Το ταβλι της κολασης

Το ταβλι ειναι πολυ ωραια ενασχοληση γενικα. Εμενα μου αρεσει δηλαδη. Ομως ΔΕΝ ειναι για ζευγαρια. Οχι, αν ειστε ζευγαρι, μην αφησετε αυτον τον δαιμονα να εισβαλει στην σχεση, στην αρμονια και την αγαπη που υπαρχει.

Να γιατι...

Στο ταβλι, καλως η κακως, βγαινουν βρωμικες κουβεντες απ το στομα, οπως λογου χαρη "Με γαμησε αυτη η ζαρια", "Πωωω ρε πουστη", "Γαμω την κωλοφαρδια σου βρωμοκωλοφαρδε", "ξεκωλιαστηκες τι να λεμε" και πολλες αλλες που δεν θα πω εδω. "Θα σε κερδισω σου λεει", "Θα παρεις τα τετοια μου του λες" Ποια τετοια σου?? Αυτα που εχουν φυτρωσει στον καβαλο σου καλη μου. Με τον Μπαμπη τον θεριακλη αν επαιζε, πιο γλυκα θα του μιλουσε. Σταματα το οσο ειναι νωρις λοιπον, πριν βγαλεις μουστακα και παθεις προστατη.

Οταν χανεις, εκνευριζεσαι. Ναι, μη μου το παιζεις υπερανω, τσαντιζεσαι. Και δεν τσαντιζεσαι φυσικα με τον εαυτο σου, αλλα με την κωλοφαρδια του αλλου καθως και με την υπαρξη του. Τον κοιτας με τοσα νευρα, που τα ματια του ερμου του τυχερου θα ξεκολλησουν και θα κυλησουν στις "πορτες" του. Τρελαινεσαι, αναβεις τσιγαρα και οσο περναει η ωρα τον μισεις και σε μισει -αυτα πανε αλυσιδωτα- ολο και περισσοτερο. Στοπ ιτ λοιπον, πριν βγαλετε με τα πούλια ο ενας τα ματια του αλλου.

Αυτο ακριβως. Παιζετε παρτιδες και παρτιδες και παρτιδες, ιδρωνετε στο ταμπλο και ξεχνατε οτι ειστε ζευγαρι. Ειστε δυο σιχαμενοι παλιοφιλοι απ' το στρατο, που βρεθηκαν και ξεπουλιαστηκαν στο ταβλι διχως αυριο. Ρομαντικες βραδιες, ταινιες, σειρες και δειπνα εχουν δωσει τη θεση τους στο τουρνουα της κολασης, που ληγει στα 100.

Στην παραλια κονταροχτυπιεστε με τους ρακεταδες. "Τακ - τουκ" αυτοι, "χραχραρχραχρα  γκνταπατις γκντουπατις" εσεις. Καιγεστε ατσαλα, ο ενας στερνο, ο αλλος πλατη και τα γλαροπουλια εχουν παθει δυσκοιλιοτητα απ την ενταση και τις βρισιες σας.

Γι αυτο λοιπον, αφηστε το σπορ για τα παππουδια, που παιζουν, τσακωνονται, ξεχνουν, κοιμουνται.

Οδηγιες για παρμενους

Το βλεπεις να σου ρχεται. Ετσι ειναι οι φρίκες σου. Πριν σου σκασουν το χαστουκι και σε σενα και στους γυρω σου, σου δινουν μια περιοδο προετοιμασιας ή χαριτος πριν κατεβουν οι διαολοι και οι τριβολοι. Μια μικρη περιοδο που μπορεις να εκμεταλλευτεις με δυο τροπους.

Ο πρωτος ειναι -αυτος που θα σε καψει- να κορυφωσεις και να χτισεις τη φρικη σου μεχρι να γινει το μεγαλο μπαμ.

Ο αλλος ειναι να ξεκινησεις με μια βαθεια εισπνοη και μετα να σκεφτεις και να συνειδητοποιησεις οτι δεν εισαι σκουληκι, αλλα ανθρωπος με λογικη και ελεγχο των σκεψεων και συμπεριφορων σου.

Με την πρωτη επιλογη δεν θα ασχοληθω καν, ειναι καταστροφικη η εκβαση της -και δεν ειμαι καθολου υπερβολικη. Θα ασχοληθω με τη δευτερη, που ειναι κι αυτη που προσπαθω να εφαρμοζω.

Σου σκαει στα μουτρα λοιπον η αυρα της επερχομενης καταστροφης. Παντα ξεκιναει με μια μαλακια που θα πεταξει καποιος ή απλα θα ανακαλεσεις μια μαλακια που πεταξε καποιος, καποτε. Ετσι απλα, επειδη πρεπει να υπαρξει ενας λογος να φουντωσεις. Απλα εχει ερθει η ωρα να φουντωσεις και πρεπει να χεις εναν λογο. Δεν εισαι δα και τρελος. Αφου γινει λοιπον αυτο, πεφτει ενα μειδίαμα και ενα ειρωνικο γελακι, τυπου "κοιτα τωρα τον αδαη που παιζει με τη φωτια και δεν το ξερει". Οσο για την παρελθοντικη μαλακια "κοιτα τον αδαη που το ρισκαρε να παιξει με τη φωτια και την εβγαλε και λαδι".

Μετα αποχωρεις απο το μερος που βρισκεται ο εν λογω αδαης-μ*λακας, γιατι θες να το επεξεργαστεις. Εδω ειναι το κομβικο σημειο. Εδω. Τι κανεις οταν εχει αρχισει να βραζει ο εγκεφαλος σου? Απ το να πας παλι πισω στον αδαη - μ*λακα και να του σπασεις τα μουτρα που τολμησε να σε εξαγριωσει, μετρα μεχρι το 10 και παρε μια βαθεια ανασα. Περιμενε μεχρι να σταματησει το μυρμηγκιασμα στο κεφαλι σου και να φυγει το γελιο της απειλης απο το στομα σου. Σκεψου ποσο γαματος εισαι. Οχι δεν ειναι ακυρο, ουτε εσυ μαλακας που το σκεφτεσαι. Αλλα ποιος ειναι ο αλλος που θα σε κανει να χασεις τον ελεγχο του εαυτου σου? Ποιος ειναι ο αλλος που καταφερε ή θα καταφερει να σε συγχυσει τοσο? Αμεσως εχεις χαλαρωσει αρκετα. Ο εγκεφαλος σου ομως αργει να εγκλιματιστει στα νεα δεδομενα και εξακολουθει να παιρνει στροφες και να δινει εντολες "ΚΙΛ.ΚΙΛ.ΚΙΛ". ΟΧΙ.

Αποσπασε τον ωραιο σου εγκεφαλο. Βαλτου μουσικη. Μια μουσικη που του αρεσει να ακουει. Ετσι τον ξεγελας τον εγκεφαλο, ακουσε με, ξερω. Του βαζεις μουσικη και αποβλακωνεται οπως τα μικρα -ή και τα σκυλια- μπροστα στην τηλεοραση. Δεν ξερω περισσοτερα να σου πω, αλλα χεσε μας, δεν ειμαι το ντισκαβερι τσανελ. Κανε αυτο που σου λεω και θα πειστεις.

Αν θες να ακολουθησεις και τη συμβουλη της μαμας μου -που καπου την ακουσε- λεγε ριτζεκτ,ριτζεκτ, ριτζεκτ(?!?). Δεν ξερω γιατι, αλλα πιανει. Μαλλον αποσυντονιζεται ο εγκεφαλος σου, τυπου "τι λεει ρε τωρα αυτος" και αλλαζει θεμα. Μετα, εχεις ηδη αρχισει να ηρεμεις και ασθανεσαι πολυ καλα που μπορεσες να ελεγξεις κατι, που αλλες φορες σε βουταει απ' τα μαλλια, σου ριχνει μια χαστουκα και μετα πας και κουτουλας τους αλλους και τους τοιχους.

Ζεν.