tag:blogger.com,1999:blog-80861673215405096662024-03-13T02:52:06.764+02:00EΓΩ Θα Σου Τα ΠωElia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.comBlogger169125tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-26214966621968999662017-02-27T12:48:00.001+02:002017-02-27T13:10:42.821+02:00Τα φρούτα του δρόμου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgysR-bm-X6zYU7pDNwyzj6p8Yorydhh4x7CII-53_VaHi7q_QIHI3q0u-N200FsXWogf0cQdbv0qL29_WvrqPUCUlb6zW_SgaoF6YLEH38RBdDG1yeqVy9vUY_1uvarV0U6UP-2c98fUQ/s1600/bad-driver.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgysR-bm-X6zYU7pDNwyzj6p8Yorydhh4x7CII-53_VaHi7q_QIHI3q0u-N200FsXWogf0cQdbv0qL29_WvrqPUCUlb6zW_SgaoF6YLEH38RBdDG1yeqVy9vUY_1uvarV0U6UP-2c98fUQ/s400/bad-driver.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν το τραγικό δυστύχημα που συνέβη χθες, γι' αυτό και έχει έναν πιο σατιρικό χαρακτήρα. Είναι εξαιρετικά λυπηρό το συμβάν αυτό όπως και πολλά άλλα που έχουν προηγηθεί του συγκεκριμένου. Ας το βάλουμε όλοι καλά στο μυαλό μας ότι οι κανόνες στους δρόμους δεν υπάρχουν για πλάκα και η παραβίασή τους κοστίζει τη ζωή μας. Και το κράτος ας φροντίσει να σφίξει λίγο τα πράγματα εδώ που χρειάζεται, μπας και συνετιστούμε με τον φόβο ότι θα βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη στην εκάστοτε μαλακία μας, γιατί μάλλον αλλιώς δεν καταλαβαίνουμε.)<br />
<br />
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Στους δρόμους συμβαίνει το συμπούρμπουλο! Όταν αναγκάζεσαι να κυκλοφορήσεις καταλαβαίνεις τη σιχαμάρα που επικρατεί. Ο καθένας όταν μπαίνει στο αμάξι του, χάνει την ανθρώπινή του συνείδηση και βγάζει τον ηλίθιο που κρύβεται μέσα του. Κάνετε ό,τι μαλακία σάς έρθει στο κεφάλι άνθρωποι. Βγαίνει ο εγωκεντρισμός και η χειρότερη αηδία που μπορεί να γεννήσει ο οργανισμός σας.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Ας πάω στον εγωκεντρισμό. Δις ιζ μάντνες. Θεωρούν αρχικά ότι η λωρίδα που έπιασαν τους ανήκει. Γράφει το όνομά τους κι αν πάει κάποιος να μπει, θα του φάνε και τα φλας -ΦΛΑΣ ΑΚΟΥΤΕ?? ΦΛΑΣ- άμα τολμήσει να την δανειστεί.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Στην επόμενη κατηγορία είναι οι άλλοι πανηλίθιοι που νομίζουν ότι όλες οι λωρίδες τούς ανήκουν και κατά συνέπεια μπορούν να σουλατσάρουν απ΄τη μια στην άλλη ανενόχλητοι ΧΩΡΙΣ ΦΛΑΣ, γιατί έτσι. Κι άμα τους κουνηθείς θα φας και το βρισίδι σου και το μεσαίο δάχτυλο, γιατί και ποιος είσαι εσύ που θα τους συνετίσεις.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Μένοντας για μια κατηγορία ακόμα στα εγωκεντρικά γουρούνια, έχουμε τους "σταματάμε όπου λάχει εμείς οι βλάχοι". Σόρυ στα γουρούνια και τους βλάχους. Σε λεωφόρους, σε μονόδρομους και σε στενά, πάντα υπάρχει ο αμπλαούμπλας που έχει μαρμαρώσει για να πάρει πακοτίνια απ΄το περίπτερο ή για να κόψει τα νύχια του. Ούτε αρουραίος δεν χωράει να περάσει από δίπλα, αλλά αυτός στα πακοτίνια του όλα. Χέστηκε πατόκορφα.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Οι φουλαριστοί είναι οι χειρότεροι. Με αγχώνουν πιο πολύ κι απ΄τον οδοντίατρο. Οκ, η αριστερή είναι για να πηγαίνεις φορτσάτος δεν λέω. Όχι όμως για να παίρνεις φόρα για απογείωση. Μέσα σε δευτερόλεπτα, ξάφνου βλέπεις ένα αμάξι πίσω σου να σκάει απ΄το πουθενά και να σου παίζει φώτα, να σου κάνει τζαρτζαρίσματα για να σε περάσει. Νόου οφένς, αλλά τις περισσότερες φορές μέσα κρύβεται ένας αρκουδόγυφτος με μια τσιμπούκα ΝΑ στο στόμα και τα τριγλυκερίδια καθήμενα στους ώμους του, στα πρόθυρα εγκεφαλικού απ΄την αργοσύνη σου. Θα σε περάσει πάντα, για να καταλήξετε στο κόκκινο 10 μέτρα πιο πέρα, δίπλα δίπλα.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Οι άνω των 100. Δεν με νοιάζει που πάνε αργά. Ίσα ίσα μετά τον φουλαριστό, βρίσκεις έναν μαθουσάλα πιο κάτω και τον παίρνεις από πίσω πηγαίνοντας με 30χλμ, για να σκουπίσεις τον ιδρώτα σου και να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου. Αυτοί οι καλοσυνάτοι κατά τ' άλλα, κάνουν το άλλο το καλό που σε κάνει να ρουφάς τα άντερα σου και να καταπίνεις τις αμυγδαλές σου. Άμα είναι στο πλάι σου, αρχίζουν σιγά σιγά να σε πλησιάζουν. Γέρνουν αυτοί μέσα, γέρνουν και το αμάξι έξω. Γερνάς κι εσύ 20 χρόνια.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Οι μπιζνάτοι. Αυτοί που μήτε μέιλ, μήτε νοτιφικέισον στο φέισμπουκ δεν αντέχουν να χάσουν. Στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι το κινητό, το τάμπλετ, το πισί κι ο αστρολάβος. Ε αυτούς μην τους κακοκαρδίζεις για το φλας, δυο χέρια έχουν οι άνθρωποι, με τί να το κατεβάσουν, με τη μύτη? Όταν σε πιάνει φανάρι και ακούς τα φρένα να σκάβουν την άσφαλτο απ΄τον πίσω σου, γυρνάς και πάντα είναι φωτισμένος από μια μπλε οθόνη και κοιτάει γουρλά. Ναι γελοίε, μας έπιασε το φανάρι ενώ εσύ έκανες λάικ στο προφίλ του/της Μάκης-Λούλα.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Ο αναποφάσιστος. Βγάζει φλας και δεν στρίβει. Βγάζει αλάρμ και δεν σταματάει. Σου κάνει νόημα να περάσεις και δεν σε αφήνει. Βλαμμένος και ψυχούλα. Πάντα όταν τον βρίσεις ζητάει συγγνώμη και σου λιώνει την καρδιά #νοτ.</div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px; min-height: 19px;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div style="-webkit-text-stroke-color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-stroke-width: initial; font-size: 16px;">
<div style="text-align: justify;">
Αυτά τα φρούτα τρως στη μάπα κάθε μέρα και αποτελούν το αλατοπίπερο της ζωής και του δρόμου. Όπα πράσινο σας αφήνω.<br />
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-86656503937552020142017-02-06T13:39:00.001+02:002017-02-06T13:53:41.541+02:00Haters gonna hate<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3N7wRqN9RNG2IZ8YYBiFzfJSkmFPLGzehD_Zhrm_TzmgAm4sCgC2sFGfWLqEgaaEFVqZ88ALkXzhB7XSZLYAOusAO09MbQR6Y5mn_CzgpygicoH2ctlPvoAE-27EE3l7IZpyU4tXPaS4/s1600/hater+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3N7wRqN9RNG2IZ8YYBiFzfJSkmFPLGzehD_Zhrm_TzmgAm4sCgC2sFGfWLqEgaaEFVqZ88ALkXzhB7XSZLYAOusAO09MbQR6Y5mn_CzgpygicoH2ctlPvoAE-27EE3l7IZpyU4tXPaS4/s400/hater+1.jpg" width="391" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μιλάμε για πολλή κακία. Πάρα πολλή. Ο ένας θέλει να βγάλει τα μάτια του άλλου χωρίς να κοιτάει καν τη δική του καμπούρα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να εκκρίνουμε ενδορφίνες όταν εκκρίνουμε χολή για τον διπλανό μας. Και πάει στο διάολο για τον διπλανό που μπορεί και κάτι να έκανε και να στην έσπασε. Αλλά και για άλλους άσχετους, που μήτε ξέρουμε και μήτε μας ξέρουν.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το χρήσιμο κατά τα άλλα και "γλυκούλι" ίντερνετ έχει ανοίξει τις πόρτες της κολάσεως. Είμαστε όλοι διαθέσιμοι προς βορά και όλοι εν δυνάμει θύτες. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε τον τρισχειρότερο εαυτό μας, αυτόν που καταπιέζεται στο ρίαλ λάιφ από τα πρέπει, τους κανόνες και τους καθωσπρεπισμούς. Μπορούμε να βγάλουμε τον αυθεντικά κομπλεξικό και μικρό εαυτό μας και να κράξουμε, να κατασπαράξουμε τον οποιονδήποτε. Γιατί? Γιατί μπορούμε και γιατί είμαστε τόσο μαλάκες και κότες που από κοντά όχι απλά δεν θα το κάναμε, αλλά ιδρώνουν οι παλάμες μας όταν βλέπουμε άνθρωπο στα 5 μέτρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μια "βόλτα" σε δημόσια ποστς στο φέισμπουκ να κάνεις, συναντάς πολλά τέτοια απολειφάδια. Ανθρωπάκια ευνουχισμένα, τα οποία αρέσκονται στο να κάνουν επίθεση στον χ που υποστηρίζει τον ψ -φυσικά και ο χ και ο ψ παντελώς άσχετοι και άγνωστοι αναμεταξύ τους. Εκεί είναι η τρέλα. Την καταπίεση που τρώει ο κάθε πικραμένος από το κοινωνικό του περιβάλλον, μα από μάνα είναι, μα από γυναίκα είναι, μα από άντρα, αφεντικό, συνάδελφο ή αδελφό πάει και την ξερνάει ιντερνετικά ολούθε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρακολουθώ πολλές γιουτιούμπερς, γιατί για μένα είναι μεγάλη στιγμή χαλάρωσης το γιούτιουμπ. Είναι κοπέλες που απ' το πουθενά έχουν καταφέρει να έχουν πόσα εκατομμύρια κόσμο να τις ακολουθεί, κάνουν εξαιρετικής ποιότητας βίντεο, πιο επαγγελματικά κι από επαγγελματίες. Χαλάνε ώρες, χρήματα και κόπο για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Όλες λοιπόν ΜΑ ΟΛΕΣ έχουν αναφερθεί στους "χέιτερς". Αυτά τα αποτυχημένα, κομπλεξικά άτομα, που πάνε και τις βρίζουν χωρίς κανέναν λόγο και αιτία, απλώς γιατί το να ρίξουν κάποιον ψυχολογικά ανεβάζει τους ίδιους. Κρίνουν τα πάντα και τους πάντες ποιοι? Οι τελευταίοι των τελευταίων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το να κράζεις κόσμο αβέρτα όμως, δεν ρίχνει πραγματικά τον άλλον. Μπορεί να τον πικράνει προσωρινά, αλλά κάποια στιγμή θα ξεπεράσει το κοντόφθαλμο του πράγματος και θα δει πιο πέρα. Θα γίνει πιο δυνατός και θα πάψει να ασχολείται μαζί σου. Θα είναι και επιτυχημένος και ξέγνοιαστος. Εσύ όμως, θα συνεχίσεις να είσαι ένας μίζερος άνθρωπος που μόνο μίσος δίνει και εισπράττει, ένας αποτυχημένος, γιατί κανείς δεν πρόκοψε κοιτώντας και κρίνοντας τις ζωές των άλλων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ζωή είναι πολύ πιο σπουδαία απ' το φθηνό, κατινίστικο κουτσομπολιό. Πολύ πιο σπουδαία από τον μικρό, πολύ μικρό κακόκοσμό σας. Επίσης η ζωή είναι και επιλογές. Επιλέγεις αν θα τη ζήσεις εντός ή εκτός του υπολογιστή σου. Επιλέγεις αν θα τη ζήσεις κοιτώντας προς την εξέλιξη ή το βάλτωμα. Επιλέγεις αν θα τη ζήσεις ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος. Επιλέγεις αν θα ζήσεις τη ζωή τη δική σου ή τις ζωές των άλλων.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwVY2x10GILWfJlAT_5xl0QrWQAqiB3G5IS6wf2MsudevKLNsf4BGnCi-tO5Zy_izR8zqNdpcw0q2PGffRR92ORuo0mwWnGB-vUB5p6ElQNadTY1KgFkUv0lsaoSdjW-Po5-KgX3k6rqI/s1600/hater+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwVY2x10GILWfJlAT_5xl0QrWQAqiB3G5IS6wf2MsudevKLNsf4BGnCi-tO5Zy_izR8zqNdpcw0q2PGffRR92ORuo0mwWnGB-vUB5p6ElQNadTY1KgFkUv0lsaoSdjW-Po5-KgX3k6rqI/s400/hater+2.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-61180357688082502132017-02-02T13:02:00.002+02:002017-02-04T19:28:16.481+02:00"Αφεντικά" και δούλοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyyENquQSxqWPMWBsAzUZBPdOjeTaryvQAkppp-FppJuYedDVzlOxVLq8BR49t3YsErkA2koIVScUfL4b8PQLiJFB_duCSjQjbO2ODfIr6l-xEJFlankwZKn6XG-DpGunHu2LaHoTLJOg/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="296" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyyENquQSxqWPMWBsAzUZBPdOjeTaryvQAkppp-FppJuYedDVzlOxVLq8BR49t3YsErkA2koIVScUfL4b8PQLiJFB_duCSjQjbO2ODfIr6l-xEJFlankwZKn6XG-DpGunHu2LaHoTLJOg/s400/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Γειά και χαρά! Έχω καιρό να σας τα πω, γιατί με χτύπησαν αλύπητα οι καταραμένες ιώσεις. Που αυτές δεν ήταν ιώσεις, ήταν οι επτά πληγές του Φαραώ, αλλά ένιγουει. Να με σχωρνάτε λοιπόν για την αποχή.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα θα θίξω ένα θέμα που φέρνει βόλτα καιρό στο μυαλό μου. Δεν ξέρω πως τους λένε σε σωστά ελληνικά -θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μια ωραία λέξη αν και δεν τους αξίζει. Αναφέρομαι στους παρτάκηδες, εαυτούληδες.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι αρκετοί τέτοιοι γύρω μας. Άτομα που κατά γενική ομολογία θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο και εμάς τους υπόλοιπους πανηλίθιους. Άτομα που θεωρούν ότι όλοι έχουμε γεννηθεί για να τους έχουμε στα πούπουλα και εκείνοι για ευχαριστώ να ρεύονται στα μούτρα μας. Γιατί? Μα γιατί έτσι αγαπητέ. Γιατί μπορούν και γιατί το θράσος τους μας αφήνει βουβούς, κοινώς μαλάκες και τους δίνουμε χώρο και το δικαίωμα να μας πατήσουν τα κεφάλια στη γη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το βασικό τους χαρακτηριστικό λοιπόν έγκειται στη λογική ότι εσένα ο Θεός σε έπλασε δούλο κι εκείνους αφεντικά. Εσύ γεννήθηκες για να εξυπηρετείς ή καλύτερα για να υπηρετείς κι εκείνοι για να υπηρετούνται. Αντάλλαγμα δεν γνωρίζουν. Δηλαδή δεν είναι ότι εντάξει αδερφέ, θα σε βοηθήσω εγώ τώρα κι όταν σε χρειαστώ -άμα σε χρειαστώ- θα βοηθήσεις κι εσύ εμένα. Όοοχι. Θα σου πιουν το αίμα με το καλαμάκι κι όταν τελειώσει θα σε χαστουκίσουν κι από πάνω γιατί τελείωσε. (Και τα λέω αυτά ούσα μεγάλη φαν της ανιδιοτέλειας για να μην παρεξηγηθώ).</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και το περίεργο θα σου πω που είναι. Λένε ότι τάχα μου οι άνθρωποι έχουν λογική, συναίσθημα, αναγνωρίζουν, εκτιμάνε κλπ. Φέρονται όμως έτσι σκατένια. Και ο σκύλος μου, που είναι σκύλος, δηλαδή ζώο -που πολλοί το χρησιμοποιούν υποτιμητικά αυτό- όταν του βάζω το φαγητό του, μου φέρνει "δώρο" το αγαπημένο του παιχνίδι και το ακουμπάει στα πόδια μου! Δηλαδή μου προσφέρει αυτό που αγαπά για να τον ταΐσω. Άκουσον άκουσον! Ο σκύλος -εκτιμάει το ζωντανό! Και μετά με κοιτάνε αλλήθωρα και στραβωμένοι όταν λέω ότι αγαπώ τα ζώα πιο πολύ απ' τους ανθρώπους.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι λοιπόν, πώς να μην προτιμάς τα ζώα? Γενικότερα όταν κάποιος σε εξαναγκάζει ή σε πιέζει έχεις την τάση να τσινάς. Αντιθέτως μπορείς να γίνεις θυσία χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, αν νιώθεις ότι το κάνεις από μόνος σου, ελεύθερα κι απ΄τη χρυσή σου την καρδιά που υπάρχει, άσχετα αν κάποιοι σου βγάζουν τη σκοτεινή της πλευρά.</div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-73902149625027469872016-12-22T19:05:00.001+02:002016-12-23T09:01:50.908+02:00Χριστούγεννα Πρωτούγεννα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaMaARiZCsuRcceKUTQHJePkO8TBwZcUauL7ItzmwSR78MsGMltbMavm9xibkflYqe7ZUDFZowCLhLxIMdKYYwSoWAZVqwLWoS4EUfkLjHvcBy2MPFXBlVaKPZm95HsgC2MLQrmTW4JSw/s1600/homer+xmas+1.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaMaARiZCsuRcceKUTQHJePkO8TBwZcUauL7ItzmwSR78MsGMltbMavm9xibkflYqe7ZUDFZowCLhLxIMdKYYwSoWAZVqwLWoS4EUfkLjHvcBy2MPFXBlVaKPZm95HsgC2MLQrmTW4JSw/s400/homer+xmas+1.gif" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Τα Χριστούγεννα είναι μια αγαπημένη περίοδος για τους μικρούς. Και για τους μεγάλους. Ειδικά τους μεγάλους σαν εμένα που είναι λίγο ξεμωραμένοι. Που δεν θα τους χάλαγε να υπάρχει όντως Άγιος Βασίλης και να τους φέρνει ο ίδιος τα δώρα αυτοπροσώπως -ξέρεις από την καμινάδα, με τους ταράνδους, τα ξωτικά και τα σχετικά! Πράγμα που δεν θα χάλαγε ούτε τους φίλους και συγγενείς που ξηλώνονται για να ικανοποιήσουν τον κακομαθημένο ενήλικα μούλο τους -που κατά βάθος λατρεύουν βέβαια. Και θα σου πω μερικούς λόγους για να αγαπάς κι εσύ τα Χριστούγεννα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βγάζεις με ανελέητο τρόπο το κιτς που ίσως και να καταπιέζεται τελικά μέσα σου όλο τον χρόνο. Τα Χριστούγεννα είναι Χριστούγεννα. Με τα όλα τους. Δεν θέλουν τσιγγουνιές, δεν θέλουν μέτρο. Θέλουν χαμό και λαμπάκια. Πολλά λαμπάκια. Δεν είμαι απ' αυτούς τους θεούληδες που το σπίτι απ΄έξω γίνεται όλο μια φωτεινή επιγραφή, αλλά μέσα θέλω πολύ πράσινο, θέλω λαμπιόνια και στολίδια. Να αλλάζει η ατμόσφαιρα. Να νιώθεις την αλλαγή. Να βλέπεις το έλατο και να θες να μπεις στη φάτνη, να μεριάσεις τον Χριστό και να κοιμηθείς δίπλα στα πρόβατα. Τί πιο ωραίο απ΄το να χουχουλιάζεις σε γιορτινή ατμόσφαιρα ενώ ακούς Frank Sinatra και φοράς τις γιορτινές χνουδωτές σου κάλτσες? Τί πιο ωραίο απ΄το αναμμένο τζάκι, τα κάστανα και μια χριστουγεννιάτικη ταινία? Απ' τα χριστουγεννιάτικα γλυκά!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μελομακάρονα! Και κουραμπιέδες. Είμαι περισσότερο φαν των μελομακάρονων είναι η αλήθεια. Οι κουραμπιέδες λερώνουν και κάπως σε πνίγουν ενώ τους μασάς. Είναι αυτό που μασάς-αναπνέεις και η άχνη πάει και κολλάει στο λαιμό και σου πετάγονται τα μάτια έξω. Και πίνεις νερό, αλλά γίνεται λάσπη και δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Νόστιμοι παρόλα αυτά, απλώς όχι τόσο λειτουργικοί όσο θα θελα. Ενώ τα μελομακάρονα... Αεροδυναμικό σχήμα, σωστό μέγεθος και ευκολοκατάπιωτα. Άσε που περνάς απ΄το τραπέζι, τσιμπάς ένα και αν δεν είσαι και ατζαμής με το καρυδάκι, δεν σε παίρνει και πρέφα κανείς. Ενώ ο κουραμπιές αφήνει αποτύπωμα μέχρι και κάτω απ' την παντόφλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα μείνω στο φαΐ και θα πάω πιο συγκεκριμένα στη γαλοπούλα και ακόμα πιο συγκεκριμένα σ΄αυτό που κρύβεται μέσα της. Τη γέμιση. Μπορώ να τρώω γέμιση για έναν μήνα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Τη γαλοπούλα γενικά απλώς την ευχαριστώ που υπάρχει για να φιλοξενεί την υπέροχη, τη ζουμερή γέμιση. Έγινα αρκετά σαφής θεωρώ. Το άλλο ωραίο είναι το κρέας με τα δαμάσκηνα, τα βερύκοκα και τα κάστανα. Τα δαμάσκηνα δεν τα θέλω, αλλά για κάποιο λόγο είναι σαν αναγκαίο κακό. Όσες φορές πω μωρέ μη βάλετε δαμάσκηνα παίρνω την απάντηση "ε όχι και να μην μπουν δαμάσκηνα!" οπότε απλώς τα μεριάζω -κακήν κακώς, γιατί γίνονται νιανιά- και τρώω το υπόλοιπο θεσπέσιο πιάτο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κάτι ακόμα που δειλιάζω να αναφέρω εκτενώς λόγω κρίσης -και για να μη με πάρετε με τις πέτρες- είναι τα δώρα. Κατανοώ την κατάσταση, ρίχνω τις προσδοκίες, αλλά τα δώρα πάντα είναι μια πηγή χαράς. Και ένα σκατό ακόμα δίνει μεγάλη χαρά. Και οκ, δεν είναι τα υλικά αγαθά, είναι οι στιγμές, είναι η διάθεση και όλα αυτά καλά, αλλά και τα δώρα είναι δώρα. Θέλω να δω κάτω απ΄το δέντρο κάτι βρε παιδί μου. Με το περιτύλιγμά του, την κορδέλα του, τη σακούλα του. Να χαίρομαι να ανοίγω!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το άλλο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι έχεις να περιμένεις τις δύο φάσεις. Δηλαδή υπάρχει χαρά σε δόσεις. Μια βδομάδα περιμένεις τα Χριστούγεννα, την άλλη την πρωτοχρονιά. Σε φάση δεν έχεις το "ωχ μωρέ πέρασε τι κρίμα". Όχι, έχεις και δεύτερο γύρο στα καπάκια. Ίσα που προλαβαίνεις να πάρεις τα ίσια σου απ΄το ένα πάρτυ και τσουπ έχεις και δεύτερο ακόμα πιο γκράντε. Ε μετά νταξ, παραείσαι χώμα για να θες και τρίτο -είμαστε και μιας κάποιας ηλικίας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γενικά τα Χριστούγεννα, έχουν δικό τους άρωμα και χρώμα και μπορούν να σου αλλάξουν τη διάθεση, την καθημερινότητα και τα κιλά.</div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-8490662407785297302016-12-15T15:00:00.001+02:002016-12-15T15:00:39.490+02:00Ξύπνα!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ExwAHAN3_CU8SNOALhQVtUviR94PK0C8dA2CaDkwDOU4YWW8cPSEdU1njeAVjafDFqbc6AG5_my_VbdXSAa9-wBhVtK18KycZXTq5L1QVf2oY5kiV7KE-5Kh_AW14P1wgz4-Nuh1Jt0/s1600/wake-up-and-live-wake-up-quote.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="262" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ExwAHAN3_CU8SNOALhQVtUviR94PK0C8dA2CaDkwDOU4YWW8cPSEdU1njeAVjafDFqbc6AG5_my_VbdXSAa9-wBhVtK18KycZXTq5L1QVf2oY5kiV7KE-5Kh_AW14P1wgz4-Nuh1Jt0/s400/wake-up-and-live-wake-up-quote.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Η τάση προς την τεμπελιά είναι έμφυτη σε όλους μας. Το να κάτσεις ανάσκελα και να μην κάνεις τίποτα, να κάτσεις ανάσκελα και να έρθει κάποιος να σε ταϊζει με το καλαμάκι μέχρι να ανοίξεις, ακούγεται πολλές φορές αρκετά δελεαστικό. Ειδικά μετά απο περιόδους εξαντλητικής κούρασης, μετά από περιόδους που οι μαύροι κύκλοι σου έχουν αποκτήσει προσωπικότητα και νεύρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο ύπνος είναι πηγή νιότης και εργαστήριο ανάπλασης. Είναι λυτρωτικός, είναι απολαυστικός, είναι το κάτι άλλο, ειδικά τώρα το χειμώνα που γίνεται αυτόματα και πιο βαρύς. Είμαι μεγάλη φαν του θα μπορούσα να πω. Μπορώ να κοιμηθώ απ΄τις 10 το βράδυ χωρίς καμία δυσκολία και ενοχή. Ο ύπνος όμως, όπως και τα διαστήματα ξεκούρασης, είναι απολαυστικά ως "διαλείμματα" από κάτι άλλο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι εκεί είναι το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ τώρα. Στην παγίδα του "αράγματος" και στην παγίδα τού "κάτι λιγότερο από αιώνιος ύπνος". Έχω βάσιμες υποψίες ότι το μυαλό όταν μένει στο έλεός του, όταν δηλαδή το αφήνεις χύμα στο κύμα, να χαζεύει και να αναβάλει μέχρι και τη σκέψη τού "ωχ μωρέ βαρέθηκα", ξεκουτιάνει. Μετουσιώνεται σε έναν λαπά που μόνο χώρο πιάνει. Και δεν είναι και πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Ειδικά με την ανεργία που μας δέρνει αλύπητα τα τελευταία χρόνια, εύκολα μπαίνει στο mode υπάρχω για να υπάρχω. Μέσα στη ζώνη της αέναης βαρεμάρας δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει πρέπει, δεν υπάρχει τίποτα άλλο απ΄το "έχει ο Θεός". Μέχρι που παύει κι αυτός να έχει γιατί του τα φαγες όλα σε δανεικά και αγύριστα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όχι. Ο κόσμος να χαλάει, εσύ βρες κάτι να κάνεις. Βρες ενδιαφέροντα. Ξεκίνα πράγματα απ΄το μηδέν και βάλτα μπροστά. Σκέψου ιδέες. Αναδιοργανώσου. Πολλές φορές ο τόσος ελεύθερος χρόνος μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμος, για να ανακαλύψεις με τι πραγματικά θες να ασχοληθείς. Βάλτα κάτω, σκέψου και δράσε άμεσα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, όχι αύριο. Ό,τι αφήνεις για αύριο, το αφήνεις για πάντα. Τώρα είναι η ώρα να κυνηγήσεις ό,τι θες. Σήκω και βγες έξω. Όσο είσαι στον καναπέ δεν πρόκειται κανείς να σε ψάξει, κανείς δεν θα σε αναζητήσει. Είναι χίλιες φορές καλύτερο να βγεις έξω κι ας φας τα μούτρα σου. Κι ας φας κι άλλα άκυρα. Ανοίγεις πόρτες και κάποια μπορεί να σε αφήσει να περάσεις.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βγες από το κόμφορτ ζόουν σου. Δοκίμασε διαφορετικά πράγματα. Άνοιξε τους ορίζοντές σου. Κοινωνικοποιήσου και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται από πίσω. Από στόμα σε στόμα μπορούν πολλά να αλλάξουν. Μπορεί να ενημερωθείς για κάτι ενδιαφέρον. Μιλάει ο μεγαλύτερος αντικοινώνας του κόσμου. Εγώ. Που σιχαίνομαι τις κοινωνικές συναναστροφές. Που τις αποφεύγω όποτε μπορώ. Όμως μου γινε ένα κλικ περίεργο και κατάλαβα ότι τέτοιου είδους περιέργειες δεν έχουν πλέον χώρο. Όταν έχεις έναν στόχο, κάνεις τα πάντα για να τον πετύχεις και δεν μπορείς να κολλάς σε χαζοκουσούρια.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ζήσε. Ζήσε πραγματικά την κάθε στιγμή σου. Γέμισε τη μέρα σου με όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Σταμάτα να μένεις αδρανής και μεμψίμοιρος. Όλα είναι στο χέρι σου. Όταν κάτι το θες πραγματικά, σου ανήκει. Πάρε στα σοβαρά τη ζωή σου και κινήσου προς τη σωστή κατεύθυνση, για να πάρουν στα σοβαρά και οι άλλοι εσένα. Και μην ξεχνάς ότι ποτέ δεν είναι αργά και τα πάντα είναι εφικτά.</div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-33307857836954694552016-12-07T12:31:00.000+02:002016-12-07T12:45:48.162+02:00Μπορείς και παραμπορείς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPFk1Afq-UvvWpFlWZcFPOAer__qW0NlCItpSoRqFvcH4rUoFDVGs-cUWsA4Pnny5unB-z2YsXi84OTAh1WKa2jgk2Tw1Y79vgCTBb8Z2-WbLG538G1LFnEUecvqMkgNGqmWPcAxWPc6Y/s1600/you+re+not+god.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPFk1Afq-UvvWpFlWZcFPOAer__qW0NlCItpSoRqFvcH4rUoFDVGs-cUWsA4Pnny5unB-z2YsXi84OTAh1WKa2jgk2Tw1Y79vgCTBb8Z2-WbLG538G1LFnEUecvqMkgNGqmWPcAxWPc6Y/s400/you+re+not+god.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
"Για πάντα". "Όλα θα πάνε καλά". "Τα έχω όλα υπό έλεγχο". Μια ανάγκη ανθρώπινη για να βαυκαλίζεσαι. Για να μπορείς να πατάς κάτω το κομμάτι σου που γνωρίζει ότι δεν είσαι Θεός. Για να ελέγχεις το κομμάτι της λογικής σου που κατά βάθος ξέρει ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τίποτα. Να κουκουλώσεις καλά τους φόβους σου.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα ξεκινάνε από το γεγονός ότι γνωρίζουμε ότι το λάθος βρίσκεται στην επόμενη γωνία. Ξέρουμε ότι οτιδήποτε και να κάνουμε, έρχεται με μια αγκαλιά γεμάτη θετικά και αρνητικά. Τα θετικά καλοδεχούμενα, τα αρνητικά τι τα θες τώρα μωρέ...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι όμως. Κι από τα αρνητικά, κι απ΄το λεγόμενο "λάθος" έχεις να πάρεις και να μάθεις πολλά. Η ζωή έχει διακυμάνσεις κι αυτό είναι και το συναρπαστικό της υπόθεσης. Πολλοί φοβούνται ότι όταν η ζωή πάρει την κατιούσα, "χλαπ" θα λιώσουν. Αμ δεν λιώνεις τόσο εύκολα. Ούτε παραιτείσαι.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο κατακάης. Μπορεί να μη λιώνεις όπως προανέφερα από τις αναποδιές, λιώνεις όμως από τον φόβο. Και ο φόβος δεν είναι τίποτα παραπάνω από την "εικονογράφηση" της αποτυχίας και της δυστυχίας. Όταν φοβάσαι δεν ζεις. Δεν είσαι ελεύθερος. Όταν φοβάσαι, δίνεις στον εαυτό σου το σήμα της ανικανότητάς του. Φοβάσαι ότι δεν θα τα καταφέρεις, γιατί δεν είσαι ικανός να διαχειριστείς κάτι. Κι όσο πιο ανίκανος νιώθεις, τόσο πιο ευάλωτος γίνεσαι. Και μετά από αρκετά τέτοια λουπς είναι εύκολο να καταλήξεις μόνος κι έρμος, μέσα στο λαγούμι σου, να τρέμεις σαν το ψάρι περιμένοντας το τέλος.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο σούπερμαν. Ένα άλλο λάθος, είναι να ξορκίζεις όλα τα κακά που πετάγονται ένα ένα συνέχεια μέσα στο μυαλό σου, πιστεύοντας ότι έχεις εσύ τον απόλυτο έλεγχο. Ότι μπορείς να ελέγχεις εσύ τα πάντα και τους πάντες, ώστε να βαίνουν όλα καλώς. Αμ δε. Σε γελάσανε. Δεν πα να χτυπιέσαι και να οργανώνεις μέχρι και την παραμικρή λεπτομέρεια, δεν ελέγχεις τίποτα, παρά μόνο τις επιλογές σου. Που κι αυτές ακόμα κάποια στιγμή θα στη φέρουν. Οπότε τσάμπα σφίγγεσαι, το σύμπαν σε έχει χεσμένο και κάποια στιγμή θα προσγειωθείς ατσούμπαλα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχει επιβιώσει αυτό το είδος τόσα χρόνια -σκατά τα έχει κάνει δεν λέω, αλλά συνεχίζει να ζει, για να καταφέρει να τα κάνει σύσκατα. Έχει περάσει λιμούς και καταποντισμούς. Έχει αντέξει και δεν το βάζει κάτω. Ξεκόλλα από το οποιοδήποτε προβληματάκι σου που σε αφήνει παγωμένο και άπραγο. Πάρε την κάθε κατάσταση στα χέρια σου και κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. Δες το γενικότερο πλαίσιο. Δες το δάσος και σταμάτα να κοιτάς αλλήθωρα το ξερακιανό σου δέντρο. Προχώρα και θα καταλάβεις στην πράξη ότι όντως μπορείς να τα βγάλεις πέρα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι εμπιστοσύνη στον δόλιο τον εαυτό μας, ότι και τα πάνω κάτω να έρθουν, είναι σκυλί αυτός και θα τη βρει την άκρη. Κανένας δεν είναι πιο ανθεκτικός από μας, κανένας δεν έχει βιβλίο οδηγιών που εμείς δεν έχουμε. Ένα βήμα τη φορά θέλει η ζωή και κάθε βήμα να το απολαμβάνεις και να το ζεις. Απο κει και πέρα, ό,τι βρέξει ας κατεβάσει και η ζωή συνεχίζεται...</div>
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-85406571775923167682016-12-05T13:20:00.002+02:002016-12-05T13:20:48.889+02:00Nunya business<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQgh9eXcwxf_am5gRhZL-1x3tRHaQnnqcxop_BxXCaL71NafYuOWcqZ3SNBqxz_cJFMn1Q8HanUL2tzq2wKKbVfhvNmmqn31fRzYa2dnm9GItpqfmdcON7B2YcSiLv6YCW_7PnbXUdMII/s1600/Pope-Francis-Upset.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQgh9eXcwxf_am5gRhZL-1x3tRHaQnnqcxop_BxXCaL71NafYuOWcqZ3SNBqxz_cJFMn1Q8HanUL2tzq2wKKbVfhvNmmqn31fRzYa2dnm9GItpqfmdcON7B2YcSiLv6YCW_7PnbXUdMII/s400/Pope-Francis-Upset.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Είναι παρωχημένο θεωρώ να μιλήσω πάλι για τους γκέυ, όμως θα το κάνω, γιατί ακόμα υπάρχουν θεματάκια εκεί έξω. Και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν, εκεί είναι η πλάκα. Ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό. Επικρατεί ένας τρομερός εγωκεντρισμός και ένα τρομερό κουτσουμπολιό, που δίνει το "δικαίωμα" στον καθένα να έχει άποψη για τον διπλανό του. Για το πώς θα είναι ο διπλανός του, για αυτά που θέλει ο διπλανός του. "Εγώ δεν θέλω εσύ να είσαι έτσι". ΓΟΥΑΤ? Κι από που κι ως που εσύ θα έχεις γνώμη για τον άλλον?</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το αν κάποιος άντρας αρέσκεται στους άντρες ή κάποια γυναίκα στις γυναίκες είναι γούστο τους και καπέλο τους. Εσένα πότε σε βάλαμε δερβέναγα στις ζωές των άλλων? Εσένα σε ρωτήσαμε αν σ' αρέσει να κρεμιέσαι απ΄τους πολυελαίους ή τί βίτσια έχεις? Εσένα θα σου άρεσε να έρθει κάποιος να σε στραβοκοιτάει και να σε λέει ανώμαλο επειδή όπως το κάνεις του φαίνεται ανορθόδοξο? Μάλλον όχι. Άσε κι εσύ λοιπόν τον καθένα να κάνει ό,τι του γουστάρει, με όποιον του γουστάρει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Μακρυά απ΄τον κώλο μας κι όπου θέλει ας πάει". Κλασσική ελληνική νοοτροπία. Εμείς να είμαστε εντάξει και οι άλλοι ας βγάλουν και τα μάτια τους με το τσιμπιδάκι. "Α εγώ είμαι πολύ κουλ με τους γκέυ, το παιδί μου να μην είναι -θου Κύριε- και όλα καλά". Αρχικά και να ήταν δεν θα σε ρώταγε, το πιθανότερο να μην στο έλεγε καν. Γιατί θα ένιωθε ήδη "τύψεις" γι' αυτό που είναι, που τόσο σε πληγώνει. Πόσο εξοργιστικό να κάνεις παιδιά και να θες να κάνουν αυτό που θες εσύ. Κάνεις ένα παιδί και το μόνο που πρέπει να θες είναι να είναι υγιές και ευτυχισμένο! Ευτυχισμένο στη δουλειά του, στη σχέση του, σε όλα του. Ευτυχισμένο και ελεύθερο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι τρομερό ότι ασχολείστε τόσο με τους γκέυ που δεν τρέχει και μία και δεν ασχολείστε με τα σόδομα και τα γόμορα που συμβαίνουν εκεί έξω. Με τους παιδόφιλους που κρύβονται κάτω απ΄τη μύτη σας κι επειδή έχουν γυναίκες και παιδιά, αμέσως συγκαταλέγονται στους "οκ". Αυτοί είναι εξαίσια παραδείγματα οικογενειαρχών. Βλέπεις υπάρχει μαμά, μπαμπάς, παιδί. Απόλυτα νορμάλ. Βέβαια... Και τον ελέφαντα μες στο σαλόνι που γλυκοκοιτάει παιδάκια δεν τον βλέπει κανείς. Γιατί είναι μια αρτιμελής οικογένεια με την διαφορετικότητα που της πρέπει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παίρνετε τον ρόλο των υπερανθρώπων. Αυτών που κρίνουν άλλους ανθρώπους λες κι εσείς τα κάνετε όλα σωστά. Είστε καλοί άνθρωποι γιατί νοιάζεστε για τους συνανθρώπους που έχουν πρόβλημα, που πεινάνε κλπ. Ναι γιατί αυτούς τους λυπάστε. Γιατί νιώθετε ανώτεροί τους και μπορείτε να σκύψετε πάνω από το πρόβλημά τους. Δεν μπορείτε όμως να κατανοήσετε τον άνθρωπο γενικότερα. Ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια και ο καθένας, ακόμα και το παιδί σας, είναι ελεύθερος να αποφασίζει για τη ζωή του.</div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-78411821103677723732016-11-28T13:51:00.000+02:002016-11-28T13:58:37.071+02:00Έκανε η μύγα κώλο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiswAUrGkCs2vqpjeREXK_3U-JQXlks6MbhCUjIhyphenhyphenZ_GZsQSv5X3bwov6sEuBclI1hxkvsx2csxJjZak19AqXKTc646BJ_ub7w6C6DhupeqJSmWrvpQGCJOJqUdEcYRvTEhjLG_rnq5eNM/s1600/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BA+%25CE%25BF%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiswAUrGkCs2vqpjeREXK_3U-JQXlks6MbhCUjIhyphenhyphenZ_GZsQSv5X3bwov6sEuBclI1hxkvsx2csxJjZak19AqXKTc646BJ_ub7w6C6DhupeqJSmWrvpQGCJOJqUdEcYRvTEhjLG_rnq5eNM/s320/%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25BA+%25CE%25BF%25CF%2586.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Τείνουν πολλοί να την ακούνε περίεργα κάποια στιγμή στη ζωή τους και έχουμε γεμίσει κυρίες και κυρίους Μπαμπαλιούρηδες. Ανθρώπους που προφανώς πάσχουν αξιών και το μόνο που κουνάνε σαν παντιέρα τους είναι τα λεφτάαα τους, πολλά λεφτάαα. Εδώ κολλάει το σπουδαίο "έκανε η μύγα κώλο κι έχεσε τον κόσμο όλο". Γιατί έτσι είναι, όταν κάνει κώλο η μύγα, πάει και σου λερώνει τα ασπρόρουχα. Χέζει όσα περισσότερα μπορεί μέσα στις 24 κακοώρες της.<br />
<br />
Μην τσαντίζεστε όμως. Αυτοί που κουνιούνται με θράσος τώρα και το παίζουν ιστορία, οι λεγόμενοι "καβαλημένοι" -καβαλημένοι γιατι αρέσκονται στο καβάλημα, καβάλημα άλλων, καβάλημα πεζοδρομίων, καβάλημα ραμπών για ανάπηρους κλπ- είναι αυτοί που έχουν φάει σκατά στη ζωή τους με τη σέσουλα. Δεν θα τους πω πεινασμένους, γιατί είναι ύβρις για την περίοδο που διανύουμε. Είναι λοιπόν άτομα με πολλα κακά απωθημένα στη μίζερη ζωή τους. Άτομα που έκαναν κρα παλιά για πολλά πράγματα, αλλά η ζωή σε απάντηση τους χαστούκιζε με δαχτυλίδια στα δάχτυλα.<br />
<br />
Και προς Θεού, η ζωή δεν φέρεται πάντα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς και κάθε άνθρωπος δεν την αντιμετωπίζει με τον ίδιο τρόπο. Άλλοι είναι ώριμοι και άλλοι όχι. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που έχουν φάει γερά στραπάτσα, έχουν περάσει δύσκολα, όχι μαλακίες και είναι τα πιο ισορροπημένα άτομα. Πιο δυνατοί, πιο χαρούμενοι, πιο ευτυχισμένοι και πιο γεμάτοι αγάπη από πολλούς καλοπερασάκηδες. Γιατί αυτοί δεν θύμωσαν στη ζωή, αλλά έπεσαν πάνω καταπάνω για να αλλάξουν τα δεδομένα και τα κατάφεραν. Τα κατάφεραν και το εκτίμησαν χωρίς ποτέ να ξεχάσουν πώς είναι το "αλλιώς". Αυτοί είναι οι ώριμοι.<br />
<br />
Οι άλλοι λοιπόν είναι οι καβαλημένοι. Οι ανώριμοι και γκρινιάρηδες που δεν εκτιμάνε την αλλαγή. Που θεωρούν ότι τους τη χρώσταγε και πρέπει να σκάσουνε στο χαβιάρι και τα σολωμούδια Σκουτίας για να γίνει χρυσάφι το έντερο. Αυτοί με την έπαρση και την ξυνίλα, που θεωρούν ότι όλοι οι υπόλοιποι κατούρησαν στο πηγάδι και τους κατουράνε με τα λεφτά τους.<br />
<br />
Και το ξέρω ότι εξοργίζεσαι. Και εξοργίζεσαι γιατί έχεις μεγαλώσει στα πέπουλα, σε έχουν στο σπίτι σου στα όπα όπα κι έρχεται ο κάθε πάρταλος τιποτίδης και σε κουτσουλάει. Όμως είναι παγίδα να πέσεις στη λούμπα και να ασχοληθείς με δαύτους. Όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αγνόησέ τους κι αυτούς και την ψώρα τους και μη χαλάς την ωραία ζωούλα σου. Είναι μικρή η ζωή για να μας τη μακελεύει ο τούδε και ο δείνας.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwKOzyd1GDe7A1dJSbUU_mJ2tC4rilA3j7dVKsxRPhYPljhxAF6Fs8jbko1Iu5f0XLtHA-0T1HKQ55xhDbN3A2zwjvZ3ycZl-C4W9RWeB8zudm6qD_CwYQUIg2JN1mr9wy_WtfpyPktrI/s1600/fuck-off_o_857198.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwKOzyd1GDe7A1dJSbUU_mJ2tC4rilA3j7dVKsxRPhYPljhxAF6Fs8jbko1Iu5f0XLtHA-0T1HKQ55xhDbN3A2zwjvZ3ycZl-C4W9RWeB8zudm6qD_CwYQUIg2JN1mr9wy_WtfpyPktrI/s320/fuck-off_o_857198.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-87501140789602975282016-11-24T10:29:00.002+02:002016-11-24T10:42:36.424+02:00Φρύδην μίγδην<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL3eRMQgOhl8nZpj041YeaS2hoohFx5mxa76YuCDFfc35h-vTfF4htfSNlAvebCLDHqCc46WrN_7mtXMjXJJdqdVEvlHInAtCax2N1oNONSr4B0pPOvfj5M5lCtz1Zp5eAku_WLEqVwVk/s1600/brows+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL3eRMQgOhl8nZpj041YeaS2hoohFx5mxa76YuCDFfc35h-vTfF4htfSNlAvebCLDHqCc46WrN_7mtXMjXJJdqdVEvlHInAtCax2N1oNONSr4B0pPOvfj5M5lCtz1Zp5eAku_WLEqVwVk/s400/brows+1.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ρε τί έχετε πάθει οι άντρες? Πάτε και μαδιέστε? Είστε καθόλου με τα καλά σας? Και δεν λέω για πόδια, στέρνα, πλάτες, αυτά τα χουμε συνηθίσει -έχουμε συνηθίσει να τσιμπάνε τα καλάμια μας πιο πολύ από τα δικά σας. Λέω για τα φρύδια σας!</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijuz3_V3CClJ_9ngVyoG7yag4b1VhbS50gWcjpCZyKuhfjISdXh5ErqWF40PO-DPI64VhJoPH-08_2TcqoA1BBxi-IzjAzv0iO-Ai-zGk9rNtQ6Hc9BOIKTPw17s3Z6-yEDKVjgrsOgxE/s1600/brows+2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijuz3_V3CClJ_9ngVyoG7yag4b1VhbS50gWcjpCZyKuhfjISdXh5ErqWF40PO-DPI64VhJoPH-08_2TcqoA1BBxi-IzjAzv0iO-Ai-zGk9rNtQ6Hc9BOIKTPw17s3Z6-yEDKVjgrsOgxE/s320/brows+2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο άντρας καλώς ή κακώς είναι τριχωτός -εδώ κοντεύει να είναι και η γυναίκα. Δεχτείτε το σε γενικές γραμμές και αγαπήστε το -έστω, απλά αποδεχτείτε το. Κι εμείς δηλαδή ερχόμαστε σε δύσκολη θέση βρε παιδί μου πλέον. Είπαμε ναι μωρέ, ξυρίζουν τα πόδια, νταξ μόδα είναι, αθλητές είναι -και καλά-, ζήλεψαν και λίγο από μας, ας πάει και το παλιάμπελο. Πήγατε στέρνο μετά, πάλι τα ίδια. Μόδα, πρακτικότητα, ζήλεια. Πήγατε πλάτη αργότερα, επιτέλους, κατάλαβαν πόσο αηδία είναι η μάλλινη μπέρτα, γιες, ελπίζω να μην είναι μόδα και να μην περάσει. Και πήρατε θάρρος απ΄το τελευταίο και μου φτάσατε στο φρύδι. Αυτό ούτε μόδα το σηκώνει -εδώ εμείς και προσπαθούμε με χίλια δυο ματζούνια να το φέρουμε πίσω-, ούτε πρακτικότητα έχει το θέμα -ίσα, ίσα το φρύδι κρατάει τον ιδρώτα για να μην πέσει και σου κάψει τα μάτια αθληταρά-, ούτε ζήλεια -δες την Cara Delevingne που έχει πιο πολύ φρύδι κι απ΄τον παππού σου.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPoh6K9IGJI_yrAW0_sNVMLbVCcycyK0VJ-xudzKjld0gqY-iVabgOPcnG3ah317ni9k-CmLuXN3e9xRatodiy_0gRApah3N53P2B8rPv0dha3RStN-WnGR0OvDz4qpfs-VXFJ3q-8TDM/s1600/brows+3.5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPoh6K9IGJI_yrAW0_sNVMLbVCcycyK0VJ-xudzKjld0gqY-iVabgOPcnG3ah317ni9k-CmLuXN3e9xRatodiy_0gRApah3N53P2B8rPv0dha3RStN-WnGR0OvDz4qpfs-VXFJ3q-8TDM/s400/brows+3.5.jpg" width="285" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0oXSfMAzswDgRtU9kbVufJ2NTcUgKAXAGiLEzBY8fnIjferUdi45TIiT-0TQNPh8ckJVeWgkjPbzyAvjQBVhpwHq0JPiTJod_S_sx67IkqpzIARZmjdteB8QW2VlAv5rKwgDOOpAgf6c/s1600/brows+3.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0oXSfMAzswDgRtU9kbVufJ2NTcUgKAXAGiLEzBY8fnIjferUdi45TIiT-0TQNPh8ckJVeWgkjPbzyAvjQBVhpwHq0JPiTJod_S_sx67IkqpzIARZmjdteB8QW2VlAv5rKwgDOOpAgf6c/s320/brows+3.jpg" width="275" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και για να μη ψάξεις να βρεις άλλους λόγους να το κάνεις, είναι απλά ΧΑΛΙΑ. Το αντρικό πρόσωπο, είναι από τη φύση του πιο αρενωπό -duh. Δηλαδή έχει άλλες γωνίες, άλλο μέγεθος, έχει μούσια, μουστάκια, φαβορίτες, τρίχες που μπορεί να φτάνουν και κάτω απ' τα μάτια... Το να βγάλεις δηλαδή απ' όλα αυτά που προανέφερα το φρύδι είναι παντελώς ηλίθιο και άχρηστο. Ή βγάλτα όλα και γίνε κι εσύ μια Ντάνα Ιντερνάσιοναλ, ή κράτα τα να υπάρχει μια κάποια ισορροπία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTlY65X9oXUHJi-3CILPBYHG51iNvmpIzVCuJFpEz4_fV4LpA6tEr0cSyBrQf6uvzwK8owGfYvNa8GUG10hIo-Q64XplLNX7a6a_Ob6j3-fcxu9VvoyZe-c40XS4F7e-q53DAUAInoDas/s1600/brow+4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTlY65X9oXUHJi-3CILPBYHG51iNvmpIzVCuJFpEz4_fV4LpA6tEr0cSyBrQf6uvzwK8owGfYvNa8GUG10hIo-Q64XplLNX7a6a_Ob6j3-fcxu9VvoyZe-c40XS4F7e-q53DAUAInoDas/s1600/brow+4.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι επειδή πολλοί -Παναΐαμ- θα τσινίσουν, ναι, σαφώς ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει και να εκφραστεί όπως θέλει, γι' αυτό κι εγώ λέω την άποψή μου, θα σου δώσω κι άλλα επιχειρήματα γιατί σε αγαπάω και δεν θέλω να σε κοροϊδεύουν πίσω απ' την πλάτη σου. Ξέρω ότι το μεγαλύτερο άχτι το έχεις εσύ που έχεις το unibrow, όπερ μεθερμηνευόμενον εστί ένα φρύδι ανά ζευγάρι μάτια. Είναι το γνωστό μονόφρυδο για να καταλάβεις. Αυτό που έχεις φάει το μπούλινγκ στο σχολείο με τη σέσουλα για το "τσιντσιλά" που έχει ξαπλώσει πάνω από τα μάτια σου. Θα συμφωνήσω ότι δεν σου κλήρωσε και το καλύτερο ζευγάρι φρύδια, αλλά τώρα έγινε. Μη σε πιάνει μανία και πας και το τσουρομαδάς, γιατί μετά μένεις με δύο παχιά χιτλερικά μουστάκια, που σχώρνα με αλλά δεν είναι καλύτερα.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXISy22Zs9-3s-sLLvGx6s9ETwdByruNvISNYlAdHXgqz_nPn_-_U6gNPI8_zPCiB7rA70962dP-Hm2fV40y0jKldFCL-wwAkqbZplUpT9THjYzJrMcC1Mv1EoCc6Yml61efZv47xqeFg/s1600/brows+5.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXISy22Zs9-3s-sLLvGx6s9ETwdByruNvISNYlAdHXgqz_nPn_-_U6gNPI8_zPCiB7rA70962dP-Hm2fV40y0jKldFCL-wwAkqbZplUpT9THjYzJrMcC1Mv1EoCc6Yml61efZv47xqeFg/s400/brows+5.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα η άλλη περίπτωση, πάει και αγκαλιάζει λίγο τον μετροσέξουαλ, που ο Θεός του κλήρωσε μεν ωραία φρύδια, αλλά εκείνος τα θέλει λίγο πιο λαξευμένα. Πολλές φορές αυτό έχει τραγικό τέλος, γιατί μάδα το-μάδα το, φτάνεις να γίνεις σαν δεκαπεντάχρονο στη δεκαετία του 90 και αυτό καλό δεν το λες. Άλλες πάλι, καταλήγει λίγο λιγότερο τραγικό αλλά εξίσου αστείο, όταν δηλαδή γίνεις Βίκτορ-Βικτόρια. Σε αυτή την περίπτωση σου δίνω και ένα <b>tip</b>: Πέρνα κάτω, στο τόξο του φρυδιού λίγο <b>highlighter</b> για πιο έντονο αποτέλεσμα. Μη ξεχάσεις να τονίσεις και λίγο τα μάτια ε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtVfSIeSO2J0LB6ElunYOdNvNXU5WOKdID7UGdTGrLN8cc9z_GLgPa0TJ1x7c1yJkGWJEauuN7S0ZNF68JXZv_vzCQQwklpFRANgkXZneK5r1K06GbbBIQ7lmt0YnIQKGRzU_Oa5PMbsw/s1600/%25CF%2586%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtVfSIeSO2J0LB6ElunYOdNvNXU5WOKdID7UGdTGrLN8cc9z_GLgPa0TJ1x7c1yJkGWJEauuN7S0ZNF68JXZv_vzCQQwklpFRANgkXZneK5r1K06GbbBIQ7lmt0YnIQKGRzU_Oa5PMbsw/s200/%25CF%2586%25CF%2581%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" width="150" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ανακεφαλαιώνοντας, παλικάρια μου, λεβέντες, αφήστε τα τσιμπιδάκια και τα στένσιλ κάτω. Δεν είναι ωραία αυτά τα περίεργα τόξα που πάτε και κάνετε στα μούτρα σας. Τουλάχιστον αν είναι να κάνετε σώνει και ντε κάτι, κάντε κάτι ευφάνταστο.</div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-34843533628068705852016-11-21T12:50:00.000+02:002016-11-21T12:50:26.967+02:00Πήξαμε στην ευγένεια<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxnpDCDTG3DnUUsbETuyqzKbMJ5jsNfE8lMkUIpXH2DVJnujQJYAjfXwlf1rSMxexZZYe291xM6k03RXJzlcGeaTp61-u6uGmTMLsor28UBm3DaYnPR6NleTDmpYQcIH81v7zgX6iQ-kc/s1600/bad-good-homer-homer-simpson-image-person-Favim.com-71421.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxnpDCDTG3DnUUsbETuyqzKbMJ5jsNfE8lMkUIpXH2DVJnujQJYAjfXwlf1rSMxexZZYe291xM6k03RXJzlcGeaTp61-u6uGmTMLsor28UBm3DaYnPR6NleTDmpYQcIH81v7zgX6iQ-kc/s320/bad-good-homer-homer-simpson-image-person-Favim.com-71421.jpg" width="276" /></a></div>
<br />
<br />
Χρόνια και χρόνια πάνε που είσαι ευγενικός. Που είσαι αρχικά "το καλύτερο παιδί" και μετά την ενηλικίωσή σου, προσπαθείς να διατηρήσεις τον τίτλο του καλύτερου παιδιού κι ας μην είσαι πια παιδί. Και έρχεται σχεδόν ξαφνικά η συνειδητοποίηση "τι δουλειά έχει ένα καλό παιδί σε έναν κόσμο με κάφρους?".<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Ένας κόσμος με κάφρους που τρέφονται σαν λιμασμένα ζόμπι από την καλοσύνη και την ευγένεια των γύρω τους. Είναι ωραίο πράγμα η ευγένεια, πάντα ήμουν οπαδός της και εξακολουθώ να είμαι. Όμως έχω καταλήξει ότι εξυπηρετεί δύο σκοπούς. Ο πρώτος είναι να είσαι ευγενικός για σένα, γιατί σου αρέσει και γιατί το νιώθεις -η ευγένεια είναι αρετή ας μην το ξεχνάμε αυτό- κι ο δεύτερος είναι για να ευχαριστείς τους άλλους, για να κάνεις τους άλλους να νιώθουν άνετα και φιλικά δίπλα σου. Πλέον λοιπόν κρατάω μόνο τον πρώτο, που σε ελεύθερη μετάφραση είναι "είμαι ευγενική γιατί έτσι μου γουστάρει" και πετάω τον δεύτερο.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ποτέ κανένα γαϊδούρι στον κόσμο ετούτο δεν "εκτίμησε" την ευγένεια κανενός. Ο καθένας φέρεται με τον παρτακισμό που τον διακατέχει και δεν υπολογίζει ούτε τι θα πει ο άλλος, ούτε πώς θα νιώσει ο άλλος. Και αυτό ήταν μάθημα για μένα όταν το συνειδητοποίησα. Μάθημα για να σταματήσει να καταπιέζεται αυτό το δόλιο το "εγώ" και να εκφράζεται όπως του πρέπει, χωρίς να χρειάζεται να κολλάνε απ' τα μέλια όλοι σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου. Αν πάλι κάποιος θέλει να θιχτεί απ' τον τρόπο που λες τη γνώμη σου, που εκφράζεσαι και που στηρίζεις το δίκιο σου, τότε είναι δικό του το πρόβλημα και δεν έχει να κάνει με το πόσο ευγενικός είσαι.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ο κόσμος επίσης τείνει να "απλώνεται" σε όσο χώρο του δίνεις. Η ευγένεια λοιπόν σε σημείο ηλιθιότητας, έχει ως αποτέλεσμα να απλώνονται σαν ψωρόγατοι στον μικρό προσωπικό σου χώρο. Κι όταν μιλήσεις για όρια και πεις "Μπάστα κύριος, που πας φορτσάτος στα χωράφια μου?", σου λένε ποια όρια καημένε? Πότε είχες εσύ όρια? Και τότε το ευγενικό καλόψυχο κουτάβι μέσα σου, γίνεται ο διάολος με τα 5 κεφάλια και τις 13 ουρές. Και φυσικά ο άλλος λέει κοίτα τον τρελό και όχι "όπα μαλακία έκανα, κατάφερα να εξαγριώσω το αρνί".</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Γι΄αυτό λοιπόν, καλή η ευγένεια όσο καλύπτει τη δική μας κοινωνική και προσωπική ανάγκη. Όσον αφορά τους άλλους όμως, το "τόσο όσο" είναι το σωστότερο μέτρο για μια ισορροπημένη συμβίωση.</div>
<div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuAL8ewy7pCA8m7XeV8i-dGR16w3oVu_lv-zAiB2eUkc3PQGP8ecAPVKJ0oSP3qwyOD-aqTVo07Gqrgbo2TyeleY1AmB_HJnNCRsKobJ4NuZ1BLIBy7XF3t0VqaejFcHDq5cyuaW7Sk2o/s1600/6093e3ac24a7bfa9dbb038da0960f5c9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuAL8ewy7pCA8m7XeV8i-dGR16w3oVu_lv-zAiB2eUkc3PQGP8ecAPVKJ0oSP3qwyOD-aqTVo07Gqrgbo2TyeleY1AmB_HJnNCRsKobJ4NuZ1BLIBy7XF3t0VqaejFcHDq5cyuaW7Sk2o/s1600/6093e3ac24a7bfa9dbb038da0960f5c9.jpg" /></a></div>
<br /></div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-83092755315715751672016-11-16T18:11:00.000+02:002016-11-16T18:23:13.577+02:00Obama mama<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_kEoTIfLNcUY4IIyCM3dFXIn294GSV5-iCOLJn8Af17UojPa-bZs-b8Pgqk7lfrMKi3an0Ssc3pXuh5Xndw-A75pDRf0hDHPNNgqvZUPYVAnQyHy1-ZyA-Afebjh2dWNYxrP2RYT6QQ8/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B7+%25CE%25BF%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_kEoTIfLNcUY4IIyCM3dFXIn294GSV5-iCOLJn8Af17UojPa-bZs-b8Pgqk7lfrMKi3an0Ssc3pXuh5Xndw-A75pDRf0hDHPNNgqvZUPYVAnQyHy1-ZyA-Afebjh2dWNYxrP2RYT6QQ8/s400/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B7+%25CE%25BF%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Ήρθε ο Ομπάμας στη μικρή Ελλαδίτσα και έφερε τα πάνω κάτω. Πολλοί ήταν εμφανώς εκνευρισμένοι σε φάση "τώρα μας θυμήθηκε", "ναι τώρα τι να τον κάνουμε", "μμμ πώς κι από δω" κι άλλα τέτοια γκομενιλίστικα που τα ακούς μεταξύ Κούλας και Μήτσου συνήθως -μετά από ξέσαλο τουρ του Μήτσου στα κωλόμπαρα με την αντροπαρέα. Ήρθε λοιπόν για να κάνει το καλό κι ας το ρίξει στο γυαλό με την έξοδό του. Δεν θα σταθώ όμως στο λόγο που ήρθε, γιατί στα πολιτικά είμαι λίγο ζούδι και ό,τι κι αν σου πω, ψέμα θα ναι. Θα πάω σε κάποια έτσι μικρά πραγματάκια που μου έκαναν εντύπωση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgMnksjJ2BioyTiVjQRECm_YvmlLVZdfD7H6NkvF57pdlmp4d1Ni3ISikmBVEWyXvmOYpnDTFjK_OzRfRSCZUI2niNFWPBWILUnQOuF79fYtGxzPQbZEisNmICKhV6I4EY2GKT-oqL4f0/s1600/%25CE%25BF%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgMnksjJ2BioyTiVjQRECm_YvmlLVZdfD7H6NkvF57pdlmp4d1Ni3ISikmBVEWyXvmOYpnDTFjK_OzRfRSCZUI2niNFWPBWILUnQOuF79fYtGxzPQbZEisNmICKhV6I4EY2GKT-oqL4f0/s400/%25CE%25BF%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
"Ήρθε, ήρθε, στρώστε τα κόκκινα χαλιά"-χάλια. Ξέρεις ότι θα ρθει ο Ομπάμα. Θες κόκκινα χαλιά και θες και πολλά. Ταπεινή μου γνώμη ότι ένα ήταν φίνο κι αρκετό, δηλαδή βγαίνει από το αεροπλάνο, πατάει κόκκινο χαλί και μετά πατάει γη. Δεν χρειάζεται να τον πας μέχρι τη χέστρα επάνω στις μπουχάρες. Ειδικά με αυτό το χάλι που είδαμε. Εκτός του ότι κάνανε σλάλομ τα πατάκια και στις ενώσεις υπήρχε κίνδυνος να περδικλωθεί ο πρόεδρος και να φάει τα μούτρα του, ήταν και άλλο χρώμα το ένα, άλλο το άλλο. Ένα ανοιχτοκεραμιδοκόκκινο και το επόμενο βαθυμπορντοροδοκόκκινο. Έστω το ίδιο κόκκινο με το πέλος του στο ένα έτσι, στο άλλο γιουβέτσι. Φτιάχτε τα σωστά βρε γυφτουλαίοι που πονάνε τα μάτια μας εμάς των ψυχαναγκαστικών.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimIRJDRbrQixdJS_6j55qMNp3PsYvRf9fhmThus-MM9j0SZ-chdg0jhkFjnnaOZ9ZUCQFa_wtdq6nId2eXxWVDamzf4jrYHCWOYit_vzzer3O-OUHmCGjEhzDZPcja__ys6OKTxVL_OtE/s1600/ompama-kammenos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimIRJDRbrQixdJS_6j55qMNp3PsYvRf9fhmThus-MM9j0SZ-chdg0jhkFjnnaOZ9ZUCQFa_wtdq6nId2eXxWVDamzf4jrYHCWOYit_vzzer3O-OUHmCGjEhzDZPcja__ys6OKTxVL_OtE/s400/ompama-kammenos.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Ο Καμμένος τον υποδέχτηκε με περίσσιο καμάρι και περηφάνια. Πήγαινε σοβαρός και στιβαρός δίπλα του -και καλά- αλλά εγώ "έβλεπα" το "γιες γιες μαδερφάκερ, είμαι δίπλα στον Ομπάμα ρε, καλά δεν το πιστεύω, πω ρε δεν υπάρχει αυτό που ζω τώρα γαμώτι, θα τρελαθώ παιδιά, πόσο κωλόφαρδος είμαι, γουάου". Γελούσαν όχι τα αυτιά του, μέχρι και οι ευσταχιανές του!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIR6QAI_XHRn-ZlKpPOxC0Yb0JXVsvt_QtdeVf_w7LGz1KW3ExaM617znELJIjLMtpUd4TqQB0dxDlIclQlyHzYOTNHoAPKAAOT-wnTW_aUuusPPyYcbQGW-pOGUb10zeUNcwmUyAd30s/s1600/%25CE%25BF%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="272" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIR6QAI_XHRn-ZlKpPOxC0Yb0JXVsvt_QtdeVf_w7LGz1KW3ExaM617znELJIjLMtpUd4TqQB0dxDlIclQlyHzYOTNHoAPKAAOT-wnTW_aUuusPPyYcbQGW-pOGUb10zeUNcwmUyAd30s/s400/%25CE%25BF%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CE%25BC%25CE%25B1+%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25B9.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Από το σημείο αυτό και μετά -ένα μικρό σχόλιο για μας που μένουμε στα νότια-, μας πήδηξε την κίνηση ο πρόεδρος στους δρόμους. Ούτε σουβλάκι δεν ερχόταν στο σπίτι μας, αλλά ένιγουει, χαλάλι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDsgRpy7Lk25lr20Of-miIlG1m59YEqMevTm58PEbC-_8o2NaiTmf1dqk8i8IqAiZ8-_Z-7v5VRJQzYjT0BHB9k6lyb-XE3oCKaKrZGS_tImqjxo0Gd7JlUo38ZDWi_-7u-9-8fekUYbU/s1600/obama-tsipras1111.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDsgRpy7Lk25lr20Of-miIlG1m59YEqMevTm58PEbC-_8o2NaiTmf1dqk8i8IqAiZ8-_Z-7v5VRJQzYjT0BHB9k6lyb-XE3oCKaKrZGS_tImqjxo0Gd7JlUo38ZDWi_-7u-9-8fekUYbU/s400/obama-tsipras1111.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Το μέγαλο πανηγύρι ξεκίνησε από τότε που βρέθηκε με τον Τσίπρα. Ο Ομπάμα ευθυτενής, στιλάτος και λιγερόκορμος και ο δικός μας δίπλα αμπλαούμπλας, μπουχέσας και βαριεστημένος. Ο άλλος ήρθε από την άλλη άκρη της γης, γυμνάστηκε αφού ήρθε και βγήκε να μιλήσει, σε καινούργιο περιβάλλον και με τζετ λαγκ και τα πήγε πρίμα. Και το δικό μας το θρεφτάρι μόνο από το σπίτι του είχε να βγει και έδειχνε σα να ξεβούλωνε το βόθρο όλο το βράδυ, πτώμα στην κούραση. Χύθηκε στη μπερζέρα και μόνο το δάχτυλο στη μύτη δεν έβαλε. "Λιβ ιτ Ομπάμα, αιμ ε κορψ φρομ ολ δε χαρντ γουορκ" ήταν στο τσακ να του πει, παίζοντας την οδοντογλυφίδα στα δόντια. Όσο για τον ενικό, ήταν γιατί είναι και πολύ αλάνι να ουμ και ήταν και πρόεδρος στο δεκαπενταμελές.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpA8SwWUjDHrjtrZgQekIwIpqww0qsNe9GiYZMd6FKOjC4b55sp89m9Rx4FY5n5IvsSNXnd0RY1e29ejfolH5EPTIuSF9IuJWBqq0tT3RRebwEd_49bEvwWMvfcBXy8nrW0p2pFCrr59w/s1600/%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpA8SwWUjDHrjtrZgQekIwIpqww0qsNe9GiYZMd6FKOjC4b55sp89m9Rx4FY5n5IvsSNXnd0RY1e29ejfolH5EPTIuSF9IuJWBqq0tT3RRebwEd_49bEvwWMvfcBXy8nrW0p2pFCrr59w/s400/%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25B9%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25B1.png" width="400" /></a></div>
<br />
Ο Ομπάμα μας εντυπωσίασε με τα ελληνικά του (είπε δημοκρατία, είπε φιλοσοφία, είπε φιλότιμο, έκανε γλωσσολογική ανάλυση των λέξεων, βρήκε τις ρίζες τους, χώρισε τις προτάσεις σε κύριες και δευτερεύουσες, βρήκε το ρήμα και το αντικείμενο, είπε και στην υγειά σας-στην υγειά σου και σένα) και ο Τσίπρας αρκέστηκε απλά σε μια πουτανιά. Σου λέει θα τον μπερδέψω τον μπαγάσα, θα τον κάνω να νομίζει ότι ακούει αγγλικά, αλλά εγω θα τα λέω ελληνικά. Φάμπιουλας? Και όλοι καθαρίζαμε τα αυτιά μας για να δούμε αν είναι η ιδέα μας ή αν όντως ο Τσίπρας έπαθε εγκεφαλικό μόνο πάνω στο "ρο".<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFlQxSSiQDAIeKalaCSwYtYjU8W_S3GO1khyTxVIUGgr9xOwoEjyW9Wb7Pa1oI1QR-hDJUZkMb4ujR2-c6iplhT99rQRezqMqTsNQXCwwcsK15XosZedQGRUzjC4chwEm8MZ-BHH8g660/s1600/%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="211" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFlQxSSiQDAIeKalaCSwYtYjU8W_S3GO1khyTxVIUGgr9xOwoEjyW9Wb7Pa1oI1QR-hDJUZkMb4ujR2-c6iplhT99rQRezqMqTsNQXCwwcsK15XosZedQGRUzjC4chwEm8MZ-BHH8g660/s400/%25CF%2587%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Στα πλαίσια της κούρασης από το ξεβόθρωμα και της ανωτερότητας ως πρόεδρος του δεκαπενταμελούς πάτησε κι ένα χασμουρητό ο δικός μας για να μην το πάρει και πολύ επάνω του ο άλλος, ο ξένος, ότι και καλά ήρθε στα λημέρια μας και κάτι τρέχει στα γύφτικα. Γιατί όπως είπε και ο ίδιος ο Ομπάμα είμαστε φιλόξενος λαός.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPOk0NA18ovuxGfXEu4XfcXctiOfdfTb6nOkm7_8akMt6KzZxJL9UMvIuuwVy-NCDJmW2hr2mItWJA-tTeo5LrRpu0hxilDBwS3l7opvqTo_JBjvSEELKBFANcrCQHIpivMOMoDWVU0PU/s1600/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="266" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPOk0NA18ovuxGfXEu4XfcXctiOfdfTb6nOkm7_8akMt6KzZxJL9UMvIuuwVy-NCDJmW2hr2mItWJA-tTeo5LrRpu0hxilDBwS3l7opvqTo_JBjvSEELKBFANcrCQHIpivMOMoDWVU0PU/s400/%25CE%25BC%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BB.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Αυτά τα ολίγα είχα να σημειώσω για τον ερχομό του Ομπάμα στην τιμημένη Ελλάδα. Εύχομαι να πει και στο Βερολίνο ότι είμαστε καλά παιδιά και εκείνοι να μην τον γράψουν στα μπίγκεν μπόλεν τους.</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-81735839806271709332016-11-14T18:41:00.001+02:002016-11-14T18:44:28.503+02:00Κι όποιος έχει τη "σφίγγα" σφίγγεται<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhRbAmFg_QtOJJ0jZON4G7QGcnZj9dbkwtHVhcw2YyO5cjT73Y143BcVEQcNtwriLiDouQS_ERH9BSRVzN9G06svs9wiihZ5k_mf_Bvbf8Q90NDb9fmsbg9FtNmMZi146ZQ9MmuiqjG-o/s1600/laser.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="321" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhRbAmFg_QtOJJ0jZON4G7QGcnZj9dbkwtHVhcw2YyO5cjT73Y143BcVEQcNtwriLiDouQS_ERH9BSRVzN9G06svs9wiihZ5k_mf_Bvbf8Q90NDb9fmsbg9FtNmMZi146ZQ9MmuiqjG-o/s400/laser.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Ε λοιπόν μάλλον όλοι έχουν κατά κάποιο τρόπο τη φωλιά τους χεσμένη -και το ξέρουν. Εγώ γράφω -χαίρω πολύ, το ξέρω. Γράφω γιατί με εκφράζει πιο πολύ απ΄το να τα λέω ή να τα ζωγραφίζω. Προφανώς λοιπόν αυτά που γράφω από κάπου τα έχω εμπνευστεί. Μα τα έχω ζήσει εγώ, μα τα έχω ακούσει από άλλους, μα τα έχω παρατηρήσει από άσχετους και σχετικούς, κάπως τέλος πάντων ξεκινάει αυτό το πράγμα. Κατά καιρούς έχουν έρθει κάμποσοι να μου πουν "α για μένα το 'γραψες αυτό ε". Κι εκεί είναι που ξεκινάει για μένα το θέμα.<br />
<br />
Κάθομαι να γράψω και θέλω να σχολιάσω το χ, το ψ και το ω. Και αρχίζω να ζυγίζω ποιος έχει κομμάτι από το χ και πόσο έντονο και πόσο εμφανές το έχει. Και καταλήγω στο "πολύ" συνήθως οπότε προχωράω παρακάτω. Ας πω για το ψ, οπ μαλακία αυτό το χει ο παρατάδε. Και το μυαλό μου στο τέλος γίνεται κοκορέτσι. Ε έτσι όμως αδέρφια μου δουλειά δεν γίνεται. Είμαστε και πολλοί νοματαίοι κι εγώ θα καταλήξω να γράφω για τον ΕΤ τον εξωγήινο στο τέλος και τα πε κι άλλος πριν από μένα δεν θα ναι καν προτότυπο.<br />
<br />
Πρέπει να είναι το μυαλό σου συνέχεια σε επαγρύπνηση. Είσαι σε μια παρέα και κάνεις ένα αστείο. Κάποιος θα στραβώσει, κάποιος θα πει "απ για μενα το πε ο πούστης". Κι εσύ δεν το έχεις πει για αυτόν προφανώς, απλώς έτυχε. ΤΥΧΑΙΝΕΙ λοιπόν αδέρφια μου και όπως λέει ο σοφός λαός "όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται". Μη μυγιάζεστε και μη μασάτε. Μην είστε κομπλεξάρες και γκρινιάρηδες.<br />
<br />
Τα λέω πιο πολύ για να σας βάλω σε μια κάποια τάξη και να μη μου αναστατωθείς άμα σε πετύχεις σε κανένα μου κείμενο γιατί τζα, δεν είσαι εσύ. Σαλούτ και σας αγαπώ.<br />
<br />
<br />
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-39633090919536004252016-11-10T13:30:00.000+02:002016-11-10T13:30:31.708+02:00Παστουρμ-πας από κει? Εγώ απ΄την άλλη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLDaHFNrO7Gk4D7IfRJL6b1JkRq2NtjsxjIut2WWiyih6cy4xFTbXRAyyA8LH3sD5W_8MoDRgnRbJz8sTge-MhQs8nfObNEThlmdgcJScvuiSYC2L9a_BYWcutEcGuKUlZvLyb7jCHgrk/s1600/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLDaHFNrO7Gk4D7IfRJL6b1JkRq2NtjsxjIut2WWiyih6cy4xFTbXRAyyA8LH3sD5W_8MoDRgnRbJz8sTge-MhQs8nfObNEThlmdgcJScvuiSYC2L9a_BYWcutEcGuKUlZvLyb7jCHgrk/s400/%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CF%2581%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2582.jpg" width="400" /></a></div>
<br />
Τον παστουρμά όλοι τον ξέρουν, πολλοί τον αγαπούν, κάποιοι τολμάνε να τον φάνε και κανείς δεν ανέχεται δίπλα του αυτούς που τον έφαγαν. Χρόνια τώρα που άκουγα ότι βρωμάει ο άνθρωπος όταν φάει παστουρμά, θεωρούσα ότι είναι απλώς η εκδίκηση της καμήλας. Σε φάση θα με φας καταραμένε ενώ σε κουβαλάω στις κουρασμένες καμπούρες μου μες στη λαλάκα? Θα φτάνει η βρώμα σου μέχρι τους Βεδουίνους κακοχρονιασμένε και δεν θα σε θέλουν ούτε οι σαύρες για παρέα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6sQFDg6VWW1jidLWHRf9uaxIm2KcVE44XRGUXbcXAxi8znHYFEGFhC8BF5L1qoCwjRg7uldmMo91FN3uzqhussryXDeOM2d2KN0LmbzgVFLmdoKKMzUGIAyp4lRTew67O7MxJmrt9Bqs/s1600/camel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6sQFDg6VWW1jidLWHRf9uaxIm2KcVE44XRGUXbcXAxi8znHYFEGFhC8BF5L1qoCwjRg7uldmMo91FN3uzqhussryXDeOM2d2KN0LmbzgVFLmdoKKMzUGIAyp4lRTew67O7MxJmrt9Bqs/s320/camel.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Και τί έμαθα Παναγία μου? (Δεν θα σοκαριστείς και πολύ φαντάζομαι). ΔΕΝ μυρίζει σου λέει το έρμο, το ταλαίπωρο και τζιβιασμένο κρέας της καμήλας, αλλά το ΤΣΙΜΕΝΙ. Όπα όπα. Τσιμένι. Τί είναι τσιμένι? Τσιμένι -μ'αρέσει να το λέω- είναι ένα μπαχάρι μαζί με σκόρδο -τι άλλα σκατολοΐδια μπορεί να χει εκεί μέσα δεν ξέρω- που τον βουτάνε μέσα τον τρισκατάρατο. Και άπαξ και το φας αυτό το τριβολισμένο δεν ξεβρωμάς που να σε πλένουνε 10 παρθένες στον Ιορδάνη τον ποταμό για 7 μερόνυχτα και να σε φτύνουνε μύρο. Το τσιμένι κολλάει σε κάθε πόρο, σε κάθε κύτταρο, σε κάθε όργανο, τυλίγεται στις φλέβες, τις αρτηρίες, τις αορτές και τις "ορτές" ακόμα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeZy_xGXPd-9ejj9-KPOv-WofRZaYVWB9P5uYP673IWHYtg8F10_uErCtqpjOinoA3NaHuDi7OkfbcGJCFYPGbr8NZJQ1yXmmC0rDFGDbxN6ALNeRow9LVVzpPWfEOeEjE1vuavSKkXRg/s1600/smell.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="230" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeZy_xGXPd-9ejj9-KPOv-WofRZaYVWB9P5uYP673IWHYtg8F10_uErCtqpjOinoA3NaHuDi7OkfbcGJCFYPGbr8NZJQ1yXmmC0rDFGDbxN6ALNeRow9LVVzpPWfEOeEjE1vuavSKkXRg/s320/smell.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Άμα φας παστουρμά γίνεσαι κι εσύ παστουρμάς. Γίνεσαι παστουρμάς για μια εβδομάδα. Και ζεις σαν παστουρμάς. Θες να απομονωθείς? Φάε παστουρμά. Θες να χαλαρώσεις έτσι και να βυθιστείς στις σκέψεις σου και μόνο μακριά από κάθε πρηξόβλακα που σου τρώει τα λυσσακά? Φάε παστουρμά. Θες να μη σε κλέψουνε στο δρόμο, στο μετρό? Παστουρμά. Θες να διώξεις τους βρυκόλακες, τους κόλακες, τα δαιμόνια και τα αερικά? Παστουρμάαα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl7AWmFWwbZ3oz3WcpZnL6pxJJxtGUC1g8oQAcP14JgTs0qKUTfVSH20KlkskdaI6KSERLnnwgsKDsTtTVLAG7tzOsQUo38_e0M4PDL5Tx6XeSCAyX77nW9-6L3Wezw9_QVudeP_ZJ26A/s1600/smell+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl7AWmFWwbZ3oz3WcpZnL6pxJJxtGUC1g8oQAcP14JgTs0qKUTfVSH20KlkskdaI6KSERLnnwgsKDsTtTVLAG7tzOsQUo38_e0M4PDL5Tx6XeSCAyX77nW9-6L3Wezw9_QVudeP_ZJ26A/s320/smell+1.jpg" width="301" /></a></div>
<br />
Αυτό το πράμα σε εκδικείται. Βγαίνει απ' τον ιδρώτα, τις μασχάλες, τα τσίσα, τα αυτια(!), τα μαλλιά και τα τσίνορα. Βγαίνει και καίει τα ρουθούνια των ανυποψίαστων και τα ρούχα των υποψιασμένων. Ίσως η λύση είναι να βρεθεί ένα αντίδοτο. Να κάνει κάουντερακτ τη φάση της δυσωδίας. Ή μια στολή, ένα ολόσωμο προφυλακτικό που να κρατάει τη βρώμα μέσα. Ή ένας αναπνευστήρας-απορροφητήρας να τη διώχνει πάνω. Δεν ξέρω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguC3XQ0rqzSF-78lrbO_9qac9sTHCnApwrep1fsJMvQCXMxgDP7FVurbJsH8NGWS1rxnS3-Dwm58UG5i3DV8FXrRbrx4ert3yYv_rUgrNCbLAk4qCSY3l7-UN97xP9lNQ1VxyeGXsCB8U/s1600/RubberSuit2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguC3XQ0rqzSF-78lrbO_9qac9sTHCnApwrep1fsJMvQCXMxgDP7FVurbJsH8NGWS1rxnS3-Dwm58UG5i3DV8FXrRbrx4ert3yYv_rUgrNCbLAk4qCSY3l7-UN97xP9lNQ1VxyeGXsCB8U/s320/RubberSuit2.jpg" width="293" /></a></div>
<br />
Μέχρι να βρεθεί κάτι όμως, τι να πω ρε παιδιά, με ρέγουλα...</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-90590986099056236822016-11-07T12:52:00.001+02:002016-11-07T13:25:36.418+02:00Κανείς, ούτε καν εσύ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDpb6-e218lrwVBz6lVMHjwrpMd7KIpn4dMk8uye80SuOGK7ElHe5xAZ9uNu0Eo6Pbd5mlM7-9eyBJsU8gQZvGWAZBuAvk5qa8IeX5kdYxdxuxBs13GnFKuDXDETH-nrZP6CJSX2wvMGw/s1600/meditatie-op-muziek.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="231" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDpb6-e218lrwVBz6lVMHjwrpMd7KIpn4dMk8uye80SuOGK7ElHe5xAZ9uNu0Eo6Pbd5mlM7-9eyBJsU8gQZvGWAZBuAvk5qa8IeX5kdYxdxuxBs13GnFKuDXDETH-nrZP6CJSX2wvMGw/s400/meditatie-op-muziek.jpg" width="400" /></a></div>
<div>
<br /></div>
Μπαίνεις σπίτι, αφήνεις τα κλειδιά στο τραπέζι. Το μυαλό σου είναι θολωμένο. Πολλή βαβούρα και φασαρία. Ο κόσμος έχει αποτρελαθεί. Είναι κάποιες μέρες που καταλαβαίνεις πόσο πεζοί και ενοχλητικοί είναι οι άνθρωποι. Και συ τί ζήτησες? Την ησυχία σου. Πλέον είναι ακατανόητο να θέλεις απλά και μόνο την ησυχία σου. Να κάνεις ό,τι είναι να κάνεις αλλά χωρίς να σε ζαλίζει κανένας. Να μη θες κανέναν πάνω από το κεφάλι σου.<br />
<div>
<div>
<br /></div>
<div>
Φτιάχνεις μια κούπα καφέ και κάθεσαι στην αναπαυτική πολυθρόνα σου. Βάζεις τα τεράστια ακουστικά σου. Είσαι μόνος σου στο σπίτι, αλλά θες να γίνεις πιο μόνος. Θες μόνο εσύ να ακούς τη μουσική σου. Θες να μπαίνει κατευθείαν μέσα στο μυαλό σου. Γιατί η μουσική έχει αυτή την πολυτέλεια. Να γίνεται αμέσως συναίσθημα, μυρωδιά, εικόνα, ταξίδι. Κι αμέσως διώχνεις τη μιζέρια και την τσαπατσουλιά της ημέρας σου. </div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ξεκινάς να ταξιδεύεις. Χρωματίζεις ό,τι χρώμα θες εσύ. Βαριέσαι, τα αλλάζεις. Τα ξαναλλάζεις. Δεν έχεις κανέναν δίπλα. Ούτε καν εσένα. Μόνο την αναπνοή σου και μια μικρή κουκίδα μέσα στο μυαλό σου που σου δείχνει ότι υπάρχεις κάπου στον χάρτη σου. Φέρνεις βόλτες μέσα σου και μαζεύεις όλα τα σκουπίδια σου σε ένα σημείο. Τα παρατηρείς. Τα ανακατεύεις στο ρυθμό που έχεις στα αυτιά σου. Όσο τα κρατάς και τα κοιτάς, τόσο μικραίνουν μέχρι που ξαφνικά χάνονται. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και τότε είσαι πλέον ελεύθερος. Είσαι ελαφρύς και ξέγνοιαστος. Το μόνο που σε οδηγεί είναι η μουσική σου. Καταλαβαίνεις τι είναι ευτυχία. Το άδειασμα αυτό είναι που σε γεμίζει. Η έλλειψη κάθε σκέψης. Το πλήρες κενό μέσα στο οποίο υπάρχεις χωρίς να ακουμπάς πουθενά. Η απουσία του χρόνου. Η γενικότερη απουσία.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αυτό που ψάχνουμε είναι μέσα μας. Μέσα μας βρίσκεται ο καλύτερος φίλος και σύμβουλος. Το καλύτερο αντικαταθλιπτικό. Το πιο δυνατό ηρεμιστικό. Μέσα μας είναι όλες οι απαντήσεις σε όλες τις ερωτήσεις και όλες οι λύσεις σε όλα τα προβλήματα. Το μόνο που χρειάζεται για να τα βρεις είναι να διώξεις τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό...</div>
<div>
<br /></div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-65862984884475254172016-11-03T17:24:00.003+02:002016-11-03T21:12:07.079+02:00Το ημερολόγιο ενός θύματος #Kenzoxhm<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ9nEm6Xo-E1reWXDfQkQs36FYO32HAOEENtJ-qrz3w-D4yXmhANI7CKm7gdn-iIE_M9txRCtPLSF15f3QkqOHsUG4hpl5qPLBCW564j-8Vp2mpPgKCjJGZcuXdLQzvJrg3fTgzTYh7Ao/s1600/kenzo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="182" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ9nEm6Xo-E1reWXDfQkQs36FYO32HAOEENtJ-qrz3w-D4yXmhANI7CKm7gdn-iIE_M9txRCtPLSF15f3QkqOHsUG4hpl5qPLBCW564j-8Vp2mpPgKCjJGZcuXdLQzvJrg3fTgzTYh7Ao/s320/kenzo.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Σήμερα ήταν η πολυπόθητη μέρα για μένα και για πολλά άλλα φάσιον βίκτιμς και βίκτιμς γενικότερα. Για να σε βάλω λίγο καλύτερα στο νόημα, κάθε χρόνο τις πρώτες μέρες του Νοέμβρη, το H&Μ βγάζει την καινούργια του συνεργασία με γνωστό οίκο μόδας. Άλλον κάθε χρονιά. Στα πλαίσια της αγάπης μου για τα ρούχα, του ψυχαναγκασμού μου ότι εφόσον πήγα μια φορά θα συνεχίσω να πηγαίνω μέχρι να πεθάνω ή εγώ ή ο Ειτσενέμ, καθώς και του κακομαθημένου χαρακτήρα μου ότι θέλω να έχω κάτι από τη συλλογή επειδή είναι συλλεκτικό, δεν χάνω ποτέ εδώ και τρία χρόνια αυτή τη μέρα.<br />
<br />
Σήμερα λοιπόν ξύπνησα απ' τις 4 για να πάω σαν τις χαζοαμερικάνες που τόσο κορόιδευα παλιά, που πάνε και ξεπουπουλιάζονται σε κάτι εκπτωσάρες 80% που βαράνε κάτι οίκοι νυφικών. Και τις βλέπεις να ξεροσταλιάζουν απ' έξω απ' τα αξημέρωτα με τους υπνόσακους και λες ου ζώα, ου ανεγκέφαλες. Και μετά παίρνεις το σκαμπουδάκι της γιαγιάς για την εκκλησία και το βάζεις με ευλάβεια έξω απ΄τα κατεβασμένα, κρύα και απρόσωπα ρολά του H&M κουκουλωμένη γιατί σε τρώει το αγιάζι της πέμπτης πρωινής ώρας.<br />
<br />
Ένιωσα πολλές φορές λούζερ σήμερα. Όταν είδα το βλέμμα του Λέλου και της Λούλας -οι γάτες της αυλής μας- που καθόντουσαν κουλουριασμένες και γλαρωμένες και με κοίταξαν γεμάτες αποδοκιμασία τύπου "πήγαινε ζώον να πάρεις τα λεοπάρ που εμείς τα φοράμε από πέρσι" -δεν πήρα λεοπάρ όμως έχουμε και λίγη τσίπα πάνω μας. Λίγη. Όταν έξω στο δρόμο ήμουν μόνο εγώ και το σκουπιδιάρικο. Όταν κι ο φούρναρης ακόμα χουχούλιαζε στο παπλωματάκι του κι εγώ πήγαινα να πιάσω πρώτο στασίδι πίστα.<br />
<br />
Όλα τα "L" από το μέτωπό μου όμως σβήστηκαν μονομιάς όταν είδα την υπέρλαμπρη και κιτσάτη -φέτος- βιτρίνα. Σκιρτάει κάτι μέσα σου όταν πας πρώτος. Λες τα κατάφερα. Μπράβο μου -μπράβο μαλάκα, είσαι τόσο μαλάκας όσο κανείς άλλος που κοιμάται τώρα και θα ρθει πιο μετά χαλαρός με την καφεδιά στο χέρι, ενώ θα ρεύεται το κρουασάν που κατάπιε κι εσύ ακόμα δεν έχεις προλάβει να ρευτείς ούτε τα όνειρα που είδες το βράδυ. Μπράβο μου λοιπόν που στήθηκα πρώτη και θα μπω πρωτότερη!<br />
<br />
Και κόσμος αρχίζει να έρχεται μετά από κανά τέταρτο και σκέφτεσαι "χα σας έφαγα". Ο κόσμος που ήρθε όμως είναι 4 φιλιππινέζοι με σκονάκια. 4 φιλιππινέζοι που δεν είναι φάσιον βίκτιμς αλλά σκέτα βίκτιμς γιατί μια κυρία Δελαφράγκα τους πέταξε στους 5 δρόμους μέσα στο αγιάζι και το πρωινό το πούσι για να της πάρουν ό,τι έραψε και δεν έραψε ο Κένζο και ο Έιτς και ο Εμ μαζί, ενώ αυτή κόβει τούφες για να μην κόψει το μπότοξ. Και ναι μεν εσύ έχεις φτάσει πρώτη, αλλά έχεις πίσω 4 φονικές μηχανές και 8 χέρια που έχουν αρχίσει ήδη να προθερμαίνονται -ναι η μια φιλίππα πίσω μου έχει βγάλει όντως νυχοκόπτη και κόβει τα νύχια της #γουατέβερ.<br />
<br />
Και η ώρα περνάει. Ψέματα. Κουτσοπερνάει γιατί έχεις 4 ολόκληρες ώρες μπροστά σου και κρύος ιδρώτας σε λούζει ενόσω η πίσω τετράδα οργιάζει σε γλώσσα που δεν καταλαβαίνεις και δεν μπορείς να καταλάβεις το σχέδιο του εχθρού. Και αρχίζουν κι άλλα βίκτιμς να έρχονται. Και ενώ χαίρεσαι ακόμα που είσαι πριν απ' αυτούς ξενερώνεις γιατί έρχονται με χαμόγελο που φωνάζει "έχω όρεξη για κουβέντααα... φιλαράκιααα... συνφασιονίστεεες..." εμετούληηηηης.<br />
<br />
Και ναι. Πείτε με περίεργη, αλλά είμαι μεγάλος αντικοινώνας. Ειδικά σε τέτοιες μαζώξεις, που βγαίνει ένα κομμάτι του εαυτού μου περίεργο, που κατά βάθος δεν συναγελάζεται με τα όμοια αυτά κομμάτια άλλων ανθρώπων. Αλλά ως ευγενικός αν μη τι άλλο αντικοινώνας χαζογελάω και κουτσομιλάω. Και ακούς κάθε χρόνο τα ίδια "ποπο τι αγωνία", "ποπο πόσο νωρίς ξύπνησα", "ποπο τι ωραία ρούχα", "ποπο ουρά" κλπ. Και το χειρότερο είναι ότι γελάω και συμφωνώ. Εγώ απο ευγένεια, αλλά οι άλλες δεν το καταλαβαίνουν αυτό. Και εκεί την πατάω. Όπως την πάτησα και φέτος. Και αρχίζει η άλλη και λέει λέει λέει και ξανοίγεται και σε αγαπάει και μόνο αγκαλιά δεν σε παίρνει κι εσύ θες να πάρεις το νυχοκόπτη απ΄τη φιλιππινέζα και της κόψεις τις φωνητικές χορδές ή το κόκκινο καλώδιο που την κρασάρει.<br />
<br />
Και κάπως έτσι περνάει πραγματικά και με πολλούς εσωτερικούς λυγμούς και οδυρμούς η ώρα και ανοίγουν οι πόρτες. Και τότε μουσικές πολέμου ηχούν στα αυτιά σου. Και παίρνεις τη στάχτη απ' τα τσιγάρα που χει πετάξει η από πίσω, που ισοδυναμεί με στάχτη απ΄την καύση ενός έθνους και τραβάς δυο δαχτυλιές στα μάγουλα. Απομονώνεις κάθε ήχο, κάθε ομιλία και βουτάς στη μάχη για το φούτερ δίχως έλεος και δίχως δισταγμό...</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-6862400466886484682016-10-31T13:22:00.000+02:002016-10-31T13:23:47.068+02:00Το κλουβί με την τρελή και το πάντα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGWYOYpw5OpV09wM-IKgLGzU0nbDZELjhNDZNR0VhOaEVmuPbtIni9gnq5XV0YXfSH9X2xHS17x4wcNcf8hYg43pmi8ZQwn8Nk8AFVN08sLdtvw4dy1m5g2GfOG2HkGOJ69Y7GwXrc8E8/s1600/kung+fu.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGWYOYpw5OpV09wM-IKgLGzU0nbDZELjhNDZNR0VhOaEVmuPbtIni9gnq5XV0YXfSH9X2xHS17x4wcNcf8hYg43pmi8ZQwn8Nk8AFVN08sLdtvw4dy1m5g2GfOG2HkGOJ69Y7GwXrc8E8/s320/kung+fu.jpg" width="302" /></a></div>
<br />
Μια διαφορετική μέρα ξημέρωσε για το ανυποψίαστο πάντα, αφού πήρε το πρωινό του και διάβασε την εφημερίδα του. Την ησυχία και την γλυκιά σιέστα του διέκοψαν ύποπτα βήματα που ερχόντουσαν από την αυλή του. Έριξε κάτι πρόχειρο πάνω του και βγήκε να δει τί συμβαίνει.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrOaUzwstDyGSM03w08V5LCbDg-R4q6fv4buYlGcovVxAp9ztC-6pTQwSPxB8A4tlVctZfaSgorjjqJIp1JgUdhKe4nQ7K3i6ddva0rTr4Dx7nBs9Y_aLiDUbdyVgImoXDZH_yc2bKCSU/s1600/panda+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrOaUzwstDyGSM03w08V5LCbDg-R4q6fv4buYlGcovVxAp9ztC-6pTQwSPxB8A4tlVctZfaSgorjjqJIp1JgUdhKe4nQ7K3i6ddva0rTr4Dx7nBs9Y_aLiDUbdyVgImoXDZH_yc2bKCSU/s320/panda+3.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Και τί να δει? Ένας κινέζος εισέβαλε στον χώρο του με άγνωστους σκοπούς. Το πάντα πανικοβλήθηκε και σκέφτηκε να επιτεθεί, όμως αστραπιαία μια σοφή σκέψη διαπέρασε το μυαλό του "Μη τον φας τον μαλάκα". Θυμήθηκε ότι και στους άλλους ζωολογικούς με την τίγρη, με τον γορίλα, το ίδιο είχε συμβει και δεν είχαν καλό τέλος τα ζωντανά. Οπότε σκέφτηκε να πάει με τα νερά του κινέζου και να μην τον κάνει κορδέλες όπως του βγήκε σε πρώτη φάση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC_pn_YTP76nTVObxxpKFeAuLeZdyyHppSBsyaJ6-B6M2TQyaFThO84I_9ro9P4m7rlVaFMTE-VLFUS0WxiAGcksgNieoDLQvrtLMmAi2qQFBu0cNSoH854lmSpDiJLF5b3aIHQY5ZtfA/s1600/panda+angry.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC_pn_YTP76nTVObxxpKFeAuLeZdyyHppSBsyaJ6-B6M2TQyaFThO84I_9ro9P4m7rlVaFMTE-VLFUS0WxiAGcksgNieoDLQvrtLMmAi2qQFBu0cNSoH854lmSpDiJLF5b3aIHQY5ZtfA/s320/panda+angry.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Έτσι κάπως ο πανηλίθιος κινέζος και το σοφό πάντα άρχισαν να κυλιούνται στα πατώματα και να "παλεύουν". Ο κινέζος έσφιγγε κι άλλο τα ρυτιδιασμένα του μούτρα και έδινε πολύ πόνο για να "νικήσει" το πάντα. Το σοφό πάντα έβγαλε αιμορροΐδες απ΄την προσπάθεια να φυλάει τα νύχια του όταν πέρναγαν ξυστά απ΄τον καρύτζαφλο του υπερμαλάκα κινέζου, μην τον πάρει καμιά ξώφαλτση και έχουμε άλλα. Βαρελάκια στα βαρελάκια κι αφού το πάντα αγανάκτησε και βαρέθηκε τη ζωάρα του με αυτό το μίζερο και ανιαρό μπρα ντε φερ, είδε απ΄έξω δυο κινεζοπούλες να ξεροσταλιάζουν με τον πανηλίθιο -που είχε ιδρώσει ο κώλος του τόση ώρα με την πάλη και το πάντα τρόμαξε να καταλάβει ότι αυτή η μπόχα δεν έρχεται απ' τις γούνινες μασχάλες του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil8x0Mo3NP3mPo5aRByIuHuNkYK6TSXKJrFFnsKjIvDDGUBCcSLGS2AEkZHxfw2LkbB7HAxjmu4Ey74g1Yr7haMWvOXRF2Zhyphenhyphen1xR6JGol-9RFZ4Ucy9F5ecuHNeeny6FydjB1rMia8VQk/s1600/whatever+panda.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="136" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil8x0Mo3NP3mPo5aRByIuHuNkYK6TSXKJrFFnsKjIvDDGUBCcSLGS2AEkZHxfw2LkbB7HAxjmu4Ey74g1Yr7haMWvOXRF2Zhyphenhyphen1xR6JGol-9RFZ4Ucy9F5ecuHNeeny6FydjB1rMia8VQk/s320/whatever+panda.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Το πάντα λοιπόν, σοφό γαρ, κατάλαβε αμέσως γιατί του εμφανίστηκε απ΄το πουθενά στη ζωή του το βλαμμένο και έδωσε τόπο στην οργή και λίγο ακόμα σόου στις εξίσου καθυστερημένες κορασίδες που τράβαγαν τις μαύρες τους κοτσίδες απ΄τον θαυμασμό. Αφού ο πανηλίθιος κινέζος εξουθενώθηκε απ' τα 100 κιλά με τα οποία κουτρουβαλιέται τόση ώρα, τα μάζεψε κι έφυγε και το πάντα επιτέλους επέστρεψε στη δουλειά του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3OgNeVSpjT_X-QiQNUxAGK_uxUf3h6Hf568F3i3JZBexGtz3ndjx_8TF_SCxHgMoJmGA7lomI839VXqE33RiIgWvR6VprHNBUY8EShyphenhyphenSfwgLesPErpo-0QMysz2JAHY-PDCl_EZVBQQY/s1600/panda+after.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3OgNeVSpjT_X-QiQNUxAGK_uxUf3h6Hf568F3i3JZBexGtz3ndjx_8TF_SCxHgMoJmGA7lomI839VXqE33RiIgWvR6VprHNBUY8EShyphenhyphenSfwgLesPErpo-0QMysz2JAHY-PDCl_EZVBQQY/s320/panda+after.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Αυτό που έμεινε ήταν μια γενναία ιστορία για τον ηλίθιο, μια αστεία ιστορία για το πάντα και ένα ηθικό δίδαγμα για τους υπόλοιπους. Ο άνθρωπος είναι το πιο μαλακισμένο ον στον πλανήτη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE_g80odmDdLl1Ho3mwmYk9GnrEW1LrgNwKm2xSFhKiJehq9ExW6LVC6IpNxBBHA5_5-3SXjewEpyzhn-YdCzJW4HqzjthQIPbybJc1AcOhKH-5Bc0WDJ1KKGuNrmNqInmAeM7ehgo6-4/s1600/panda+end.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE_g80odmDdLl1Ho3mwmYk9GnrEW1LrgNwKm2xSFhKiJehq9ExW6LVC6IpNxBBHA5_5-3SXjewEpyzhn-YdCzJW4HqzjthQIPbybJc1AcOhKH-5Bc0WDJ1KKGuNrmNqInmAeM7ehgo6-4/s320/panda+end.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-56162424855678645362016-10-27T12:22:00.001+03:002016-10-27T12:22:07.720+03:00Ο βλαμμένος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtazO7YuKF4blm1hC_veP6UltoRxjkkb7JNVu_q0dlEW55Zz9skhVBnxhELI1x0_eo8mzTZkD5li9RhRNaIjqR6fVLJs5X0vorrDJ88p3UoLVJIZImyJAr5Ka1gL3ctG1jdjdgSSghyxg/s1600/%25CE%25B2%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%2583%25CE%25B7%25CE%25B9%25CF%2584.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtazO7YuKF4blm1hC_veP6UltoRxjkkb7JNVu_q0dlEW55Zz9skhVBnxhELI1x0_eo8mzTZkD5li9RhRNaIjqR6fVLJs5X0vorrDJ88p3UoLVJIZImyJAr5Ka1gL3ctG1jdjdgSSghyxg/s320/%25CE%25B2%25CE%25B8%25CE%25BB%25CE%25BB%25CF%2583%25CE%25B7%25CE%25B9%25CF%2584.gif" width="320" /></a></div>
Είναι κάποιοι άνθρωποι ρε παιδί μου εντελώς βλαμμένοι. Που λες μπα, δεν είναι δυνατόν να το ζω αυτό τώρα. Η πιο βλαμμένη κατηγορία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Ισχυρογνωμοσύνη σε συνδυασμό πάντα με αμάθεια, θράσος και ναρκισσισμό.<br />
<br />
Δυστυχώς για όλους υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι τύποι. Η βλακεία έχει τόση δύναμη που μπορεί να σου σπάσει τον εγκέφαλο. Μπαίνει απ' τα αυτιά, περνάει στα μάτια, τα δακρύζει και μετά φρουπ πάει στον εγκέφαλο και αρχίζει να στον διαστέλει μέχρι να εκραγεί.<br />
<br />
Αυτοί οι άνθρωποι είναι πάντα σίγουροι. 100%. Μιλάμε δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για ό,τι λένε. Ξέρουν τα πάντα και κατά τη γνώμη τους τα ξέρουν όλα σωστά. Δε πα να τους ανοίγεις εγκυκλοπαίδειες, τα γουικιπίντια, τα τεφτέρια του Άινσταιν και τα γκαβάδια, όχι. Αυτοί ξέρουν. Έκει είναι που σε πιάνει η πρώτη ταχυκαρδία.<br />
<br />
Το εγκεφαλικό έρχεται με την αυτοπεποίθηση και το θράσος τους. Πώς είναι δυνατόν πάντα τα τελευταία απολειφάδια να πιστεύουν ότι έχουν το iq του Θεού και ότι ο Χόκινγκ είναι άλλος ένας χαζός που απλώς παίζει με την ηλεκτρονική του φωνή ενώ τσουλάει στις κατηφοριές, δεν καταλαβαίνω. Ο Δαρβίνος θα τραβάει τα βυζιά του με δαύτους. Πώς στο διάλο κατάφεραν και επιβίωσαν? Πώς έφτασαν ως εδώ? Θα έπρεπε να έχουν εκλείψει αυτοί και να ζει ο έρμος ο Ντόντο που σίγουρα τους έχει σε ικανότητες και προσόντα. Χάθηκε ο Ντόντο και έζησε ο Ντάνταλος. Έλεος.<br />
<br />
Τους βλέπεις με έναν αέρα του πιο έξυπνου, του πιο ταλαντούχου, του πιο όμορφου, του πιο ικανού, που όλοι θαυμάζουν και γουστάρουν και είναι πιο ηλίθιοι και κενοί κι από μύγα. Το μόνο που μπορούν και ξέρουν να κάνουν καλά είναι να εναντιώνονται σε ό,τι τους λες. Άσπρο εσύ, μαύρο αυτοί. Γιατί πρέπει να σου δείξουν ότι δεν γνωρίζεις. Είσαι ανόητος και πώς τόλμησες να έχεις και γνώμη. Στα προσόντα τους είναι και η ανεξάντλητη όρεξη και κουράγιο να σου αναλύουν το "λάθος" σου και να τονίζουν το "δίκιο" τους.<br />
<br />
Τι? Δεν έχεις ανάγκη από κανέναν να σου μάθει τα σωστά και να σε συνετίσει? Πώς τόλμησες ανίδεε ανθρωπάκο. Κάτσε κάτω κι άκου με προσοχή τον βλάκα. Και μη βγάλεις τσιμουδιά.</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-20501931529335876312016-10-24T16:54:00.001+03:002016-10-25T19:54:51.650+03:00Πακέτο η φάση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2oI2ShZdmbRm-SZK8WCaAi0kVUXjRSeUlz9cFyWAJ0iY7oq85PCvD2FaANlJk-pA5dfbFstbwm1f00Rw3TwnfN06MiHs8MhsKlwCpr7RT_sZBZ0xBt2EDEKpbeS-1VkKsve94SZ4156Y/s1600/tsigara.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2oI2ShZdmbRm-SZK8WCaAi0kVUXjRSeUlz9cFyWAJ0iY7oq85PCvD2FaANlJk-pA5dfbFstbwm1f00Rw3TwnfN06MiHs8MhsKlwCpr7RT_sZBZ0xBt2EDEKpbeS-1VkKsve94SZ4156Y/s320/tsigara.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Πριν 5 χρόνια είχα πάει Βαρκελώνη και είχα πάθει μεγάλη φρίκη από τα ισπανικά πακέτα τσιγάρων. Κάτι πλεμόνια μαύρα, κάτι λαιμοί με μια τρύπα ΝΑ σπηλίσια, σάπια δόντια, σάπια μάτια. Έπαιρνα τσιγάρα και για να πιάσω ένα απ' το πακέτο έκλεινα τα μάτια και το ψάρευα στην τύχη για να μην μου ανέβει η παέγια απ΄την αηδία.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
Η ομορφιά αυτή ήρθε τώρα και στην Ελλάδα μας. Τα πακέτα είναι σαν εξώφυλλο βιβλίου ογκολογίας. Τα άρρωστα λαιμά και οι νεκροί στους νεκροψύκτες ήρθαν και στην πόλη μας για πολλές εμφανίσεις. Αλλά όπως πάντα ο έλληνας έχει τον τρόπο, έχει τη λύση. Σου λέει μου δείχνεις την πικρή και άσχημη αλήθεια? Θα την φασκελοκουκουλώσω εγώ, γιατί είμαι και μάγκας και τσαχπίνης και δεν πρόκειται να πεθάνω ποτέ, ακόμα κι αν καπνίσω και τα εγγόνια του Καρέλια.<br />
<br />
Το καταπληκτικότερο που έχω δει είναι αυτοκόλλητο τουριστικών ειδών κολλημένο ακριβώς πάνω στη γάγγραινα του πακέτου. Μπρος-πίσω. Μπορεί μαζί με την περιουσία που δίνεις στα τσιγάρα να θες άλλη μισή για τα αυτοκόλλητα, αλλά προστατεύεις τα ωραία σου μάτια από την κόλαση που απεικονίζεται μπροστά σου.<br />
<br />
Μια άλλη ευφυέστατη ευρεσιτεχνία είναι τα πακέτα για τα πακέτα. Αυτό το γκάτζετ inception του καπνιστή. Σου λέει πας και μου μαγαρίζεις το πακέτο με όλα τα ετοιμοθάνατα περιστατικά του Αγίου Σάββα? Εγώ μα τον Άγιο Σώστη θα το σώσω με άλλο πακέτο. Και έχεις το κουστουμάκι για το πακετάκι. Ένα σιλικονένιο και σένιο πακέτο που φιλοξενεί όλα τα "βρωμισμένα" κακοπακέτα. Έχει πάρει το μάτι μου και κάτι χάρτινα, απλώς τα πρώτα είναι πιο φαντεζί.<br />
<br />
Οι πιο σιχασιάρηδες, αποφασισμένοι και αρρωστοφοβικοί -ναι καπνίζουν και αυτοί- είναι αυτοί που κάνουν στροφή προς τον ατμό. Είναι αυτοί που το χουν ρίξει στα ηλεκτρονικά "τσιγάρα" -κλαρίνα ναι, τηλεσκόπια ναι, τρανσφόρμερς ναι, τσιγάρα σίγουρα όχι. Αυτοί που τους λες "μμμ ωραία που μυρίζει όταν καπνίζεις" και σε διορθώνουν "ατμίζω δεν καπνίζω" με βλέμμα βλοσυρό και δυσκοίλιο α) γιατί τους λείπει το ρίαλ θινγκ και έχουν νεύρα 10 περιόδων μαζί και β) γιατί προσπαθούν να πιστέψουν ότι είναι άλλο πράμα αυτό και το κόβουν όντως το παλιοτσίγαρο και άξιζαν τον κόπο τα 100ευρώ που έσκασαν για να το πάρουν.<br />
<br />
Έτσι λοιπόν οι έξοδοι για καφέ έχουν αποκτήσει ένα κάποιο ενδιαφέρον ακόμα. Πάνω στο τραπέζι βγαίνουν τρελά πράγματα. Από πακέτα με κυρίες που φτύνουν αίμα, πακέτα "Τερκενλής", μέχρι πακέτα μπάμπουσκες και ναργιλέδες. Μας έχουν καταντήσει τσίρκο οι κερατάδες και δεν μας αφήνουν ούτε να πεθάνουμε με αξιοπρέπεια.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-62638888719694903112016-10-20T11:28:00.002+03:002016-10-20T11:41:33.875+03:00Imperfect<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIyFBXKgNErFWX28N4QbFuqsBVTXFkLgQ59uRiBt6ZS4zj3kktxofKGjnLf1buQZHBBY_NIZs4XnBE9AXYWADWGb_KNxJofqYaYDByLg3Z3Gn_Q_xWxQu_upmdAbiG0N9xKJ4WD_tJgmw/s1600/imperfect.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIyFBXKgNErFWX28N4QbFuqsBVTXFkLgQ59uRiBt6ZS4zj3kktxofKGjnLf1buQZHBBY_NIZs4XnBE9AXYWADWGb_KNxJofqYaYDByLg3Z3Gn_Q_xWxQu_upmdAbiG0N9xKJ4WD_tJgmw/s320/imperfect.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Έλα πιάσε καφέ να σου πω και εγώ τα ζαβά μου, γιατί όλο για σένα λέω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYX3Xsat5IkstYffbTdsadZZ9Y0-8uyJZYst713ufHJO6ZSKm1DkTSg_9T4BOBB1FTSTAR-AZYkjtSH-vw8ojgsNPuv1w9UkQjxFYuvvyN1QelQScNoZAYd1pQ7l9WCM9odxjHRP0-H_A/s1600/el+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYX3Xsat5IkstYffbTdsadZZ9Y0-8uyJZYst713ufHJO6ZSKm1DkTSg_9T4BOBB1FTSTAR-AZYkjtSH-vw8ojgsNPuv1w9UkQjxFYuvvyN1QelQScNoZAYd1pQ7l9WCM9odxjHRP0-H_A/s320/el+1.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
1. Σιχαίνομαι τα κουμπιά. Από μικρή το χω αυτό. Φήμες λένε ότι όταν ακόμα δεν ήξερα τι είναι κουμπί, ένα απ΄αυτά τα στρογγυλά με τις τρύπες και τις κλωστές που βρισκόταν πάνω στο νυχτικό της μαμάς μου, πήγε με θράσος και με έγδαρε στο μέτωπο. Από τότε η σχέση μας διεκόπη. 30 χρόνια τώρα, κανένα ρούχο μου δεν έχει κουμπιά. Δεν φοράω πουκάμισα, δεν φόρεσα ποτέ. Ακόμα και μία φορά που έκανα παρέλαση, πήγα με άσπρο ζιβάγκο σαν τον Παπανδρέου. Δεν θέλω να τα πιάνω, δεν θέλω ούτε να τα κοιτάω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjln2zXJQkkqrI5CBMB_4RDEchXbdONt6nmHqSG_wrMYjj65b6ECMZWMHwGskrWdz0HLJ1hvtj8I-Y-5W2dgAmLtkzp3KOn_Mdt19PZ9qwnuDYmaeTb7cau2-CpVW97HRGP-gf_vgIfcSY/s1600/el+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjln2zXJQkkqrI5CBMB_4RDEchXbdONt6nmHqSG_wrMYjj65b6ECMZWMHwGskrWdz0HLJ1hvtj8I-Y-5W2dgAmLtkzp3KOn_Mdt19PZ9qwnuDYmaeTb7cau2-CpVW97HRGP-gf_vgIfcSY/s320/el+2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
2. Γενικά σιχαίνομαι. Σιχαίνομαι πόμολα, χέρια, σάλια, τους άλλους, τις αλυσίδες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcc8p23Pip78KmjnnC0lO9vaCsWy3W4uz2X_cLpwSgs8NiHiMihO9x9M6JV3mLpfbtbNJHM0pN08-0iLqHLov90-QWGbaYuYfmXqu78BBZMkCqfyNfdVKaGxar145Rjm8boP8QPRvFQo/s1600/el+3.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPcc8p23Pip78KmjnnC0lO9vaCsWy3W4uz2X_cLpwSgs8NiHiMihO9x9M6JV3mLpfbtbNJHM0pN08-0iLqHLov90-QWGbaYuYfmXqu78BBZMkCqfyNfdVKaGxar145Rjm8boP8QPRvFQo/s320/el+3.gif" width="320" /></a></div>
<br />
3. Αλυσίδες. Το σχήμα τους? Η αίσθησή τους? Δεν ξέρω ακριβώς. Δεν φοράω κοσμήματα -μόνο κορδελάκια και σκοινιά στο αριστερό μου χέρι. Τις αλυσίδες τις σιχαίνομαι και στους άλλους και στα πλαίσια της συγκεκριμένης περιέργειας, θέλω να επισημάνω ότι δεν μπορώ ούτε τα κουμπώματά τους. Πόσες φορές έχουν έρθει φίλες να τους κουμπώσω κολιέ και βραχιόλια και όχι. Σόρρυ ντάρλινγκ εγώ αυτό δεν το πιάνω.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDNmzm5ht7-yluOYKipauNw9A8Dx_lPsCSRRwkXTaX-Uq9Eczd2Fj_xB4EJD5wW-ZsEZ38uhsocXyFBiTWduqmXhDeykgsBb6ZdbGgcmbKY2CayRi6ckGUyH_76cIYr2Rbp9fXMTrj1_E/s1600/+el+4a.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDNmzm5ht7-yluOYKipauNw9A8Dx_lPsCSRRwkXTaX-Uq9Eczd2Fj_xB4EJD5wW-ZsEZ38uhsocXyFBiTWduqmXhDeykgsBb6ZdbGgcmbKY2CayRi6ckGUyH_76cIYr2Rbp9fXMTrj1_E/s320/+el+4a.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
4. Απεχθάνομαι τον ήχο του μασήματος. Δεν μπορώ να ανεχτώ δίπλα μου τσαούλια να <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhdAHpGhU_liGTmYjq5KyXXzvLEAwdmYkYyIBW5cxzE35NuJCN9tA0JirmDfG7hgU1WyzVaRG5L4WrFlLq0GTjZuzTjLUjeDKxnPEWg-Uhe_KLuGakXPgDiJPjPqO5qiOJBVK3l3Hjfbo/s1600/el+4.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="135" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhdAHpGhU_liGTmYjq5KyXXzvLEAwdmYkYyIBW5cxzE35NuJCN9tA0JirmDfG7hgU1WyzVaRG5L4WrFlLq0GTjZuzTjLUjeDKxnPEWg-Uhe_KLuGakXPgDiJPjPqO5qiOJBVK3l3Hjfbo/s200/el+4.jpg" width="200" /></a></div>
κλαπομασάνε. Μου ανεβαίνει η πίεση, μου σηκώνονται οι τρίχες του κεφαλιού, σφίγγουν τα δόντια μου, η καρδιά μου πιάνει τους 180/λεπτό και νευριάζω πολύ. Πάρα πολύ.<br />
Δεν είναι περιέργεια, είναι ντιζόρντερ. Δεχτείτε το όσοι με αγαπάτε και μασάτε ήρεμα και μακριά μου. Γενικά με τους ήχους έχω θέμα. Πιάνομαι από μικρούς ήχους οι οποίοι μετά από λίγο γίνονται τόσο αφόρητοι, που θέλω να βάλω τα κλάματα -απ' τα νεύρα πάντα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGQifgqff4YrRfu5lTe_JNRMBpJwMsbSNse7cK8av03Nfq52JgOYEYPuhtHOepVxJII8aHvMnQfgkFDuIxYGa-pL3fXJ6pVR8NNMofr3SpHuuFrGwO1Jn30tWUS-WNv_1brITW3GLbbJI/s1600/el+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGQifgqff4YrRfu5lTe_JNRMBpJwMsbSNse7cK8av03Nfq52JgOYEYPuhtHOepVxJII8aHvMnQfgkFDuIxYGa-pL3fXJ6pVR8NNMofr3SpHuuFrGwO1Jn30tWUS-WNv_1brITW3GLbbJI/s320/el+5.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
5. Μου τη δίνουν τα "πού χάθηκες?", "με ξέχασες", "χμμ κάποιος με ξέχασε" και οτιδήποτε παρεμφερές. Καταρχάς, ΠΟΙΟΣ σου είπε ότι είμαι εγώ υπεύθυνη να κρατάω τις δημόσιες σχέσεις. Γιατί δηλαδή να σε ξέχασα εγώ και να μη με ξέχασες εσύ. Γιατί να χάθηκα εγώ και να μην χάθηκες εσύ ή και οι δύο μας. Όπως και να χει, σε τέτοιου είδους κατηγόριες απαντάω με κανονικό γράψιμο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr8HuTta44afAOo0aMOHBvt0nTMV5lXZcPv8cp86HFHaRMBJisP_aWIi8PhDbGNfU21_1BZJXtAST1B_KCar_1FKyQzRKPrU7qPTOchOp8Ecay649haLU3kC4JW5gLPf0LQlHK-dHz2tI/s1600/el+6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr8HuTta44afAOo0aMOHBvt0nTMV5lXZcPv8cp86HFHaRMBJisP_aWIi8PhDbGNfU21_1BZJXtAST1B_KCar_1FKyQzRKPrU7qPTOchOp8Ecay649haLU3kC4JW5gLPf0LQlHK-dHz2tI/s1600/el+6.jpg" /></a></div>
<br />
6. Τη βρίσκω να στριφογυρίζω μια τούφα απ' τα μαλλιά μου. Μάλλον είναι τικ. Δεν δείχνω έλεος όμως. Τη γυρνάω μανιασμένα. Μπορώ με ένα χέρι και μια τούφα να σου κάνω καντιλίτσα, οχτάρι, μπότσο και ψαλιδιά. Έχω κάνει τόσο κοκορέτσι τούφες που χρειάστηκε να τις κόψω με ψαλίδι μετά. Συνήθως το κάνω ή όταν είμαι υπερβολικά χαλαρή ή όταν είμαι υπερβολικά εκνευρισμένη.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG0Gv054MEtmkNrKf4PidqC4eX5z4qlZmd8VhYd4BQq3fSLKsfx4JsmBQIjIW44IVhT6uSMdDG9sMGW-pwdCle3HgfsgbnrQelbKxjbKcDdhXYAFboRlpgb3TS5IZxixBXZyaVxpv43IA/s1600/el+7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiG0Gv054MEtmkNrKf4PidqC4eX5z4qlZmd8VhYd4BQq3fSLKsfx4JsmBQIjIW44IVhT6uSMdDG9sMGW-pwdCle3HgfsgbnrQelbKxjbKcDdhXYAFboRlpgb3TS5IZxixBXZyaVxpv43IA/s320/el+7.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
7. Για να κοιμηθώ θέλω 3 μαξιλάρια. Ένα κεφάλι, ένα αγκαλιά, ένα στα πόδια. Η παγίδα είναι όταν έχεις να σκεπαστείς κι όλας. Θέλει πολύ μανούβρα και δουλειά μέσα στον ύπνο αλλά αξίζει τον κόπο. Και όταν βλέπω τηλεόραση. Θέλω ένα στα πόδια και όταν βλέπω τηλεόραση.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf563aPJ7igq6dlUTs3npkPTYCdOyuz8Hgd8tDA7tyqdNzWbnj5L6nNMU46P2Dbnr7EWy2LicyxTJquG8NtC6afbmXUpLXfuz1Gk8KzzKKYszNr6TEbcgGSN_ejSlwXOKdgOUura2cg0k/s1600/el+8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf563aPJ7igq6dlUTs3npkPTYCdOyuz8Hgd8tDA7tyqdNzWbnj5L6nNMU46P2Dbnr7EWy2LicyxTJquG8NtC6afbmXUpLXfuz1Gk8KzzKKYszNr6TEbcgGSN_ejSlwXOKdgOUura2cg0k/s320/el+8.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
8. Φοβάμαι τις μέλισσες, τις σφήκες, τα σερσέγκια και όλα τα πετούμενα που τσιμπάνε. Με <br />
αγχώνει υπερβολικά ο τρόπος που πετάνε κοντά μου ή μακριά μου. Αυτά τα σπαστικά που κάνουν μου κόβουν τα ήπατα. Πάνω που φεύγουν κάνουν ένα βζάαανγκ και ξανάρχονται. Και τότε αρχίζω εγώ τα σπαστικά. Αν δεις μια τρελή να εξφενδονίζεται ξαφνικά και να τινάζει χέρια, εγώ είμαι. Δεν με νοιάζει τι θα πουν οι γύρω, δεν με νοιάζει αν πέσω, αν θα ρίξω κάτι κάτω απ΄τον πανικό, θέλω απλά να φύγω και το κάνω όσο καλύτερα μπορώ.<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgywFivSB0E7-BOEw-WV2OrvIwhM70OqZMYpXx3ZOC1yKclQeHzFWzvsvo-fumaCnqTC24r6_AftSAhNmw_vrRD2P112y77lkUaXdcMLMgrZTmSvRReL_Ux2b62vzsguCKf6-YOp3sejeE/s1600/el+9.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgywFivSB0E7-BOEw-WV2OrvIwhM70OqZMYpXx3ZOC1yKclQeHzFWzvsvo-fumaCnqTC24r6_AftSAhNmw_vrRD2P112y77lkUaXdcMLMgrZTmSvRReL_Ux2b62vzsguCKf6-YOp3sejeE/s320/el+9.gif" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2CTupPG1xxhDGdifED547BDwZpfQupXf7a89pc2HnQ9TzpLOURFQCirzDglRdLfRuxSV1_IJ2SAfVAKGPtpwW-VaxqKvudQ7s7wRfJm-hh1c_PkYjFL-EeFkIYTZ7vLghL3rlWdv7rhU/s1600/el+10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2CTupPG1xxhDGdifED547BDwZpfQupXf7a89pc2HnQ9TzpLOURFQCirzDglRdLfRuxSV1_IJ2SAfVAKGPtpwW-VaxqKvudQ7s7wRfJm-hh1c_PkYjFL-EeFkIYTZ7vLghL3rlWdv7rhU/s320/el+10.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
9. Δεν μ' αρέσει να μιλάω στο τηλέφωνο. Όσο υπάρχουν τα μηνύματα, μπορούμε να κάνουμε με αυτά τη δουλειά μας. Μου είναι πιο ευχάριστο να γράφω παρά να μιλάω -duh. Όσο γράφεις μπορείς να τρως, να βλέπεις τηλεόραση και άλλα πράγματα. Με πνίγετε με τα τηλέφωνα. Με πνίγετε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih28jHkBgMatPNJRKo2WqCXgVkvkvpuckaw0YNEs99cul-wUESHtExvEnybqk4Zwkc2_0p0nfhJv_TCIt3lXE0XVZudelZI_UkAdru1Td3jkAeGkehr2utqnpZ-67krmOwDfzz5EyAc6E/s1600/el+11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="256" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih28jHkBgMatPNJRKo2WqCXgVkvkvpuckaw0YNEs99cul-wUESHtExvEnybqk4Zwkc2_0p0nfhJv_TCIt3lXE0XVZudelZI_UkAdru1Td3jkAeGkehr2utqnpZ-67krmOwDfzz5EyAc6E/s320/el+11.jpg" width="320" /></a></div>
10. Δεν μπορώ τους κλόουν. Είναι λυπημένοι? Χαρούμενοι? Γελοίοι? Τρομακτικοί? Άι σιχτίρι.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhsWAAp2QXTGtKa7jgH0Zwwu1-Zpeta1htUeoF2XDaTi9af_Kmeu-bAtd4ZeU6cnwefHPAmrIQpmR-TotHz3Ka1Iyp-9WXIibS4J0DCgXHshdSxwNbLn3V-IJVHr7rgPC6WlsNxYBK_qk/s1600/el+12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhsWAAp2QXTGtKa7jgH0Zwwu1-Zpeta1htUeoF2XDaTi9af_Kmeu-bAtd4ZeU6cnwefHPAmrIQpmR-TotHz3Ka1Iyp-9WXIibS4J0DCgXHshdSxwNbLn3V-IJVHr7rgPC6WlsNxYBK_qk/s320/el+12.jpg" width="320" /></a></div>
11. Μαρέσει να δίνω χρώματα στους αριθμούς. Το 1 είναι μπλε. Το 2 είναι κόκκινο. Το 3 κίτρινο. Το 4 πράσινο κοκ. Δεν παίρνω ναρκωτικά, δεν έχω πάρει ποτέ. Απλά οι αριθμοί έχουν χρώματα. (Crazy af)<br />
<br />
Αυτή είμαι λοιπόν με τα περίεργά μου, που με κάνουν ακόμα πιο αξιαγάπητη, υπέροχη και ακαταμάχητη.</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-80145442768672152002016-10-17T16:26:00.001+03:002016-10-17T16:26:56.582+03:00Με το στανιό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiITrJdFIvlyM-SRl9NpXKDEXsCZt32YrnsMZr04QykE3pWiDHaOrDfVCnSwqeahB5kwNwO2Sq5LBPBxl0N9L1-Zi2kZauswv8GVGbw5_lTOjD3RxS7l2m066BFPL7dthkhfubMrHecV8A/s1600/manipulation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiITrJdFIvlyM-SRl9NpXKDEXsCZt32YrnsMZr04QykE3pWiDHaOrDfVCnSwqeahB5kwNwO2Sq5LBPBxl0N9L1-Zi2kZauswv8GVGbw5_lTOjD3RxS7l2m066BFPL7dthkhfubMrHecV8A/s1600/manipulation.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Οι σχέσεις είναι περίεργες από τη φύση τους. Όλων των ειδών οι σχέσεις. Είναι περίεργες γιατί διαφορετικοί άνθρωποι, ο καθένας με τη δική του πετριά, καλούνται να επικοινωνήσουν, να αλληλεπιδράσουν και να συνυπάρξουν. Το βασικότερο συστατικό που συντελεί στην επιτυχία είναι λένε η ειλικρίνεια. Εγώ θα το πάρω λίγο αλλιώς και θα σου πω ότι το βασικό συστατικό είναι η ελευθερία.<br />
<br />
Ακούγοντας ελευθερία, πολλοί θα πουν "χέσε μας καημένη, ποια ελευθερία?". Κι όμως. Αυτό που έχεις να κάνεις σε μια σχέση (το τονίζω πάλι ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ σχέση) είναι να δείξεις ποιος είσαι, να δείξεις τα καλά σου, τα κακά σου, το ενδιαφέρον σου και την αγάπη σου προς τον άλλον και μετά να κάνεις ένα βήμα πίσω και να τον αφήσεις να διαλέξει. Να επιλέξει αν θέλει αυτό που είσαι, αν τον ευχαριστεί, καθώς και τον χρόνο που θα περνάει μαζί σου. Με το να πιέζεις ανθρώπους να είναι μαζί σου, να γίνεται το δικό σου, να πιέζεις για τον χρόνο που θα σου αφιερώσουν, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να γίνεσαι αντιπαθής, να σε "φοβούνται" γιατί είσαι πολύ εισβολικός και πρήξας και να κάνουν πίσω.<br />
<br />
Όλοι θέλουν να αναπνέουν. Όλοι θέλουν να έχουν την "πολυτέλεια" της επιλογής. Όλοι θέλουν παρέα όποτε την θέλουν πραγματικά και όχι όποτε τους την επιβάλλουν. Η χειριστικότητα, η ελεγκτικότητα και η επιτηδευμένη δημιουργία ενοχών είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι αν θες να σε "παίζουν".<br />
<br />
Οι ενοχές. Πραγματικά ΕΞΟΡΓΙΖΟΜΑΙ. Βλέπω ανθρώπους να χρησιμοποιούν κατά κόρον τις ενοχές και την αυτοθυματοποίηση για να κερδίζουν το ενδιαφέρον. Ένα κούφιο ενδιαφέρον. Άνευ ουσίας. Όταν στον άλλον δημιουργείς ενοχές για να τον κουλαντρίζεις, εκτός του ότι είσαι γελοίος, ανασφαλής μέχρι τον Θεό και βλάκαρος, αυτό που κάνεις είναι να του δημιουργείς αρνητικά συναισθήματα προς το άτομό σου. Τα αρνητικά αυτά συναισθήματα, αμέσως-αμέσως σε βάζουν σε μπλακ λιστ και ο εγκέφαλος σε συνδέει με τους υπόλοιπους γκρινιάρηδες και "κακοχρονονάχουν" και δεν θέλει να σε κάνει παρέα. Δηλαδή πετυχαίνεις να τσιγκλίσεις την προσοχή, μόνο που τσιγκλάς μια κακιά προσοχή.<br />
<br />
Όλο αυτό είναι κάτι αντίστοιχο με το γνωστό "άμα σε φοβούνται σε σέβονται". Όχι. Δεν σέβεσαι κανέναν κομπλεξικό, άδικο, παρανοϊκό μαλάκα. Ποτέ. Ο σεβασμός πηγάζει από τα θετικά ενός χαρακτήρα. Όχι από καταβόθρες. Και κανένας δεν φοβάται κανέναν. Απλώς αν διακρίνεις έναν τρελό κοιτάς να ασχολείσαι όσο το δυνατόν λιγότερο μαζί του, γιατί αναγνωρίζεις ότι είναι τρελός και δεν βρίσκεις κανένα νόημα στο αντίθετο.<br />
<br />
Για να ολοκληρώσω λοιπόν. Αγαπητοί συνάνθρωποι. Κοιτάτε να γίνεστε όσο το δυνατόν λιγότερο ψυχικά βαρίδια στους γύρω σας. Αφήστε ελεύθερο τον καθένα χωρίς φθηνούς θεατρινισμούς να σας προσεγγίσει ή όχι. Τα νεύρα σας, τα καπρίτσια σας, το πικρό παρελθόν σας δεν αφορά κανέναν παρά μόνο εσάς. Κανένας δεν θέλει να έχει έναν μπελά στο κεφάλι του κι ακόμα κι αν τον θέλει, αφήστε τον ίδιο να το αποφασίσει. Μόνος του. Ελεύθερα.<br />
<br />
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-16397980451207575652016-10-13T11:30:00.001+03:002016-10-13T15:46:06.485+03:00Iπτάμενα πλάσματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg39v6w5WYvzICAbRKjhYVMJBpWnVYvsR6FHpOGkCImusiEOCdE4kzWur2K_cAfkxe3Q-ptuLrCyUgOmI4jEn4kLLn-1uNUI9ujv-71CV1xsyQIQMA42YvDeulX6p9bvUXEKHqTMSkUYLw/s1600/plane+apelpisia.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg39v6w5WYvzICAbRKjhYVMJBpWnVYvsR6FHpOGkCImusiEOCdE4kzWur2K_cAfkxe3Q-ptuLrCyUgOmI4jEn4kLLn-1uNUI9ujv-71CV1xsyQIQMA42YvDeulX6p9bvUXEKHqTMSkUYLw/s320/plane+apelpisia.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Γενικά δεν έχω και την καλύτερη άποψη για το είδος μας. Είμαστε λίγο γυφτουλαίοι όσο κι αν θέλουμε να το κρύβουμε κάτω απ΄το χαλί. Σε συναγελασμούς με αρκετά άτομα τρως γερή σφαλιάρα απ΄την "ευγένεια" και τον "καθωσπρεπισμό" που μας πλημμυρίζει.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCRfd2efrDAyzQUt2sMPGI2bWAsz2ZepxiZiVSnmYWQd-Mf8miBQIKB8-9YAFMWM9Xkaa-fHN9VOlD2JvAukn_kUEu6Xzg9rVvfTVOzgdrDOKfAs97E-M7BOtSqv__v3BpfpL87CIwsX0/s1600/aerosinodos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCRfd2efrDAyzQUt2sMPGI2bWAsz2ZepxiZiVSnmYWQd-Mf8miBQIKB8-9YAFMWM9Xkaa-fHN9VOlD2JvAukn_kUEu6Xzg9rVvfTVOzgdrDOKfAs97E-M7BOtSqv__v3BpfpL87CIwsX0/s320/aerosinodos.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Εκτός από το μετρό, που νταξ, εκεί γίνεται ο κακός χαμός και δεν θέλω καν να το σχολιάσω, βλέπεις την ηλιθιότητα που μας δέρνει στα αεροπλάνα. Λίγο πριν επιβιβαστείς ξεκινάει το μαλλιοβράσι.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYofV8dEaEEXB0t7PuwP6HVO3qNizvuERKB0KZVeAisoyVxkEdgvwZoE6VKajod_mN7GuTA-1UwL8XMpCc8A-abcPhG4CNkdp7ZLh6ytBW3lovIg7Y5xa8ISqwzyxM_Wf9dGzvPfKSw5k/s1600/plane+gate.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYofV8dEaEEXB0t7PuwP6HVO3qNizvuERKB0KZVeAisoyVxkEdgvwZoE6VKajod_mN7GuTA-1UwL8XMpCc8A-abcPhG4CNkdp7ZLh6ytBW3lovIg7Y5xa8ISqwzyxM_Wf9dGzvPfKSw5k/s320/plane+gate.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="text-align: left;">Το αεροπλάνο, στη θέση του. Οι θέσεις, αριθμημένες. Όλα σε τάξη. Εκτός απ΄τους Ούνους που τρέχουν και ποδοπατιούνται για να μπουν πρώτοι. ΓΙΑΤΙ??? Ούτε καλύτερη θέα θα 'χεις, ούτε στην πρώτη θέση θα καθήσεις αν πατήσεις πάνω στο σβέρκο μας για να βγεις μπροστά, ούτε αν μείνεις πίσω θα κάτσεις στη χέστρα. Ακόμα και οι πρώτοι των πρώτων, αυτοί στη μπίζνες, που είναι δέκα νοματαίοι που προηγούνται, κι αυτοί ακόμα τσακώνονται. Ήμουν μπροστα σε τύπο, που άρχισε να σπρώχνει τους άλλους μπιζνέους για να περάσει πιο μπροστά τους. Όταν κάποιος αγρίεψε και τον ρώτησε που διάολο πάει, ο τύπος τού κούνησε την χρυσή του κάρτα που είχε προβλέψει και είχε ανά χείρας -έξυπνος ο βλάχος- και του "δικαιολόγησε" την αδικαιολόγητη βιασύνη του στο να βγει πρώτος. Φυσικά έληξε με αυτό που φαντάζεσαι -"να την βάλεις στον κώλο σου και να πας πίσω".</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJxiM5HLKUixe16XRWY2m2pnEhKpVyMkY_QxN9FU9xL4ZFihMS3ViFnh3F4vFGglr7ZUsIX7OWjy-kd4CWWXreAsx5eKCIonhDr2ja1HLnZvLDCUqhywVgPpWPnBL7eilVGkGCsimtXnU/s1600/plane+valitsa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="214" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJxiM5HLKUixe16XRWY2m2pnEhKpVyMkY_QxN9FU9xL4ZFihMS3ViFnh3F4vFGglr7ZUsIX7OWjy-kd4CWWXreAsx5eKCIonhDr2ja1HLnZvLDCUqhywVgPpWPnBL7eilVGkGCsimtXnU/s320/plane+valitsa.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Μέσα στα περίεργα αυτά πλάσματα που περιμένουν να επιβιβαστούν, είναι και μερικά πανέξυπνα και πάνλαμπρα πλάσματα που άκου τώρα να δεις τι πήγαν οι κερατάδες και σκαρφίστηκαν. Να "κρύψουν" μια βαλίτσα ΝΑ με το συμπάθειο απ' τον έλεγχο και να την εμφανίσουν ξαφνικά τύπου "ωχ μια βαλίτσα με ακολούθησε από μόνη της" μπαίνοντας στο αεροπλάνο. Που φυσικά η γκουμούτσα τους δεν χωράει που-θε-νά, οπότε της βάζουν ταμπελάκι και την πάνε να κάνει παρέα με τις άλλες βαλίτσες.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlxlbRXmb_ZYhUfS8B7VWUaczV08QcZGcylwlyVR4caIESs_sFX86x9mXtg4WwH4Q3j-_IIia6C9BnrVpRoGPB6swcidWfpXyOkAG1tTEiwNmZHDzimASdCz-pFVpLYAMgY4FLMjif_aQ/s1600/plane+smoke.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlxlbRXmb_ZYhUfS8B7VWUaczV08QcZGcylwlyVR4caIESs_sFX86x9mXtg4WwH4Q3j-_IIia6C9BnrVpRoGPB6swcidWfpXyOkAG1tTEiwNmZHDzimASdCz-pFVpLYAMgY4FLMjif_aQ/s320/plane+smoke.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Έχουμε και τους άλλους τους πιο ατίθασους και θεριακλήδες. Αυτούς που ξέρουν ότι θα ακολουθήσει μακρύ ταξίδι μέσα στο σιδερένιο πουλί που απεχθάνεται το τσιγάρο, οπότε παίρνουν την τελευταία τζούρα τους λίγο πριν μπουν. Που? Μα έξω στην πίστα βρε κουτό. Τι κι αν δεν επιτρέπεται, τι κι αν μπορεί να μπουρλοτιάσετε, αυτός θέλει να ξεχαρμανιάσει και θα το κάνει.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd4_sQF-jjV_mEtToeAq-SIGI9klew3DBuiicZzL-KtWG2bywua81TN1bSQB_vqV4Kt4kX87t5KfCf0huzmwgJwUbwUH3Mo_UsrQwf2Inuql35VLEHxC4oh3qpWycrbaJuEg7tDVcUT0A/s1600/plane+fagito.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="194" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd4_sQF-jjV_mEtToeAq-SIGI9klew3DBuiicZzL-KtWG2bywua81TN1bSQB_vqV4Kt4kX87t5KfCf0huzmwgJwUbwUH3Mo_UsrQwf2Inuql35VLEHxC4oh3qpWycrbaJuEg7tDVcUT0A/s320/plane+fagito.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Αφού μαντρωθούν όλα τα πλάσματα, αρχίζουν να παίζουν με τα καθίσματα. Γιατί τώρα είναι καθηλωμένα και βαριούνται. Και επειδή την ώρα του φαγητού κάτι τέτοιο έχει πιο πολλή πλάκα, την ώρα που πας να μπουκώσεις το κοκκινιστό σκυμμένος πάνω στο ήδη αρκετά άβολο τραπεζάκι, ο μπροστά σου αποφασίζει να ξαπλάρει, πατάει το κουμπί, σπρώχνει το κάθισμα πίσω, το τρως στα μούτρα και σου καρφώνεται το πλαστικό πιρούνι στη σταφυλή.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8U_9nkvZLYaAV-H2qZ29ZeVrKTBDv2EoPpcmGt6ss4MjnSuQpGd05epzeOwCdRzXFmNvg3OTl8FRTHdBkJ0PdTTI4Fv3EW3Dqex-iyG3j83Z-WCjk4vVVlM0tsdxJRUx_teGoM7PaEzY/s1600/plane+podia+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8U_9nkvZLYaAV-H2qZ29ZeVrKTBDv2EoPpcmGt6ss4MjnSuQpGd05epzeOwCdRzXFmNvg3OTl8FRTHdBkJ0PdTTI4Fv3EW3Dqex-iyG3j83Z-WCjk4vVVlM0tsdxJRUx_teGoM7PaEzY/s320/plane+podia+2.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Μετά το φαγητό, όταν νταγλάρεις και πεις θα χαλαρώσω βρε αδερφέ, βάζεις τα ακουστικά σου, κλείνεις τα μάτια μέχρι που κάτι αρχίζει να σου κλωτσάει το νεφρό. Και φυσικά είναι το πόδι του ζωντανού από πίσω, γυμνό και βρώμικο που ψάχνει να κουρνιάσει στα ζεστά και καθαρά σου ρούχα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkGuoOdFGPMy_5D7JOtK8agSdZE1aO3tUzDFmEAxhCT57UawyZGeb6vpFustAbloHMC_xzWE6UdaZNRqrOHNGvLMzwOVLpuj3AskZC2mV7zyT3526MblKSsGfAiImBPbSUB2U5o-bdLSs/s1600/plane+malakes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkGuoOdFGPMy_5D7JOtK8agSdZE1aO3tUzDFmEAxhCT57UawyZGeb6vpFustAbloHMC_xzWE6UdaZNRqrOHNGvLMzwOVLpuj3AskZC2mV7zyT3526MblKSsGfAiImBPbSUB2U5o-bdLSs/s320/plane+malakes.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Το κερασάκι στην τούρτα είναι στην προσγείωση. Με το που νιώσει ο κώλος ότι πιάσαμε γη χρα-χρακ ακους να λύνονται ζώνες. Κοιτάς την ένδειξη, αναμμένη ακόμα. Έλα μωρέ όμως πως κάνω έτσι κι εγώ η υπερβολική. Αφού αυτοί ξέρουν μωρέ. Αυτοί οδηγούν με 200 χωρίς ζώνη στο δρόμο, θα φοράνε μέσα σε ένα αεροπλάνο που τσουλάει? Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ακούς και κινητά να κελαηδάνε/ανοίγουνε. Μα, τι κι αν λέει η αεροσυνοδός το αντίθετο, εδώ αυτοί είναι οι ίδιοι που οδηγάνε με 200, χωρίς ζώνη και μιλάνε και στο τηλέφωνο, μασάνε τώρα απλώς να το ανοίξουν ενώ δεν έχουν καν τιμόνι στα χέρια τους? Τςς. Κι επειδή ο κοινωνικός κομφορμισμός σε κάτι τέτοια είναι στα πάνω του, λύνονται και ανοίγουν κινητά και τα υπόλοιπα πλάσματα που αγωνιούν για τα αδιάβαστα μηνύματα στο φέισμπουκ που περιμένουν λάικ. Και ενώ ακόμα δεν έχει πλησιάσει, ούτε πιάσει φυσούνα το αεροπλάνο, οι άλλοι είναι ήδη όρθιοι με τα πράγματα στα χέρια και ξεφυσούν αγανακτισμένοι που περιμένουν τόση ώρα (?!).<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdpU1LAJG42qzChLRqb0mgC_3tSnTtwdKsK5-FtGFSECwwjtAcaY99abH4y7qSCRUeLsicjfQvWQSIK2FvHQYXw1DBaa4T_GXynumpcaO9hOGzwhHzugw9d5680yJl-IyqIJ0r6JFTt7w/s1600/plane+telos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdpU1LAJG42qzChLRqb0mgC_3tSnTtwdKsK5-FtGFSECwwjtAcaY99abH4y7qSCRUeLsicjfQvWQSIK2FvHQYXw1DBaa4T_GXynumpcaO9hOGzwhHzugw9d5680yJl-IyqIJ0r6JFTt7w/s320/plane+telos.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
Δυστυχώς αυτοί είμαστε. Αυτά τα περίεργα πλάσματα, που έχουν καταφέρει παρόλα αυτά να συνδέουν τις ηπείρους μεταξύ τους και τη γη με το διάστημα.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU6y9bsrKMf8eacTEAGZ1Kiz3o_jyz7XThKOrPdR2KLns32U9rBYsMMpYW7loqvNHCYzHYp_TZ6m0NiLD0Y0TpWOsKIFXrN6Z2w3reIvBaNYK6n7QCZ-kTwoGqJz3ViY1b1Zkb8X_Xsdg/s1600/1flight_attendants.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="269" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU6y9bsrKMf8eacTEAGZ1Kiz3o_jyz7XThKOrPdR2KLns32U9rBYsMMpYW7loqvNHCYzHYp_TZ6m0NiLD0Y0TpWOsKIFXrN6Z2w3reIvBaNYK6n7QCZ-kTwoGqJz3ViY1b1Zkb8X_Xsdg/s320/1flight_attendants.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-52822538662071541882016-10-10T11:58:00.001+03:002016-10-10T12:01:15.784+03:00Ο γιος που δεν θα γίνει ποτέ άντρας και ο άντρας που δεν υπήρξε ποτέ γιος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY64ExtYp-TwwLmCOeWQh4hn8rlhYzRO_y1xkM0dajnGkUQ_OS-cFiZh536pQQnEKGz9mqPoZwVPTLc36-4LL4WcSuIOs8nlWAYtblklhGnAYg1GnNrpXqgrqVLC6W3BF167tVvc6DER4/s1600/Mamakias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY64ExtYp-TwwLmCOeWQh4hn8rlhYzRO_y1xkM0dajnGkUQ_OS-cFiZh536pQQnEKGz9mqPoZwVPTLc36-4LL4WcSuIOs8nlWAYtblklhGnAYg1GnNrpXqgrqVLC6W3BF167tVvc6DER4/s320/Mamakias.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Στην τράπεζα, ατελείωτη ουρά και απέραντη βαρεμάρα. Δίπλα μου μια κυρία με ένα γλυκό μωρό αγκαλιά. Του γελάω, μου γελάει και πιάνω την κουβέντα με τη μαμά του. Αφού μου σύστησε τον γλυκύτατο γιο της με τα 103 ονόματα και είπαμε τα κλασσικά, μπήκε στο θέμα με φόρα. "Η πεθερά μου ήθελε τόσα ονόματα!" και ξυνίζει τα μούτρα της. Γελάω αμήχανα γιατί κατάλαβα ότι έχει καημό να βγάλει και περιμένω τη συνέχεια...<br />
<br />
"Μα τι κακό είναι αυτό! Δεν καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε όλοι μια οικογένεια, αλλά γίναμε δύο? Άλλη εγώ, ο άντρας μου και τα παιδιά μας και άλλη αυτή και ο άντρας της τώρα". Κουνάω το κεφάλι και δεν προλαβαίνω να ξεκινήσω την πρότασή μου και συνεχίζει. "Δεν γίνεται να πρέπει να παίρνουμε την έγκρισή της για τα πάντα. Μας κουράζει αυτό. Με κουράζει. Ο καθένας πρέπει να κοιτάει τη δουλειά του!". Συμφωνώ και με ρωτάει αν έχει δίκιο. "Δίκιο έχετε" της λέω -κι άδικο να 'χε της το λες όπως είναι παρμένη? Δεν της το λες. Σκάει χαμόγελο με ικανοποίηση και μια κουταλιά της σούπας σχιζοφρένεια.<br />
<br />
Αλλάζω θέμα λοιπόν, γιατί είναι τόσο νευριασμένη που θα με πάρει κανας διάολος αν συνεχίσουμε να μιλάμε για την πεθερά της. "Πόσο γλυκό μωράκι είσαι εσύ" λέω στον γιό της. "Ναι είναι καλός. Άλλο πράγμα τα αγόρια" μου λέει. Και συνεχίζει "τα κορίτσια είναι πουτ@νες". Γουρλώνω μάτι και δεν πιστεύω στα αυτιά μου. "Α εμένα γενικά μ' αρέσουν πιο πολύ τα κοριτσάκια" της λέω. "Άντε καλέ! Τα αγόρια είναι καλύτερα, τα κάνεις ό,τι θες. Άσε που έχουν αδυναμία στη μάνα τους" και μου κλείνει το μάτι, προσθέτοντας ακόμα μια κούπα σχιζοφρένειας.<br />
<br />
Και έρχομαι να σας πω τα εξής. Αγορομάνες, κουνήστε λίγο το κεφάλι σας. Θέλετε από τη μία με τον άντρα σας να είστε ζευγάρι κλωνάρι, τη μάνα του στον πάγο και να μην σας κάνει κανείς άλλος κουμάντο, παρά μόνο εσείς, ΑΛΛΑ θέλετε τον γιο σας "χαζό" και μαμάκια και όποτε σας βλέπει να κάθεται ανάσκελα να του χαϊδεύετε την κοιλιά! Δηλαδή τον άντρα σας ανεξάρτητο, δυναμικό και σίγουρα όχι μαμάκια αλλά τον γιο μαμάκια και βλαμμένο. Είστε με τα καλά σας???<br />
<br />
Εδώ πέρα λοιπόν, όχι απλά κάτι βρωμάει, αλλά έχει σαπίσει εδώ και δέκα μήνες μια ομάδα ποδοσφαίρου μέσα στο βεσέ. Όλων το αυτί κάτι έχει πάρει σχετικά με τις μανούλες και τους γιόκες τους. Άπειρα παραδείγματα, άλλα λάιτ, άλλα πιο βαριά περιστατικά. Σε κάθε περίπτωση όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά και υπερθεματίζοντας θέλω να πω τα παρακάτω...<br />
<br />
Σίγουρα η αγάπη της μάνας είναι η πιο δυνατή. Όμως μάνες όλου του κόσμου, μάνες κοριτσιών, μάνες αγοριών και μάνες ρέιβερ. Αγαπάτε τα παιδιά σας όσο περισσότερο μπορείτε, όμως μην τα πνίγετε, μην προσπαθείτε να "τα κάνετε ό,τι θέλετε" -όπως είπε και η "αγαπημένη μανούλα" της τράπεζας. Μη τα θεωρείτε κτήμα σας -γιατί άλλωστε "κανείς δεν είναι κανενός" (sic), το λέει και ο Μάκης Δημάκης. Δώστε τους εκτός από αγάπη και χώρο να εξελιχθούν. Όταν έχεις λουρί, πας όσο μακριά σε αφήνει το λουρί να πας. Και το λουρί μπορεί να λέγεται "κτητικότητα" ή "υπερπροστασία". Σεβαστείτε τα παιδιά σας για να σας σεβαστούν κι αυτά. Και τέλος κάτι σημαντικό, σχετικό και άσχετο, μην κάνετε όσα δεν θέλετε να σας κάνουν...<br />
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-30750168054611491032016-10-06T12:55:00.000+03:002016-10-06T13:05:39.717+03:00Μια αποφράδα μέρα στο μουσείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFoOtBMGoIl0FTG49B2hEju8TDiX83OV8Sv4Tze2Y6JGTWTtJrA2sZAi2w_EJgvpXT5PFsKvUOb_AWRnrnHy2FePqxZtg58t1wifRpMOENfsJ2Ke9FmQkDF0Q23itNk-Kho2dfhcZjW6w/s1600/IMG_8630.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFoOtBMGoIl0FTG49B2hEju8TDiX83OV8Sv4Tze2Y6JGTWTtJrA2sZAi2w_EJgvpXT5PFsKvUOb_AWRnrnHy2FePqxZtg58t1wifRpMOENfsJ2Ke9FmQkDF0Q23itNk-Kho2dfhcZjW6w/s320/IMG_8630.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ο ελληνικός κόσμος έφερε τους δεινοσαύρους για 4 εβδομάδες στην Αθήνα και εγώ φυσικά ως τεράστιος λάτρης τους, έτρεξα να τους δω. Από μικρή είχα την πετριά με τις μεγάλες αυτές σαύρες. Ο μπαμπάς μου συνέβαλε στο να πορωθώ τόσο πολύ με αυτά τα επιβλητικά ζώα, όταν μου μίλαγε για αυτά, μου έπαιρνε βιβλία και μου έδειχνε ντοκιμαντέρ από όταν ήμουν κι όλας τριών. Έτσι λοιπόν δεν χάνω ευκαιρία όταν "έρχονται" οπουδήποτε οι δεινόσαυροι και τρέχω κοντά τους.<br />
<br />
Οι προσδοκίες μου δεν ήταν μεγάλες, γιατί γενικά στην Ελλάδα δεν έχω κρεμάσει και ποτέ σαγόνι με τέτοιου είδους εκθέσεις. Παρόλα αυτά, αν εξαιρέσουμε τον αριθμό δεινοσαύρων που "φιλοξενήσαμε" και το μικρό σχετικά μέγεθος της έκθεσης, ήταν αξιοπρεπέστατο και τολμώ να πω ότι άγγιζε και τη "μαγεία του εξωτερικού".<br />
<br />
Αυτό που δεν παλευότανε με τίποτα ήταν μια οικογένεια μικρών και μεγάλων μούλων που είχαμε την ΤΕΡΑΣΤΙΑ ατυχία να είναι μπροστά μας και να μας πηγαίνουν πίπα-κώλο-εμπλοκή σε όλο το διάβα μας. Το ξέρω ότι είμαι γκαντεμόσαυρα με κάτι τέτοια και ο υπέρτατος, παντοδύναμος και βασιλιάς μαλάκας θα κληρωθεί στο πλευρό μου σαν φλουρί. Έτσι κάπως, φάνηκα δεινογκαντεμόσαυρα και στους δεινόσαυρους για να πηγαίνω ασορτί.<br />
<br />
(Για να μην παρεξηγηθώ για ό,τι ακολουθήσει, αγαπώ τα παιδάκια, δεν έχω ποτέ θέμα με τα παιδάκια, γιατί ποτέ δεν φταίνε τα παιδάκια. Έχω όμως μεγάλη απέχθεια και σιχαίνομαι ανελέητα τα γαϊδούρια γονείς, που φταίνε για όλα. ΟΛΑ.)<br />
<br />
Έχουμε λοιπόν μπροστά μας έναν γελοίο, γουρουνοκέφαλο πατέρα, μια κατίνα, καρακαηδόνα μάνα και δυο αντιπαθητικά παλιόπαιδα που μετρούσαν περίπου 9 με 10 καλοκαίρια -που είπαμε δεν φταίνε που είναι τόσο σιχαμένα. Σε κάθε στάση μπροστά από κάθε ταμπελάκι που εξηγούσε για τον χ, ψ δεινόσαυρο, η συφιλική οικογένεια, όχι απλά σταματούσε να διαβάσει, έβγαζε τις καρέκλες του γύφτου και τα τάπερ με τους κεφτέδες και άραζε κανά μισάωρο για να "μορφωθεί".<br />
<br />
Τα βλαμμένα τους ούτε που νοιάζονταν για το αν αυτά μπροστά τους είναι δεινόσαυροι ή αγγούρια. Το μόνο που τους άρεσε ήταν οι ταμπέλες. ΟΙ ΤΑΜΠΕΛΕΣ. Τις χάιδευαν, τις σάλιωναν, τις τσαλάκωναν, τις αγκάλιαζαν. Έκαναν τα πάντα για να μην διαβάζει κανένας άλλος. ΚΑΝΕΝΑΣ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIidKKwGh0hsV4rVTQRzcE4pRO7aVFdTBJMVDV8hYNCjhuoUwV8bNWCBBo9jhGa9KxrJ0UYEbg9j2ew-8E-R2o56zv3hI-6HhJcixTXeVq9JhPkd2OWfzPMKQSjUtyHel8HE5SkCvTEVg/s1600/IMG_8633.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIidKKwGh0hsV4rVTQRzcE4pRO7aVFdTBJMVDV8hYNCjhuoUwV8bNWCBBo9jhGa9KxrJ0UYEbg9j2ew-8E-R2o56zv3hI-6HhJcixTXeVq9JhPkd2OWfzPMKQSjUtyHel8HE5SkCvTEVg/s320/IMG_8633.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Ο πατέρας χέστηκε προφανώς, γιατί καθόταν σαν το βόδι με τα χέρια στις τσέπες και καμάρωνε που τα βλαμμένα του είναι τόσο βλαμμένα και προφανώς σκεφτόταν τι θα βάλει μέσα στο σουβλάκι που θα φαρμακώσει μετά.<br />
<br />
Η μάνα, μια εντελώς πυροβολημένη που νομίζει ότι έχει φέρει τον Ιπποκράτη και τον Αρχιμήδη να ρουφήξουν γνώση, ενώ το μόνο που ρουφάνε ο Λούλης και η Λίλα είναι τις μύξες τους. Κάθεται πίσω από τα εξυπνοπούλια της που κάθονται πρώτο τραπέζι κέντρο ταμπέλα και κρύβει από μας τους παραπίσω, ό,τι εκατοστό έχει μείνει ελεύθερο να διαβάσουμε... "...ράτοψ... φαγος... έτρα". Μόνο ομπρέλα δεν έχουν ανοίξει για να πάμε εντελώς στο διάολο οι υπόλοιποι δεινοσαυρόφιλοι.<br />
<br />
Μετά από πολλά μουγκρητά, βρισίδια και καντήλια που ρίξαμε, μετά από αρκετές προσποιήσεις και τζαρτζαρίσματα κι αφού πηδήξαμε 2-3 δεινοσαύρους για να τους αποφύγουμε, προσπαθήσαμε να επανέλθουμε στο ζεν και να απολαύσουμε αυτό που οι μούλοι χάλασαν.<br />
<br />
Γι' αυτό λοιπόν, όσοι έχετε μικρά συμπαθητικά παιδάκια, μάθετέ τους τα βασικά, μάθετέ τους να έχουν παιδεία και να μην είναι όρνια όρθια. Για να βγάλετε φάουλ όλους όσους σας αποκαλούν "βλαχοέλληνες".<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMXlXcCzSAeQABB8uTQI8DdHKwZoi3RIFoKofqudkh3GhVS3E3OWoHjda0d-XXHWhQzox0f6UARXi5XLKZX102xF7u2UumEcQfuQFNOPzXGoQC4TXvBnrrw1nER0C6ho_8QVnzhBHnyHU/s1600/IMG_8631.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMXlXcCzSAeQABB8uTQI8DdHKwZoi3RIFoKofqudkh3GhVS3E3OWoHjda0d-XXHWhQzox0f6UARXi5XLKZX102xF7u2UumEcQfuQFNOPzXGoQC4TXvBnrrw1nER0C6ho_8QVnzhBHnyHU/s320/IMG_8631.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-80341848707760636882016-10-04T19:52:00.000+03:002016-10-04T19:52:04.668+03:00Το δάχτυλο δάκτυλος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqjW0IwdMMNGrHhO43-sicbNN-exIXNr3yIwtvpBFeSIPDudQZezaWYgY7qHQVPpxpiDbNZ7FJgeHThhmszIrwgmddPHoTGuY9VrxM-wIgAQlgeL25FR-1poTi_qnuCA7c2q0fWm94CHs/s1600/daxtilo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqjW0IwdMMNGrHhO43-sicbNN-exIXNr3yIwtvpBFeSIPDudQZezaWYgY7qHQVPpxpiDbNZ7FJgeHThhmszIrwgmddPHoTGuY9VrxM-wIgAQlgeL25FR-1poTi_qnuCA7c2q0fWm94CHs/s1600/daxtilo.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Δεν ξέρω πόσοι είναι οι ψυχαναγκαστικοί ή αλλιώς σιχασιάρηδες ή αλλιώς περιεργογλυκούληδες, αλλά σίγουρα θα συνεννοηθώ μαζί τους με αυτή μου την ανάρτηση. Είμαι μία απ' αυτους -τους περιεργογλυκούληδες- κι εγώ και σιχαίνομαι κάθε είδους επαφή με ανθρώπινο χέρι, πόμολο, κουμπί ασανσέρ, έι τι εμ κλπ... Έτσι κάπως σε κάποια χρησιμοποιώ χαρτάκια και σε άλλα ένα συγκεκριμένο δάχτυλο, το λεγόμενο "δάχτυλο για πέταμα".<br />
<br />
Για αυτό το τελευταίο θα μιλήσω... Είχα ορίσει το δάχτυλο που θα χτυπάει τα κουμπιά και θα ανοίγει πόρτες ότι θα είναι το μικρότερο. Λόγω μεγέθους και γενικής χρησιμότητάς του "κόπηκε" και του 'λαχε να κάνει αυτό την βρωμοδουλειά. Έλα όμως που το κοντό και θρασύτατο άρχισε να μου τη φέρνει. Μία που το λέρωνα θυσιάζοντάς το πάνω σε άθλια κομβία πάρκινγκ, μία που έπαιρνε πρωτοβουλία και βουτούσε πρώτο στο μάτι που με έτρωγε, μετά από μισή ώρα. Γουατ δε φακ δάχτυλο?! Σε διάλεξα επειδή είσαι άχρηστο και πας και μου βγάζεις εσύ όλη τη δουλειά? Είσαι με τα καλά σου??<br />
<br />
Έτσι του αφαιρέθηκε η αρμοδιότητα που του είχα δώσει και όρισα υπεύθυνο για τις επαφές βρώμικου τύπου, το αμέσως επόμενο δάχτυλο -δε ρινγκ φίνγκερ που λένε. Μέχρι που μετά από λίγο καιρό άρχισε κι αυτό να μου πουλάει τρέλα. Δάχτυλο στο κουμπί, δάχτυλο στο μάτι. Τι διάλο? Ο εγκέφαλός μου έχει αρχίσει να τα παίζει σκέφτηκα. Τον μπερδεψα με τα δάχτυλα. Δίνοντάς τους περισσότερες αρμοδιότητες αρχίζει και τα χρησιμοποιεί γενικά και με μολύνει.<br />
<br />
Έχοντας αποφύγει κάμποσες θανατηφόρες μολύνσεις στο μάτι, άρχισα να χρησιμοποιώ τον αγκώνα. Τον παλιό, καλό φίλο αγκώνα, που όσο κι αν θέλει, ούτε μάτι φτάνει, ούτε στόμα.<br />
<br />
Δι εντ.</div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8086167321540509666.post-41428562533735947982016-09-29T11:59:00.000+03:002016-09-29T12:05:43.743+03:00Λε λουκ εφιβίκ, τρε σικ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwBmE_l-e1stF4O0r0-Wudy0VK3dJKPQ4xsyVrVW0_Jq8J6CmsO9IIN2zkWsxrKW2UUgLZsCa1dky2ySpfyPRw5EeDexeznEXoPndYybHH1veCn-WCK6VcTz7BbkFfAKG-B3Y8-Wt_nYU/s1600/80s-prom-fashion-style-dress.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwBmE_l-e1stF4O0r0-Wudy0VK3dJKPQ4xsyVrVW0_Jq8J6CmsO9IIN2zkWsxrKW2UUgLZsCa1dky2ySpfyPRw5EeDexeznEXoPndYybHH1veCn-WCK6VcTz7BbkFfAKG-B3Y8-Wt_nYU/s320/80s-prom-fashion-style-dress.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Η πιο άχαρη, απαράδεκτη, αφορισμένη, αηδία και "άλαλα τα χείλη των ασεβών" ηλικία, είναι αυτή ανάμεσα στα 13-16. Μια περίοδος που περνάς ένα τεστ ζωής για το πόσο μα πόσο άσχημος μπορεί να υπάρξεις. Εκτός από τις ορμόνες που αφηνιάζουν και σε κάνουν ένα πλάσμα μπιμπικωτό, αντιπαθητικό και γλιτσιασμένο, έρχεσαι αντιμέτωπος και με τα στιλιστικά κόλπα της εκάστοτε περιόδου, που για κάποιο λόγο, όσο ντίσεντ και να είναι για τους ενήλικες, εσύ θα βγεις σαν γαμώ το σπίτι σου. Εγώ είχα την ατυχία να πέσω στα τέλη των άχαρων 90's.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAP_RXJ1luy5ceuFsST0wykAVHY7l7g9IFaNUcnm2vs-dEH2F5_Xx1HKumwJpp-FZUc74rAsO6GJF6xths35kpu370wX5fBkOeZs-xvkzMExY2F2vUhzbQymkSTzVQj2B1OwIc-qY1sDw/s1600/worst-90s-trends-main.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="241" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAP_RXJ1luy5ceuFsST0wykAVHY7l7g9IFaNUcnm2vs-dEH2F5_Xx1HKumwJpp-FZUc74rAsO6GJF6xths35kpu370wX5fBkOeZs-xvkzMExY2F2vUhzbQymkSTzVQj2B1OwIc-qY1sDw/s320/worst-90s-trends-main.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Λες και σε βάζει ο διάολος, πας και διαλέγεις ό,τι χειρότερο, ό,τι πιο αταίριαστο, ό,τι πιο "κάψτε τον καρνάβαλο, άντε και του χρόνου". Θυμάμαι ακόμα τους γονείς μου να πιάνουν με απελπισία το κεφάλι τους και να κλαίνε αγκαλιασμένοι κάθε φορά που έβγαινα έξω. Το κοριτσάκι τους, που από μικρό το ντύνανε με τα ωραία του, με τα σένια του, προσεγμένα και φίνα, ντύνεται πλέον με κάτι "κουρέλια" όπως συνήθιζαν να τα λένε.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB8X67CSO5IUV2w79zN_FClmXv1hLYNk5akf-NZqPIjZx_TKcfL2zzKBA0eh4v9Jrc-IRKNqJO2vI5oxL4SpqYMgyZ9rbFExdOZCbHH4XzZ9YobTAZaiTRNxmT4PxuKj5dpS2Q0-F2OmA/s1600/Trends-From-2000s.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgB8X67CSO5IUV2w79zN_FClmXv1hLYNk5akf-NZqPIjZx_TKcfL2zzKBA0eh4v9Jrc-IRKNqJO2vI5oxL4SpqYMgyZ9rbFExdOZCbHH4XzZ9YobTAZaiTRNxmT4PxuKj5dpS2Q0-F2OmA/s320/Trends-From-2000s.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
Με παρακάλαγαν να μου πάρουν ωραία παπούτσια -που τώρα θα πούλαγα και το νεφρό μου για να τα πάρω- κι εγώ σαν καλός έφηβος μαλάκας έλεγα όχι, στάυρωνα τα χέρια και βλεφάριζα ερωτευμένα τα δίπατα και τρίπατα ξεράσματα που είχα αγοράσει την προηγούμενη. "Δεν ξέρεις ποιοι ντυνόντουσαν έτσι, γι΄αυτό τα φοράς αυτά τα απαράδεκτα" έλεγε η μάνα και με κοίταζε με τόση αποδοκιμασία λες και εκείνη τη στιγμή έπινα νερό από κουβά με λάσπες και σκατά περιστεριών. "Δεν ξέρει τι λέει" σκεφτόμουν ενώ άπλωνα την άσπρη πούδρα και την μπλε σκιά στα μάτια μου -ΘΟΥ ΚΥΡΙΕ, έπρεπε να με αφορήσει ο Ιβ Σεν ο Λοράν και να μη με αφήσει ποτέ όχι να αγοράσω, ούτε να δειγματίσω τα προϊόντα του.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-ugRy-PP60ztkLyheS4k5ycwrqYdlo2sbUUkwoa3K68S46Y3ZOyDbMOaDfQwBmdW_1_A-0-5CSNv9SUSggl7qeo3z2ssEJNvgX-rRc4hFV0SiN1eD7163V_sfbOFKiM7FlRYVhEiAvG0/s1600/pink+flamingo.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-ugRy-PP60ztkLyheS4k5ycwrqYdlo2sbUUkwoa3K68S46Y3ZOyDbMOaDfQwBmdW_1_A-0-5CSNv9SUSggl7qeo3z2ssEJNvgX-rRc4hFV0SiN1eD7163V_sfbOFKiM7FlRYVhEiAvG0/s1600/pink+flamingo.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
Μια χάλια περίοδος που διαδεχόταν μια άλλη χάλια περίοδο, μέχρι να φτάσω στα νορμάλ και ανθρώπινα -μας κάνουν σύνολο 2 χάλια περιόδους σε 3 χρόνια. Από το μαλλί που η χωρίστρα ήταν πιο στη μέση κι απ΄τον μεσημβρινό του Γκρίνουιτς. Την τερακότα που οι Ούμπα Λούμπα μπροστά μου ήταν Σουηδέζες. Τα κολλητά μπλουζάκια και τις καμπάνες του Τόνι Σφήνου και τα τρισκατάρα δίπατα της υπηρέτριας από την Κρακοβία. Δεν θα ΄θελα να μπω σε άλλες λεπτομέρειες για τη "Ιουράσια" περίοδο-τέρας, μόνο ότι προς υπεράσπισή μου δεν αγόρασα ΠΟΤΕ τα Ντάουν Τάουν, παπούτσια-τρακτέρ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1kC4ZbaK9nE7s43V-h01p_ln2iMGNrQY9CnmAAAVM333P5iNjebMDM9Wwt5dzavEPbGm31mZwVMt6DN387xeA9Q0P5hPiaQj6sKgySieYOonSEBgoD_tEOBBFhRoPuvFpb8v97SVLnRM/s1600/665327991.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1kC4ZbaK9nE7s43V-h01p_ln2iMGNrQY9CnmAAAVM333P5iNjebMDM9Wwt5dzavEPbGm31mZwVMt6DN387xeA9Q0P5hPiaQj6sKgySieYOonSEBgoD_tEOBBFhRoPuvFpb8v97SVLnRM/s320/665327991.jpg" width="211" /></a></div>
<br />
<br />
Και αυτή η περίοδος διαδέχεται την άλλη ενδιαφέρουσα από κοινωνιολογικής και ανθρωπολογικής σκοπιάς φάση, αυτή που τα Πωλ Φρανκ με σήμα τη μαϊμού τα έβρισκες πάνω μου μέχρι και με γαστροσκόπηση. Η περίοδος που η φράντζα ξεκινούσε από το ένα αυτί, διέσχιζε μέτωπο, μάτι και κατέληγε στο άλλο αυτί. Είχα και πολύ μαλλί και όλη αυτή η μετατόπιση αποκτούσε άλλο βαθμό δυσκολίας. Απο κει και κάτω, κανένα ενδιαφέρον, ήταν απλώς σαν ο Πωλ Φρανκ ο ίδιος να ξέρασε πάνω μου. Μπλουζα, περικάρπιο, ρολόι, ζώνη, βρακί, κάλτσα, όλα Πωλ Φρανκ. Κανονικά έπρεπε να με πληρώνει κι όχι να τον πληρώνω τον πούστη, που εξαιτίας του κυκλοφορούσα σαν τον Ραμαπίθηκο.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsmI5WB5KcpGfKlYcK-1imT-77mRZ3izlqTrjNDhx1fXnInkqNC3QIbEwA2r7Kzs79_K8QMNNN_c3AtlymP-mSNNExQMZ1Q1wFMDbh1FbKZQko2eSI8-rG8bs37Xc9Xh0waWzHnsQNPKs/s1600/b794e9204ab0330ddfa3aa12ca5d353d.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsmI5WB5KcpGfKlYcK-1imT-77mRZ3izlqTrjNDhx1fXnInkqNC3QIbEwA2r7Kzs79_K8QMNNN_c3AtlymP-mSNNExQMZ1Q1wFMDbh1FbKZQko2eSI8-rG8bs37Xc9Xh0waWzHnsQNPKs/s320/b794e9204ab0330ddfa3aa12ca5d353d.jpg" width="203" /></a></div>
<br />
<br />
Μεγάλη τρέλα και ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία. Το μόνο παρήγορο, είναι ότι οι περισσότεροι έχουμε ξεφτιλιστεί έτσι και απ΄ό,τι βλέπω είναι μια παράδοση που δεν θα σταματήσει ποτέ.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1KSYYtn9JolFgWS_BrCI8SFz5GEBk4OuYcz8jcs2jXMza4LaOnNqqeXzS4DdeUY0B6ZFcAoe7VWlqnl4QGhtftvGCpj-pVnMwu8OBW3p6gqLap2Ovlf1LEpBGzVI-Qv-5oc77nx-j8Ok/s1600/Mean-Girls-screencap-mean-girls-2363541-1600-900.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1KSYYtn9JolFgWS_BrCI8SFz5GEBk4OuYcz8jcs2jXMza4LaOnNqqeXzS4DdeUY0B6ZFcAoe7VWlqnl4QGhtftvGCpj-pVnMwu8OBW3p6gqLap2Ovlf1LEpBGzVI-Qv-5oc77nx-j8Ok/s320/Mean-Girls-screencap-mean-girls-2363541-1600-900.jpg" width="320" /></a></div>
<br /></div>
Elia Kayhttp://www.blogger.com/profile/15295182922411532704noreply@blogger.com2