Θα μετρησω μεχρι το 10 και θα χεις φυγει.

Οταν ξυπνησω ασχημα δεν υπαρχει ουτε γυρισμος, ουτε σωτηρια. Ξυπνησα ασχημα. Τελος. Το μονο που μπορει να γινει για να αποφευχθει το μοιραιο ειναι να εισαι συνεργασιμος. Θα σου δωσω καποια tips, οχι γιατι σε συμπαθω και θελω να σε σωσω, απλως δεν θελω να μπω στη "μπουζου" για παρτη σου.

1. ΜΗ φωναζεις οταν μου μιλας. Τα νευρα μου ειναι ηδη τεντωμενα αρκετα και το τελευταιο που θελω ειναι να σπασουν εντελως. Αυτα ειναι επικινδυνα παιχνιδια εξουσιας που πας να παιξεις και αν φωναξω εγω, θα σε κερδισω.
2. ΜΗ μου επισημαινεις την κατασταση στην οποια βρισκομαι. Ναι, εχω νευρα, το ξερω, δεν μου αρεσει καθολου που ειμαι ετσι, ασε με να ηρεμησω και μη με ζαλιζεις παιζοντας τον ψυχολογο. Δεν εισαι ψυχολογος και δεν θα γινεις τωρα. Πηγαινε να παιξεις πιο περα.
3. ΜΗ μασας τσιχλα διπλα μου. Ακουω να σκανε εσωτερικες φουσκες, την ακουω να κολλαει στα τσαουλια σου, την βλεπω να ξεπροβαλει αγκαλια με την γλωσσα σου και να παιρνει φορα για καινουργια φουσκα και μυρμηγκιαζει το κεφαλι μου απ τον εκνευρισμο! Η φτυστην, η καταπιε την, η φυγε.
4. ΜΗ μου κανεις χιουμορακι και καλα για να ξεχαστω. Δεν με απασχολει κατι. Με απασχολεις μονο εσυ που δεν ξερω τι να σε κανω για να σε ξεφορτωθω. Βλεπεις οτι με την πρωτη κρυαδα -ή μη, δεν ειμαι σε θεση να κρινω- δεν γελαω. Κι αν γελασω, ειναι ενα παγωμενο χαμογελο, με κλειστο το στομα που απλως ανασηκωνονται τα μαγουλα και ερμηνευεται ως "οκ την ειπες την βλακεια σου, ας μιλησει η σιωπη τωρα".
5. ΜΗ με παρεις αγκαλιτσες, μη μου τριψεις το κεφαλι, μη μου κανεις γλυκες γενικοτερα. Οι γλυκες ειναι για τους γλυκουληδες κι εγω τωρα, σιγουρα δεν ειμαι ενας απ αυτους. Φυγε.
6. ΜΗ μου μπεις σφηνα σε φαναρι ή σε λωρίδα στο δρομο. Μην πας με 20 στη μεσαια, μην πας με 30 στην αριστερη. Μη βαζεις αλαρμ και το μαρμαρωνεις στη μεση του δρομου. Εκτος κι αν ειχες φανταστει καπως ετσι να τερματιζει η ζωη σου.
7. ΜΗ μου λες οτι δεν ειμαι καλη παρεα. Το ηξερες απ την αρχη οτι εχω τις στριμαρες μου. Ας μην ερχοσουν. Ουτε εγω σε ηθελα.
8. ΜΗΝ προσπαθεις να μαντεψεις τι με οδηγησε στην παρανοια που βρισκομαι. Δεν ειναι ουτε αυτο, ουτε το αλλο, ουτε το παραλλο. Αν θες να το ονομασεις καπως, πες το ορμονες και βαλε καλα στο κεφαλι σου οτι δεν παιζουν με αυτες. Και η Μηδεια καπως ετσι εφαγε τα παιδια της. Αλλα εσυ μη φοβασαι δεν σε τρωω, γιατι εισαι αχωνευτος.
9. MH μου πιανεις την κουβεντα και αναλυεις και αναλυεις και πηδας απο θεμα σε θεμα και συνεχιζεις...! Μιλας μονος σου ΟΛΗ την ωρα και νιωθω πεταρισματα στην καρδια μου, το σαγονι μου να μουδιαζει και το κεφαλι μου να παιρνει φωτια. Σκασε γιατι θα σκασω!
10. ΜΗΝ κανεις περιεργους ηχους με το στομα σου. Μην τρως τα νυχια σου, μην φτυνεις τα νυχια που εφαγες. Μη ρουφας τις μυξες σου, αλλα ουτε να τις φυσας. Μην καταπινεις δυνατα. Μην αναπνεεις ισως? Καλυτερα ετσι.

Καταλαβες? Δεν παιζω. Κανε λιγο στην ακρη λοιπον να συνελθω. Ασε με να κανω το τσιγαρο μου, να πιω τη βαλεριανα μου και οταν φυγουν τα δαιμόνια που με χουν πιασει τα ξαναλεμε.

Τα παιδια των καλαμποκιων!

Τα παιδακια τα σκεφτεσαι μικροσωμα, χαριτωμενα, αθωα, γλυκουλια και ολα αυτα τα συμπαθητικα που μπορει να εχει ενας εκκολαπτoμενος ενηλικας. Η πραγματικοτητα ομως μερικες φορες σου παιζει περιεργα παιχνιδια. Και φυσικα δεν κατηγορω τα ιδια τα παιδακια αλλα τους γονεις.

Περιπτωση 1η: Πας στην χασαποταβερνα "Ο Μοσχος" με την παρεα σου και παιρνετε μερικα μεζεκλικια να "τσιμπησετε". Το ματι σου τραβαει η οικογενεια στο διπλα τραπεζι. Μια πολλων κυβικων μανα και ενας αντιστοιχων κυβικων πατερας και δυο σφαιροειδη θρεφταρια που προφανως ειναι τα παιδια τους. Εχουν ξεκινησει με μια αθωα σαλατουλα η οποια σιγα σιγα τελευει και εχει αρχισει ο πολεμος της βουτας. Το καρβελι μεσιαζεται σε χρονο dt και το λαδι σταζει απ τα σαγονια τους σαν διαφημιση παγωμενου τσαγιου. Τα πρωτα πιατα φευγουν και τη θεση τους παιρνει ενα ολοκληρο μοσχαρι. Οι μικροι Γιαγκουλες της οικογενειας αρπαζουν πρωτοι τα παΐδια και αρχιζουν να τα καταβροχθιζουν και να σκιζουν τις σαρκες απ τα κοκκαλα του "ζωντανου". Οι γονεις κοιτανε ολο καμαρι τα "μωρα" τους που ξερουν απο καλο φαι. Τα τριγλυκεριδια τα νιωθεις ετοιμα να βγουν απ τα σωματα τους και να πηδηξουν στην παρεα σας. Ειναι τρομακτικο. Μικρα παιδια, με διπλες περισσοτερες απο shar pei και αναπνοη-ροχαλητο που δεν την εχει ουτε ο παππους σου. Μπραβο μανα και πατερα για τους "μερακλήδες" που διαμορφωσατε!

Περιπτωση 2η: Εισαι στο κομμωτηριο για να βαψεις τη ριζα σου που εχει φτασει στους κροταφους. Βαριεσαι απιστευτα για το 2ωρο που ακολουθει και χαζευεις τον κοσμο γυρω σου. Στο παραδιπλανο καθισμα κατι δεν σου παει καλα ομως. Η πελατισσα ή ειναι εργαστηριακο πειραμα υβριδιου που σταματησε να μεγαλωνει στα 10, ή ειναι οντως ενα δεκαχρονο πιτσιρικι. Η χρηση του αλουμινοχαρτου στα 10 μου ηταν μονο για περιτύλιγμα στα τοστ μου. Οχι για ανταυγειες! Η μανα φυσικα διπλα καμαρωνει που το μαυροτσουκαλο της τωρα θα μοιαζει με play mate με πλατινε μαλλι! Τραγικη καθυστερημενη μανα!

Περιπτωση 3: Τα συναντας παντου. Κακομαθημενα μικρομεγαλα, με ξυνισμενο υφος και τουπε. Σε κοιτουν απαξιωτικα και σου μιλανε σαν να εισαι το τελευταιο δουλικο! Δημιουργηματα του καθε καβαλημενου νεοπλουτου, που βγαζει τα απωθημενα του στο παιδι του. Δεν υπολογιζουν κανεναν, δεν σεβονται κανεναν, ουτε καν τους γονεις τους. Δυστυχισμενα απο την ηλικια που θα πρεπε να ειναι ξεγνοιαστα και να απολαμβανουν και το πιο απλο. Θερμα συγχαρητηρια αγαπητοι γονεις!

Δεν ειπα ποτε οτι η ανατροφη ενος παιδιου ειναι ευκολο πραγμα, ομως η σωστη διατροφη του και το να μην γινει ενα πιστο, αηδιαστικό αντιγραφο της Paris Hilton, θα πρεπε να ειναι προτεραιοτητα. Και αν με ρωτας, τα παιδια των καλαμποκιων του Stephen King, πιο ευκολα θα τα υιοθετουσα απ τα δικα σου.

Ψαχνω τον αυτοσεβασμο σου, μηπως τον ειδες?

Σε σενα μιλαω. Σε σενα που χωρισες και τα χεις βαψει οχι μαυρα, αλλα εχεις σκαψει και δεκα μετρα κατω απο το χωμα, εχεις μπει μεσα, και δεν εχεις αφησει καν μια τρυπα για να αναπνεεις. Πνιγεσαι. Σου ριχνουν οι ανθρωποι "επι της γης" σωληνακια, να παρεις καμια ανασα μην σκασεις και συ απλα τα βουλωνεις με τα δαχτυλα σου. Και μου λες οτι ειναι συνειδητη επιλογη σου. Θες να πονεσεις βρε παιδι μου, πως να το κανουμε. Εσυ δεν πονας. Εσυ εχεις βαλθει να πεθανεις. Γιατι? Επειδη σε  χωρισε? Δεν ειμαστε στα καλα μας! Για συνελθε, γιατι κατι τυπους σαν εσενα δεν τους εχω σε μεγαλη υποληψη. Τι σου λεω τωρα για υποληψη. Δεν υπαρχουν πλεον αυτες οι λεξεις για σενα. Αυτοσεβασμος, εγωισμος, αυτοελεγχος, αυτοπεποιθηση. Ολες οι "μπαρες" σου εχουν πιασει πατο. Οι αμυνες σου σε εχουν αφησει και παιζουν μπιριμπα. Μη με κοιτας ετσι με αυτο το αδειο βλεμμα του αποβλακωμενου και χαπακωμενου συγχρονως κουταβιου. Θες να σε λυπηθω? Σιγα. Κι εγω εχω χωρισει, οχι μια ουτε δυο. Και? Μηπως ηταν ο ερωτας της ζωης σου? Ναι, ειχατε κανει και ονειρα μαζι. Τα ονειρα ειναι καλα, αλλα ειναι ονειρα. Μην τα δενεις κομπο. Και αυτο το "ερωτας της ζωης μου" ειναι τουλαχιστον ουτοπικο, αν οχι ηλιθιο. Καθε φορα που ερωτευομαι αυτο λεω. Και ειναι λογικο. Ερωτευμενος εισαι. Αποχαζευεις με τον ερωτα. Εκ του αποτελεσματος κρινεται ομως το "της ζωης μου". Εκτος κι αν σκοπευεις να δωσεις τελος στη ζωη σου τωρα, για να πιασει τοπο. Τοσο σου κοβει. Μην σε πιανει υστερια! Και προπαντος, μην γινεσαι stalker. Σταματα να τον παρακολουθεις, να γινεσαι η σκια του, να προσπαθεις να μαθαινεις τι κανει, ποτε το κανει, γιατι το κανει. Χειροτερα τα κανεις. Απλα θα αλλαξει αριθμο, σπιτι, χωρα, φιλους και γονεις για να γλιτωσει απο σενα μια και καλη. Μην παιρνεις τηλεφωνα να εξομολογεισαι την αγαπη σου που ηταν τοση κι αλλη τοση. Μην παιρνεις και κλαις. Μην παιρνεις και βριζεις. Μην παιρνεις και δεν μιλας (?) (αυτο ποτε δεν το καταλαβα). Εχεις πιασει πατο, το βλεπεις. Οσο καλα κι αν ειναι δυο ανθρωποι ενα δεδομενο διαστημα, μπορει τα συναισθηματα να αλλαξουν του ενος απ τους δυο. Δεν σημαινει οτι δεν υπηρχαν ποτε, απλα αλλαξαν. Δεν μπορει κανεις να υποχρεωσει κανεναν να βρισκεται για παντα διπλα μας. Και το να προσπαθεις να εκβιασεις καταστασεις με το να σε λυπηθει και να γυρισει, ειναι αξιολυπητο. Αν εσυ τοποθετεις τον εαυτο σου τοσο χαμηλα, πως περιμενεις να σε παρει ο αλλος στα σοβαρα? Φυσικο να πονεσεις, να κλαψεις, να χτυπηθεις, οχι να πιεις βιτριολι ή να αυτοπυρποληθεις ομως. Λενε οτι το τελος μιας σχεσης, ειναι ενα ειδος θανατου. Θρηνεις το τελος της, οπως θρηνεις τον θανοντα. Δεν πας να τον ξεθαψεις και να τον παρεις σπιτι να βλεπετε dvd ομως. Και να τον παρεις -αρρωστε- αυτος πεθαμενος θα μεινει. Απλα θα μυρισει και θα σου φερουν το υγειονομικο οι γειτονες. Ετσι ειναι και με την σχεση. Και να τον φερεις πισω, ΑΝ τα καταφερεις με τα μελοδραματα σου η με τον Χ, Ψ τροπο, τα συναισθηματα του θα παραμεινουν νεκρωμενα, εφοσον εχει παρει μια αποφαση για σας. Γυρνα σελιδα, αν σε βοηθαει να σκισεις την προηγουμενη καντο, και μετα απο καιρο την ξανακολλας, γιατι καποτε εγραψες πανω της, αυτο μην το ξεχασεις. Συνεχισε τη ζωη σου σαν ανθρωπος και οχι σαν γεωσκωληκας! Και τα καλυτερα ερχονται!

Εσενα σε φερανε για να μου σπασεις τα νευρα?

Μου μιλας και θες να τα πουμε σαν ανθρωποι? Ε φερσου και συ σαν ανθρωπος!
1) Πρωτα απ΄ολα δεν θελω σωματικες επαφες. Μην μου σκουντας το χερι οταν θες να μου τραβηξεις την προσοχη για κατι που λες! Αλλαξε τον τονο της φωνης σου αν θες, χρησιμοποιησε ωραιες λεξεις, πετα ενα επιφωνημα, μονο μην μου απλωνεις το δαχτυλο στον ωμο σαν να μου δειχνεις το μαντου που μου χτυπησαν στο δημοτικο!
2) "I said say it don't spray it!" Μην φτηνεις! Ξερω, εχεις πολλα να πεις, αλλα δεν σε βιαζει κανεις. Παρε τον χρονο σου και μιλα χωρις να με ψεκαζεις -δεν εχω πιασει ουτε δακο, ουτε μελιγκρα. Κι αν σου φυγει και καμια, -ανθρωπος εισαι- μην αρχιζεις να την σκουπιζεις απλωνοντας την ακομα πιο πολυ πανω στο ποδι μου! Αστην να εξατμιστει! Σιχαμα.
3) Μην παιζεις με αντικειμενα χτυπωντας τα στο τραπεζι, οπως αναπτηρας, φλιτζανάκια, κουταλακια, κερματα! Δεν υπαρχει λογος να εχεις τετοια νευρικοτητα, μαζι μου μιλας, οχι στην Α' εθνοσυνελευση! Απλως με εκνευριζεις περισσοτερο και δεν σου δινω καμια προσοχη!
4) Μασα το φαι σου και μετα συνεχισε αυτο που θες να μου πεις! Και δεν καταλαβαινω τι λες, και βλεπω το αλεσμα της τροφης αναμεσα στις γναθους σου να παιρνει σαρκα και οστα και δακρυζουν τα ματια μου απο την αηδια.
5) Κανε διαλογο. Μη με διακοπτεις καθε τρεις και λιγο για να πεταξεις την εξυπναδα σου. Αν θες να αποδειξεις το IQ σου λυσε Sudoku 5ου επιπεδου και ασε με να παω να τελειωσω κατι δουλειές που εχω αφησει στη μεση.
6) Μην πηδας απο το ενα θεμα στο αλλο απλα για να μην ξεχασεις αυτα που θες να μου πεις. Και για κανενα λογο μην μου ξαναπεις το ακρως εκνευριστικο "κρατα την κουβεντα σου"! Κρατα εσυ τον εαυτο σου και μην προτρεχεις! Σαλιαρη! (Στο φυλαγα απο πριν)
7) Αν δεν ακους τι σου λεω, μην βγαζεις συμπερασματα μονος σου. Οχι δεν ειπα "παρε ενα αλογο" ειπα "πιας' τον καταλογο". Ρωτα παλι. Και μην λες ασυναρτησιες. Κι αν θες σωνει και ντε να τα συνδυασεις καπως, τουλαχιστον προσπαθησε να βγαζουν καποιο νοημα! Κουφομαρία.
8) Μην κραζεις και φωναζεις! Μιλαμε οι δυο μας. Δεν υπαρχει λογος να σε ακουσει ολο το τετραγωνο. Και οχι μονο μιλας σε ντεσιμπελ που με πιανει πονοκεφαλος, γυρνας και ολος καμαρι να δεις πως αντεδρασαν οι γυρω με τις εξυπναδες σου. Κι εγω κρυβομαι, ρεζιλι!
9) Ασε το κινητο απ το χερι. Το ξερω εχεις κι εσυ "εξυπνο" τηλεφωνο και σου σκανε συνεχεια notifications και μηνυματα. Πρεπει ομως να τα δεις ολα μεσα στη μια ωρα που ειπαμε να βρεθουμε να πουμε τα νεα μας? Εισαι απλως εξαρτημενος και θες να το παιξεις ντιβα. Ντιβανοβλακα.
10) Και οχι δεν θα γραψω δεκατο, γιατι μου την σπας τοσο πολυ που θα το αφησω στο 9!Οσες οι φορες που αντεξα να συναναστραφω μαζι σου!

ΚΑΛ-ΙΟΣ ΤΟΝ!

Αρρωστοφοβικος ή αλλιως "γιατρος". Εισαι ο κλασσικος τυπος, που ξερεις-ή νομιζεις οτι ξερεις- τα παντα για ολες τις αρρωστιες, ολους τους ιους, τους βακίλους, τα βακτηριδια, τα βακτηρια, τα πρωτοζωα και γενικοτερα οτι μικροσκοπικο υπαρχει στον πλανητη γη και μπορει να εισβαλει στον ανθρωπινο οργανισμο. Ξερεις συμπτωματα, παρενεργειες, επιπλοκες, τα παντα! Γνωριζεις για τις ιωσεις και τις αρρωστιες πριν καν τις διαγνωσουν οι επιστημονες. Εχεις μεγαλο ταλεντο τελικα. Πας στους γιατρους και τους κανεις την αυτοδιαγνωση σου και τους αφηνεις αφωνους. Πολλοι σε περνανε για "συναδελφο" πραγμα που σε κολακευει για τις τοσες ωρες που εχεις φαει στο ιντερνετ και στα ιατρικα εντυπα, να ρουφας γνωσεις. Αλλοι παλι, σε κοιτανε με μισο ματι, γιατι τους πρήζεις με τις ανοησιες της παραπληροφόρησης, που παλι με κοπο απεκτησες. Δεν το χες σκεφτει ποτε να γινεις γιατρος ε? Βεβαια, τι λεω! Σιγα μην γινοσουν γιατρος! Να βρισκεσαι στο επικεντρο των γεγονοτων? Θα ησουν ηδη δεμενος με σφιχτα λουρια σε πτερυγα του Δρομοκαιτειου. Ασε που στα νοσοκομεια και ιατρεια ειναι η χαρα των μικροβιων. Και ποιος θελει εναν γιατρο να τον πιανει με καμένα απ το dettol χερια? Εχεις μεγαλο προβλημα. Σταματα να πρηζεις τον αθωο κοσμο γυρω σου. Εβγαλες ενα σπυρι στο δεξι μαγουλο. Οχι δεν ειναι συφιλη, ουτε ερπης, ουτε καρκινος ουτε τιποτε! Ειναι ενα απλο σπυρι! Και αφου σε διαβεβαιωσουν οι υπολοιποι "γιατροι" της οικογενειας και του φιλικου περιβαλλοντος οτι ειναι ενα απλο σπυρι,  πας παλι να το κοιταξεις μονος σου. Παιρνεις μεγεθυντικους καθρεφτες, φακους γαντια και αλλα εργαλεια και τρεχεις να το εξετασεις. Καθεσαι ωρες και το μελετας. Και αρρωσταινεις. Ετσι ειναι τα σπυρια? Οχι βεβαια. Αυτο εχει υποπτη επιφανεια. Αγχωνεσαι και η πιεση σου χτυπαει κοκκινο. Θα παρεις ενα ηρεμιστικουλι για τωρα, για να προλαβεις τα χειροτερα και θα το περιμενεις να περασει. Λογικα σε 2-3 μερες θα πρεπει να χει υποχωρησει. Φυσικα το ερημο το σπυρι δεν το χεις αφησει σε ησυχια ουτε λεπτο. Το σκαλιζεις, το τραβας, το τσιμπας και εχεις ανοιξει εναν ωραιοτατο κρατηρα στο μαγουλο σου. Νατο. Επιβεβαιωθηκες! Δεν ειναι σπυρι. Ετσι ειναι τα σπυρια? Αυτο εγινε πληγη. Και εχει μεινει τουλαχιστον μια βδομαδα πανω σου! Αφου το χεις λιωσει! Τι θα κανει? Αν συνεχισεις ετσι, θα συναντησεις τις ριζες των γομφιων σου απ το σκαψιμο! Εισαι τρελος. Οχι, μην πας σε γιατρο. Μπα, δεν σε κραταει τιποτα. Πλεον εχουν αρχισει και οι γυρω σου τα ηρεμιστικα. Και πας στον γιατρο φουριοζος να σε σωσει. Αρχιζεις παλι να αναλυεις τις θεωριες σου, του λες τα φαρμακα που πρεπει να σου συνταγογραφησει για να σωθεις. Και ο ταλαιπωρος ο γιατρος αφου τον εχεις καταδιασκεδασει πρωτα, σου λεει οτι ειναι σπυρι και σε ξενερωνει. Απ τη μια ανακουφιζεσαι που εισαι καλα, απ την αλλη εχεις πεσει ΕΣΥ παιδι του Ιπποκρατη τοσο εξω? Ναι εχεις πεσει εξω. Φευγεις με "αδεια" χερια και μια γαζα στο προσωπο μεχρι να κλεισει η μαυρη τρυπα που καταφερες και ανοιξες. Και σκεφτεσαι οτι φθηνα την γλυτωσες παλι. ΑΠΟ ΤΙ? Απο το σπυρι? Δεν παλευεσαι αδερφε μου. Η οικογενεια χαρηκε που ειστε καλα και εσυ και το σμηγματογόνο σου εξογκωμα και πιο πολυ που για καμια βδομαδα τουλαχιστον θα ειναι ηρεμοι. Εσυ μεχρι το επομενο "κακο" που θα σε βρει εξακολουθεις να ενημερωνεσαι για τα ιατρικα δρώμενα. Και να πεις οτι διασκεδαζεις να τα διαβαζεις, να σου πω ενταξει, εισαι τρελος αλλα εχεις κατι να ασχολεισαι. Οχι. Με την εικονα και μονο του τιτλου της Χ, Ψ αρρωστιας, χανεις το χρωμα σου, τρεχεις τουαλετα λογω εντερικων σπασμων, σου ανεβαινει παλι η πιεση, πεταριζει η καρδια σου, αφυδατωνεσαι και βγαζεις και 3 νεες ασπρες τριχες. Αφου περασει αυτη η σειρα γεγονοτων, που πλεον εχουν γινει ιεροτελεστια, καθεσαι να διαβασεις το αρθρακι για τις τριχομοναδες. Γιατι? Γιατι βασανιζεσαι? Αν σου αρεσει ολη αυτη η εκκριση αδρεναλινης που παθαινεις ξεκινα μπαντζι, κανε ελευθερη πτωση απ τα 5000 ποδια χωρις αλεξιπτωτο, κολυμπα με καρχαριες. Μην διαβαζεις αχρηστα πραγματα που σε κανουν δυστυχισμενο. Αν, ΧΤΥΠΑ ξυλο αρρωστησεις και συ, μην ανησυχεις, θα σε προλαβουν. Ξεκολλα λοιπον απ το αρρωστο μυαλο σου και πιες και μια βιταμινη C στην υγεια μου!

Σε συναντησα στην πλαζ και φορουσες τυρκουαζ.

Τυρκουαζ, κιτρινο η κοκκινο. Σε αυτους τους χρωματισμους παιζουν συνηθως τα σλιπακια του σφιχτη της πλαζ. Χρωματα που αφενος τραβανε το ματι αμεσως, αφετερου αναδεικνυουν το υπεροχο τροπικο του μαυρισμα και δενουν με την χρυση αλυσιδα στον λαιμο. Γραφικη φιγουρα της πλαζ. Παντα υπαρχει ενας, μπορει και παραπανω, συνήθως κυκλοφορουν σε παρεες των τριων -μη με ρωτας γιατι, δεν εχω ιδεα. Αραχτο στην ξαπλωστρα, αυτον τον τυπο δεν θα τον συναντησεις ποτε. Γαζωνει την παραλια πανω κατω σκαβοντας την αμμο, δημιουργωντας ταφρο που εμποδιζει και τον "μεγαλο λευκο" να φτασει στην ψαθα σου. Περπαταει και σφιγγεται. Σφιγγεται τοσο που πεταγονται οι φλεβες ακομα και σε σημεια που δεν πιστευες καν οτι υπαρχουν.Iδρωνει και του αρεσει, γιατι γινεται ακομα πιο ακαταμαχητος (?)! Εχει την αυτοπεποιθηση στα υψη φυσικα. Τζαμπα εφαγε εναν ολοκληρο χειμωνα να χτιζει αυτο το θεσπεσιο κορμι? Περπαταει, σφιγγεται και κοζαρει. Α δεν εχει προβλημα, κοζαρει απο νεες κοπελες, μεχρι μαμαδες και γιαγιαδες. Αφου ειναι "Το Κορμι". Μπορουν ολες να τον θαυμασουν. Στις μικρες στασεις που κανει, στηνεται σε χαρακτηριστικες ποζες body building contest, ξαμολωντας δικεφάλους, τρικεφαλους τετρακεφαλους και γενικα οτι σε "κεφαλους" του βρισκεται. Στηνεται, στρωνει τα γυαλια του, εκπνεει αρρενωπα οπως μονο αυτος ξερει και σκαναρει την περιοχη γυρω του, να βρει την "τυχερη". Δεν ασχολειται και πολυ. Να, την βρηκε. Μια κοπελα γυρω στα 20 φευγα που λιαζεται με την φιλη της. Πλησιαζει και κατι της λεει. (Παντα ηθελα να μαθω τι). Εκεινη ανασηκωνει λιγο το κεφαλι τον κοιταει και φυσικα ξαναβρισκει τη θεση της. Δεν τον νοιαζει ομως τον σφιχτη. Ανασκουμπωνει πλατες, ωμοπλατες και συνεχιζει την γυρα του. Στο τελος, επειδη με κουρασε με τις στασεις του, τις ποζες του και τα σκαμματα που ανοιγει στη γη, παντα καταληγει να μιλαει με ηλικιωμενες κυριες. Οι οποιες, οχι οτι θαμπωθηκαν οι γυναικες απ τα καλλη του και του πιασαν το μπιρι-μπιρι. Απλα τον βλεπουν απ τις αρχες Μαιου και τον εχουν μαθει. Εκεινες ξεκινησαν τα μπανια για τους πονους στις αρθρωσεις και κεινος την ηλιοθεραπεια για να ναι ετοιμος το καλοκαιρι. Αθανατε σφιχτη, παντα υπηρχες και παντα θα υπαρχεις στις πλαζ ολου του κοσμου. Εισαι το στολιδι της θαλασσας και της στεριας. Το καμαρι της καθε παραλιας. Συνεχιζε ετσι, να δινεις χρωμα και αρωμα καρυδας στο καλοκαιρι μας!

Περσινα ξυνα σταφυλια.

Η πρωην. Τι εμμονη σε πιανει με την ερημη την κοπελα? Τι σου εχει κανει αληθεια? Συνηθως δεν κανει τιποτα. Ισα ισα τον αφησε και τον εχεις τωρα εσυ. Απλα εσυ τρως σκαλωμα μαζι της και την μισεις. Και όλα ξεκινανε καπως ετσι. Όταν τα πρωτο «εχετε» ακομα,εκει που γνωριζεστε, πανω στην συζητηση, κανει το λαθος ο χριστιανος και αναφερει τη Μιμή. Σκεφτεσαι ώστε Μιμή την λενε την λεγαμενη. Και παιρνεις το ανακριτικο σου –αλλα παντα κουλ- υφος και ξεκινας. «Και για πες, τα χατε καιρο με αυτην, την πως την ειπες?» Και ο αγαθιαρης ανοιγει την ψυχη του. Και σου λεει και τα στραβα της και τα καλα της. Και συ εχεις ηδη αρχισει να κουνας το ποδι νευρικα ενώ παραλληλα απορροφας ΟΛΕΣ μα ΟΛΕΣ τις πληροφοριες που σου δινει για αυτην. Ξερεις εσυ, μπορει στο μελλον να σου χρειαστουν για να του τη «φερεις». Τυπου «όταν στα κανε ΑΥΤΗ δεν μιλουσες, τοτε ηταν καλα. Εγω σε ενοχλω». Αυτά τα κατινιστικα. Που παντα όταν τα κανουν οι άλλες τις κατακρινεις αλλα για καποιο λογο όταν τα ξεστομιζεις εσυ εχουν άλλη χαρη και φυσικα, εσυ εχεις δικιο. Και εχετε ξεκινησει μια ολοκληρη συζητηση για την πρωην λοιπον. Εσυ εχεις συγκρατησει ονομα, φιλες, που μενει, με ποιον είναι τωρα, τι ασχολειες εχει, τι φαγητα της αρεσουν, αν κοιμαται μπρούμυτα η ανασκελα, μονο ΑΦΜ και ΑΜΚΑ δεν εμαθες αλλα που θα σου παει. Εχοντας λοιπον ετσι φρεσκες ολες τις πληροφοριες σου, να σπαρταρανε ακομα, πριν φυγει καμια απ το κεφαλι σου, με το που γυριζεις σπιτι φυσικα και μπαινεις στο Facebook να την βρεις. Και ναι την βρηκες! Τελεια τωρα την εχεις μπροστα σου να την ξεψαχνισεις. Όμως εχει κλειστο προφιλ. Τι να κανεις, τι να κανεις… Δεν μπορεις να την κανεις add από το δικο σου. Εχεις και μια αξιοπρεπεια. Ουτε από φιλη σου γιατι θα το καταλαβει. Θα κανεις ένα ψευτικο προφιλ. Αυτό είναι. Μπαινεις, φτιαχνεις ψευτικο mail, μετα μπαινεις κανεις και το ψευτικο προφιλ. Ετοιμο. Την κανεις επιτελους αυτό το πολυποθητο ADD. Και περιμενεις. Ελπιζεις να σε δεχτει για φιλη της και κάθε τρεις και λιγο ανανεωνεις τη σελιδα να δεις τι εγινε. Περναει μια μερα και γινατε «φιλες». Αισθανεσαι πολύ τυχερη και πανουργα και μπραβο σου γιατι τα καταφερες. Η σελιδα της πλεον  ανοιγει στο pc σου περισσοτερες φορες απ τη δικη σου, περισσοτερες κι από οσες εχει ανοιξει φυλο η γιαγια σου. Εχεις παθει εμμονη. Ξεκολλα πια. Μπαινεις, βλεπεις φωτογραφιες, τα ποστ της, τα τουτα της τα κεινα της. Παιρνεις τις φιλες σου και την θαβετε, για τα ψωμακια και την κυτταριτιδα που διακρινεις στις καλοκαιρινες φωτογραφιες της, το χαλια στιλ της, τις ξεπεσμενες εξοδους της, την ακμη που εχει σκαψει μεχρι κοκκαλο το δερμα της, τα λιγα μαλλια της-γιατι βλεπεις ξεκαθαρα κρανιο, στα 40 θα φοραει σιγουρα περουκα. Και θα ερθω να σε ρωτησω, αφου είναι τοσο τερας γιατι σε τρωει? Τυχερη ηταν που σταυρωσε και αυτή η κατακαημενη μια φορα γκομενο στη ζωη της, κι ας ηταν ο δικος σου. Α ζηλευεις. Σωπα. Και με το να την ξεπατωνεις στο ψαξιμο και στο κραξιμο τι καταφερνεις? Την κανεις πιο ασχημη η μηπως θα καταφερεις και θα την αποκληρωσεις από πρωην του Μπαμπη? Για να μην σχολιασω πως κανεις αν την πετυχεις πουθενα εξω. Σε πιανει τρελα. Μουδιαζεις και την καρφωνεις ,οπως το παλουκι την καρδια του Δρακουλα. Η κακομοιρα δεν καταλαβαινει, αλλα εσυ μεσα σου στροφαρεις και ριχνεις καντηλια, λαμπαδοθηκες, θυμιατα και ότι άλλο βρεις. Εισαι τουλαχιστον αντιπαθητικια  και γυναικουλα, αλλα δεν εχεις κανεναν να στο πει μπας και συνελθεις. Πρωην είναι. Όπως ειχες και συ πρωην. Δεν σε νοιαζει? Εσυ εισαι για τα σιδερα. Κατσε να προλαβω να τα πω στον δικο σου αυτά που κανεις, γιατι θα τον ψαχνουμε κατω απ τις ροδες του Opel σου σε λιγους μηνες. Εισαι αρρωστη. Και ξερεις για ποιον ακομα λογο εισαι αρρωστη? Γιατι όταν τελικα χωριζεις με τον Μπαμπη, αυτή η αντιπαθεστατη πρωην γινεται ξαφνικα ακομα ένα από τα θυματα του πρωην πασα σου. «Ποιος ξερει τι θα της ειχε κανει κι αυτης της καημενης και τον χωρισε. Καλα του κανε!»  Βλεπεις? Εισαι σχιζοφρενης κοπελα μου. Δεν σε πιανουμε πουθενα. Και παρολα αυτά, τη φυλας στη γωνια στην επομενη πρωην που θα βρεθει στον δρομο σου. Και σκοπευεις να κανεις τα ιδια και χειροτερα. Τι Μιμή τι Ζιζη τι Κικη ολες για σενα εχουν την ιδια φατσα. Και τις μισεις και θα τις μισεις μεχρι να χωρισεις και να γινεις κι εσυ μια απ αυτές. Σε αφηνω τωρα γιατι με τρομαζεις και ελπιζω να μην σου φαω ποτε γκομενο γιατι όπως σε κοβω, παιζει να ΄ναι και ο τελευταιος μου.