Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Καλυτερα να σου βγει το ονομα

[Καταρχας, σορυ που χαθηκα καμποσο καιρο, αλλα με χτυπησαν ιωσεις και ιωσεις και μετα δεν ημουν στο καταλληλο μουντ για να γραψω. Ετσι απλα. Γιατι δεν γραφεις κατα παραγγελια -εγω τουλαχιστον- αλλα οταν εισαι σε ενα επιπεδο ή παρανοιας για να στειλεις σιχτιρια ή ψυχικης νιρβανας. Αυτα ειχα να πω, οσον αφορα την απουσια μου.]

Περασα που λες προχθες, εναν ΦΡΙΧΤΟ πονοκεφαλο. Θα στο πω με κινδυνο να με παρεις με τις ντοματες αν δεν πιστευεις, αλλα ηταν ματι. Ναι, καποιος καταραμενος με ματιαξε και υπεφερα. Δεν θα σου αναλυσω τωρα γιατι πιστευω στο ματι, δεν θα σου πω αυτα τα ξερασματα οτι το δεχεται και η εκκλησια οποτε σατ απ εν μπιλιβ, απλως παρε ως δεδομενο οτι καποιος διαολος με εφαγε και τα ειδα ολα κωλυομενα.

Υπουλο πραγμα το ματι. Εκει που εισαι μια χαρα χαρουμενος, αρχιζει και σε πιανει ενα σφιξιμο πισω στο κεφαλι. Ως νορμαλ ανθρωπος, παιρνεις ενα ντεπονι για να περασει. Ελα ομως που το ντεπονι δεν λειτουργει. Ο πονοκεφαλος εχει αρχισει να επεκτεινεται και να σου πιεζει τα τσαουλια και νιωθεις οτι θα αρχισεις να φτυνεις κυνοδοντες, γομφιους και προγομφιους σαν πασατεμπια. Καπου εκει, καταλαβαινεις οτι περνας στη ζωνη του μεταφυσικου, παραφυσικου και του αφυσικου και οτι ή καποιος σε ματιαξε που λενε ή καποιος κακος δαιμονας εχει αρχισει να μπαινει μεσα σου. Και τι κανεις?

Τηλεφωνεις στον μαγο της οικογενειας να πει τα ξορκια και τα μαγικα και να σου παρει αυτο το πραμα που σου χει πιασει το κεφαλι και παιζει τουμπερλεκι. Ψελιζεις ενα "ξεματιασε με" και το κλεινεις στα μουτρα, γιατι τα σαγονια σου εχουν σφιξει οπως του πιτ μπουλ που εχουν μαγκωσει το ποδι του αντιπαθητικου γειτονα.

Τοση ωρα ο πονος εχει φτασει στο πικ του, σαν να μην παιρνει αλλο. Νομιζεις οτι ειναι θεμα δευτερολεπτων να κανεις ενα κρακ-μπαμ και να σκορπισεις μυαλα σε ολο το δωματιο. Πονας, αλλα θες να φωναξεις καμερες να απαθανατισουν αυτο το μοναδικο γεγονος που θα συμβει. Αυτο το ανθρωπινο πυροτεχνημα.

Οση ωρα σε ξεματιαζει, αναβιωνουν στο μυαλο σου εικονες απ τον εξορκιστη. Θες να ρωτησεις τον πονοκεφαλο το ονομα του, γιατι στανταρ αυτο το πραγμα μιλαει με τοση δυναμη που σου ασκει. Νομιζεις οτι θα αρχισεις να μιλας αραμαϊκα, οτι θα ανεβεις στο ταβανι και θα κατεβεις τις σκαλες αναποδα με σπαγκατ και γεφυρα. Ζεις την παρανοια. Ο ατυχος που βρισκεται μαζι σου αυτη τη μαυρη ωρα τα χει δει ολα. Σε βλεπει σε καταστολη, να κρατας το κεφαλι σου και να καταριεσαι που δεν μπορεις να το βγαλεις να το αφησεις στο σερβαν για να μην νιωθεις πονο. Η απελπισια ειναι ζωγραφισμενη στο προσωπο του που δεν μπορει να βοηθησει και γιατι κατα βαθος πιστευει ή οτι περνας εγκεφαλικο ή βαρυ αιμορραγικο επεισοδιο, οπως η Σαρον Στοουν.

Ξαναπαιρνεις τηλεφωνο τον ξεματιαστη σου και του λες συγκεντρωσου και ξεματιαζε, γιατι σου βγηκε κομπογιαννιτης ή απλως μετρια εκπαιδευμενος, ωστε να αντιμετωπισει αυτο το συγκεκριμενο "κακο". Ολα οδηγουν στο να παρεις τον επομενο, που ξερει καλυτερα την τεχνη του εξορκισμου που ζητας και χρησιμοποιει περισσοτερα εργαλεια και μαγικα.

Χασμουριεσαι επιτηδες, γιατι ετσι λενε οτι σου φευγει το ματι. Απ τα χασμουρητα και το κλαμα που δημιουργεις στα -πλεον εξοφθαλμα- ματια σου, κοντευει να βγει το δικο σου ματι εξω και να το σερβιρεις με τσαι και βουτηματα.

Εκει που παιρνεις χαρτι και στιλο να γραψεις τη διαθηκη σου, ως δια μαγειας, ο πονοκεφαλος κοβεται σχεδον μαχαιρι και αγγελοι κατεβαινουν και σου χορευουν Μαντονα. Ευχαριστεις ολη την πλαση που βγηκες αλωβητος απο αυτον τον κυκεωνα και πας να αλλαξεις βρακι(?), να πλυνεις τα μουτρα σου αναποδα και να φτιαξεις αγαλμα του μαγου που σε εσωσε, στην πλατεια της γειτονιας σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου