Haters gonna hate

Μιλάμε για πολλή κακία. Πάρα πολλή. Ο ένας θέλει να βγάλει τα μάτια του άλλου χωρίς να κοιτάει καν τη δική του καμπούρα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να εκκρίνουμε ενδορφίνες όταν εκκρίνουμε χολή για τον διπλανό μας. Και πάει στο διάολο για τον διπλανό που μπορεί και κάτι να έκανε και να στην έσπασε. Αλλά και για άλλους άσχετους, που μήτε ξέρουμε και μήτε μας ξέρουν.

Το χρήσιμο κατά τα άλλα και "γλυκούλι" ίντερνετ έχει ανοίξει τις πόρτες της κολάσεως. Είμαστε όλοι διαθέσιμοι προς βορά και όλοι εν δυνάμει θύτες. Όλοι μπορούμε να βγάλουμε τον τρισχειρότερο εαυτό μας, αυτόν που καταπιέζεται στο ρίαλ λάιφ από τα πρέπει, τους κανόνες και τους καθωσπρεπισμούς. Μπορούμε να βγάλουμε τον αυθεντικά κομπλεξικό και μικρό εαυτό μας και να κράξουμε, να κατασπαράξουμε τον οποιονδήποτε. Γιατί? Γιατί μπορούμε και γιατί είμαστε τόσο μαλάκες και κότες που από κοντά όχι απλά δεν θα το κάναμε, αλλά ιδρώνουν οι παλάμες μας όταν βλέπουμε άνθρωπο στα 5 μέτρα.

Μια "βόλτα" σε δημόσια ποστς στο φέισμπουκ να κάνεις, συναντάς πολλά τέτοια απολειφάδια. Ανθρωπάκια ευνουχισμένα, τα οποία αρέσκονται στο να κάνουν επίθεση στον χ που υποστηρίζει τον ψ -φυσικά και ο χ και ο ψ παντελώς άσχετοι και άγνωστοι αναμεταξύ τους. Εκεί είναι η τρέλα. Την καταπίεση που τρώει ο κάθε πικραμένος από το κοινωνικό του περιβάλλον, μα από μάνα είναι, μα από γυναίκα είναι, μα από άντρα, αφεντικό, συνάδελφο ή αδελφό πάει και την ξερνάει ιντερνετικά ολούθε.

Παρακολουθώ πολλές γιουτιούμπερς, γιατί για μένα είναι μεγάλη στιγμή χαλάρωσης το γιούτιουμπ. Είναι κοπέλες που απ' το πουθενά έχουν καταφέρει να έχουν πόσα εκατομμύρια κόσμο να τις ακολουθεί, κάνουν εξαιρετικής ποιότητας βίντεο, πιο επαγγελματικά κι από επαγγελματίες. Χαλάνε ώρες, χρήματα και κόπο για να βγει αυτό το αποτέλεσμα. Όλες λοιπόν ΜΑ ΟΛΕΣ έχουν αναφερθεί στους "χέιτερς". Αυτά τα αποτυχημένα, κομπλεξικά άτομα, που πάνε και τις βρίζουν χωρίς κανέναν λόγο και αιτία, απλώς γιατί το να ρίξουν κάποιον ψυχολογικά ανεβάζει τους ίδιους. Κρίνουν τα πάντα και τους πάντες ποιοι? Οι τελευταίοι των τελευταίων.

Το να κράζεις κόσμο αβέρτα όμως, δεν ρίχνει πραγματικά τον άλλον. Μπορεί να τον πικράνει προσωρινά, αλλά κάποια στιγμή θα ξεπεράσει το κοντόφθαλμο του πράγματος και θα δει πιο πέρα. Θα γίνει πιο δυνατός και θα πάψει να ασχολείται μαζί σου. Θα είναι και επιτυχημένος και ξέγνοιαστος. Εσύ όμως, θα συνεχίσεις να είσαι ένας μίζερος άνθρωπος που μόνο μίσος δίνει και εισπράττει, ένας αποτυχημένος, γιατί κανείς δεν πρόκοψε κοιτώντας και κρίνοντας τις ζωές των άλλων.

Η ζωή είναι πολύ πιο σπουδαία απ' το φθηνό, κατινίστικο κουτσομπολιό. Πολύ πιο σπουδαία από τον μικρό, πολύ μικρό κακόκοσμό σας. Επίσης η ζωή είναι και επιλογές. Επιλέγεις αν θα τη ζήσεις εντός ή εκτός του υπολογιστή σου. Επιλέγεις αν θα τη ζήσεις κοιτώντας προς την εξέλιξη ή το βάλτωμα. Επιλέγεις αν θα τη ζήσεις ευτυχισμένος ή δυστυχισμένος. Επιλέγεις αν θα ζήσεις τη ζωή τη δική σου ή τις ζωές των άλλων.