Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2016

Ξύπνα!


Η τάση προς την τεμπελιά είναι έμφυτη σε όλους μας. Το να κάτσεις ανάσκελα και να μην κάνεις τίποτα, να κάτσεις ανάσκελα και να έρθει κάποιος να σε ταϊζει με το καλαμάκι μέχρι να ανοίξεις, ακούγεται πολλές φορές αρκετά δελεαστικό. Ειδικά μετά απο περιόδους εξαντλητικής κούρασης, μετά από περιόδους που οι μαύροι κύκλοι σου έχουν αποκτήσει προσωπικότητα και νεύρα.

Ο ύπνος είναι πηγή νιότης και εργαστήριο ανάπλασης. Είναι λυτρωτικός, είναι απολαυστικός, είναι το κάτι άλλο, ειδικά τώρα το χειμώνα που γίνεται αυτόματα και πιο βαρύς. Είμαι μεγάλη φαν του θα μπορούσα να πω. Μπορώ να κοιμηθώ απ΄τις 10 το βράδυ χωρίς καμία δυσκολία και ενοχή. Ο ύπνος όμως, όπως και τα διαστήματα ξεκούρασης, είναι απολαυστικά ως "διαλείμματα" από κάτι άλλο.

Κι εκεί είναι το θέμα με το οποίο θα ασχοληθώ τώρα. Στην παγίδα του "αράγματος" και στην παγίδα τού "κάτι λιγότερο από αιώνιος ύπνος". Έχω βάσιμες υποψίες ότι το μυαλό όταν μένει στο έλεός του, όταν δηλαδή το αφήνεις χύμα στο κύμα, να χαζεύει και να αναβάλει μέχρι και τη σκέψη τού "ωχ μωρέ βαρέθηκα", ξεκουτιάνει. Μετουσιώνεται σε έναν λαπά που μόνο χώρο πιάνει. Και δεν είναι και πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Ειδικά με την ανεργία που μας δέρνει αλύπητα τα τελευταία χρόνια, εύκολα μπαίνει στο mode υπάρχω για να υπάρχω. Μέσα στη ζώνη της αέναης βαρεμάρας δεν υπάρχει χρόνος, δεν υπάρχει πρέπει, δεν υπάρχει τίποτα άλλο απ΄το "έχει ο Θεός". Μέχρι που παύει κι αυτός να έχει γιατί του τα φαγες όλα σε δανεικά και αγύριστα.

Όχι. Ο κόσμος να χαλάει, εσύ βρες κάτι να κάνεις. Βρες ενδιαφέροντα. Ξεκίνα πράγματα απ΄το μηδέν και βάλτα μπροστά. Σκέψου ιδέες. Αναδιοργανώσου. Πολλές φορές ο τόσος ελεύθερος χρόνος μπορεί να φανεί εξαιρετικά χρήσιμος, για να ανακαλύψεις με τι πραγματικά θες να ασχοληθείς. Βάλτα κάτω, σκέψου και δράσε άμεσα.

Σήμερα, όχι αύριο. Ό,τι αφήνεις για αύριο, το αφήνεις για πάντα. Τώρα είναι η ώρα να κυνηγήσεις ό,τι θες. Σήκω και βγες έξω. Όσο είσαι στον καναπέ δεν πρόκειται κανείς να σε ψάξει, κανείς δεν θα σε αναζητήσει. Είναι χίλιες φορές καλύτερο να βγεις έξω κι ας φας τα μούτρα σου. Κι ας φας κι άλλα άκυρα. Ανοίγεις πόρτες και κάποια μπορεί να σε αφήσει να περάσεις.

Βγες από το κόμφορτ ζόουν σου. Δοκίμασε διαφορετικά πράγματα. Άνοιξε τους ορίζοντές σου. Κοινωνικοποιήσου και ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να κρύβεται από πίσω. Από στόμα σε στόμα μπορούν πολλά να αλλάξουν. Μπορεί να ενημερωθείς για κάτι ενδιαφέρον. Μιλάει ο μεγαλύτερος αντικοινώνας του κόσμου. Εγώ. Που σιχαίνομαι τις κοινωνικές συναναστροφές. Που τις αποφεύγω όποτε μπορώ. Όμως μου γινε ένα κλικ περίεργο και κατάλαβα ότι τέτοιου είδους περιέργειες δεν έχουν πλέον χώρο. Όταν έχεις έναν στόχο, κάνεις τα πάντα για να τον πετύχεις και δεν μπορείς να κολλάς σε χαζοκουσούρια.

Ζήσε. Ζήσε πραγματικά την κάθε στιγμή σου. Γέμισε τη μέρα σου με όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα. Σταμάτα να μένεις αδρανής και μεμψίμοιρος. Όλα είναι στο χέρι σου. Όταν κάτι το θες πραγματικά, σου ανήκει. Πάρε στα σοβαρά τη ζωή σου και κινήσου προς τη σωστή κατεύθυνση, για να πάρουν στα σοβαρά και οι άλλοι εσένα. Και μην ξεχνάς ότι ποτέ δεν είναι αργά και τα πάντα είναι εφικτά.

2 σχόλια:

  1. Βρε πουλάκι μου, καλά και άγια τα λές, αλλά έλα και σπρώξε λιγάκι γιατί δεν πολυπάνε τα ποδαράκια. Ίσως να φταίνε και τα πρώτα ήντα.
    Καλές γιορτές να έχεις και καλή χρονιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα στο μυαλό είναι. Άμα υπάρχει θέληση όλα γίνονται ;) Καλές γιορτές και εύχομαι ότι καλύτερο!

      Διαγραφή