Τα φρούτα του δρόμου

(Το κείμενο αυτό γράφτηκε πριν το τραγικό δυστύχημα που συνέβη χθες, γι' αυτό και έχει έναν πιο σατιρικό χαρακτήρα. Είναι εξαιρετικά λυπηρό το συμβάν αυτό όπως και πολλά άλλα που έχουν προηγηθεί του συγκεκριμένου. Ας το βάλουμε όλοι καλά στο μυαλό μας ότι οι κανόνες στους δρόμους δεν υπάρχουν για πλάκα και η παραβίασή τους κοστίζει τη ζωή μας. Και το κράτος ας φροντίσει να σφίξει λίγο τα πράγματα εδώ που χρειάζεται, μπας και συνετιστούμε με τον φόβο ότι θα βάλουμε βαθιά το χέρι στην τσέπη στην εκάστοτε μαλακία μας, γιατί μάλλον αλλιώς δεν καταλαβαίνουμε.)

Στους δρόμους συμβαίνει το συμπούρμπουλο! Όταν αναγκάζεσαι να κυκλοφορήσεις καταλαβαίνεις τη σιχαμάρα που επικρατεί. Ο καθένας όταν μπαίνει στο αμάξι του, χάνει την ανθρώπινή του συνείδηση και βγάζει τον ηλίθιο που κρύβεται μέσα του. Κάνετε ό,τι μαλακία σάς έρθει στο κεφάλι άνθρωποι. Βγαίνει ο εγωκεντρισμός και η χειρότερη αηδία που μπορεί να γεννήσει ο οργανισμός σας.

Ας πάω στον εγωκεντρισμό. Δις ιζ μάντνες. Θεωρούν αρχικά ότι η λωρίδα που έπιασαν τους ανήκει. Γράφει το όνομά τους κι αν πάει κάποιος να μπει,  θα του φάνε και τα φλας -ΦΛΑΣ ΑΚΟΥΤΕ?? ΦΛΑΣ- άμα τολμήσει να την δανειστεί.

Στην επόμενη κατηγορία είναι οι άλλοι πανηλίθιοι που νομίζουν ότι όλες οι λωρίδες τούς ανήκουν και κατά συνέπεια μπορούν να σουλατσάρουν απ΄τη μια στην άλλη ανενόχλητοι ΧΩΡΙΣ ΦΛΑΣ, γιατί έτσι. Κι άμα τους κουνηθείς θα φας και το βρισίδι σου και το μεσαίο δάχτυλο, γιατί και ποιος είσαι εσύ που θα τους συνετίσεις.

Μένοντας για μια κατηγορία ακόμα στα εγωκεντρικά γουρούνια, έχουμε τους "σταματάμε όπου λάχει εμείς οι βλάχοι". Σόρυ στα γουρούνια και τους βλάχους. Σε λεωφόρους, σε μονόδρομους και σε στενά, πάντα υπάρχει ο αμπλαούμπλας που έχει μαρμαρώσει για να πάρει πακοτίνια απ΄το περίπτερο ή για να κόψει τα νύχια του. Ούτε αρουραίος δεν χωράει να περάσει από δίπλα, αλλά αυτός στα πακοτίνια του όλα. Χέστηκε πατόκορφα.

Οι φουλαριστοί  είναι οι χειρότεροι. Με αγχώνουν πιο πολύ κι απ΄τον οδοντίατρο. Οκ, η αριστερή είναι για να πηγαίνεις φορτσάτος δεν λέω. Όχι όμως για να παίρνεις φόρα για απογείωση. Μέσα σε δευτερόλεπτα,  ξάφνου βλέπεις ένα αμάξι πίσω σου να σκάει απ΄το πουθενά και να σου παίζει φώτα, να σου κάνει τζαρτζαρίσματα για να σε περάσει. Νόου οφένς, αλλά τις περισσότερες φορές μέσα κρύβεται ένας αρκουδόγυφτος με μια τσιμπούκα ΝΑ στο στόμα και τα τριγλυκερίδια καθήμενα στους ώμους του, στα πρόθυρα εγκεφαλικού απ΄την αργοσύνη σου. Θα σε περάσει πάντα, για να καταλήξετε στο κόκκινο 10 μέτρα πιο πέρα, δίπλα δίπλα.

Οι άνω των 100. Δεν με νοιάζει που πάνε αργά. Ίσα ίσα μετά τον φουλαριστό, βρίσκεις έναν μαθουσάλα πιο κάτω και τον παίρνεις από πίσω πηγαίνοντας με 30χλμ, για να σκουπίσεις τον ιδρώτα σου και να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου. Αυτοί οι καλοσυνάτοι κατά τ' άλλα, κάνουν το άλλο το καλό που σε κάνει να ρουφάς τα άντερα σου και να καταπίνεις τις αμυγδαλές σου. Άμα είναι στο πλάι σου, αρχίζουν σιγά σιγά να σε πλησιάζουν. Γέρνουν αυτοί μέσα, γέρνουν και το αμάξι έξω. Γερνάς κι εσύ 20 χρόνια.

Οι μπιζνάτοι. Αυτοί που μήτε μέιλ, μήτε νοτιφικέισον στο φέισμπουκ δεν αντέχουν να χάσουν. Στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι το κινητό, το τάμπλετ, το πισί κι ο αστρολάβος.  Ε αυτούς μην τους κακοκαρδίζεις για το φλας, δυο χέρια έχουν οι άνθρωποι, με τί να το κατεβάσουν, με τη μύτη? Όταν σε πιάνει φανάρι και ακούς τα φρένα να σκάβουν την άσφαλτο απ΄τον πίσω σου, γυρνάς και πάντα είναι φωτισμένος από μια μπλε οθόνη και κοιτάει γουρλά. Ναι γελοίε, μας έπιασε το φανάρι ενώ εσύ έκανες λάικ στο προφίλ του/της Μάκης-Λούλα.

Ο αναποφάσιστος. Βγάζει φλας και δεν στρίβει. Βγάζει αλάρμ και δεν σταματάει. Σου κάνει νόημα να περάσεις και δεν σε αφήνει. Βλαμμένος και ψυχούλα. Πάντα όταν τον βρίσεις ζητάει συγγνώμη και σου λιώνει την καρδιά #νοτ.

Αυτά τα φρούτα τρως στη μάπα κάθε μέρα και αποτελούν το αλατοπίπερο της ζωής και του δρόμου. Όπα πράσινο σας αφήνω.