Γαμω τα αστ*ρακια μου μ*σα

Δεν καταλαβα ποτε τη "μοδα" με τα αστερακια ή τα πασης φυσεως αυτοκολλητα που πανε και κολλανε στα βυζα τους οι χαζοαμερικανες. Αφου εισαι ξετσιπωτη και ψαχνεις ευκαιρια να τα πεταξεις, απλα πετα τα. Τι μας κοροιδευεις με τα στικερζ? Δεν σε κανουν πιο σεμνη, πιο αναποφασιστη μπορει. Αυτα τα μεσοβεζικα ειναι μπουρδες. Αλλα εχω πεσει κι εγω σε τετοια σφαλματα, οποτε ας κοιταξω την καμπουρα μου.

Και οχι κυριες και κυριοι. Δεν εννοω τα αστερακια-στικερακια. Εγω ειμαι παραδοσιακια στα μαγιω. Το θελω ολοκληρο. Κιουρία.

Μιλαω για τα αστερακια στις λεξεις. Το κανω ενιοτε και ειναι πολυ εκνευριστικο, το δεχομαι. Βαζω αστερακια στο "μαλακας"(βλ μ*λακας)-και οχι μονο- και αυτοματως γινεται "μλακας". Και δεν ξερω γιατι το κανω, αφου ειναι πασιφανες για ποια λεξη μιλαω. Δεν θα μπορουσε να ειναι μελακας πχ, ουτε μολακας. Αλλα ουτε και μουλακας ή μιλακας. Και με αυτο τον τροπο δεν ειναι οτι θα πεταξεις απο πανω μου τον λιμενεργατη και θα με ντυσεις μπαλαρινα με γαλλικα και πιανο. Εβρισα και το καταλαβαν ολοι. Γιατι το κανω λοιπον?

Θα σκεφτηκες με το αθωο σου μυαλο, ισως "απο σεβασμο προς τους γονεις σου που σε διαβαζουν". Αλλα θα σε απογοητευσω, γιατι οπως ηδη ισως εχεις ψιλιαστει, αυτη η μεγαλη γκαμα βρισιων και αναθεματισμων, δεν ειναι ποτε τυχαια. Ριζωνει στα βαθη των χρονων, αιωνων και προγονων. Εχω κατι θειες και γιαγιαδες, που σε στολιζουν πιο αρτια και απο επιταφιο στη Μητροπολη. Με ενα πλουσιο λεξιλογιο, που απο μικρη σημειωνα στο καρνε του μυαλου μου και περιμενα ποτε θα μεγαλωσω κι εγω, να μπορω να στολισω συγκορμους ολους τους δικους μου "αγαπημενους".

Και μιλαω για θειαδες, που οχι μονο δεν τους το χες οτι θα τη ριξουν τη χριστοπαναγια, αλλα αν τις εβλεπες νομιζες οτι απ' τα πολλα σουαρε με τέια σε πορσελανες, θα κατουρανε κινεζικα ιδεογραμματα.

Πρεπει λοιπον καπου εδω, να σταματησω να κρυβομαι πισω απ το δαχτυλο μου και να αγκαλιασω την κληρονομια "καντηλιων" του σογιου μου. Το κερατο μου.

Χρονια πολλα σε ολους τους Μπαμπαδες!

Ας πούμε ένα μεγάλο Χρόνια Πολλά σε όλους τους μπαμπάδες, όπως δεν το έχουμε πει ποτέ σε τόσες γιορτές του πατέρα που έχουν περάσει και άλλες τόσες που έχουμε ξεχάσει. Γιατί και οι μπαμπάδες θέλουν να τους γιορτάσουμε όπως κάνουμε και στις μαμάδες. Και γιατί έχουμε ένα σωρό λόγους να το κάνουμε…

“Χρόνια Πολλά μπαμπά, σ’αγαπώ πολύ!”

Γιατί η χαρά σου όταν έμαθες για τον ερχομό μου ήταν η μεγαλύτερη της ζωής σου.

Γιατί ανησυχούσες κάθε στιγμή αν όλα πήγαιναν καλά, χωρίς να το ξέρεις όπως η μαμά που ήμουν μέσα της και με ένιωθε.

Γιατί όταν ήρθε η ώρα να γεννηθώ, σου κόπηκαν τα πόδια απ’ τον ενθουσιασμό και την αγωνία και παρόλα αυτά, έπρεπε να δείξεις ψυχραιμία για τη μαμά.

Γιατί ήσουν ο πρώτος που με αντίκρισε και ο πρώτος που σκέφτηκε ότι είμαι το πιο όμορφο πλάσμα στον κόσμο.

Γιατί ακόμα και στην πιο χαζή ίωση αγχωνόσουν και δεν το ΄δειχνες γιατί έπρεπε να μείνει κάποιος «δυνατός».

Γιατί πάντα είχες απάντηση στο δικό μου “γιατί”.

Γιατί έμαθες να με χτενίζεις και να μου φτιάχνεις τα μαλλιά όπως ακριβώς η μαμά.

Γιατί με πήγαινες στο νηπιαγωγείο και δεν έφευγες αν δεν έμπαινα μέσα χαρούμενη.

Γιατί με πήγαινες βόλτες και μου μάθαινες για τη φύση και τα ζώα και περνούσαμε πάντα τέλεια.

Γιατί στο σχολείο ήσουν ο πιο περήφανος μπαμπάς και τελείωνες 3 φιλμ ανά γιορτή.

Γιατί για σένα κανένας δεν είχε το δικαίωμα να με στεναχωρεί.

Γιατί αισθανόσουν συγκίνηση που μεγάλωνα και το ‘κρυβες “άγαρμπα”.

Γιατί ποτέ δεν θα μεγαλώσω για σένα.

Γιατί για σένα είμαι πάντα η καλύτερη. Η εξυπνότερη. Η ομορφότερη.

Γιατί είσαι πάντα η φωνή της λογικής.

Γιατί είσαι πάντα δίπλα μου.

Γιατί είσαι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου.

Ps: Ευχαριστω πολυ ολους αυτους που αγαπησαν τοσο πολυ αυτο το κειμενο μου, που το εκλεψαν και αντεγραψαν, αναπαρηγαγαν και εθαψαν. Αλλα γι αυτο υπαρχει το ΕΓΩ θα σου τα πω που ειναι δικο μου παιδι και κανει οτι του λεω εγω και μονο ΕΓΩ.

Οδηγιες για παρμενους

Το βλεπεις να σου ρχεται. Ετσι ειναι οι φρίκες σου. Πριν σου σκασουν το χαστουκι και σε σενα και στους γυρω σου, σου δινουν μια περιοδο προετοιμασιας ή χαριτος πριν κατεβουν οι διαολοι και οι τριβολοι. Μια μικρη περιοδο που μπορεις να εκμεταλλευτεις με δυο τροπους.

Ο πρωτος ειναι -αυτος που θα σε καψει- να κορυφωσεις και να χτισεις τη φρικη σου μεχρι να γινει το μεγαλο μπαμ.

Ο αλλος ειναι να ξεκινησεις με μια βαθεια εισπνοη και μετα να σκεφτεις και να συνειδητοποιησεις οτι δεν εισαι σκουληκι, αλλα ανθρωπος με λογικη και ελεγχο των σκεψεων και συμπεριφορων σου.

Με την πρωτη επιλογη δεν θα ασχοληθω καν, ειναι καταστροφικη η εκβαση της -και δεν ειμαι καθολου υπερβολικη. Θα ασχοληθω με τη δευτερη, που ειναι κι αυτη που προσπαθω να εφαρμοζω.

Σου σκαει στα μουτρα λοιπον η αυρα της επερχομενης καταστροφης. Παντα ξεκιναει με μια μαλακια που θα πεταξει καποιος ή απλα θα ανακαλεσεις μια μαλακια που πεταξε καποιος, καποτε. Ετσι απλα, επειδη πρεπει να υπαρξει ενας λογος να φουντωσεις. Απλα εχει ερθει η ωρα να φουντωσεις και πρεπει να χεις εναν λογο. Δεν εισαι δα και τρελος. Αφου γινει λοιπον αυτο, πεφτει ενα μειδίαμα και ενα ειρωνικο γελακι, τυπου "κοιτα τωρα τον αδαη που παιζει με τη φωτια και δεν το ξερει". Οσο για την παρελθοντικη μαλακια "κοιτα τον αδαη που το ρισκαρε να παιξει με τη φωτια και την εβγαλε και λαδι".

Μετα αποχωρεις απο το μερος που βρισκεται ο εν λογω αδαης-μ*λακας, γιατι θες να το επεξεργαστεις. Εδω ειναι το κομβικο σημειο. Εδω. Τι κανεις οταν εχει αρχισει να βραζει ο εγκεφαλος σου? Απ το να πας παλι πισω στον αδαη - μ*λακα και να του σπασεις τα μουτρα που τολμησε να σε εξαγριωσει, μετρα μεχρι το 10 και παρε μια βαθεια ανασα. Περιμενε μεχρι να σταματησει το μυρμηγκιασμα στο κεφαλι σου και να φυγει το γελιο της απειλης απο το στομα σου. Σκεψου ποσο γαματος εισαι. Οχι δεν ειναι ακυρο, ουτε εσυ μαλακας που το σκεφτεσαι. Αλλα ποιος ειναι ο αλλος που θα σε κανει να χασεις τον ελεγχο του εαυτου σου? Ποιος ειναι ο αλλος που καταφερε ή θα καταφερει να σε συγχυσει τοσο? Αμεσως εχεις χαλαρωσει αρκετα. Ο εγκεφαλος σου ομως αργει να εγκλιματιστει στα νεα δεδομενα και εξακολουθει να παιρνει στροφες και να δινει εντολες "ΚΙΛ.ΚΙΛ.ΚΙΛ". ΟΧΙ.

Αποσπασε τον ωραιο σου εγκεφαλο. Βαλτου μουσικη. Μια μουσικη που του αρεσει να ακουει. Ετσι τον ξεγελας τον εγκεφαλο, ακουσε με, ξερω. Του βαζεις μουσικη και αποβλακωνεται οπως τα μικρα -ή και τα σκυλια- μπροστα στην τηλεοραση. Δεν ξερω περισσοτερα να σου πω, αλλα χεσε μας, δεν ειμαι το ντισκαβερι τσανελ. Κανε αυτο που σου λεω και θα πειστεις.

Αν θες να ακολουθησεις και τη συμβουλη της μαμας μου -που καπου την ακουσε- λεγε ριτζεκτ,ριτζεκτ, ριτζεκτ(?!?). Δεν ξερω γιατι, αλλα πιανει. Μαλλον αποσυντονιζεται ο εγκεφαλος σου, τυπου "τι λεει ρε τωρα αυτος" και αλλαζει θεμα. Μετα, εχεις ηδη αρχισει να ηρεμεις και ασθανεσαι πολυ καλα που μπορεσες να ελεγξεις κατι, που αλλες φορες σε βουταει απ' τα μαλλια, σου ριχνει μια χαστουκα και μετα πας και κουτουλας τους αλλους και τους τοιχους.

Ζεν.

Τς και ναουμέτεν

Ή αλλιως, μαγκια, κλανια και εξατμιση. Είσαι ο τερμα γελοιος. Ο καταπιεσμενος απο μανα, αδερφη, γυναικα, μηχανη και πας και το παιζεις ο πολλα βαρυς και δεν συμμαζευεται να ουμ, στο υπολοιπο κοινωνικο σου περιβαλλον.

Θελω να ξερεις ομως αδερφε, οτι ο τροπος που φερεσαι, φωναζει το "κλαπ-παφ" της παντοφλας που τρως.

Τα αντριλίκια και τα ΧΑ ΧΟΥ ΤΖΕΚΙΝΣ ΧΑΝ, δεν πιάνουν σε μας ευνουχε. Σταματα επιτελους να το παιζεις Χαλκ Χογκαν και τραβα βαλε την ποδια σου, γιατι το γιουβετσι σου χει αρπαξει και θα τις φας.

Βρε κατακάη, με το να πρηζεις τα ουμπαλα του κοσμου, δεν μεγαλωνουν τα δικα σου.

Μας έχεις επηδηξει με το να μας επιδεικνυεις τον ακρατητο ανδρισμο και την τεστοστερόνη που τρεχει με μανια και τσιτώνει τις φλεβες στα μηλιγγια σου και την βαρια φωνή σου Λουλα. Ε Λουλα. Χάι, και μαστα τ' απαυτα σου που σερνονται, μην στα πατησουμε και περδικλωθουμε.

Ο σαπιοχερης

Μα την Παναγια, δεν εχω χειροτερο απ αυτο. Μη μου δινεις για χειραψια αυτο το σαπιο ψαρι. Χιλιες φορες καλυτερα να μου σφιξεις το χερι μεχρι να σταματησει η κυκλοφορια του αιματος, να σπασουν οι τενοντες και να βγουν γαγγλια, παρα αυτο -καλα, λεμε τωρα, γιατι και συ μέγγενη αγορι μου, τρομπας εισαι.

Εισαι νιανιάς και σιχαμενος. Ηδη με τη χλαπατσα που μου δινεις και χανεται στην παλαμη μου, καταλαβα τα παντα για το χαμενο κορμι σου. Οποτε, ασε τις χειραψιες καλυτερα και πεσε ανασκελα να σου χαιδεψουμε την κοιλια και μετα πηγαινε να ξεθαψεις κανα κοκκαλο.

Το να μου δινεις αυτο το κουλαδι και να μου λες "Χαρηκα", δεν στεκει. Τι χαρηκες ρε? Ετσι χαιρεται ο κοσμος, σαν πατημενη γατα? Δηλαδη οταν δεν χαιρεσαι τι κανεις, μας κουτσουλας?

Μαθετε επιτελους να κανετε σωστες χειραψιες, γιατι δεν σας αντεχω αλλο. Χάιτε!