Το να μοιραζεσαι το ιδιο κρεβατι εχει πολλα καλα (παρεα, συντροφικοτητα, αγαπη κτλ), εχει ομως και πολλες παγιδες. Ασχημα πραγματα συμβαινουν καμια φορα.
Αιφνιδιασμος. Μολις σε εχει παρει ενας γλυκος και περιεργα βαθυς υπνος και ο διπλανος σου αποφασιζει να σου μιλησει. Δεν ειναι τοσο απλο οσο ακουγεται. Ειναι σα να βρισκεσαι στον Παραδεισο και ξαφνικα τρως μια χαστουκα και σε πετανε με τις κλωτσιες εξω. Πεταγεσαι και αλαφιασμενος και αλληθωρος και σαλιωμενος. Λυση: Αν τη βρεις πες μου κι εμενα.
Ροχαλητο. Ή αλλιως ο αγωνας "Παναγιά μου δωσε να κοιμηθω πρωτη". Και να κοιμηθεις δηλαδη, δεν σημαινει οτι κερδιζεις τη μαχη, απλως δινεις μια παραταση στη μη-απελπισια σου. Ειναι αυτα τα μακροσυρτα αλλωστε, που και νεκρους ξυπνανε. Τον κουνας λιγο δειλα στην αρχη να τον ξεβολεψεις, μπας και σταματησει και σταματαει για καποια δευτερολεπτα. Μετα σταματαει και να αναπνει. "Τον σκοτωσα???". "ΧΡΡΡΑΟΥΥΥ" απανταει και καταλαβαινεις οτι ζει τελικα. Μετα στην πορεια βλεπεις οτι οσο πιο δυνατες τις τρωει, τοσο περισσοτερο χρονο κερδιζεις. Μεχρι που τον πονας και σε βριζει που τον ξυπνησες(!). Χελόουυυ! Πανω που λες δοξα τω Θεω, σου ρχεται το επομενο. Ε μετα δεν κλεινεις ματι, γιατι περιμενεις με ανυπομονησια κι εσυ το επομενο και καπως ετσι κυλαει. Ειναι οπως τα κυματα. Οχι του Δουναβη. Εκτος κι αν εννοεις οτι σε πνιγουν. Λυση: Κοιμασαι μονος.
Του τρελου. Ειναι αυτο που λεει ο αλλος "μωρε εχω αστατο υπνο". Δηλαδη κλωτσαω σαν παρανοϊκος. Ξυπνας με μωλωπες και νομιζεις οτι εχεις μια πολυ σπανια αρρωστια. Τρως πολυ καλαμιδι και εσυ και ο Μορφεας. Λυση: Οχι. Κατσε να τις φας.
Το ξυπνητηρι. Το ΞΕΝΟ ξυπνητηρι. Δεν θες να ξυπνησεις απ τα αξημερωτα, ομως τι κριμα, ο αλλος θελει. Εκει που εισαι οσο νεκρος παιρνει, σ' αυτον τον βαθυ υπνο με τα ωραια του, χτυπαει μεσα στον εγκεφαλο σου ενας τυραννος που σου μετατοπιζει τους βολβους. Παντα ξυπναει ο λαθος ανθρωπος. Παντα. Κι αυτος που πρεπει να ξυπνησει παθαινει χαμαρα και δεν καταλαβαινει Χριστο. "Ε χτυπαει" ψελλιζεις με πολλα νευρα, αλλα προσπαθεις να σωσεις ο,τι ψηγμα υπνου σου μενει. "Ποιος χτυπαει?" απανταει ο αλλουτερος διπλα σου. "Ο διακος τον παπα. Κλειστο το @#$#%^!". Λυση: Αλυτο, σχεδον μεταφυσικο.
Το αλτσχάιμερ. Η αγνοια τού κοιμαμαι με αλλον διπλα. Στον υπνο σου μπορει να ξεχαστεις οτι εχεις και "συνεπιβατη". Απλωνεις λοιπον την αραδα σου οπου εχει σεντονι και στρωμα. Ο αλλος ο ερμος διπλα σου βεβαια μεταφραζει σε αγκωνιες και μπουκετα τις απλωτες σου, αλλα καν' δουλεια σου. "Α. Κι αλλος διπλα". Λυση: Ε. Ειμαι κι εγω εδω.
Το σεντονι. Η μαχη αυτη με το κωλοσεντονο. Τραβαει ο ενας, τραβαει κι ο αλλος. Αλλα πιο πολυ τραβαει ο αλλος. Ερχεται και τυλιγεται σαν τουλουμπα και μενεις εσυ κουλουριασμενος να τρεμεις σαν το ψαρι. Οταν καταλαβεις τί φαση παιχτηκε μεσα στη χαμαρα σου -και καταφερεις να βρεις την ακρη του σεντονιου απ' τον ντολμα διπλα- αρχιζεις και τραβας μανιασμενα να σκεπαστεις, αλλα καταληγεις παντα με μια γωνια ρηγμενη σχεδον αφαιρετικα πανω στο πλευρο σου. Λυση: Ταινια διπλης οψης.
Το φτερουγισμα του κονδορα. Κοιμασαι με ανθρωπο, ξυπνας απο αρπαχτικο. Σε μια αλλαγη θεσης των κατω ακρων, το πτωματοφαγο ορνιο διπλα σου, σου σκιζει τις σαρκες. Αυτο το κοφτερο νυχι, σου κατεβαζει το γονατο στον αστραγαλο και σε παραλυει. Λυση: Λιμα ή καλτσα.
Καληνυχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου