Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Επιμενεις ακομα οτι δεν εισαι εμμονικος?

Ακου το τι ωραιο που ακουγεται αγγλιστι.. Ομπσεσιβ- κομπαλσιβ ντιζορντερ (Obsessive–compulsive disorder). Σαρεσε ε? Ε, το χεις. Αλλα μην το παρεις και πανω σου, ντιζορντερ ειπαμε οχι ορντερ. Πραγματικα, πρεπει να βασανιζεσαι με δαυτο το εμμονικο που σε εχει καταλαβει. Νταξ, δεν θα φανω κακια -για πρωτη ισως φορα- και θα σου πω οτι δεν με ενοχλεις. Καμια φορα ισως λιγο, οταν για καποια νανοσεκοντς, σκεφτομαι να σου κοψω το δαχτυλο που ακουμπαει το πομολο του ασανσερ 10 συνεχομενες φορες, ετσι γιατι σε χει πιασει. Ας μην προτρεχω ομως και προδιδω τα συστατικα, που δενουν το γλυκο των "γλυκων" εμμονων σου.

Σε ειπαμε εμμονικο λοιπον. Και για να σε ειπαμε, εισαι. Καλε μου φιλε λοιπον, οταν σου κολλησει κατι στο μυαλουδακι σου, ο κοσμος να χαλασει, τα πανω κατω να ερθουν, θα το κανεις. Υπαρχουν ομως διαφορες μορφες που διοχετευεται αυτη η εμμονη που βραζει μεσα σου. Θα αναφερθω, εντελως ερασιτεχνικα, σε καποιες που εχω βιωσει απο σας γυρω μου. Νοου οφενς χα? Στο ψητο τωρα.

Ο bacteria-buster. Εισαι ο τυπος που θα μου αρεσε να μου μαγειρευεις και να τα τρωω ακομα κι απ το πατωμα σου. Κι αυτο γιατι το παρκε σου εχει λιγοτερα μικροβια κι απο χειρουργικο κρεβατι της εντατικης. Εσενα εκει στην εχει βαρεσει. Να εξοντωνεις μικροβια. Εισαι εξοπλισμενος με ολα τα συνεργα του εμποριου που σκοτωνουν το 99% των μικροβιων. Εκτιμας την ειλικρινεια των κατασκευαστων, αλλα αυτο το 1% που συνεχιζει να διασκεδαζει και να κανει σπα στο ντετολ σου, σε προβληματιζει και σου την σπαει απειρως. Γι αυτο λοιπον και αποφασιζεις να ανοιγεις πορτες, συρταρια, ψυγεια, τα ματια σου, με χαρτομαντηλα η με πλαστικα γαντια -με τα μανικια τα ανοιγουν οι αρχαριοι, εδω μιλαμε για προ. (Τα χερια σου σημειωτεον, κομματια απο το ταλκ των γαντιωνε)

Ο "ειμαι η Μαιρη Παναγιωταρα". Ξερεις με ακριβεια χιλιοστου που βρισκεται τι στο σπιτι σου, στο αμαξι σου, στην τσαντα σου, ακομα και στην τσαντα μου και θες να βρισκονται για παντα ετσι, γιατι αλλιως θολωνει το ματι σου. Αντε και κατι σκουντιεται παραδιπλα. Και? Τι εγινε? Για σενα, μεγαλο πατιρντι! Γουρλωνεις τα ματια, ιδρωνεις και τρεχεις να το τακτοποιησεις! Ταξη. Ταξη παντου. Τα ρουχα σου στη ντουλαπα, ειναι στοιβαγμενα ανα ειδος, εποχη, χρωμα, μηκος και υφασμα. Μπαινω σπιτι σου και θελω να συρρικνωθω σε μια γωνια μη και κουνησω τιποτα και σε φερω σε υστερια. Με λιγα λογια δεν ερχομαι σπιτι σου. Σταματα να με κυνηγας σκυμμενος και να μαζευεις τις τριχες και τα νεκρα κυτταρα που αφηνω πισω μου. Μαζευτα αφου ξεκουμπιστω.

Ο αλτσχαϊμερ. Ποτε δεν θυμασαι αν κλειδωσες, αν εκλεισες τα παραθυρα, το ματι της κουζινας, το φως του μπανιου. Αφου απομακρυνθεις, αρχιζεις να ρωτας τους γυρω σου, ηταν δεν ηταν παροντες. "Κλειδωσα την πορτα? Να δεις δεν την κλειδωσα. Παω να δω". Γυρνας. "Οκ την κλειδωσα. Το ματι το κλεισα ομως η δεν το κλεισα? Θα παρουμε και φωτια, οχι τιποτα αλλο. Παω να δω". Ξαναρχεσαι. Και φυσικα τα χες κλεισει ολα, μεχρι και τα κεντρικα της πολυκατοικιας. Θα σου ξεφευγε εσενα τιποτα? Νοου φακιν γουει! Weirdo!

Ο "αγγιζω και την βρισκω". Εισαι ικανος να πιασεις και σκατα αν σου καρφωθει, διχως φοβο, με παθος. Ειναι μη σου μπει στο μυαλο να αγγιξεις κατι. Περνας απ την πορτα, αγγιζεις το πομολο. Σε εχω παρατηρησει, δεν το πιανεις μονο, το χτυπας και 3 φορες. Θα μαγειρευω και θα κοιτας? Θα σου κεντρισει την προσοχη το ματι της κουζινας. Θα το αγγιξεις κι αυτο αλλες 3 φορες. Με τις 2 δεν περνας στον επομενο γυρο, γουατ δε φακ? Αλλη φορα σου μιλαω, απλωνεις το χερι και μου τραβας μια τουφα 2 φορες -ειδες, οταν φοβασαι την σφαλιαρα μειωνεις το προσδοκιμο. Γενικα απλωνεις πολυ χερι αδερφε μου. Μεγιστος ψυχακιας. Αν μου ξανακουμπησεις τον αστραγαλο θα την φας.

Ψυχωτικοι, εμμονικοι, ψυχαναγκαστικοι ολου του κοσμου ενωθειτε να τους τρελανετε ολους! Σας αγαπω. ω. ω. ω. (..γιατι το χω και γω το βλαψιμο μου)

1 σχόλιο:

  1. ωχχχχχ δεν μπορωωωωωωωωω καθολου, μα καθολουυυυυ τους ιδεοληπτικους . μακρυα σκορδα, φτου φτου φτου. α πα πα πα μακρυα απο μενα κι ας ειναι και σε σενα.
    φιλακια και ... περαστικα ...σου, σας ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή