Εχω πολλα νευρα! Εχω νευρα με το ανθρωπινο παλιοειδος μας! Αυτο το παρταλιασμενο ειδος που σε οδηγει να φερθεις γαϊδουρινα, γιατι αλλιως κανενας διαολος δεν καταλαβαινει. Δεν μετρανε ευγενειες! Οχι. Οταν εισαι ευγενικος, αυτοματα μεταφραζεσαι ως μαλακας. Ειναι σαν να φωναζεις "καταπιεστε με κι αλλο κι εγω θα σας χαμογελαω και θα λεω ευχαριστω". Τακτ δεν υπαρχει ουτε για πλακα, δεν το συζητω. Δεν ξερω πως αυτος ο σκατοκοσμος εγινε ετσι.
Εισαι λοιπον ευγενικος και γλυκος ανθρωπος με αναλαμπες μεγαλυτερης καλοσυνης -οταν τα αστρα παιρνουν ευνοϊκες θεσεις και οι ορμονες σου συμφωνουν με τα αστρα- και πιστευεις στο γκουντ καρμα. Φερεσαι λοιπον ετσι στους γυρω σου, λες και δεν μπορεις να γινεις ο μεγαλυτερος καφρος που εχει περασει απ τη γη -πραγμα τρομερα ευκολο και φαν. Ειναι καθαρα θεμα επιλογης να εισαι αυτο το γλυκο γκρεμλιν.
Θα βρεθει ομως στο δρομο σου ο πρωτος κομπλεξικος βρωμοπαρταλος, που θα θεωρησει οτι επειδη εισαι καλος, εισαι και εγκεφαλικα νεκρος. Ξεκιναει σιγα σιγα να εισβαλει στο καλα περιφρουρημενο εγω σου και να πεταει κατω τα ορια σου "τακ τακ τακ", καπως ετσι. Εσυ ομως δεν εισαι εγκεφαλικα νεκρος και τα νευρα σου ειναι, οχι μονο στη θεση τους, αλλα και υπεροχα γυμνασμενα -κορμαρες. Εδω εισαι ικανος να τσακωθεις με σενα τον ιδιο αν σε ενοχλησεις, πώς ΔΙΑΝΟΗΘΗΚΕ καθε κακομοιρης οτι μπορει να καταχραστει τους καλους σου τροπους?
Αρχικα λοιπον, για να αντιδρασεις στον εισβολεα που σου λαχε, οταν απλωνει τα χερια του στον "φραχτη" σου, του χτυπας τα δαχτυλα με χαμογελο -το χεις ακομα. Αυτος, επειδη ειναι αδαης και ο αποτετοιος του τα ζηταει, συνεχιζει να σε ενοχλει πικι-πικι-πικι. Ε, μια, δυο, τρεις και γινεσαι πλεον επικινδυνος. Αμα δεις το ματι τού ευγενικου να γυρναει αναποδα και να γινεται το ματι τού φονια, ειναι ενα καλο σημαδι για να το βουλωσεις επιτελους, απλα και συνοπτικα και να μην το ξανακανεις. Γκεγκε παρταλε?
Χάιτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου