Δυο πουλακια καθονταν και στην κορφη κανελα.

Εσυ κι αυτος. Κανενα κοινο στον τροπο σκεψης. Κανενα όμως. Μην σε παραξενευει. Δεν υπαρχει συννενοηση βρε παιδακι μου, μην προσπαθεις. Ωρες ωρες νιωθεις ότι αν ειχες τον ΕΤ μπροστα σου, περισσοτερα θα καταλαβαινε, καπου θα καταληγατε εστω, ακομα κι αν κουνουσατε μονο δαχτυλακια.

Αυτό ακριβως. Το εχω βιωσει πολλες φορες και φανταζομαι δεν ειμαι η μονη. Μιλας σε έναν Αριανο, σε έναν που ακομα κι αν δεν είναι απ τον Αρη, τον Πλουτωνα η καπου απ το διαστημα, σιγουρα δεν ειστε συγχωριανοι –ουτε καν κοντοχωριανοι. Εκτος κι αν εχεις περισσιες αντρικες ορμονες και τους πιανεις. Και παλι, με επιφυλαξη, δεν εχω γνωμη πανω σε αυτό –το διαπιστωνω κάθε μηνα που οι κατινες οι ορμονες μου δινουν ρεσιταλ.

Δεν σκεφτομαστε λοιπον με τον ιδιο τροπο, δεν συμφωνουμε με τον ιδιο τροπο, δεν αντιδρουμε με τον ιδιο τροπο, δεν χαιρομαστε με τον ιδιο τροπο γενικοτερα, το «με τον ιδιο τροπο» το συναντας εσυ με τις φιλες σου κι αυτος με τους δικους του.

Εδώ ερχομαι να σου πω το εξης. Μην στηνεις ένα «καλημερα ζωη» σε καθημερινη βαση μπας και τον ξυπνησεις. Μην κανεις σεναρια για το τι θα πεις, τι θα κανεις, πως θα το κανεις, μην στηνεις διαλογους. Αντε γαμησου και συ κι ο γρυλος σου. Με καταλαβαινεις? Ό,τι και να κανεις είναι ηλιθιο. Πρωτον, γιατι οι τροποι που σκεφτηκες να τον πικαρεις είναι λογοι για να πικαριστεις εσυ η ιδια, κι αυτόν δεν τον συγκινουν. Δεν ιδρωνει καν. Και δευτερον, αν τυχει και τον χτυπησεις σε κατι που τον ποναει, δεν προκειται να στο δειξει, εσυ θα φορτωσεις περισσοτερο γιατι λες του πουστη, δεν τον πιανω πουθενα και τα κανεις πιο συσκατα τα πραγματα.

Τωρα θα μου πεις και συ, και τι να κανω ρε μεγαλη? Πώς θα κυλησει η σχεση, αφου σου λεω, δεν καταλαβαινομαστε. Του λες στεναχωριεμαι γι αυτό εκεινο και το παραλλο,προβληματιζομαι και σου λεει εισαι κουρασμενη, αν κοιμηθεις θα το ξεχασεις. Εσυ μπορει να χεις πλανταξει στο κλαμα απ τα νευρα σου και μονο, κι αυτος σου δινει το μαξιλαρι. Ουτε καν χαρτομαντηλο. Δεν το χει ρε παιδι μου, πώς να το κανουμε. Σπανια θα βρεις καποιον που εκπεμπετε στο ιδιο μηκος κυματος και παιζει να ναι γκει. Να ναι καλα τα παιδια, αυτοι ξερουν τι κανουν. (Εκανα μεγαλη παρενθεση θα επανελθω.)

Κοιτα, αρχικα δες ότι δεν είναι απαραιτητο να ταιριαζετε ως ανθρωποι και χαρακτηρες. Δεν σημαινει ότι με ό,τιδηποτε δεν φοραει σουτιεν και καλσον ταιριαζεις. Οποτε αν δεν ταιριαζεις και μπορεις, τον χαιρετας, γιατι καποια άλλη που θα ταιριαζουν εχει ηδη βγει γυμνη στους δρομους και τον ψαχνει.

Επειτα, δες ότι ο κανακαρης που τοση ωρα παραλληλιζεις στο μυαλο σου, ηταν ανεκαθεν ετσι, απλως στην αρχη ο ερωτας σού καρφωσε τα βελη στους βολβους και σε γκαβωσε για τα καλα και τωρα βρηκες το φως σου και τον βλεπεις τουλαχιστον κρετινο. Τοτε δεν ανελυες το παραμικρο και δεν σε ενοιαζε να το κανεις. Οποτε τωρα, μην προσπαθεις να τον αλλαξεις, αν δεν μπορεις να την παλεψεις, καντην με ελαφρια και πλαγια.

Αν τωρα ταιριαζετε και εχετε τις γνωστες τριβες -που αν το παρατραβηξετε βεβαια, οι σπιθες σας γινονται φωτια που καιει ολοκληρο το Φοινικοδασος- παρτο κι εσυ λιγο αλλιως. Λεω παρτο εσυ, γιατι σε σενα μιλαω, όχι σ αυτόν. Δωσε ένα χαστουκι στα γεματα νευρα και παραπονο μουτρα σου και επικεντρωσου λιγο στον εαυτο σου. Ο στοχος σου στη γη, δεν είναι ουτε να νικησεις το κακο, ουτε να μαθεις να σκεφτεσαι όπως ο καλος σου, ουτε να τον μαθεις να σκεφτεται όπως εσυ. Και δεν θα σου πω ότι αυτή η διαφορετικοτητα, αυτή η σχιζοφρενεια είναι μαγικη ή το αλατοπιπερο της ζωης, γιατι θα με χτυπησεις και θα χεις και δικιο. Όμως στιγμες που δεν τον καταλαβαινεις, στιγμες που εχεις μπολικο πραγμα μεσα σου να πεις, αστον στην ακρη. Αν δεις ότι μιλας και απ την άλλη εχεις το καθρεφτακι κατω απ τα ρουθουνια του να δεις αν αναπνεει, μην κανεις τον κοπο. Η δεν σε ακουει, η δεν καταλαβαινει προς τι ολη αυτή η αναλυση. Πες τα στη μαμα σου, πες τα σε κανα φιλο μονο για να ξεδωσεις και από κει και περα, μην σκαρωνεις ενεδρες και τακτικες. Αφησου και γινε ο εαυτος σου. Στην τελικη, ασε αυτόν να αποκωδικοποιησει εσενα. Κι αν βγαλει και κεινος ακρη, σφυρα μου και εληξα.

Τα πιο ωραια ΚΑΛΟκαιρια!

Η χαρα μου ως παιδι ηταν φυσικα τα καλοκαιρια! Το υπεροχο καλοκαιρι μου, ξεκινουσε για μενα με το πρωτο μου παγωτο. Με το πρωτο μπανιο δεν το συζητω, βρισκομουν ηδη στην καρδια του. Τωρα το καλοκαιρι ξεκιναει με την πρωτη αδεια και τελειωνει στο τελος αυτης. Μιζερια. Παμε πισω στα παλια λοιπον.

Μου μυριζουν ακομα εντονα τα παιδικα μου καλοκαιρια. Πως μυριζουν? Αντιηλιακο, γεμιστα και στο κλεισιμο της ημερας, φιδακι για τα κουνουπια. Υπεροχες μυρωδιες! Σαν τοποθεσια εχω στο μυαλο μου η το εξοχικο στην Κινετα, η στο Αντιρριο η σε καποιο νησι με τους γονεις.

Καθε καλοκαιρι εβαζα στοιχημα με τον εαυτο μου οτι θα σπασω τα ρεκορ των προηγουμενων καλοκαιριων. Φετος θα φαω περισσοτερα παγωτα και θα κανω περισσοτερα μπανια. Ειχα υπολογισμενα κατα μεσο ορο ενα παγωτο και ενα μπανιο τη μερα. Και οταν ετρωγα κα δευτερο παγωτο και μου εδινε η μαμα το ΟΚ μεγαλες χαρες! Σπανια βεβαια.

Τα πρωινα, ξυπνουσα πρωι - πρωι και επαιρνα αμπαριζα ολα τα παιδικα που ξεκινουσαν στις 7.00. Κατα τις 11 πηγαιναμε στη θαλασσα -οταν ημουν με τη γιαγια η τη θεια μου, γιατι για τη μαμα μου, απο τις 11 και μετα εμπαινες στην απαγορευμενη ζωνη. Πιο ευκολα θα με αφηνε να κολυμπησω με καρχαριες παρα να εκτεθω στον ηλιο. Πηγαιναμε στη θαλασσα λοιπον, και εμενα μεσα στο νερο μεχρι να μελανιασω. Καταλαβαινα οτι ηρθε η ωρα να βγω, οταν τα δαχτυλα μου παπαριαζαν σε βαθμο, που θα μου ξετυλιγονταν οι πετσες μονες τους σαν κρομμυδια.

Οταν γυρνουσαμε στο σπτι, μας περιμενε ζεστο φαγητο. Για παραδειγμα γεμιστα. Ναι μου εχουν κατσει. Μετα τη θαλασσα, που εχεις παιξει και εχεις χτυπηθει και απ την πεινα μπορεις να φας και το ποδι σου, τρως γεμιστα! Συνηθως μετα, στα καπακια, το προγραμμα ειχε φρουτο. Καρπουζι η συκα. Μπορει να χα σκασει, αλλα παντα υπηρχε χωρος και γι αυτα. Οταν μαζευοταν το τραπεζι, ενας ενας αρχιζε να παιρνει τη θεση του στο κρεβατι η στον καναπε για υπνο.

Αυτο το υποχρεωτικο και πιεστικο του μεσημεριανου υπνου, ποτε δεν το καταλαβαινα και δεν το γουσταρα. Ευτυχως κανεις δικος μου, ουτε γονιος ουτε συγγενης δεν με εδενε χειροποδαρα στο κρεβατι να κοιμηθω. Μονο καμια φορα που πηγαιναμε διακοπες με φιλικα ζευγαρια που ηταν αυτης της νοοτροπιας και εβαζαν τα παιδια τους για υπνο, μου ελεγαν κι εμενα δεν κλεινεις λιγο τα ματακια να εισαι φρεσκια? Ενα συνοφρυωμα μου ηταν αρκετο ως απαντηση. Ηταν μια νεκρη ωρα η μεσημεριανη, αλλα με τρελαινε. Θετικα εννοω. Η ησυχια, με τη μυρωδια της καλοκαιρινης ζεστης και ο ηχος του ανεμιστηρα ηταν απολαυση. Καθομουν και επαιζα στο πατωμα η ξαπλωνα στο κρεβατι μου και σκεφτομουν. Σε λιγο ξυπνανε και οι αλλοι.

Η επομενη ζωνη της ημερας, -γιατι σε ζωνες τη χωριζα- ξεκινουσε απο τον πρωτο που σηκωνοταν και εφτιαχνε καφε. Πηγαινα μαζι του και κουβεντιαζα η εβλεπα τηλεοραση. Ενταξει μου αρεσε η νεκρα του μεσημεριου, αλλα παιδι ημουν ηθελα να ξεδωσω. Μετα οταν ολοι ημασταν στο ποδι, ντυνομασταν και πηγαιναμε για παγωτο και βολτα. Καμια φορα και για μπανιο.

Οταν επεφτε το βραδυ, πηγαιναμε εξω για φαγητο. Ολοι μες στην ενεργητικοτητα και την πολυλογια. Εμενα ομως, ο οργανισμος μου αρχιζε να σβηνει απο νωρις. Εκει μαλλον εδενε ο μεσημεριανος υπνος. Ενιωθα μια κουραση περιεργη, εκαιγα απ τον πρωινο ηλιο. Τοτε μου εβγαινε δεν ξερω γιατι. Αφου ετρωγα λοιπον, μεριαζα τα πιατα και κοιμομουν πανω στα χερια μου. Οταν ειχα παρεα αλλα παιδια βεβαια, αλωνιζα!

Στο κλεισιμο της μερας, γυρνουσαμε πισω και καθομασταν στη βεραντα, αναβαμε φιδακι και οι μεγαλοι κουβεντιαζαν. Οι κουβεντες, τα τζιτζικια, ενα ανεπαισθητο αερακι και ο ηχος της θαλασσας, ηταν ο,τι πρεπει για να γλαρωσω. Δεν πηγαινα μεσα επ ουδενι! Καθομουν εκει στο πλαι σε εναν καναπε και σκεφτομουν την επομενη φανταστικη μου μερα, μεχρι που ψιχαλιζαν τα ματια μου και με επαιρνε ο υπνος.

Αναπολω με μεγαλη γλυκα τα παιδικα μου καλοκαιρια. Ανεμελα και ξεκουραστα. Και παντα κατεληγα πιο μαυρη κι απο το απολυτο μαυρο, χωρις να καθομαι να λιωνω επι τουτου στο κακαηλι και να υποφερω για να αποκτησω ενα τροπικο μαυρισμα.

Καλο καλοκαιρι!

The party animals.

Θεμα? Ενα παρτυ. Δεν θα το χαρακτηρισω ουτε απλο, ουτε συνθετο. Σκετο παρτυ. Η πολυμορφια που παρουσιαζει ομως, μου δινει πασα για πολλα σχολια. Θα προσπαθησω λοιπον να "κατηγοριοποιησω" σχετικα τους ακατηγοριοποιητους καλεσμενους.

Η υπερπαραγωγαρα. Σε βαζω πρωτη γιατι πραγματικα τραβας ολα τα φλας και βλεμματα πανω σου με το που ξεπροβαλλεις. Για να μην σου πω οτι βγαζεις φλας απο μονη σου, σε μηδενικο φωτισμο. Αστραποβολας! Εχεις απλωσει τοσο γκλιτερ πανω σου, για το "επισημο" της περιστασης που πραγματικα βοηθας και τυφλο να βρει το φως του. Μπουτια, μπρατσα, μπουστο, σβερκος, κουτελο, ματια, μυτη, χειλια. Γκλιτερ παντου. Αγκαλιαζεις τον κοσμο και τον σημαδευεις με τα στρας σου. Και να με κοιταξεις ακομα, γεμιζω αστεροσκονη. Μηνες μετα, θα βρισκουμε πανω σου σκορπιες χρυσοσκονες, σαν τις πευκοβελονες στο σαλονι μηνα Ιουνιο, που εχουν ξεμεινει απ τα Χριστουγεννα. Στο προσωπο σου, πισω απο το φιλτρο γυαλαδας που εχεις απλωσει περισσιο, βρισκεται ενας τονος μεικ απ, πουδρας και κονσιλερ που αν σε ξυσω με σπατουλα, σοβατιαζω ολες τις τρυπες στο σπιτι μου, μπορει και ολοκληρης της πολυκατοικιας. Φυσικα οι ενδυματολογικες σου επιλογες ειναι αντιστοιχες με το υπολοιπο συνολο. Σιγουρα φορας πουλιες για να σιγουρευτεις οτι δεν υπαρχει τετραγωνικο πανω σου που χανεται στο χωρο. Γοβες μυτερες συμπληρωνουν τη μαγεια σου.

Η κομπάρα. Ησουν σε γαμο πριν? Θα πας σε γαμο μετα? Αν ναι, οκ. Αν οχι, εισαι εντελως εκτος τοπου και χρονου. Το μαλλι σου κοτσος - περικεφαλαια, με ενα μπουκαλι λακ πανω, που και σφαιρα να σε χτυπησει, κανει γκελα και σπαει ολα τα μπουκαλια του μπαρ απεναντι σου και σκοτωνει τον μπαρμαν. Τα τσιμπιδακια εχουν κατακλυσει το κρανιο σου. Σε εκατονταδες εχουν μπηχτει βαθια μεσα στην περικεφαλαια σου, για να κρατησουν ακέραιο το αριστουργημα που εχει στηθει πανω στο σκαλπ σου, το οποιο δεν χαλαει ουτε με 10 μπωφορ. Οταν γυρισεις σπιτι, ειμαι σιγουρη οτι απλως το βγαζεις και το τοποθετεις στο κομοδινο διπλα σου για να το φορεσεις παλι το πρωι. Φορας φυσικα μια αερινη τουαλετα σε σατεν υφασμα, λουλουδατο ντεσεν και πεδιλο με στρας.

Η σταρουμπα. Η σου τα εχουν ακουμπησει ολοι οι γνωστοι οικοι για να τους κανεις προμοσιον, η εισαι απλως σουργελο. Τα λογοτυπα εχουν ξερασει πανω σου και κανουν τετοια βαβουρα, που μου φερνουν εμετο. Χρειαζομαι ενα κουτι δραμαμινες για να σε κοιταξω. Ο βολβος του ματιου μου αληθωριζει απ τα διαφορετικα λογκος. Παπουτσια γκουτσι, φουστα μπερμπερι, μπλουζα λουι βιτον, φουλαρι σανελ, τσαντα ντιορ. Εισαι σαν δειγματολογιο και εσυ καμαρωνεις. Δεν λεω, φορα τα ακριβα σου και τα ωραια σου να τα χαρεις, αλλα τουλαχιστον ταιριαξε τα. Παω να βγαλω το απλ μαρτινι μου και ερχομαι.

Η ντενιμ-απλη. Το τζην εχει γινει δευτερο δερμα σου. Τοσο συχνα δεν το φορανε ουτε οι εργατες. Πρωι, μεσημερι, βραδυ ειναι το αναποσπαστο κομματι σου. Το πρωι με σαγιοναρα και φανελακι, το μεσημερι με στρωτα και ενα απλο μπλουζακι, το βραδυ με πλατφορμα η γοβα και βολανωτο τοπακι και το πιο βραδυ με παντοφλα και ρομπα. Ελεος πια. Ειπαμε καλο το τζην, ευκολη λυση, σιγουρη επιλογη αλλα εσυ το χεις χεσει. Τα μπουτια σου εχουν βαφτει μπλε που δεν φευγει ουτε με αμμοβολη. Και προς Θεου! Μην το κομποζαρεις και με τζην μπουφανακι γιατι εισαι σαν αστεγος.

Η αθλητικη. Κανεις καποιο αθλημα σιγουρα και εισαι περηφανη γι αυτο. Επειδη ομως μπορει να μην σου δοθει η ευκαιρια να το μοιραστεις με ολο το παρτυ, θα θελες να το γνωστοποιησεις και στους υπολοιπους μεσω της περιβολης σου. Σκας λοιπον με το σπορτεξακι σου, τη φορμουλα σου, το προχειρο μπλουζακι σου και το μαλλακι σου την κλασσικη, σπορτιβικη αλογοουρα. Αν παλι δεν κανεις καποιο σπορ και ηρθες ετσι, εισαι πολυ βαριεστημενη για το σουαρε που σε καλεσανε και πας κοντρα με το κοντρα-παρτυ λουκ σου. Και γιατι κουβαληθηκες βρε αδερφε? Μας γεμισες και λασπες με τα σπορτεξ σου.

Το τσολι. Υπαρχεις σε ολα τα παρτυ. Σε κοιτανε ολοι και ολες. Ολοι γιατι οπως ηρθες ντυμενη-αντυτη πως να μην σε κοιταξουν και ολες γιατι σε κοιτανε οι "ολοι τους".
Φορας μια φαρδια ζωνη και ενα μπουστακι. Τι? Δεν ειναι ζωνη ειναι φουστα? Α σχωραμε, μπερδευτηκα. Εχεις συμπιεσει και το στηθος σου τοσο πολυ, που ειναι ετοιμο να σε πνιξει. Θες να καταπιεις και τα απομακρυνεις για να κατεβασεις τη γουλια στην καταπιονα σου. Εισαι βαμμενη σαν μπουζουξου και κουνας με χαρη τα εξτέ -ποντικοουρες σου, μια απο δω, μια απο κει. Κουνιεσαι με χαρη και καρφωνεις ολες τις αντροπαρεες ριχνοντας ηλιθια γελακια. Εγω θα σε αγνοησω. Θα αφησω τον υπολοιπο γυναικειο πληθυσμο του παρτυ να σε κατασπαραξει.

Woohoo! Lets party!