Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

Χριστούγεννα Πρωτούγεννα


Τα Χριστούγεννα είναι μια αγαπημένη περίοδος για τους μικρούς. Και για τους μεγάλους. Ειδικά τους μεγάλους σαν εμένα που είναι λίγο ξεμωραμένοι. Που δεν θα τους χάλαγε να υπάρχει όντως Άγιος Βασίλης και να τους φέρνει ο ίδιος τα δώρα αυτοπροσώπως -ξέρεις από την καμινάδα, με τους ταράνδους, τα ξωτικά και τα σχετικά! Πράγμα που δεν θα χάλαγε ούτε τους φίλους και συγγενείς που ξηλώνονται για να ικανοποιήσουν τον κακομαθημένο ενήλικα μούλο τους -που κατά βάθος λατρεύουν βέβαια. Και θα σου πω μερικούς λόγους για να αγαπάς κι εσύ τα Χριστούγεννα.

Βγάζεις με ανελέητο τρόπο το κιτς που ίσως και να καταπιέζεται τελικά μέσα σου όλο τον χρόνο. Τα Χριστούγεννα είναι Χριστούγεννα. Με τα όλα τους. Δεν θέλουν τσιγγουνιές, δεν θέλουν μέτρο. Θέλουν χαμό και λαμπάκια. Πολλά λαμπάκια. Δεν είμαι απ' αυτούς τους θεούληδες που το σπίτι απ΄έξω γίνεται όλο μια φωτεινή επιγραφή, αλλά μέσα θέλω πολύ πράσινο, θέλω λαμπιόνια και στολίδια. Να αλλάζει η ατμόσφαιρα. Να νιώθεις την αλλαγή. Να βλέπεις το έλατο και να θες να μπεις στη φάτνη, να μεριάσεις τον Χριστό και να κοιμηθείς δίπλα στα πρόβατα. Τί πιο ωραίο απ΄το να χουχουλιάζεις σε γιορτινή ατμόσφαιρα ενώ ακούς Frank Sinatra και φοράς τις γιορτινές χνουδωτές σου κάλτσες? Τί πιο ωραίο απ΄το αναμμένο τζάκι, τα κάστανα και μια χριστουγεννιάτικη ταινία? Απ' τα χριστουγεννιάτικα γλυκά!

Μελομακάρονα! Και κουραμπιέδες. Είμαι περισσότερο φαν των μελομακάρονων είναι η αλήθεια. Οι κουραμπιέδες λερώνουν και κάπως σε πνίγουν ενώ τους μασάς. Είναι αυτό που μασάς-αναπνέεις και η άχνη πάει και κολλάει στο λαιμό και σου πετάγονται τα μάτια έξω. Και πίνεις νερό, αλλά γίνεται λάσπη και δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Νόστιμοι παρόλα αυτά, απλώς όχι τόσο λειτουργικοί όσο θα θελα. Ενώ τα μελομακάρονα... Αεροδυναμικό σχήμα, σωστό μέγεθος και ευκολοκατάπιωτα. Άσε που περνάς απ΄το τραπέζι, τσιμπάς ένα και αν δεν είσαι και ατζαμής με το καρυδάκι, δεν σε παίρνει και πρέφα κανείς. Ενώ ο κουραμπιές αφήνει αποτύπωμα μέχρι και κάτω απ' την παντόφλα.

Θα μείνω στο φαΐ και θα πάω πιο συγκεκριμένα στη γαλοπούλα και ακόμα πιο συγκεκριμένα σ΄αυτό που κρύβεται μέσα της. Τη γέμιση. Μπορώ να τρώω γέμιση για έναν μήνα, πρωί, μεσημέρι και βράδυ. Τη γαλοπούλα γενικά απλώς την ευχαριστώ που υπάρχει για να φιλοξενεί την υπέροχη, τη ζουμερή γέμιση. Έγινα αρκετά σαφής θεωρώ. Το άλλο ωραίο είναι το κρέας με τα δαμάσκηνα, τα βερύκοκα και τα κάστανα. Τα δαμάσκηνα δεν τα θέλω, αλλά για κάποιο λόγο είναι σαν αναγκαίο κακό. Όσες φορές πω μωρέ μη βάλετε δαμάσκηνα παίρνω την απάντηση "ε όχι και να μην μπουν δαμάσκηνα!" οπότε απλώς τα μεριάζω -κακήν κακώς, γιατί γίνονται νιανιά- και τρώω το υπόλοιπο θεσπέσιο πιάτο.

Κάτι ακόμα που δειλιάζω να αναφέρω εκτενώς λόγω κρίσης -και για να μη με πάρετε με τις πέτρες- είναι τα δώρα. Κατανοώ την κατάσταση, ρίχνω τις προσδοκίες, αλλά τα δώρα πάντα είναι μια πηγή χαράς. Και ένα σκατό ακόμα δίνει μεγάλη χαρά. Και οκ, δεν είναι τα υλικά αγαθά, είναι οι στιγμές, είναι η διάθεση και όλα αυτά καλά, αλλά και τα δώρα είναι δώρα. Θέλω να δω κάτω απ΄το δέντρο κάτι βρε παιδί μου. Με το περιτύλιγμά του, την κορδέλα του, τη σακούλα του. Να χαίρομαι να ανοίγω!

Το άλλο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι έχεις να περιμένεις τις δύο φάσεις. Δηλαδή υπάρχει χαρά σε δόσεις. Μια βδομάδα περιμένεις τα Χριστούγεννα, την άλλη την πρωτοχρονιά. Σε φάση δεν έχεις το "ωχ μωρέ πέρασε τι κρίμα". Όχι, έχεις και δεύτερο γύρο στα καπάκια. Ίσα που προλαβαίνεις να πάρεις τα ίσια σου απ΄το ένα πάρτυ και τσουπ έχεις και δεύτερο ακόμα πιο γκράντε. Ε μετά νταξ, παραείσαι χώμα για να θες και τρίτο -είμαστε και μιας κάποιας ηλικίας.

Γενικά τα Χριστούγεννα, έχουν δικό τους άρωμα και χρώμα και μπορούν να σου αλλάξουν τη διάθεση, την καθημερινότητα και τα κιλά.

2 σχόλια:

  1. Φίλη μου Χρόνια Πολλά !Όταν γεννιέται ο Χριστός γεννιέται μαζί Του και η ελπίδα για ένα κόσμο χωρίς βία, γεμάτο αγάπη και ειρήνη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή