωγη, ο εγωιστης και εγωκεντρικος Φτερωτατος, θα ρχεται να σας θυμιζει την υπαρξη του ανα διαστηματα!
Το οτι ερχεται αυτος ο "διαολος" με τα φτερα οποτε γουσταρει, ακομα κι οταν εσυ δεν εχεις καμια ορεξη για επισκεψεις, νομιζω ειναι αδιαμφισβητητο. Μπαμ, στην ριχνει χωρις να σε ρωτησει. Αν ενστερνιστουμε την αποψη για το βελος του, τοτε μαλλον κατι βαζει μεσα σ΄αυτο. Κατι που εχει ημερομηνια ληξης. Οποτε γιατι τον λενε "Θεο", σε βασανιζει γκοντ νταμν ιτ! Και το θεμα ειναι, οτι τις περισσοτερες φορες, αφηνει τον εναν απ τους δυο και ο αλλος μενει ακομα ερωτευμενος, κοινως μαλακας.
Αλλες φορες, εκει που στην εχει χτυπησει στο δοξα πατρι, και ζεις εναν ερωτα ανευ προηγουμενου, ερχεται και στην ξαναριχνει. Τι σκατα? Εχει ξεκουτιανει εντελως? Γιατι απο ενα λαθος του στα κανει μανταρα? Και βρισκεσαι εσυ καρφωμενος εις διπλουν. Δεν το θελες, αυτος φταιει! Παλι ενας απο τους αλλους δυο κλαιει.
Αντε λοιπον και αποφασιζει με το ετσι θελω, να σου παρει πισω το βελος του, γιατι εχει μεινει αδεια η φαρετρα του. Το τι θα κανεις εσυ, πως θα το χειριστεις, ειναι καθαρα δικο σου θεμα. Δεν ευθυνεται. Αν εσυ γουσταρεις να εισαι μια ζωη ερωτευμενος, οκ. Δεσε με σπαγκο το ποδι του φτερωτου πλασματος, παρτο στο κατοπι, φορα και τον βελομαγνητη στο κεφαλι σου μεχρι να σε σουρωσει στις βελιες. Καποια στιγμη ομως, θαρρω πως θα κουραστεις. Εχεις στραγγιξει τον οργανισμο σου απο την ορμονη που σε κανει μαχιμο. Μπορεις απλως, να μετουσιωσεις τον ερωτα σε κατι αλλο. Κατι πιο μονιμο, που δεν μπορει κανεις να στο βγαλει σαν τσιρωτο.
Ο ερωτας τι ειναι? Ειναι ο ενθουσιασμος, το τρεμουλο οταν βλεπεις η σκεφτεσαι τον αλλο, η αποχη απο το φαι, η απωλεια μνημης και η αδυναμια συγκροτησης του μυαλου. Αν το καλοσκεφτεις, θα μπορουσες να περαστεις για τρελος η αλιεν. Λειτουργεις σε ταχυτητες κουλες, αλλα ποσο μπορει αυτο το ερημο σωμα να τα βγαλει περα σε τετοια κατασταση? Πρεπει καποτε να ρεγουλαρεις και να φας επιτελους, εχεις ρεψει.
Ετσι λοιπον, καποια στιγμη, ολες οι ορμονες που κοντευουν να καψουν φλατζα, ριχνουν τους παλμους. Ηρεμεις. Δεν ειναι κακο να ηρεμεις. Ετσι ησουν και πριν, ηρεμος. Γιατι σου ξυνιζει?
Δεν σημαινει οτι τωρα δεν θες τον αλλο. Τον αγαπας, τον νοιαζεσαι. Εισαι εκει γι αυτον και ειναι εκει για σενα. Αρκει μονο να συνειδητοποιησεις αυτο. Καμια φορα, η μεταβαση απο το ενα σταδιο στο αλλο, γινεται ή φαινεται αποτομη. Και μαζι της, πεφτεις σε καταθλιψη. Σου λειπουν ολα τα εντονα συναισθηματα που βιωνατε. Ομως αν κανεις υπομονη θα δεις οτι αυτα που ερχονται, ειναι πιο δυνατα απ τη μουρλα του ερωτα. Και αν δειχνεις καλη διαγωγη, ο εγωιστης και εγωκεντρικος Φτερωτατος, θα ρχεται να σας θυμιζει την υπαρξη του ανα διαστηματα!
Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011
Θα τα κανω ροϊδο!
Παντα οι παροιμιες μου προκαλουσαν ιδιαιτερο ενδιαφερον. Ε λοιπον, εγω θα σου πω μερικες απ τις αγαπημενες μου.
"Σαπουνιζοντας γουρουνι, χανεις χρονο και σαπουνι", "Τον αραπη κι αν τον πλενεις το σαπουνι σου χαλας". Βλεπουμε μια μανια του λαου να πλυνει. Το γουρουνι και τον αραπη τους ρωτησε κανεις? Και δεν καταλαβα, γιατι χανεις χρονο, και χαλας σαπουνι? Επειδη το μεν ζωντανο θα ξαναλερωθει και ο αραπης δεν θα ασπρισει? Αν ηταν ετσι, ουτε τα αποτετοια σου θα επλενες ποτε, μιας και μετα παλι θα τα λερωσεις. Για τον αραπη και το μελαμψο του χρωματος δεν θα το σχολιασω, ακρως ρατσιστικο.
"Διπλα στον βασιλικο, ποτιζεται κι η γλαστρα". Τον βασιλικο δεν τον εχετε σε γλαστρα δηλαδη? Ειναι χυμα? Και γιατι αν μπεις στη διαδικασια να ποτισεις τον βασιλικο να μην ποτισεις και τα διπλα? Θες να ξεραθουν? Βαριεσαι? Η κανεις οικονομια μετα τα χαρατσια?
"Ενας κουκος δεν φερνει την ανοιξη". Δυο κουκοι? Τρεις? Καλυτερα? Πες μου ποσοι!
"Βρηκε ο Φιλιππος το Ναθαναηλ". Ειχαν χαθει? Και μετα? Τι εγινε, που πηγαν? Γιατι μας κοβεις στο καλυτερο?
"Αλλου ο παππας, αλλου τα ρασα του". Και αυτο γιατι να μας ενοχλει? Μπορει να μπηκε για μπανιο, μπορει να τα χει στα απλυτα, μπορει να φοραει τις πυτζαμες του.
"Αν ακουγε ο Θεος τον κορακα, ολοι οι γαϊδαροι θα ψοφουσαν". Απο τι? Θα τους σκοτωνε ο Θεος? Μηπως ειναι επιθυμια του κορακα? Υπαρχει καποια κοντρα με γαιδαρους VS κορακους? Και μεις που το ξερουμε, μας το ειπε ο Θεος η ο κορακας? Η μηπως ο γαιδαρος?
"Αν εχεις νυχια ξυνεσαι". Αν δεν εχεις, εισαι μεγαλο σιχαμα.
"Η πουτανα κι η χαζη εχει την τυχη την καλη". Δυο επιλογες, διαλεξε και παρε. Αν εισαι και τα δυο δε... Δεν παιζεσαι!
"Θελει και το γουρουνι κουδουνι". Κουδουνι οπως τα προβατα? Γιατι ομως? Για να το ακους και να μην το πατας? Η μηπως κουδουνι πορτας? LIDL! LIDL! LIDL!
"Κανε με σοφο να σε κανω πλουσιο". DEAL!
"Σου χαριζουν γαϊδαρο και τον κοιτας στα δοντια". Αρχικα, ποιος χαριζει γαϊδαρους στις μερες μας, να παρω εναν κι εγω. Επειτα, γιατι τον κοιτας στα δοντια? Αν εχει τερηδονα δεν τον θες? Γιατι? Τι το θες το ζωντανο, για ανταλλακτικα? Ντροπη και αισχος.
"Λειπει η γατα, χορευουν τα ποντικια". Τι χορευουν? Σαμπα, μαμπα, λαμπαντα, καρσιλαμα, συρτο στα 3? Τι? Και τη γατα, γιατι δεν την θελουν να χορεψουν μαζι? Τα παταει στον χορο ή χανει τα βηματα και τους την σπαει?
"Ματια που δεν βλεπονται, γρηγορα λησμονιουνται". Τοτε σιγουρα ο δεξιος βολβος μου εχει ξεχασει τον αριστερο μου.
"Με πορδες, αυγα δεν βαφονται". Ωραιο και πασχαλινο. Αλλα ποιος ειπε το αντιθετο?
"Ο πνιγμενος απ τα μαλλια του πιανεται". Κι αν δεν εχει? Αυτα γιατι δεν μας τα μαθανε στο Μπεϊγουοτς?
"Σ' αγαπω κυρα που κλανεις, αλλα μην το παρακανεις". Το αγαπημενο μου, με το οποιο και θα κλεισω, γιατι το χεσα.-
ΣΣ. Για να προλαβω το κακο. Μην ερθει κανεις να μου πει τι σημαινουν στα αληθεια οι παροιμιες, φορ δε λαβ οφ γκοντ.
Τενκ γιου.
"Σαπουνιζοντας γουρουνι, χανεις χρονο και σαπουνι", "Τον αραπη κι αν τον πλενεις το σαπουνι σου χαλας". Βλεπουμε μια μανια του λαου να πλυνει. Το γουρουνι και τον αραπη τους ρωτησε κανεις? Και δεν καταλαβα, γιατι χανεις χρονο, και χαλας σαπουνι? Επειδη το μεν ζωντανο θα ξαναλερωθει και ο αραπης δεν θα ασπρισει? Αν ηταν ετσι, ουτε τα αποτετοια σου θα επλενες ποτε, μιας και μετα παλι θα τα λερωσεις. Για τον αραπη και το μελαμψο του χρωματος δεν θα το σχολιασω, ακρως ρατσιστικο.
"Διπλα στον βασιλικο, ποτιζεται κι η γλαστρα". Τον βασιλικο δεν τον εχετε σε γλαστρα δηλαδη? Ειναι χυμα? Και γιατι αν μπεις στη διαδικασια να ποτισεις τον βασιλικο να μην ποτισεις και τα διπλα? Θες να ξεραθουν? Βαριεσαι? Η κανεις οικονομια μετα τα χαρατσια?
"Ενας κουκος δεν φερνει την ανοιξη". Δυο κουκοι? Τρεις? Καλυτερα? Πες μου ποσοι!
"Βρηκε ο Φιλιππος το Ναθαναηλ". Ειχαν χαθει? Και μετα? Τι εγινε, που πηγαν? Γιατι μας κοβεις στο καλυτερο?
"Αλλου ο παππας, αλλου τα ρασα του". Και αυτο γιατι να μας ενοχλει? Μπορει να μπηκε για μπανιο, μπορει να τα χει στα απλυτα, μπορει να φοραει τις πυτζαμες του.
"Αν ακουγε ο Θεος τον κορακα, ολοι οι γαϊδαροι θα ψοφουσαν". Απο τι? Θα τους σκοτωνε ο Θεος? Μηπως ειναι επιθυμια του κορακα? Υπαρχει καποια κοντρα με γαιδαρους VS κορακους? Και μεις που το ξερουμε, μας το ειπε ο Θεος η ο κορακας? Η μηπως ο γαιδαρος?
"Αν εχεις νυχια ξυνεσαι". Αν δεν εχεις, εισαι μεγαλο σιχαμα.
"Η πουτανα κι η χαζη εχει την τυχη την καλη". Δυο επιλογες, διαλεξε και παρε. Αν εισαι και τα δυο δε... Δεν παιζεσαι!
"Θελει και το γουρουνι κουδουνι". Κουδουνι οπως τα προβατα? Γιατι ομως? Για να το ακους και να μην το πατας? Η μηπως κουδουνι πορτας? LIDL! LIDL! LIDL!
"Κανε με σοφο να σε κανω πλουσιο". DEAL!
"Σου χαριζουν γαϊδαρο και τον κοιτας στα δοντια". Αρχικα, ποιος χαριζει γαϊδαρους στις μερες μας, να παρω εναν κι εγω. Επειτα, γιατι τον κοιτας στα δοντια? Αν εχει τερηδονα δεν τον θες? Γιατι? Τι το θες το ζωντανο, για ανταλλακτικα? Ντροπη και αισχος.
"Λειπει η γατα, χορευουν τα ποντικια". Τι χορευουν? Σαμπα, μαμπα, λαμπαντα, καρσιλαμα, συρτο στα 3? Τι? Και τη γατα, γιατι δεν την θελουν να χορεψουν μαζι? Τα παταει στον χορο ή χανει τα βηματα και τους την σπαει?
"Ματια που δεν βλεπονται, γρηγορα λησμονιουνται". Τοτε σιγουρα ο δεξιος βολβος μου εχει ξεχασει τον αριστερο μου.
"Με πορδες, αυγα δεν βαφονται". Ωραιο και πασχαλινο. Αλλα ποιος ειπε το αντιθετο?
"Ο πνιγμενος απ τα μαλλια του πιανεται". Κι αν δεν εχει? Αυτα γιατι δεν μας τα μαθανε στο Μπεϊγουοτς?
"Σ' αγαπω κυρα που κλανεις, αλλα μην το παρακανεις". Το αγαπημενο μου, με το οποιο και θα κλεισω, γιατι το χεσα.-
ΣΣ. Για να προλαβω το κακο. Μην ερθει κανεις να μου πει τι σημαινουν στα αληθεια οι παροιμιες, φορ δε λαβ οφ γκοντ.
Τενκ γιου.
Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011
Το μπζεμα πολλοι αγαπησαν, τον μπζευτη ουδεις.
Απο μικρα, ενα απο τα πολλα που μας ελεγαν και ξαναελεγαν οι ερημες μαναδες, ηταν να "μη λες ψεματα καρδουλα μου". Προσπαθουσαν με διαφορα ευστοχα, η αστοχα επιχειρηματα να μας πεισουν για πoιο λογο το ψεμα ειναι "τζιζ". Αυτος ο πουστης ο πινοκιο ειχε γινει εμμονη. Καθε φορα που ελεγες τη "μη-αληθεια" σου επιανες τη μυτη σου να δεις ποσο "πηρε". Καθε φορα, ειχες την εννoια, μην καρφωσεις το ματι της μανας σου με το ακρορουθουνο σου.
"Ο κλεφτης κι ο ψευτης τον πρωτο χρονο χαιρονται". Καλο και συντομο. Μ εναν σμπαρο, δυο τριγωνια. Στο ελεγαν οι γονεις οταν βιαζονταν και σου περνουσαν δυο μηνυματα, μην κλεβεις, μην λες ψεματα. Σχεδον τηλεγραφικα.
Θυμαμαι επισης ενα πολυ ευστοχο, παιδικο, γλυκο, και καθολου γκρανγκινιολικο με θρησκευτικο μηνυμα αποβρασμα του λαουτζικου που λεγαμε και ασπαζομασταν(?) ως παιδακια. "Οποιος λεει ψεματα πεφτει μες στα αιματα, κι οποιος λεει αληθεια εχει το Θεο βοηθεια". Μονο που το αναφερω, αναρροφαται το παστιτσιο που εφαγα το μεσημερι και θελει να γυρισει πισω στο πυρεξ. Αηδιες και ξερασματα. Τετοια λενε στα παιδακια (ποιοι τα λενε κι απο που το εχω ακουσει δεν ξερω, οι γονεις μου δεν μου ελεγαν τετοιες μαλακιες παντως) και τους γυρναει αναποδα με τις μπουρδες αυτες και λενε ψεματα επιτηδες, απο αντιδραση. Γι αυτο κι αυτο το κακο χαλι γυρω μας.
Δεν καθομαι να κραξω και να κουνησω το δαχτυλο στους ψευτες ολου του κοσμου, βαριεμαι να το κανω αλλωστε. Ολοι εχουμε πει, λεμε και θα λεμε μικροψεματα που μας βγαζουν απο μια αβολη ισως θεση. Μαλακωδως κι αυτο βεβαια, αλλα τελος παντωνε. Αλλου θελω να καταληξω.
Η πιο σωστη παρομοιωση που μου ερχεται για το ψεμα ειναι το "γλυκοφαε, πικροχεσε". Τουτεστιν, αντε και το λες το ψεμα σου και την βγαζεις καθαρη. Μετα, το πουστικο, εχει εναν μαγικο τροπο να σκαει στην επιφανεια, σαν πορδη που σε προδιδει. Τις περισσοτερες φορες, ξεχνιεσαι εσυ ο ιδιος και το ξεβραζεις εν τη ρυμη του λογου, ερημε ψευτη. Και μετα απ την κομπλα σου να το κουκουλωσεις, τα κανεις πιο μανταρα. Αυτο το μεθεορτιο του ψεματος, αυτη η ξεφτιλα ειναι η μεγαλυτερη προτροπη για αποτροπη. Φαινεσαι γελοιος. Εχω φανει κι εγω γελοια και ξερω το συναισθημα. Οπως δεν υπαρχει τελειος φονος, ετσι δεν υπαρχει και τελειο ψεμα. Καπως θα ξεκουκουλωθει βρε κακομοιρη.
Γι αυτο, μετριασε τα λιγο αθλιε, μικρε, καραγκιοζακο Μινχαουζεν, γιατι το "ψεμα εχει κοντα ποδαρια" και δεν θα σε βγαλει μακρια.
"Ο κλεφτης κι ο ψευτης τον πρωτο χρονο χαιρονται". Καλο και συντομο. Μ εναν σμπαρο, δυο τριγωνια. Στο ελεγαν οι γονεις οταν βιαζονταν και σου περνουσαν δυο μηνυματα, μην κλεβεις, μην λες ψεματα. Σχεδον τηλεγραφικα.
Θυμαμαι επισης ενα πολυ ευστοχο, παιδικο, γλυκο, και καθολου γκρανγκινιολικο με θρησκευτικο μηνυμα αποβρασμα του λαουτζικου που λεγαμε και ασπαζομασταν(?) ως παιδακια. "Οποιος λεει ψεματα πεφτει μες στα αιματα, κι οποιος λεει αληθεια εχει το Θεο βοηθεια". Μονο που το αναφερω, αναρροφαται το παστιτσιο που εφαγα το μεσημερι και θελει να γυρισει πισω στο πυρεξ. Αηδιες και ξερασματα. Τετοια λενε στα παιδακια (ποιοι τα λενε κι απο που το εχω ακουσει δεν ξερω, οι γονεις μου δεν μου ελεγαν τετοιες μαλακιες παντως) και τους γυρναει αναποδα με τις μπουρδες αυτες και λενε ψεματα επιτηδες, απο αντιδραση. Γι αυτο κι αυτο το κακο χαλι γυρω μας.
Δεν καθομαι να κραξω και να κουνησω το δαχτυλο στους ψευτες ολου του κοσμου, βαριεμαι να το κανω αλλωστε. Ολοι εχουμε πει, λεμε και θα λεμε μικροψεματα που μας βγαζουν απο μια αβολη ισως θεση. Μαλακωδως κι αυτο βεβαια, αλλα τελος παντωνε. Αλλου θελω να καταληξω.
Η πιο σωστη παρομοιωση που μου ερχεται για το ψεμα ειναι το "γλυκοφαε, πικροχεσε". Τουτεστιν, αντε και το λες το ψεμα σου και την βγαζεις καθαρη. Μετα, το πουστικο, εχει εναν μαγικο τροπο να σκαει στην επιφανεια, σαν πορδη που σε προδιδει. Τις περισσοτερες φορες, ξεχνιεσαι εσυ ο ιδιος και το ξεβραζεις εν τη ρυμη του λογου, ερημε ψευτη. Και μετα απ την κομπλα σου να το κουκουλωσεις, τα κανεις πιο μανταρα. Αυτο το μεθεορτιο του ψεματος, αυτη η ξεφτιλα ειναι η μεγαλυτερη προτροπη για αποτροπη. Φαινεσαι γελοιος. Εχω φανει κι εγω γελοια και ξερω το συναισθημα. Οπως δεν υπαρχει τελειος φονος, ετσι δεν υπαρχει και τελειο ψεμα. Καπως θα ξεκουκουλωθει βρε κακομοιρη.
Γι αυτο, μετριασε τα λιγο αθλιε, μικρε, καραγκιοζακο Μινχαουζεν, γιατι το "ψεμα εχει κοντα ποδαρια" και δεν θα σε βγαλει μακρια.
Τρίτη 20 Σεπτεμβρίου 2011
Εισαι σκετη αηδια.
Θα μπω κατευθειαν στο ψητο. Χωρις προλογους, φουμαρα κι αρωματα. Οσο ωμα και αηδιαστικα ειναι τα παρακατω.
1) Μοσχος μοσκαρι. Εφαγες τον αγλεουρα τον ιδιο. Τα γαστρικα υγρα δινουν μαχη για να χωνεψουν το ζωο που κατεβασες και για να κανουν χωρο, διωχνουν αερα μπας και γινει δουλεια. Οταν εισαι μπροστα μου ομως, φαε και το ρεψιμο που σου ρχεται, οπως εφαγες πριν και τα υπολοιπα καταβοθρα μου. Δεν μου αρεσει ουτε ο γαργαρος αηδιαστικος ηχος του ρεψιματος σου, ουτε η μποχα των σαπιων τροφων σου που μπαινει με φορα στη μυτη μου.
2) Πριτς και προυτς οι κουμπουριες. Δεν με νοιαζει αν τις βγαζεις "Αβραααμ" η "Ιωσηφφφφ". Το ιδιο κακο κανουν. Οι μεν ακουγονται, οι δε βρωμανε. "Την Κικη η την Κοκο, ποια να διαλεξω απ τις δυο?" ΚΑΜΙΑ.
3) Μπλακ σποτς. Προς Θεου, μην παιζεις το παιχνιδι των μαυρων στιγματων οσο ειμαι παρουσα. Καθαρισε τους πορους σου και το δωματιο σου οσο λειπω. Ξερεις οτι το παγιδευμενο σμιγμα εκτοξευεται αστραπιαια και οποιον παρει ο χαρος. Σιχαινομαι, δειξε ελεος.
4) Το παπουτσι σου βρωμαει, αλ λα ξε το. Αν μυριζουν τα ποδια σου, προτιμαω να μεινεις αβολευτος στον καναπε μου, παρα να μου κατσεις ανακουκουρδα και να ψοφησουν και τα χρυσοψαρα μου απ την μποχα. Αλλαξε παπουτσι, πλυνε τα ποδια σου, κοψε τα ποδια σου, η απλα φορα τα παπουτσια σου μεχρι να πεθανεις.
5) Joey doesn't share food. Neither do I. Αν λιγουρευεσαι αυτο που τρωω, να σου κοψω μια μπουκια να δοκιμασεις. ΜΗΝ παιρνεις πρωτοβουλιες, ΜΗΝ δαγκωνεις, ΜΗΝ γλυφεις, θα σου σπασω τα τσαουλια. ΣΙΧΑΜΑ του ελεους!
6) Σημαδευε στο κεντρο. Καθαρα αντρικια αηδια. Το τελαρο γυρω απ την λεκανη ειναι για να κανει το καθισμα πιο ανετο, οχι για να το κατουρας. Ποσο δυσκολο ειναι πια? Οταν κοιτας δεξια κι αριστερα, μην το παιρνεις μαζι σου, μπηκες για να κατουρησεις οχι να "ζωγραφισεις".
7) Οδοντογλυφιδα, γιου νοου? Αφου φας, μενουν υπολειμματα. Παρε τη ρημαδα την οδοντογλυφιδα και σκαλισε τη μασελα σου, η πηγαινε πλυνε τα δοντια σου. Μην αρχιζεις να σερνεις τα νυχια σου γυρω απο καθε δοντι για να βγαλεις τη μακα. Φορ δε λαβ οφ Γκοντ!
8) Λουσου με Ουλτρεξ. Αν εχεις πυτιριδα, λουσου με ειδικα σαμπουαν, τιναξε το σκαλπ σου πριν βγεις στον κοσμο, δεν ξερω τι θα κανεις. Μην αρχισεις μονο να τραβας τα ψοφια κομματια της κεφαλης σου, η να τα τιναζεις οσο βρισκομαι στο οπτικο σου πεδιο! Βρωμομπιχλουλα.
9) Ψαξε, ψαξε δεν θα το βρεις. Οι ανασκαφες μυτης, επρεπε να τιμωρουνται με απαγχονισμο. Καθεσαι και την σκαλιζεις παιρνοντας ενα απολυτα αποβλακωμενο υφος, μαλλον γιατι προσπαθεις να την "τσακωσεις", που με ωθει να σου σπρωξω το δαχτυλο στον εγκεφαλο. Σαν να μην εφτανε αυτο, βγαζεις την κολλωδη αυτη αηδια και της δινεις και καταλαβαινει μεχρι να γινει πιο στερεη και την πετας με φορα μακρια "και καλα την εδιωξα απο πανω μου", ενω σκαει ακριβως στα ποδια σου. Εμετικε, εμετικε και τρισαθλιε!
10) Φτερνες ειναι αυτες? Ρασπωσε τις φτερνες σου, να μην τις βλεπω σε αυτη την κατασταση. Εχουν γινει σαν γλυπτο του Μιχαηλ Αγγελου και μες στις ρωγμες τους εχουν δημιουργηθει αποικιες και ολοκληροι πολιτισμοι που θα σε εξοστρακισουν με δημοψηφισμα.
1) Μοσχος μοσκαρι. Εφαγες τον αγλεουρα τον ιδιο. Τα γαστρικα υγρα δινουν μαχη για να χωνεψουν το ζωο που κατεβασες και για να κανουν χωρο, διωχνουν αερα μπας και γινει δουλεια. Οταν εισαι μπροστα μου ομως, φαε και το ρεψιμο που σου ρχεται, οπως εφαγες πριν και τα υπολοιπα καταβοθρα μου. Δεν μου αρεσει ουτε ο γαργαρος αηδιαστικος ηχος του ρεψιματος σου, ουτε η μποχα των σαπιων τροφων σου που μπαινει με φορα στη μυτη μου.
2) Πριτς και προυτς οι κουμπουριες. Δεν με νοιαζει αν τις βγαζεις "Αβραααμ" η "Ιωσηφφφφ". Το ιδιο κακο κανουν. Οι μεν ακουγονται, οι δε βρωμανε. "Την Κικη η την Κοκο, ποια να διαλεξω απ τις δυο?" ΚΑΜΙΑ.
3) Μπλακ σποτς. Προς Θεου, μην παιζεις το παιχνιδι των μαυρων στιγματων οσο ειμαι παρουσα. Καθαρισε τους πορους σου και το δωματιο σου οσο λειπω. Ξερεις οτι το παγιδευμενο σμιγμα εκτοξευεται αστραπιαια και οποιον παρει ο χαρος. Σιχαινομαι, δειξε ελεος.
4) Το παπουτσι σου βρωμαει, αλ λα ξε το. Αν μυριζουν τα ποδια σου, προτιμαω να μεινεις αβολευτος στον καναπε μου, παρα να μου κατσεις ανακουκουρδα και να ψοφησουν και τα χρυσοψαρα μου απ την μποχα. Αλλαξε παπουτσι, πλυνε τα ποδια σου, κοψε τα ποδια σου, η απλα φορα τα παπουτσια σου μεχρι να πεθανεις.
5) Joey doesn't share food. Neither do I. Αν λιγουρευεσαι αυτο που τρωω, να σου κοψω μια μπουκια να δοκιμασεις. ΜΗΝ παιρνεις πρωτοβουλιες, ΜΗΝ δαγκωνεις, ΜΗΝ γλυφεις, θα σου σπασω τα τσαουλια. ΣΙΧΑΜΑ του ελεους!
6) Σημαδευε στο κεντρο. Καθαρα αντρικια αηδια. Το τελαρο γυρω απ την λεκανη ειναι για να κανει το καθισμα πιο ανετο, οχι για να το κατουρας. Ποσο δυσκολο ειναι πια? Οταν κοιτας δεξια κι αριστερα, μην το παιρνεις μαζι σου, μπηκες για να κατουρησεις οχι να "ζωγραφισεις".
7) Οδοντογλυφιδα, γιου νοου? Αφου φας, μενουν υπολειμματα. Παρε τη ρημαδα την οδοντογλυφιδα και σκαλισε τη μασελα σου, η πηγαινε πλυνε τα δοντια σου. Μην αρχιζεις να σερνεις τα νυχια σου γυρω απο καθε δοντι για να βγαλεις τη μακα. Φορ δε λαβ οφ Γκοντ!
8) Λουσου με Ουλτρεξ. Αν εχεις πυτιριδα, λουσου με ειδικα σαμπουαν, τιναξε το σκαλπ σου πριν βγεις στον κοσμο, δεν ξερω τι θα κανεις. Μην αρχισεις μονο να τραβας τα ψοφια κομματια της κεφαλης σου, η να τα τιναζεις οσο βρισκομαι στο οπτικο σου πεδιο! Βρωμομπιχλουλα.
9) Ψαξε, ψαξε δεν θα το βρεις. Οι ανασκαφες μυτης, επρεπε να τιμωρουνται με απαγχονισμο. Καθεσαι και την σκαλιζεις παιρνοντας ενα απολυτα αποβλακωμενο υφος, μαλλον γιατι προσπαθεις να την "τσακωσεις", που με ωθει να σου σπρωξω το δαχτυλο στον εγκεφαλο. Σαν να μην εφτανε αυτο, βγαζεις την κολλωδη αυτη αηδια και της δινεις και καταλαβαινει μεχρι να γινει πιο στερεη και την πετας με φορα μακρια "και καλα την εδιωξα απο πανω μου", ενω σκαει ακριβως στα ποδια σου. Εμετικε, εμετικε και τρισαθλιε!
10) Φτερνες ειναι αυτες? Ρασπωσε τις φτερνες σου, να μην τις βλεπω σε αυτη την κατασταση. Εχουν γινει σαν γλυπτο του Μιχαηλ Αγγελου και μες στις ρωγμες τους εχουν δημιουργηθει αποικιες και ολοκληροι πολιτισμοι που θα σε εξοστρακισουν με δημοψηφισμα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)