Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Ασπρα μαλλια στην κεφαλη, κακα μαντατα στην ψω...ροζωη


Με αφορμη τα γενεθλια μου, αι γουιλ καμ αουτ οφ δε κλοουζετ. ΝΑΙ. Τωρα που ειμαι πια 27, δεν ντρεπομαι, θα το πω. ΕΧΩ ΑΣΠΡΕΣ ΤΡΙΧΕΣ!

Εκει που λες οτι δεν με απασχολει το περασμα του χρονου και υποστηριζεις οτι ειμαι οσο νιωθω, τσααακ ερχονται οι ασπρες τριχες και σου δινουν μια δυνατη κατακεφαλα (ευτυχως δεν εχω βγαλει στα φρυδια -ακομα!)και σου θυμιζουν οτι τα κυτταρα σου δεν ειναι πια αυτα που ειχες στα 20, νταααμν. Παλια ειχες καμια δωθε κειθε και τις καμαρωνες, δεν τις ξεριζωνες, γιατι ηταν... ΤΥΧΗ -και καλα. Τωρα ομως αυτες οι λιγες, αυτη η σκορπια διαδηλωση, ενιωθε μοναξια και καλεσε και αλλες φιλεναδες να διαμαρτυρηθουν που γερνας, ολες μαζι!

Εισαι κουλ και την εχεις βρει με το φυσικο χρωμα των μαλλιων σου, μετα απο απειρους πειραματισμους σε μελί, ξανθο, σκουρο καστανο και δεν ξερω τι αλλο, σηκωνεις τα μαλλακια σου πανω και βλεπεις κατι ασπρες γαϊδουροτριχες κοντα στους κροταφους. Γουατ δε φακ? Ποτε βγηκαν ολες αυτες? Τι θελουν πανω μου? Ασπρισα? Μα δεν ειμαι μεγαλη -εισαι βλακα- δεν εχω οικογενεια, παιδια, εγγονια, δισεγγονα! Τι θελουν εδω οι καταραμενες? Τωρα? Τωρα, που μονο που βλεπω τις βαφες βαριεμαι ακομα και να τις προφερω, πρεπει να κανω ριζα? Τα βασανα φταινε? Οι εγνοιες? Οχι, απλα η κληρονομικοτητα σου μαλλον και τα 27 καλοκαιρια που κουβαλας στις πλατες σου.

Και μου το λεγε η μαμα μου τοτε, αστα καμαρι μου τα μαλλακια σου ησυχα, θα τα βαφεις μια ζωη και θα σιχαθεις τις βαφες και τις ριζες. Ναι καλα, obviously, I couldnt see THAT coming. Ετσι καπως παω κοντρα στις "βαφες που πιανουν τα ασπρα(!!!)" και αρχιζω και τις τραβαω με μανια, να εξαφανιστουν. Και γινεται μια τρελα φυσικα, με πιανει πονοκεφαλος απ τον ξεριζωμο της 3ης ηλικιας -μαζι τους τραβαω και κανα νιατο κατα λαθος και με βλεπω κουρουπα σε λιγο καιρο.

Τι αλλο να κανεις, τι αλλο υπαρχει εκτος απ τη βαφη... Αυτες οι μασκαρες, αυτα τα σκατι κραγιον για τους κροταφους. Αυτα που οταν σε στιγμες απελπισιας πασαλειβε η ερημη η μανα στα ατιθασα ασπρα της, στις εκτακτες περιπτωσεις και εγω την κοροιδευα και την ελεγα βαψομαλλιά. Τα δοκιμαζεις κι αυτα και ειναι ελεεινα και τρισαθλια. Ειναι σαν να χεις πασαλειψει με λασπες το κεφαλι σου. Θα πρεπε να τα αποσυρουν ή να τα βελτιωσουν. DO SOMETHING PEOPLE!

Οποτε αναγκαστικα ή μενεις με τις απαισιες ασπρες -κατσαρες(!)- σου τριχες, σαν κατι ληγμενες θρησκευτικουδες στο σχολειο, που μυριζαν λιβανι και κυρελεησον ή τα βαφεις και το παιζεις οτι δεν συμβαινει τιποτα.

Ετσι καπως λοιπον, καθε τρεις και τοσο, πας και βαφεις τους καταραμενους λευκους λαθρομεταναστες που σου κατσικωθηκαν με το στανιο. Αυτα για τωρα, παω να ξεβγαλω τη βαφη, γιατι θα μου καψει τον εγκεφαλο.

Γεια χαρα... (Ωριμασα τωρα, δεν μπορω να χρησιμοποιω το σαλουτ)

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Αλλαζεις


Αλλαζεις και ολα τα βλεπεις σταθερα και πληκτικα. Προχωρας πιο γρηγορα και αυτα που παλια πηγαινες αργα μαζι τους, τα βρισκεις βαρετα και ανουσια. Αισθανεσαι οτι σερνεις πισω σου καταστασεις, ατομα, σερνεις μια ζωη που αρνειται να επιταχυνει και να σε ακολουθησει. Προσπαθεις να βρεις εναν ρυθμο μαζι της, αλλα δεν τα καταφερνεις. Εκνευριζεσαι, ξεσπας, στεναχωριεσαι. Γιατι? Γιατι να μην πηγαινουν πιο γρηγορα? Γιατι δεν θελουν να σε ακολουθησουν? Γιατι δεν μπορεις να επιβραδυνεις εσυ? Γιατι χαθηκε ο ρυθμος? Ποιος φταιει, εσυ που θελησες να πας πιο γρηγορα ή ολα αυτα που συνεχιζουν με τον ιδιο ρυθμο? Να προσπαθησεις να πας πιο αργα παλι ή να τρεξεις οσο πιο γρηγορα μπορεις και θες και να τα αφησεις να κοπουν? Διχαζεσαι, ξεσπας, στεναχωριεσαι. Κανεις προσπαθεια και τα τραβας με ολη σου τη δυναμη γιατι τα θες μαζι σου παση θυσια. Οσο τα τραβας, τοσο βαραινουν. Ξεσπας, στεναχωριεσαι. Επιβραδυνεις, σκεφτεσαι, μα κατι σε τραβαει μπροστα. Στεναχωριεσαι. Ομως η ζωη σου σε τραβαει μπροστα, δεν μπορεις να την αφησεις. Γυρνας πισω, τα κοιτας, λυγιζεις και επιταχυνεις, μεχρι να κοπουν. Στεναχωριεσαι αλλα συνεχιζεις και οσο προχωρας νιωθεις ολο και πιο ελαφρυς, με περισσοτερες αντοχες και ονειρα. Ακολουθεις τον ρυθμο της ζωης σου, που καταφερε να σε τραβηξει να πας μαζι της πιο γρηγορα.

Ωριμαζεις.

Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013

Με συγχωρεις...Πατας λιγο τη νοημοσυνη μου


Ειναι πραγματικα αστειο. Ειναι αστειο και παραλληλα εξαιρετικα εκνευριστικο, να δειχνεις ποια ειναι η νοημοσυνη σου και οι αλλοι να μην καταλαβαινουν Χριστο, αλλα να ανεβαινουν πανω της και να την τσαλαπατανε χοροπηδωντας σαν ηλιθιοι. Ειναι σχεδον αδιανοητο. Προφανως οι αλλοι ειναι τοσο ηλιθιοι, που αρχικα παιζουν στη ηλικια που βρισκονται και επειτα πανω σε κατι που ξερουν οτι αν συνεχισουν, θα τους παρει ο διαολος.

Το παιζεις χαζος, σε περνανε οντως για χαζο και δεν μπορεις να αντιμετωπισεις την τοση αυθαδεια τής πραγματικης βλακειας. Λες οχι, δεν θα δειξω τιποτα, θα ειμαι ενα μυστηριο. Δεν θα αποκαλυψω ουτε χιλιοστο της σκεψης μου. Σε περνανε παλι για χαζο και ειναι ακομα χειροτερο, γιατι σε περνανε για εναν εντελως ακοινωνητο πανχαζο. Παλι δεν αντεχεις τις συνεπειες της βλακειας των αλλων που σκαρφαλωνει στο σβερκο σου απειλητικα. Και καταληγεις στο οτι θα δειξεις αυτο που πραγματικα εισαι, με εναν ηπιο τροπο, γιατι τους πομπωδεις τυπους κανεις δεν τους παιρνει στα σοβαρα, ουτως ή αλλως. Τζιφος. Καθεσαι και σκεφτεσαι τι πηγαινει τοσο λαθος! Πρεπει να παρεις τα οπλα για να μπουν ολοι στη θεση τους? Γουα δε φακ!

Και δυο ειναι τα τινα. Η κανεις δεν νοιαζεται για αυτο που εισαι και δεν εχει ουδεμια αισθηση της πραγματικοτητας, γιατι ο κοσμος ειναι τοσο βλαμμενος ή ειναι τοσο βλαμμενοι -αυτο δεν αλλαζει- που η βλακεια τούς ωθει στην υπερμετρη αυτοπεποιθηση οτι ειναι πιο εξυπνοι απ ολους τους γηινους και μη. Σε καθε περιπτωση βλεπεις, οτι δεν το νικας το πραγμα.

Και τι να κανεις? Να παραδοθεις? Ειναι δυνατον να τους βλεπεις να σερνονται καταγης και να μηχανορραφουν εναντιον σου και να μην τους πατησεις με το τακουνι σου? Μα ειναι τοσο ηλιθιοι που δεν βλεπουν οτι τους βλεπεις απο πανω να σερνονται σαν τα σκουληκια? Μαλλον ναι. Και εκει βλεπεις, οτι δεν αξιζει να ασχοληθεις παρα πανω. Απλως βαστα γερα, προσπαθησε να μην ξεχασεις τους καλους σου τροπους και αγνοησε τους ή λυπησου τους. Αν παλι ξεχασεις για λιγο τους καλους σου τροπους,καλυτερα...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Ο καφρος και ο τιμωρος


Εχω ξαναπει και στο παρελθον, ότι λογω της παραξενιας που με δερνει, ΠΑΝΤΑ, μα ΠΑΝΤΑ στο σινεμα, καθεται διπλα μου ο πιο ακατανομαστος, ο πιο απροσαρμοστος, ο πιο καφρος του κοσμου. Αυτος, που κανει τα παντα για να του φορεσω τα ποπ κορν κολαρο, να τον λουσω με βενζινη και να αναψω ενα τσιγαρο διπλα του. Στον περιεργο διπλα καθεται παντα ο μαλακας, ετσι για να τεσταρει λιγο τα νευρα απο γκοφρέ του περιεργου.

Πηγα παλι σινεμα λοιπον χθες και φυσικα με το που εκατσα, εριξα μια πλαγια ματια στον διπλανο μου για να τσεκαρω γρηγορα τι φρουτο ειναι κι αν θα δουμε ταινια ή θα ανεβοκατεβαζουμε καντηλια παλι. Φανηκε νορμαλ. ΧΑ ΧΑ. ΑΜ ΔΕ! Γυρναει και μου λεει ο θρασυτατος "ελπιζω να μην σας ενοχλουμε". "Οχι καλε" ειπα η ευγενεστατη και ΑΝΙΔΕΗ. Το ειπε και το εννοουσε ο καφρος! Πού να φανταστω τι ηθελε να πει. Σκεφτηκα οτι το πε επειδη βολευε το σωμα του στην καρεκλα, αυτο το περιτυλιγμα της βλακειας και της γελοιοτητας. Ομως, ηξερε τι ελεγε. Ακομα και ο ιδιος, πρεπει ωρες ωρες να αυτοχαστουκιζεται, απο τα ξερασματα που ξεστομιζει.

Αρχιζει το εργο και ανοιγει μια τεραστια σακουλα με πατατακια. -"Ω ρε πουστη".- Βαζει τα θρι-ντι γυαλια και ειναι σαν να ανοιγει τον ασκο του Αιολου με τις μαλακιες, σαν να φοραει τη μασκα της ηλιθιοτητας. Ξεκιναει να σχολιαζει απ τα τρέιλερ. Δεν κρατιεται ο ανθρωπος, ειναι ξεκαθαρο. Τρεφεις καποιες ελπιδες οτι μετα θα βγαλει τον σκασμο. ΧΑ ΧΑ (ξανα). ΑΜ ΔΕ(ξανα). Παραλληλα με τους ηθοποιους, σχολιαζει και δεν αφηνει ουτε παυση να πεσει κατω. Τα λεει στην βαρεμενη διπλανη του και γελανε σαν καραγκιοζηδες. Σκεφτεσαι, "αν υπαρχει θεος, ας πνιγουν με τα πατατακια, ας παει λιγη κοκα κολα στους πνευμονες, ας ανοιξει μια καταπακτη κατω απ τις θεσεις τους κι ας χαθουν". Αλλα ο Θεος ή βλεπει το εργο σε καμια θεση πιο κατω ηρεμα -δεν πας να κατσεις διπλα του?- ή θελει να τεσταρει την πιστη σου -ιιινκ ΖΟΝΚ. Εχεις αρχισει να νιωθεις αυτο το γνωστο μυρμηγκιασμα στο κεφαλι σου και δακρυα απελπισιας πανε να βγουν κατω απ τα θρι-ντι γυαλια σου. Εισαι συντονισμενος απολυτα στις βλακειες που λεει ο στοκος με τις γυαλουμπες διπλα σου.

Οταν το βουλωσει, πεφτεις στα γονατα να φιλησεις τη σαπια μοκετα του σινεμα, μεχρι που ακους το πρωτο κρατς και νιωθεις το πατατακι εγκλωβισμενο στα τσαουλια τού αχωνευτου. ΕΚΕΙ, του βγαινει ολο το ΤΑΚΤ. Το τρωει με διαλειμματα καποιων δευτερολεπτων, για να μην ακουστει στην αιθουσα το μανιασμενο αλεσμα της ψημενης πατατας και ενοχλησει. Εσυ ομως διπλα, εχεις αρχισει να ιδρωνεις, γιατι ζεις το μαρτυριο της επομενης μασησιας. Περιμενεις το επομενο κρατς. Και το επομενο. Και οσο περιμενεις, τοσο μπηγεις τα νυχια σου στο καουτσουκ χερουλι της θεσης σου. Το τελευταιο, δεν ειναι κρατς, ειναι νιατς, αφου πλεον η πατατα εχει παπαριασει, μετα το πενταλεπτο που τη φυλαει το σιχαμα του ελεους στο στομα του.

Ολα αυτα τα εφιαλτικα συμβαινουν και εσυ, το μονο που κανεις ειναι να σφιγγεις τα δοντια σου και να ξεφυσας με μενος. Κατι, που δεν ξερω τι, ισως το μπαλετο, τα γαλλικα και το πιανο, σε κρατανε απ το να τον ξεφτιλισεις σε ολη την αιθουσα και να τον πιασεις απ τον λαιμο σαν το κοκορι, μεχρι να σταματησει να καταπινει.

Σε αυτο ακριβως το σημειο, ΑΝ εισαι τυχερος, μπαινει ο τιμωρος. Στις καλες μερες, καθεσαι διπλα στον μαλακα μεν, πισω απ τον τιμωρο δε. Ο τιμωρος, τις περισσοτερες φορες, ειναι μια μεγαλη, ευσωμη γυναικα, με τη φωνη της Σωτηριας Μπελλου και εντονη κολωνια -αυτη, που αν την μυριζεις για πολλη ωρα, μενεις αναισθητος και σου κανουν εξαγωγη χωρις να παρεις πρεφα. Αυτος ο δρακος του καλου, αυτος ο "γεματος" αγγελος με την βαρια μυρωδια,εσκασε με φορα στη γη για να σε προστατευσει. Ειναι ο προστατης του καλου, ειναι το στομα της δικαιοσυνης και το χερι του νομου. Στο πρωτο τσικ που θα κανει ο καφρος, ερχεται ο τιμωρος με βραχνο και επιβλητικο ΣΣΣ(ΓΓΓ)ΟΥΤ! Ο καφρος, επειδη ειναι καφρος, θα συνεχισει. Τοτε, αργα και αποφασιστικα, ο δρακος της δικαιοσυνης και φυλακας της ησυχιας, γυρναει τον παχυ σβερκο του και λεει κουβεντες που ηχουν σαν μουσικη απ τα ουρανια, που χαϊδευουν τα αυτια σου και "λουζει" τον καφρο.

Ο καφρος, επειδη ειναι μια θρασυδειλη κρυαδα με ημι-ανθρωπινη οψη, επιτελους το βουλωνει και λουφαζει κι εσυ δοξαζεις τον τιμωρο, που ειναι η φωνη της φωνης σου και μια πιο τραχια προεκταση του εγω σου, που καθεται επιβλητικα στο μπροστινο καθισμα.

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013

Λογος για να με μισησει ο Δαλάι Λαμα και οι φιλοι του


Τα 26 ολοκληρα χρονια μου, θεωρω οτι μου χουν μαθει πολλα. Κι αυτο γιατι καθομαι και ξοδευω πολυ χρονο να σκεφτομαι -και νουνίζω, νουνιζω, νουνιζω. Μ αρεσει και τη βρισκω, να περναω χρονο με τον εαυτο μου και μονο με τον εαυτο μου και να ζυγιζουμε τα πραγματα, να βρισκουμε τα λαθη, τις αδυναμιες μας, αλλα και τα ατου μας. Να βρουμε ποιο πραγματικα ειναι το νοημα της ζωης.

Μια απ τις επικεφαλιδες που εχουμε βαλει και πιστευουμε ακραδαντα, ειναι "να μην χαλιεσαι για κανεναν και με κανεναν". Δεν ξερω αν φταιει οτι οι γονεις μου καταφεραν να διαμορφωσουν εναν αρκετα ισορροπημενο (γουαου) -και μετριοφρονα (γουαου ΞΑΝΑ)- ανθρωπο ή αν εχω ψηλα επιπεδα "στ'αρχιδισμου" στο DNA μου (παιζει κι αυτο), αλλα δεν με νοιαζει δυστυχως να αποδειξω τιποτα σε κανεναν. Βασει αυτου λοιπον, διαλεγω ποιος μου κανει και ποιος με χαλαει και ετσι πορευομαι. Αν με χαλας, δεν σε βαζω σε μπλακ λιστ οπως η Ατζελα, απλως δεν ασχολουμαι ντιπ.

Ειμαι -οσο κι αν σου φαινεται αδιανοητο απο δω που στα λεω-, ενα αρκετα ευγενικο ατομο. Ευγενικη και δοτικη με τα προσωπα που αγαπω. ΟΜΩΣ με τα προσωπα που δεν παω, ειμαι ενας εφιαλτης. Εχω προβληματιστει, να σου πω την αληθεια, με αυτη μου την αντικοινωνικη, οχι ομως τοσο μισανθρωπίστικη συμπεριφορα, αλλα παντα καταληγω οτι "μωρε καλα κανω, χου κεαρς". Ποιος ο λογος, αν η "φατσα" σου, το attitude σου, ο χαρακτηρας σου ή ο,τιδηποτε αλλο πανω σου δεν μου κανει και μου χεζει τη μερα αναποδα, να κατσω να στο παιξω φιλη ή αρκουδακι της αγαπης??? Θες υποκρισια στη ζωη σου? Οχι. Ε τοτε?

Και για να ειμαι πιο ειλικρινης, δεν με νοιαζει καν τι θες εσυ. Εγω δεν γουσταρω να καταπιεζομαι για να φτιαξω τη μερα κανενος. Δεν θα σε βρισω -εκτος κι αν το πας γυρευοντας- απλως θα σε αγνοησω. Δυστυχως γαμωτο, αυτο ειναι που κανει το πραγμα να κοβει. Αγνοεις καποιον, κι αυτος το παιρνει πατριωτικα. Ετσι λοιπον, ο αλλος σού χωνεται πιο πολυ, εσυ φορτωνεις κι αλλο και μετα, γινεσαι ξυνη. Ωχου μωρε, δεν θελω να ξυνιζω, γιατι γεμιζω ελευθερες ριζες και κανω ρυτιδες στα μουτρα μου.

Γι αυτο λοιπον, ολοι εσεις που δεν παω, ειτε γιατι ειστε ρηχα και ανουσια ατομα, ειτε κομπλεξικα και δηθεν, ειτε γιατι δεν ξερω γιατι και τι στραβο κουβαλατε στα κακοφτιαγμενα κορμια σας, δεν τρεχει τιποτα, πειτε οτι δεν ταιριαζουν τα χνωτα μας -τα δικα σας βρωμανε. Εγω τα χω βρει με τον "σνομπισμο" μου και τους -λιγους και καλους- υπεροχους ανθρωπους που εχω διπλα μου.

Ετσι καπως λοιπον, φιλοι του Δαλάι, ναι, δεν ειμαι ζεν τυπος απο αποψη και ουτε προκειται να γινω ποτε, μονο αν γερασω και το χασω.

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Lucky 13


Καλη χρονια!!!

Εφυγε το σκατο12! Επιτελους! Αφου μας αποδεκατισε, αφου στο τσακ αφησε και μερικους πισω, εφυγε! Ελπιζω το 13 να ειναι καλυτερο και να μας αφησει ο,τι νευρα μάς μεινανε απειραχτα. Δεν θα ανεχτω τιποτε απο το 13! Μου χρωσταει πολλα! Ας τα συννενοηθει με το 12 να τα βρουν να τα πατσισουν. Νοτ μαι τζομπ ενιγουει!

Ευχομαι ο,τι καλυτερο σε ολους σας!

Ερχομαι με νεες αναρτησεις!

Σας αγαπω!

Φιλουμπες!