Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Ειναι φορες

Ειναι και αυτες οι φορες που νιωθεις τον εγκεφαλο σου να χορευει κλακετες και να βαραει μαρακες παραλληλα. Γενικα εχει πολυ φασαρια εκει μεσα και θες να ανοιξεις την πορτα και να φωναξεις "σκασε πια".

Θες να τον βαλεις για υπνο. Να σταματησει να σκεφτεται και να προβληματιζεται και να βασανιζεται και να αναλυει και να σκαει και να ξεσκαει.

Ειναι φορες που θες να κατεβασεις τα στορια σου και να κατσεις ησυχα στη γωνια σου, στη σκια σου και να κανεις τον απολογισμο σου. Να σε βρισεις, να σε μαλωσεις, να σε συνεφερεις, να σε παρηγορησεις, να σε κανεις χαρουμενο. Να εισαι διπλα σου.

Οταν εισαι διπλα σου, ολα μπαινουν σε μια σειρα. Πρεπει, αυτο που σκορπαει μεσα σου μερα με τη μερα, να το μαζευεις πισω και να το ενωνεις. Τα σκορπια κομματια χανονται κι αυτο το βρισκεις μπροστα σου.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου