Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Puddle of mud


Ξεκινας ενα δροσερο πρωινο με διαθεση στα υψη να απολαυσεις εναν περιπατο στο δασος. Να αναπνευσεις καθαρο αερα, να ακουσεις τα τιτιβισματα, να μυρισεις την πρωινη ανασα των δεντρων και των φυτων γενικοτερα. Περπατας λοιπον, νιωθεις μεγαλη ικανοποιηση, εισαι μονος σου, ολα γυρω αισθανεσαι οτι σου ανηκουν προσωρινα, μπορεις να φλερταρεις με το περιβαλλον και οι ορμονες που σου προκαλουν ευεξια ειναι στα υψη! Μεσα σε ολη την ανεμελια που σε διακατεχει, δεν προσεχεις και το ποδι σου μπαινει με φορα σε μια λακκουβα με λασπη. Κοντοστεκεσαι. Αυτο δεν το χες προγραμματισει. Ναι αλλα ετυχε. Εκνευριζεσαι γιατι λερωθηκες. Ομως, τωρα που το νιωθεις καλυτερα, ειναι ζεστα εκει μεσα. Παραειχε δροσια στο δασος. Βαζεις και το αλλο ποδι. Αρχιζεις και το διασκεδαζεις. Πλατσουριζεις και λερωνεσαι περισσοτερο. Οκ τωρα εγινες που εγινες χαλια δεν καθεσαι και λιγο μεσα να το απολαυσεις? Αχ... Καλα ειναι ετσι. Ειχες κουραστει κι απ το περπατημα. Παρατηρεις τη λακκουβα. Κοιτα ποσα πραγματα, πετρουλες, κλαδακια, φυλλαρακια,  τοσο συμπαθητικα ολα. Α να και σκουληκακια.Ενας αλλος κοσμος εδω μεσα.  Γελας και σκαβεις τρυπες με τα δαχτυλα. Ολα τοσο χαριτωμενα. Βολευεσαι και ξαπλωνεις. (Η λακκούβα ειχε ξεκινησει στο μεγεθος του ενος ποδιου αλλα εσενα σου αρεσε τοσο πολυ που ανοιξες τζακουζι.) Κλεινεις τα ματια και απολαμβανεις την θαλπωρη της λασπης. Γιατι οχι, η λασπη κανει καλο. Με λασπη κανουν και spa. Αισθανεσαι πολυ τυχερος που σκονταψες. Την εχεις καταβρει. Βαζεις και στο προσωπο σου, γιατι ειπαμε, κανει καλο. Καθεσαι, κοιμασαι, η ωρα περναει, σε χτυπαει ο ηλιος, ξεραίνει την μασκα λασπης σου και εχει αρχισει και σε πιανει φαγουρα σε ολο σου το σωμα.  Μα γιατι? Καλα ηταν τοση ωρα, τωρα τι εγινε? Κοιτας το ρολοι και εισαι μεσα ηδη 5 ωρες. Ποσο γρηγορα περασε η ωρα? Τι ανοησια σκεφτεσαι. Δεν ηταν αυτος ο λογος που βγηκες στο δασος. Τριβεσαι να καθαρισεις, ματαια, γιατι εχεις ποτισει, γουρουνι. Τωρα θυμηθηκες την καθαριοτητα. Αγανακτησμενος βγαινεις εξω κοιτας ψηλα, εχει ακομα ηλιο. Εχεις χρονο να συνεχισεις τη βολτα σου -στο λιοπυρι πλεον. Αρχιζεις να βαδιζεις, και σκεφτεσαι οτι ενταξει εκανες ενα ευχαριστο διαλειμμα, περασες ωραια, που θα ξαναβρισκες τετοια λακκούβα! Προχωρας και εχεις περασει ηδη αλλες 7 λακκούβες. Αλλα δεν τις βλεπεις. Για σενα υπηρχε μονο αυτη. Για σενα ομως. Ελπιζω οταν συναντησεις το ποταμι, να μην το παραβλεψεις γιατι αυτο θα σε καθαρισει, θα σε διασκεδασει και θα σε παρασυρει... 
Καλη βολτα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου