Με αφορμη τα γενεθλια μου, αι γουιλ καμ αουτ οφ δε κλοουζετ. ΝΑΙ. Τωρα που ειμαι πια 27, δεν ντρεπομαι, θα το πω. ΕΧΩ ΑΣΠΡΕΣ ΤΡΙΧΕΣ!
Εκει που λες οτι δεν με απασχολει το περασμα του χρονου και υποστηριζεις οτι ειμαι οσο νιωθω, τσααακ ερχονται οι ασπρες τριχες και σου δινουν μια δυνατη κατακεφαλα (ευτυχως δεν εχω βγαλει στα φρυδια -ακομα!)και σου θυμιζουν οτι τα κυτταρα σου δεν ειναι πια αυτα που ειχες στα 20, νταααμν. Παλια ειχες καμια δωθε κειθε και τις καμαρωνες, δεν τις ξεριζωνες, γιατι ηταν... ΤΥΧΗ -και καλα. Τωρα ομως αυτες οι λιγες, αυτη η σκορπια διαδηλωση, ενιωθε μοναξια και καλεσε και αλλες φιλεναδες να διαμαρτυρηθουν που γερνας, ολες μαζι!
Εισαι κουλ και την εχεις βρει με το φυσικο χρωμα των μαλλιων σου, μετα απο απειρους πειραματισμους σε μελί, ξανθο, σκουρο καστανο και δεν ξερω τι αλλο, σηκωνεις τα μαλλακια σου πανω και βλεπεις κατι ασπρες γαϊδουροτριχες κοντα στους κροταφους. Γουατ δε φακ? Ποτε βγηκαν ολες αυτες? Τι θελουν πανω μου? Ασπρισα? Μα δεν ειμαι μεγαλη -εισαι βλακα- δεν εχω οικογενεια, παιδια, εγγονια, δισεγγονα! Τι θελουν εδω οι καταραμενες? Τωρα? Τωρα, που μονο που βλεπω τις βαφες βαριεμαι ακομα και να τις προφερω, πρεπει να κανω ριζα? Τα βασανα φταινε? Οι εγνοιες? Οχι, απλα η κληρονομικοτητα σου μαλλον και τα 27 καλοκαιρια που κουβαλας στις πλατες σου.
Και μου το λεγε η μαμα μου τοτε, αστα καμαρι μου τα μαλλακια σου ησυχα, θα τα βαφεις μια ζωη και θα σιχαθεις τις βαφες και τις ριζες. Ναι καλα, obviously, I couldnt see THAT coming. Ετσι καπως παω κοντρα στις "βαφες που πιανουν τα ασπρα(!!!)" και αρχιζω και τις τραβαω με μανια, να εξαφανιστουν. Και γινεται μια τρελα φυσικα, με πιανει πονοκεφαλος απ τον ξεριζωμο της 3ης ηλικιας -μαζι τους τραβαω και κανα νιατο κατα λαθος και με βλεπω κουρουπα σε λιγο καιρο.
Τι αλλο να κανεις, τι αλλο υπαρχει εκτος απ τη βαφη... Αυτες οι μασκαρες, αυτα τα σκατι κραγιον για τους κροταφους. Αυτα που οταν σε στιγμες απελπισιας πασαλειβε η ερημη η μανα στα ατιθασα ασπρα της, στις εκτακτες περιπτωσεις και εγω την κοροιδευα και την ελεγα βαψομαλλιά. Τα δοκιμαζεις κι αυτα και ειναι ελεεινα και τρισαθλια. Ειναι σαν να χεις πασαλειψει με λασπες το κεφαλι σου. Θα πρεπε να τα αποσυρουν ή να τα βελτιωσουν. DO SOMETHING PEOPLE!
Οποτε αναγκαστικα ή μενεις με τις απαισιες ασπρες -κατσαρες(!)- σου τριχες, σαν κατι ληγμενες θρησκευτικουδες στο σχολειο, που μυριζαν λιβανι και κυρελεησον ή τα βαφεις και το παιζεις οτι δεν συμβαινει τιποτα.
Ετσι καπως λοιπον, καθε τρεις και τοσο, πας και βαφεις τους καταραμενους λευκους λαθρομεταναστες που σου κατσικωθηκαν με το στανιο. Αυτα για τωρα, παω να ξεβγαλω τη βαφη, γιατι θα μου καψει τον εγκεφαλο.
Γεια χαρα... (Ωριμασα τωρα, δεν μπορω να χρησιμοποιω το σαλουτ)