Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ουπς


Ειναι καποιες φορες που τα πραγματα παιρνουν μια περιεργη τροπη. Καποιες φορες που ο εγκεφαλος επεξεργαζεται με μια μικρη καθυστερηση ή και κοιμαται ορθιος. Τοτε ειναι που συμβαινουν τα παρακατω.

Τρως πατατακια πανω στο κρεβατι και ωχ. Σου πεσαν και πανω στο σεντόνι. Για να μη σε φανε τα ακαρεα(!) γλειφεις δεικτη (!) και αρχιζεις να μαζευεις και να τρως. Απλως μαζι με τα τριμματα απ τα πατατακια σου μολις εφαγες και κατι αλλα σκατολοϊδια, που ουτε ο Θεος ξερει τι ητανε.

Βλεπεις καποιον. "Ω, α, τι κανεις?" και πας να τον φιλησεις. Παει κι αυτος να σε φιλησει. Και αντι για δεξια και αριστερα αντιστοιχα, πιανετε κεντρο. Και τριβετε τις μυτες σας σαν τα πουλια.

Παλι συναντας καποιον. "Ω, α, τι κανεις?" και πας να του πιασεις το χερι και να τον φιλησεις. Αλλα αυτος θελει μονο να σε φιλησει, χωρις χερι. Και του πιανεις τον καβαλο.

"Κοιτα πως ειναι αυτ...".
"Απο δω ο αδερφος μου".  
"." 
 .

Στο δρομο. Στο αμαξι. Σου αναβοσβηνουν φωτα, σε κυνηγανε, κατεβαζουν παραθυρα κι εσυ, Κυρια! "Πεφτουλες Θεε μου".
"Ε μανταμ, σερνεις μια μανικα και ενα βενζιναδικο πισω απ το αμαξι σου. Και μια νεκρη γατα".

Κατσικωνεσαι με καποιον που δεν ξερεις καλα και που ισως μολις γνωρισες και ειναι αμηχανη η σιωπη. Μετα απο "αχμ", "εχμ", "αχχχ", "και για πες", φτανεις να ρωτησεις τη μεγαλυτερη μαλακια που ο ανθρωπινος νους μπορει να κατεβασει. Και κομπλαρεις. Και συνεχιζεις με περισσοτερες ασυναρτησιες, που βγαινουν αβιαστα. Και γενικα αυτο κλιμακωνεται στον υπερτατο βαθμο και θες απλα να εξαϋλωθεις ενω ο αλλος σε κοιταει αποσβολωμενος.

Προσπαθεις να κανεις ησυχια για να μην ξυπνησεις τους κοιμισμενους του σπιτιου και κανει θορυβο μεχρι και ο βολβος του ματιου σου.

Και αλλα πολλα κι εξισου αγαπημενα... Νεξτ ταιμ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου