"Αφεντικά" και δούλοι

Γειά και χαρά! Έχω καιρό να σας τα πω, γιατί με χτύπησαν αλύπητα οι καταραμένες ιώσεις. Που αυτές δεν ήταν ιώσεις, ήταν οι επτά πληγές του Φαραώ, αλλά ένιγουει. Να με σχωρνάτε λοιπόν για την αποχή.

Σήμερα θα θίξω ένα θέμα που φέρνει βόλτα καιρό στο μυαλό μου. Δεν ξέρω πως τους λένε σε σωστά ελληνικά -θα ήθελα να χρησιμοποιήσω μια ωραία λέξη αν και δεν τους αξίζει. Αναφέρομαι στους παρτάκηδες, εαυτούληδες.

Είναι αρκετοί τέτοιοι γύρω μας. Άτομα που κατά γενική ομολογία θεωρούν τον εαυτό τους έξυπνο και εμάς τους υπόλοιπους πανηλίθιους. Άτομα που θεωρούν ότι όλοι έχουμε γεννηθεί για να τους έχουμε στα πούπουλα και εκείνοι για ευχαριστώ να ρεύονται στα μούτρα μας. Γιατί? Μα γιατί έτσι αγαπητέ. Γιατί μπορούν και γιατί το θράσος τους μας αφήνει βουβούς, κοινώς μαλάκες και τους δίνουμε χώρο και το δικαίωμα να μας πατήσουν τα κεφάλια στη γη.

Το βασικό τους χαρακτηριστικό λοιπόν έγκειται στη λογική ότι εσένα ο Θεός σε έπλασε δούλο κι εκείνους αφεντικά. Εσύ γεννήθηκες για να εξυπηρετείς ή καλύτερα για να υπηρετείς κι εκείνοι για να υπηρετούνται. Αντάλλαγμα δεν γνωρίζουν. Δηλαδή δεν είναι ότι εντάξει αδερφέ, θα σε βοηθήσω εγώ τώρα κι όταν σε χρειαστώ -άμα σε χρειαστώ- θα βοηθήσεις κι εσύ εμένα. Όοοχι. Θα σου πιουν το αίμα με το καλαμάκι κι όταν τελειώσει θα σε χαστουκίσουν κι από πάνω γιατί τελείωσε. (Και τα λέω αυτά ούσα μεγάλη φαν της ανιδιοτέλειας για να μην παρεξηγηθώ).

Και το περίεργο θα σου πω που είναι. Λένε ότι τάχα μου οι άνθρωποι έχουν λογική, συναίσθημα, αναγνωρίζουν, εκτιμάνε κλπ. Φέρονται όμως έτσι σκατένια. Και ο σκύλος μου, που είναι σκύλος, δηλαδή ζώο -που πολλοί το χρησιμοποιούν υποτιμητικά αυτό- όταν του βάζω το φαγητό του, μου φέρνει "δώρο" το αγαπημένο του παιχνίδι και το ακουμπάει στα πόδια μου!  Δηλαδή μου προσφέρει αυτό που αγαπά για να τον ταΐσω. Άκουσον άκουσον! Ο σκύλος -εκτιμάει το ζωντανό! Και μετά με κοιτάνε αλλήθωρα και στραβωμένοι όταν λέω ότι αγαπώ τα ζώα πιο πολύ απ' τους ανθρώπους.

Όταν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι λοιπόν, πώς να μην προτιμάς τα ζώα? Γενικότερα όταν κάποιος σε εξαναγκάζει ή σε πιέζει έχεις την τάση να τσινάς. Αντιθέτως μπορείς να γίνεις θυσία χωρίς να περιμένεις αντάλλαγμα, αν νιώθεις ότι το κάνεις από μόνος σου, ελεύθερα κι απ΄τη χρυσή σου την καρδιά που υπάρχει, άσχετα αν κάποιοι σου βγάζουν τη σκοτεινή της πλευρά.