Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Nunya business


Είναι παρωχημένο θεωρώ να μιλήσω πάλι για τους γκέυ, όμως θα το κάνω, γιατί ακόμα υπάρχουν θεματάκια εκεί έξω. Και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν, εκεί είναι η πλάκα. Ο κόσμος δεν το καταλαβαίνει αυτό. Επικρατεί ένας τρομερός εγωκεντρισμός και ένα τρομερό κουτσουμπολιό, που δίνει το "δικαίωμα" στον καθένα να έχει άποψη για τον διπλανό του. Για το πώς θα είναι ο διπλανός του, για αυτά που θέλει ο διπλανός του. "Εγώ δεν θέλω εσύ να είσαι έτσι". ΓΟΥΑΤ? Κι από που κι ως που εσύ θα έχεις γνώμη για τον άλλον?

Το αν κάποιος άντρας αρέσκεται στους άντρες ή κάποια γυναίκα στις γυναίκες είναι γούστο τους και καπέλο τους. Εσένα πότε σε βάλαμε δερβέναγα στις ζωές των άλλων? Εσένα σε ρωτήσαμε αν σ' αρέσει να κρεμιέσαι απ΄τους πολυελαίους ή τί βίτσια έχεις? Εσένα θα σου άρεσε να έρθει κάποιος να σε στραβοκοιτάει και να σε λέει ανώμαλο επειδή όπως το κάνεις του φαίνεται ανορθόδοξο? Μάλλον όχι. Άσε κι εσύ λοιπόν τον καθένα να κάνει ό,τι του γουστάρει, με όποιον του γουστάρει.

"Μακρυά απ΄τον κώλο μας κι όπου θέλει ας πάει". Κλασσική ελληνική νοοτροπία. Εμείς να είμαστε εντάξει και οι άλλοι ας βγάλουν και τα μάτια τους με το τσιμπιδάκι. "Α εγώ είμαι πολύ κουλ με τους γκέυ, το παιδί μου να μην είναι -θου Κύριε- και όλα καλά". Αρχικά και να ήταν δεν θα σε ρώταγε, το πιθανότερο να μην στο έλεγε καν. Γιατί θα ένιωθε ήδη "τύψεις" γι' αυτό που είναι, που τόσο σε πληγώνει. Πόσο εξοργιστικό να κάνεις παιδιά και να θες να κάνουν αυτό που θες εσύ. Κάνεις ένα παιδί και το μόνο που πρέπει να θες είναι να είναι υγιές και ευτυχισμένο! Ευτυχισμένο στη δουλειά του, στη σχέση του, σε όλα του. Ευτυχισμένο και ελεύθερο.

Είναι τρομερό ότι ασχολείστε τόσο με τους γκέυ που δεν τρέχει και μία και δεν ασχολείστε με τα σόδομα και τα γόμορα που συμβαίνουν εκεί έξω. Με τους παιδόφιλους που κρύβονται κάτω απ΄τη μύτη σας κι επειδή έχουν γυναίκες και παιδιά, αμέσως συγκαταλέγονται στους "οκ". Αυτοί είναι εξαίσια παραδείγματα οικογενειαρχών. Βλέπεις υπάρχει μαμά, μπαμπάς, παιδί. Απόλυτα νορμάλ. Βέβαια... Και τον ελέφαντα μες στο σαλόνι που γλυκοκοιτάει παιδάκια δεν τον βλέπει κανείς. Γιατί είναι μια αρτιμελής οικογένεια με την διαφορετικότητα που της πρέπει.

Παίρνετε τον ρόλο των υπερανθρώπων. Αυτών που κρίνουν άλλους ανθρώπους λες κι εσείς τα κάνετε όλα σωστά. Είστε καλοί άνθρωποι γιατί νοιάζεστε για τους συνανθρώπους που έχουν πρόβλημα, που πεινάνε κλπ. Ναι γιατί αυτούς τους λυπάστε. Γιατί νιώθετε ανώτεροί τους και μπορείτε να σκύψετε πάνω από το πρόβλημά τους. Δεν μπορείτε όμως να κατανοήσετε τον άνθρωπο γενικότερα. Ότι δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν αρέσουν σε όλους τα ίδια και ο καθένας, ακόμα και το παιδί σας, είναι ελεύθερος να αποφασίζει για τη ζωή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου