Το ταβλι της κολασης

Το ταβλι ειναι πολυ ωραια ενασχοληση γενικα. Εμενα μου αρεσει δηλαδη. Ομως ΔΕΝ ειναι για ζευγαρια. Οχι, αν ειστε ζευγαρι, μην αφησετε αυτον τον δαιμονα να εισβαλει στην σχεση, στην αρμονια και την αγαπη που υπαρχει.

Να γιατι...

Στο ταβλι, καλως η κακως, βγαινουν βρωμικες κουβεντες απ το στομα, οπως λογου χαρη "Με γαμησε αυτη η ζαρια", "Πωωω ρε πουστη", "Γαμω την κωλοφαρδια σου βρωμοκωλοφαρδε", "ξεκωλιαστηκες τι να λεμε" και πολλες αλλες που δεν θα πω εδω. "Θα σε κερδισω σου λεει", "Θα παρεις τα τετοια μου του λες" Ποια τετοια σου?? Αυτα που εχουν φυτρωσει στον καβαλο σου καλη μου. Με τον Μπαμπη τον θεριακλη αν επαιζε, πιο γλυκα θα του μιλουσε. Σταματα το οσο ειναι νωρις λοιπον, πριν βγαλεις μουστακα και παθεις προστατη.

Οταν χανεις, εκνευριζεσαι. Ναι, μη μου το παιζεις υπερανω, τσαντιζεσαι. Και δεν τσαντιζεσαι φυσικα με τον εαυτο σου, αλλα με την κωλοφαρδια του αλλου καθως και με την υπαρξη του. Τον κοιτας με τοσα νευρα, που τα ματια του ερμου του τυχερου θα ξεκολλησουν και θα κυλησουν στις "πορτες" του. Τρελαινεσαι, αναβεις τσιγαρα και οσο περναει η ωρα τον μισεις και σε μισει -αυτα πανε αλυσιδωτα- ολο και περισσοτερο. Στοπ ιτ λοιπον, πριν βγαλετε με τα πούλια ο ενας τα ματια του αλλου.

Αυτο ακριβως. Παιζετε παρτιδες και παρτιδες και παρτιδες, ιδρωνετε στο ταμπλο και ξεχνατε οτι ειστε ζευγαρι. Ειστε δυο σιχαμενοι παλιοφιλοι απ' το στρατο, που βρεθηκαν και ξεπουλιαστηκαν στο ταβλι διχως αυριο. Ρομαντικες βραδιες, ταινιες, σειρες και δειπνα εχουν δωσει τη θεση τους στο τουρνουα της κολασης, που ληγει στα 100.

Στην παραλια κονταροχτυπιεστε με τους ρακεταδες. "Τακ - τουκ" αυτοι, "χραχραρχραχρα  γκνταπατις γκντουπατις" εσεις. Καιγεστε ατσαλα, ο ενας στερνο, ο αλλος πλατη και τα γλαροπουλια εχουν παθει δυσκοιλιοτητα απ την ενταση και τις βρισιες σας.

Γι αυτο λοιπον, αφηστε το σπορ για τα παππουδια, που παιζουν, τσακωνονται, ξεχνουν, κοιμουνται.