Παρασκευή 3 Ιουνίου 2011

Μπηκες στο χορο. Τωρα χορεψε.

Οταν ξεκινας, ειναι ενα μυστηριο. Σε ενθουσιαζει, σου δημιουργει ενα αισθημα ευφοριας, τρελαινεσαι για την οργανωση που στηνεις και συγχαιρεις τον εαυτο σου. Χτιζεις βημα - βημα το σχεδιο σου. Τελεια! Φοβερες ιδεες, απιαστες!

Ωπ, να, κατι βρηκες! Μουδιαζεις. Τι εγινε τωρα? Αφου αυτο περιμενες. Νιωθεις μια ζαλουρα, πολυ περιεργη. Περναει απ το στομαχι, παει κεφαλι, φτανει ποδια και γυρναει πισω στο στομαχι. Σε πιανει πανικος και γι αυτο που βρηκες και γιατι νιωθεις οτι μπορει να ταβλιαστεις. Καταπινεις και πονας, οπως οταν κατεβαζεις μια λαιμαργη πιρουνια μακαρονια, μαζι με το πιρουνι.

Παυση. Τωρα? Τι κανουμε? Στο μυαλο σου υπαρχει ενα κενο. Δεν νιωθεις, ουτε σκεφτεσαι. Εχεις το βλεμμα του αποβλακωμενου σε καταστολη. Κλαις? Δεν κλαις, απλως φτυνεις δακρυα με απαθεια.

Φευγεις. Σκεφτεσαι, σκεφτεσαι, σκεφτεσαι. Μπερδευεσαι, δεν μπορεις να σκεφτεις.

Ξεσπας. Επιτελους. Τοση ωρα νομιζα οτι βρισκομαι στη ζωνη των ζωντανων νεκρων. Πιανεις το μαξιλαρι, το βαζεις στο προσωπο και -δεν αυτοκτονεις αλλα- φωναζεις δυνατα μεχρι να σε τσουξουν οι φωνητικες χορδες. Κλαψε σαν ανθρωπος να συνελθεις, θα νιωσεις καλυτερα.

Καπως καλυτερα. Εισαι σε σοκ, μην περιμενεις πολλα. Μια θα εισαι νορμαλ, μια φυτο,μια πιο τρελη κι απ τον Joker, μια Ηulk. Ετσι καπως παει. Αφου κανεις την κυκλα ολων αυτων κανα μηνα, θα νιωσεις ακομα καλυτερα.

Ειδες? Στο ειπα. Ειναι σαν να αποτοξινωνεσαι απο κατι, μετα απο λιγο καιρο σταματανε οι παρενεργειες. Και οταν σταματησουν, νατος παλι. Και εχεις ηρεμησει. Τι? Μη με κοιτας. Τι θελεις? Αν θελεις, βουρ, αλλα να ξερεις, θα ναι δυσκολο. Για ενα καποιο διαστημα, θα σου γυρναει η σκεψη σαν ενοχλητικο κουνουπι διπλα στο αυτι που δεν σε αφηνει να κοιμηθεις. Θα σε ξυπναει οταν θα εχεις κοιμηθει και ηρεμησει και θα σε τσιτωνει. Λογικο. Αλλα η αποφαση δικη σου.

Απαξ και συμφιλιωθεις με το ενοχλητικο κουνουπι σου, μην αρχισεις να σκαβεις κι αλλο την πληγη απ το τσιμπημα. Θα φτασεις κοκκαλο. Ποναει, συνελθε, ελεος. Βαλε ενα χανζαπλαστ και δες αν μπορεις να κινηθεις και να χορεψεις ανετα με αυτο. Αν παλι, αρχισει να σου ξεκολλαει συνεχεια και να σε ενοχλει... Βγες απ τον χορο.

6 σχόλια:

  1. Παιζει να εχω ερωτευθει τον τροπο που γραφεις δικια μου.

    Συνεχισε ετσι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγω μπορω να βγω απ το χορο γιατι με χτυπησαν τα παπουτσια?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχεις πολύ ωραία γραφή... τυχαία μπήκα εδώ,από ένα άρθρο σου, αλλά ξέρεις κάτι...θα ξανά μπω!
    Καλή συνέχεια...!

    Τ.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή